End to End

Op eerdere tochten maakten ze gebruik van kant en klare Neder landstalige routebeschrijvingen. Dit keer ging dat niet. 'End to End' is vooral onder de Britten populair en slechts weinig Nederlanders maken de tocht. Een Nederlandstalige routebeschrijving is er dan ook niet, terwijl het enige Engelse routeboekje erg onduidelijk is: een getekende rode lijn met korte zijlijntjes die de zijwegen aanduiden. Op de witte ondergrond zijn slechts de hoogst noodzakelijke topografische items aan weerszijden van die rode lijn terug te vinden. Internet bracht uitkomst en maandenlang werden er kaartjes van internet geplukt die vervolgens op de computer bewerkt werden: plakken, route intekenen, bezienswaardigheden vermelden. Het resulteerde in vijftig kaartjes die hen de weg door Groot-Brittannië moesten wijzen.

Met de fietsbus gingen ze naar St. Ives, een badplaatsje aan de Atlantische kust in het zuiden van Cornwall. Het begon prompt te regenen toen ze de bus uitstapten. Gelukkig was dat 'Engelse' weer na een paar dagen voorbij en was het overwegend heel redelijk fietsweer. Terwijl Nederland zuchtte onder een ongekende hittegolf, was het in Schotland zelfs erg fris met temperaturen rond de twaalf graden. De tocht voerde hen langs de kliffenkust van Cornwall, waar ze werden geconfronteerd met steile hellingen. Elk kustplaatsje bleek in een baai aan de monding van een riviertje te liggen. De kustweg dook dan steil omlaag en klom er even later weer bijna loodrecht uit omhoog. Een waarschuwingsbord gaf een hellingspercentage van twintig procent aan. 'Low gear now' stond er op het onderbord. Maar het kleinste verzet was niet klein genoeg, dus moesten de zware fietsen moeizaam omhoog geduwd worden. Gelukkig waren de hellingen nooit erg lang. 

Na enkele dagen boog de route het binnenland van Cornwall en Devon in en kwamen ze in steden als Glastonbury en Wells. In Glastonbury zijn geschiedenis en legenden nauw met elkaar verweven. Lag hier in de buurt het eiland Avalon, het mystieke bolwerk van het oude Keltische geloof? Werd de kerk gesticht door Jozef van Arimathea, die hier in 63 na Christus aan land gegaan zou zijn en in de omgeving van Glastonbury de heilige graal begraven zou hebben ? Waren de twee graven die bij graafwerkzaamheden in 1191 gevonden werden, de graven van de legendarische koning Arthur en zijn vrouw Guinevere? Wie het weet, mag het zeggen. Mysterieus en geheimzinnig is het in elk geval wel.

Later fietsten ze  door het ooit zo woelige grensgebied van Engeland en Wales door een landschap vol heggen en stapelmuurtjes. Midden-Engeland is een sterk geïndustrialiseerd industriegebied, maar na Preston werd het fietsen weer aangenaam, vooral de ritten door het Lake District en het ongerepte Dumfries & Galloway waren overweldigend. Dit district in Zuidwest-Schotland laten de toeristen nog steeds links liggen als ze zich over de doorgaande wegen naar de Schotse Hooglanden spoeden. Ten onrechte, want het is een mooi, ruig en heerlijk rustig gebied.

Na een tocht over het eiland Arran bereikten ze Kintyre en reden ze in noordoostelijke richting door een gebied met steencirkels en grafheuvels naar de Schotse Hooglanden. Prachtig waren de vergezichten over meren, rotspartijen, bergen en eenzame kastelen. Langs het Caledonisch Kanaal met het beroemde Loch Ness reden ze naar Inverness, de levendige hoofdstad van de Hooglanden.

Het laatste gedeelte van de tocht voerde hen over Black Isle en langs de Schotse Noordzeekust met in de wazige vertes grote booreilanden naar John o'Groats. Daarmee traden ze toe tot het uiterst selecte gezelschap van 'End-to-Enders'. 

'Het reisverslag is door de vele aandacht die besteed wordt aan historische achtergronden, legenden en lokale verhalen en door de grappige anekdotes en dialogen meer dan een beschrijving van een fietstocht.' - Tring over End to End.

► Een fragment lezen ...                                                     ► Foto's bekijken ...