Désirée's World Désirée's World Désirée's World












design by MicroMacro
  

Babykleding

We zitten knus in badjas beneden met de kachel hoog, terwijl het buiten stormt en regent. Ik geniet van m’n zoon die schattig meedoet met de kinderliedjes en weer geniet van het leven. Dat is een verademing na een week huilen, rode warme wangetjes, niet eten en veel op schoot hangen dankzij de laatste prik. Ik voel me gelukkig met onze dreumes en voel de tweede telg vertrouwd rommelen in m’n inmiddels behoorlijk dikke buik. Onder de boterham en kopje thee lees ik de krant en lees berichten van enorme wateroverlast in het noorden. Wat afschuwelijk voor die mensen. Daar zullen vast ook mensen zijn als wij; met een kind, zwanger van de tweede, net van alles verbouwd en vernieuwd in huis en dan alles in gevaar door ’t wassende water.

Dan lees ik de enorme ravage die is aangericht door orkaan Mitch, hele dorpen compleet weggevaagd, duizenden mensen bedolven onder modder en puin. Wat maak ik me dan nog druk om de toenemende pijn in m’n bekken en vermoeidheid. Dat is toch allemaal tijdelijk, wij krijgen er iets prachtigs voor terug. En oké, het is hartstikke zielig als Mike ziek is, maar je wéét dat het overgaat. En zo niet, of niet snel genoeg, dan rijden we warm en droog in de auto door de storm naar de huisarts en vragen zijn wijze oordeel. Het klinkt afgezaagd, maar er zijn van die momenten waarop ik besef dat wij het ontzettend goed hebben, en dit is er zo één!

Mike zit op dit moment helemaal in trance naar de Teletubbies te kijken. Hij is amper een jaar, maar het was liefde op het eerste gezicht. Hij kent het programma op z’n duimpje: zodra stofzuiger Noo Noo in beeld komt roept Mike kgg kggg (geluid stofzuiger) en voor de ’douchekop’ Tijd om dag te zeggen heeft geroepen staat Mike al te zwaaien. Daarna zegt hij klaa en wijst naar de afstandsbediening ten teken dat de tv uitkan.

Je ontkomt niet aan de gekke Teletubbie-poppen, -slabben, -washandjes, -sleutelhangers, -truien, noem maar op. En alles is in no time uitverkocht. Ja, en wat doe je dan als modebewuste moeder? Je haalt toch maar zo’n blitse Tubbie-trui en geniet als je zoon aan de trui blijft plukken en oh oh, oh oh roept, ten teken dat hij donders goed weet wie er op z’n buik prijkt.

Dat is ook één van de dingen waar ik me enorm op kan verheugen tijdens m’n zwangerschap: al die mooie kleertjes aandoen! Je hebt zulke leuke dingen tegenwoordig, de tijd dat je meiden leuker kunt kleden dan jongens is verleden tijd. Stoere schipperstruien, leuke overhemdjes met herkenbare afbeeldingen erop, broeken met grote zakken, grappige mutsjes: kleding maakt de man. In Mike z’n fotoalbum lijkt ’t wel een modeshow, op iedere foto weer andere kleertjes. Al vóór hij geboren was hingen er meer kleren in zijn kast dan in de onze! En toch geef ik er geen vermogen aan uit. Ik vind het een sport om hem leuk, maar toch betaalbaar te kleden. Regelmatig zijn er hier in de buurt kledingbeurzen, waar nog prachtige kleren tussen liggen voor weinig geld. Op deze leeftijd slijt het nog nauwelijks en binnen een paar maanden zijn ze eruit gegroeid, dus die kleding ligt daar dan voor een prikkie te koop aangeboden. Onder andere veel merkkleding, nou hoeft het voor mij niet speciaal merkkleding te zijn, maar sommige merken hebben een heel eigen stijl, die mij erg aanspreekt en van goede kwaliteit is. Vaak kun je dat daar voor een paar piek op de kop tikken. En ook kleding ruilen over en weer met vriendinnen maakt dat ’t niet na enkele weken nutteloos op zolder ligt.

Een vriendin van mij kwam op kraamvisite na Mike z’n geboorte en vertelde dat ze zwanger was. Onze kinderen schelen negen maanden. Nu kreeg zij een meisje, maar veel kleertjes bij de pasgeborenen zijn ’unisex’, dus leende ze die van mij. Toen ik in mei bij haar op kraamvisite ging kon ik vertellen dat er bij ons een tweede op komst was, dus kreeg ik een paar weken geleden de dozen met kleine maatjes terug. Met de kleding van haar baby er weer bij, dus ons tweede kind zit al weer goed in de kleren. Grappend beloofden we elke keer door te gaan met op kraamvisite vertellen dat we zwanger zijn, tot we samen een elftal kunnen vormen!


  




[ HOME | IVF-DAGBOEK | COLUMNS | FOTOBOEK | GEDICHTENTUIN ]
[ GEBOORTEKAARTJES | GASTENBOEK | WINKELTJE | E-MAIL | LINKS ]