Paaseieren

Tegenwind

 

Kerkhof Watou

 

Het land van heen en weer

Op dagjeweg is een recensie van de tentoonstelling "Het Rijk van Heen en Weer" in Den Haag.

Werkkamer

Copyright Frank Pollet

De foto is genomen door Frank :Pollet. Hij woont in de buurt van Puivelde en hij kwam door de Liefkenshoektunnel naar Vlissingen. Hij houdt niet van de tunnel bij Terneuzen. De zes kilometer vindt hij lang. Hij kwam hier om naar mijn werkkamer te kijken en om vragen te stellen. Op basis van de antwoorden die ik gaf maakt hij een artikel voor de Gentse Poëziekrant. Hij schrijft een reeks artikelen over werkkamers van dichters. Dichters zijn verschillend en hun werkkamers ook. Op de foto zit ik aan mijn oude werktafel en ik lees iets dat ik ooit geschreven heb. Een schrijver is meestal ook een lezer, en dikwijls de enige lezer van wat hij schrijft.  

Kruis en biechtstoel in Saintes, Frankrijk.

 

Feesttafel.

 

Watson 2

Vandaag ontmoette ik de schrijfster Martha Heesen, auteur van het boek WATSON (waarvoor ik de omslagschildering  en de illustraties voor het  binnenwerk mocht maken). Ze vertelde dat het boek in ieder geval een tweede druk heeft gehaald. Ze denkt  aan het schrijven van een nieuw boek, maar ze is nu vooral aan het vertalen.

Watson 1

 

Fietsen

Langs het fietspad langs de Noordzeekust in Schotland.

Weg

 

Weg

 

Zeeuws Vlaanderen

 

Fietsen

Fietsen deden we wel vaker. Hier fietst Toke op een weggetje langs de oostkust van Schotland.

Weg

Onze fietstocht komt steeds dichterbij. De banden van de fietsen heb ik al een keer of wat opgepompt.

 

Werkkamer

Vandaag komt hier Frank Pollet, hij wil vragen aan mij stellen voor een Vlaams literair tijdschrift en hij wil ook foto's maken van mijn werkkamer ( die ik van hem niet op mocht ruimen). 

Noord Frankrijk

Nu denken wij aan een fietstocht door Vlaanderen naar Noord Frankrijk. Vielen al de namen St. Omer en Cap Griz Nez en Cap Blanc Nez. Geen idee of we daar terecht komen... 

Avondzon

 

Illustratie voor het tijdschrift Liter

 

Fles

Ted van Lieshout heeft niet mijn gedicht ZON gekozen, voor in zijn bloemlezing voor de jeugd, maar een lang gedicht over een fles, een schroefoog, een kam, een tandwiel en nog wat voorwerpen. Het gedicht is al een jaar oud, maar het is nog nooit gepubliceerd. Nu komt het dit najaar samen met een groot aantal andere gedichten van verschillende dichters in een publicatie van uitgeverij Querido, Amsterdam.

UIT EEN FLES TREKKEN WIJ EEN LES


Een fles lijkt op een mens:
een hals,
geen hoofd
(of het moet dat kurkje zijn).
Een flinke buik, daar gaat het om,
daar moet wat in.
Wat moet erin?
a. azijn of
b. bier bijvoorbeeld of
c. cola met gin, of
wat je maar wilt:
dropwater desnoods,of
ezelinnenmelk (melk van een ezelin), of
f. een fijne Franse wijn of
g. getsie, terpentijn.
Maar het liefst een briefje
voor mijn liefje.Die is
over zee.Ik mocht niet mee,
nee,ik mocht niet mee.

*
Een lepel is net een hand
waaruit je eet. Eigenlijk
eet je met een handje
in je hand. Een vork
is ook een hand, maar
heeft een tand of vier,
vijf. Een zaag heeft tanden
Een kam heeft tanden.
En een kamwiel heeft tanden.
Maar daar kam je geen haar mee
en met een kam eet je niet.
Vorken en lepels
zijn net handen.

*
Een naald heeft een oog,
daar moet een draadje door.
Een schroefoog draai je ergens in .
Van een schroefoor
heb ik nooit gehoord.
Wel van een kniesoor.
Maar over oren krijgen we
het straks nog, hoor!

Een WC heeft een bril,
maar gelukkig geen oog,
want dan kijkt hij naar mijn bil
misschien.

Een glas heeft soms een voet,
een voet om op te staan,
zoals een vaas of een kan
ook een voet hebben kan
en een oor, o ja, een oor,
daar kom ik nog op terug.

Een schoen heeft een tong,
een hiel, een neus , en dikwijls
een paar oogjes voor een veter.
Op een pudding ligt soms vel
(of slagroom , dat is beter).

Een boek heeft een rug.
Aan een stoel zitten meestal poten.
En ook aan een tafel zitten er aan
Die poten zijn niet om mee te lopen,
maar om stil te blijven staan.

*
Vooruit, nu het oor.
Ik had het je beloofd.
De oor zit aan het hoofd.
Het hoort heel goed te horen.
Het steekt een beetje uit.
Dat doet het niet voor niets.
Het zit daar om het gemakkelijk
vast te kunnen pakken,
zoals een oortje aan een kopje
of aan een mok of aan een koffiepot.
Neem nu een koffiepot.
Die heeft een tuit,
die zit van voor,
daar schenk je uit.
En heeft een oor.
Waar is dat voor?
Juist, om vast te pakken.
Zeg je nee?
Je oren schudden mee.

Een spijker heeft een kop.
Net als jij.
Sla er maar lekker op, ja.
Sla maar lekker met je knokkel.
Geef maar een roffel op je bol.
Als het mooi klinkt
dan is hij hol.
Klinkt hij niet,
dan is hij vol.

Eind van de les
die begon met een fles.

Illustratie voor het tijdschrift Speling

 

 

Vlissingen 1950

Binnenkort mag ik in het Vlissingse bejaardenhuis Ter Reede voorlezen uit een boek dat gaat over Vlissingen in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Nu zag ik toevallig in een oud tijdschrift een foto van de wijk waarin ik in 1950 woonde. Soms is het wel leuk om een oude foto goed te bekijken en met een vergrootglas zocht ik het huis van mijn ouders. In de achtertuin zag ik iets wits, waarschijnlijk de was en dat zou kunnen betekenen dat het op een maandag was dat de foto genomen werd. Elke maandag werd de was gedaan. In geen enkele straat is een auto te bekennen. Het is alsof ze in Vlissingen toen geen auto's hadden. Het was een arme tijd, de mensen in deze buurt hadden niet veel geld en zeker geen geld voor auto's. Veel mensen gingen in die jaren te gaan emigreren naar Australië of Canada. Je ziet ook weinig bomen, dat komt omdat in 1944 en 1945 Vlissingen na het bombarderen van een dijk voor een groot stuk onder water kwam te staan.

Survival door TAMTAM

Niet echt nieuws, maar toch leuk om weer te zien (er is ook een langere versie te vinden op youtube).