End to End
Op eerdere tochten maakten
ze gebruik van kant en klare Neder landstalige
routebeschrijvingen. Dit keer ging dat niet. 'End to End' is
vooral onder de Britten populair en slechts weinig Nederlanders
maken de tocht. Een Nederlandstalige routebeschrijving is er dan
ook niet, terwijl het enige Engelse routeboekje erg onduidelijk
is: een getekende rode lijn met korte zijlijntjes die de
zijwegen aanduiden. Op de witte ondergrond zijn slechts de hoogst noodzakelijke
topografische items aan weerszijden van die rode lijn terug te
vinden. Internet bracht uitkomst en maandenlang werden er
kaartjes van internet geplukt
die vervolgens op de computer bewerkt werden: plakken,
route intekenen, bezienswaardigheden vermelden. Het resulteerde
in vijftig kaartjes die hen de weg door Groot-Brittannië moesten
wijzen.
Na een tocht over het eiland Arran bereikten ze Kintyre en reden ze in noordoostelijke
richting door een gebied met steencirkels en grafheuvels naar de
Schotse Hooglanden. Prachtig waren de vergezichten over meren,
rotspartijen, bergen en eenzame kastelen. Langs het Caledonisch Kanaal met het beroemde Loch
Ness reden ze naar Inverness, de levendige hoofdstad van de Hooglanden.
Het laatste
gedeelte van de tocht voerde hen over Black Isle en langs de Schotse Noordzeekust
met in de wazige vertes grote booreilanden naar John o'Groats.
Daarmee traden ze toe tot het uiterst selecte gezelschap van 'End-to-Enders'.
'Het reisverslag is door de vele aandacht die besteed wordt aan
historische achtergronden, legenden en lokale verhalen en door de
grappige anekdotes en dialogen meer dan een beschrijving van een
fietstocht.' - Tring over End to End.
► Een fragment lezen ...
► Foto's bekijken ...
|