Fles

Ted van Lieshout heeft niet mijn gedicht ZON gekozen, voor in zijn bloemlezing voor de jeugd, maar een lang gedicht over een fles, een schroefoog, een kam, een tandwiel en nog wat voorwerpen. Het gedicht is al een jaar oud, maar het is nog nooit gepubliceerd. Nu komt het dit najaar samen met een groot aantal andere gedichten van verschillende dichters in een publicatie van uitgeverij Querido, Amsterdam.

UIT EEN FLES TREKKEN WIJ EEN LES


Een fles lijkt op een mens:
een hals,
geen hoofd
(of het moet dat kurkje zijn).
Een flinke buik, daar gaat het om,
daar moet wat in.
Wat moet erin?
a. azijn of
b. bier bijvoorbeeld of
c. cola met gin, of
wat je maar wilt:
dropwater desnoods,of
ezelinnenmelk (melk van een ezelin), of
f. een fijne Franse wijn of
g. getsie, terpentijn.
Maar het liefst een briefje
voor mijn liefje.Die is
over zee.Ik mocht niet mee,
nee,ik mocht niet mee.

*
Een lepel is net een hand
waaruit je eet. Eigenlijk
eet je met een handje
in je hand. Een vork
is ook een hand, maar
heeft een tand of vier,
vijf. Een zaag heeft tanden
Een kam heeft tanden.
En een kamwiel heeft tanden.
Maar daar kam je geen haar mee
en met een kam eet je niet.
Vorken en lepels
zijn net handen.

*
Een naald heeft een oog,
daar moet een draadje door.
Een schroefoog draai je ergens in .
Van een schroefoor
heb ik nooit gehoord.
Wel van een kniesoor.
Maar over oren krijgen we
het straks nog, hoor!

Een WC heeft een bril,
maar gelukkig geen oog,
want dan kijkt hij naar mijn bil
misschien.

Een glas heeft soms een voet,
een voet om op te staan,
zoals een vaas of een kan
ook een voet hebben kan
en een oor, o ja, een oor,
daar kom ik nog op terug.

Een schoen heeft een tong,
een hiel, een neus , en dikwijls
een paar oogjes voor een veter.
Op een pudding ligt soms vel
(of slagroom , dat is beter).

Een boek heeft een rug.
Aan een stoel zitten meestal poten.
En ook aan een tafel zitten er aan
Die poten zijn niet om mee te lopen,
maar om stil te blijven staan.

*
Vooruit, nu het oor.
Ik had het je beloofd.
De oor zit aan het hoofd.
Het hoort heel goed te horen.
Het steekt een beetje uit.
Dat doet het niet voor niets.
Het zit daar om het gemakkelijk
vast te kunnen pakken,
zoals een oortje aan een kopje
of aan een mok of aan een koffiepot.
Neem nu een koffiepot.
Die heeft een tuit,
die zit van voor,
daar schenk je uit.
En heeft een oor.
Waar is dat voor?
Juist, om vast te pakken.
Zeg je nee?
Je oren schudden mee.

Een spijker heeft een kop.
Net als jij.
Sla er maar lekker op, ja.
Sla maar lekker met je knokkel.
Geef maar een roffel op je bol.
Als het mooi klinkt
dan is hij hol.
Klinkt hij niet,
dan is hij vol.

Eind van de les
die begon met een fles.