Sheba
Heb het gevoel dat ik wel kan
janken
Maar
de tranen willen maar niet komen
Ik mis mijn kat
Zij
was alles wat ik had
Ik
zit hier nu zo alleen
Ik
wil er ook heen
Dan kan ik haar weer aaien
En
met een stukje kaas paaien
Dan
begint ze weer te spinnen
En
krijg ik misschien weer van binnen
Dat gevoel van blijdschap
Wat
ik zolang niet heb gehad
Dat
gevoel van rust
Wat ik zo heb gemist, onbewust
Langzaam
kruipt de tijd voorbij
Langzaam kruipt de tijd voorbij
En
niet alleen voor mij
Met
mij zijn er vast nog velen
Die
dat gevoel met me zullen delen
De nacht leek wel een eeuwigheid
Ik
weet het is maar een kleinigheid
Dat
ik niet heb kunnen rusten
Maar zonder slaap kan niemand
doorgaan
Met
te bestaan
Het
breekt je op
Je
gedachtegang wordt zo zwart als drop
Je ziet alles somber in
Hebt
in nix meer zin
Het
enige wat je wilt is liggen
Op je bed
De
nacht duurde lang
De nacht duurde lang
Maar
ik was niet bang
Om
weer niet te slapen
Dan
maar overdag wat gapen
Het doet me niet meer zo veel
Het
is maar een klein deel
Van
de pijn die ik moet doorstaan
En
de weg die ik nog moet gaan
Oh
mijn god
Oh mijn god
Wat
wil ik toch graag doen
Dat
wat god verbod
Ik wil mijn leven stoppen
Maar
kan het niet vanwege mijn fatsoen
Want
wat er dan met mijn familie gebeurt is gokken
Ze gaan eraan kapot
Of
worden misschien wel net zo zot
Ik
kan ze het niet aandoen
Als ik mijn verstand niet had
Was
ik er al niet meer geweest
Want
dan had mijn hart besloten
En
was ik in het hiernamaals
Bij alle groten
De
strijd
Langzaam en zwaar
Is
de strijd die ik moet leveren
Om
naast jou te kunnen staan
En
je dit te vertellen
Oneerlijk maar waar
Ik
mag eigenlijk niet zeveren
Ik
heb in dit leven al heel wat gedaan
Zou
alleen willen dat ik het niet meer na kon vertellen
Toekomst
Ik leef al te lang
En
ik ben bang
Dat
ik de strijd moe wordt
Maar
dan is mijn leven aan gort
Ik wil beter worden
En
me goed voelen
Met
vreugde naar de toekomst kijken
En
niet meer depressief blijken
Vergeef
me
Waar leid deze weg me naar toe
Ik
kan niet meer, ik ben al zo moe
Waarom
heb ik hier voor gekozen
Ik
ben moe, begint te zweten en te blozen
Of
het zweet is van angst of van inspanning
Daar
heb ik geen idee van
Maar
het is het enige want kan
Althans
ten opzicht van de omgeving
Ik blijf deze weg aflopen
En
hopen
Dat
aan het einde van de weg
Ik
eindelijk zeg
Ik
ben blij dat ik leef
Maar als het niet zou lukken
Maar
als niet zou gaan, zelfs niet met krukken
Hoop
ik dat u kunt zeggen
Ik
vergeef
Ik vraag niet om te vergeten
Dat
mag u zelf weten
Alleen
dat u mijn keuze respecteert
En
misschien zelf waardeert
Dat ik de stap heb durven nemen
Depressief
Ik ben depressief
Ik
heb u wel lief
Ik
waardeer u aandacht
En
waardeer het wanneer u lacht
Maar vergeef me als ik stil ben
Het
is niet dat ik u niet ken
Maar
weet gewoon nix te zeggen
Alleen
dat een kip eieren kan leggen
Ik weet dat ik misschien na hard
werken
Ik
u kan laten merken
Dat
ik u niet ben vergeten
Maar dat kunt u nu nog niet weten
Reality
Ik slaap
Ik
hoop dat ik ontwaak
En
wakker wordt
Dan
een ontbijt op een ontbijtbord
Maar ik besef uiteindelijk
Ik
slaap niet
Dit
is mijn leven
Dit
is aan mij gegeven
Een
geven paard mag je niet in de bek kijken
Maar
ik ben niet zo stom ik laat het wel blijken
Dat
ik aan dit cadeau geen zak aan vindt
En
er is geen wet die mij er aan bind
Alleen
de liefde van de mensen om me heen
Dat
helpt me er een klein beetje doorheen
Maar
het is meer dat ik hun geen pijn wil doen
Ik
blijf dan ook leven puur uit fatsoen
Opstaan
Ik sta op
Ik
sla mezelf voor mijn kop
Ik
heb weer niet gedaan
Ik
ben gewoon blijven bestaan
Ik heb gedroomd van het einde
Van
die laatste dag
Waar
ik op wacht
Mijn pijn is te groot
Ik
wil simpelweg dood
Alleen
ik heb niet het lef
Want
ik besef
Want
ik mijn dierbaren aan zou doen
Het
lukt gewoon niet vanwege mijn stomme fatsoen
Ik zou in een roes
Een
mes willen pakken
En
beginnen met hakken
En zo mijn polsen tot moes
Vogel
Ik wou dat ik kon vliegen
Zoals
een vogel
En
niet meer hoefde te liegen
Over
mijn gevoel
Hoog boven alle miserie
Wie
wilt dat nie
Dan
lijken alle problemen klein
Alsof
ze er haast niet zijn
Me nergens zorgen over maken
Geen
pijnen die mij kunnen raken
Lekker
heerlijk vrij
Gelukkig
en blij
Ik
mis mezelf
Ik mis mezelf
Ik
mis mijn vrolijkheid
Ik
wil die gewoon niet kwijt
Ik voel me leeg
Terwijl
ik me toch beweeg
Er
moet dus nog iets achter zijn gebleven
Iets
in mij moet nog willen leven
Ik ben depressief
Ik
heb mezelf niet lief
Ben
niet mezelf gebleven
Wil
ik werkelijk nog wel leven ?
Dat
wat het oog niet ziet
Ik praat zacht
Dus
het is niet wat met verwacht
Maar
ik schreeuw om hulp
Want
ik ben bang dat ik mijn polsen snij tot pulp
Ik ben moe
En
weet niet meer wat ik doe
Maar
please laat het niet toe
Dat
ik iets met mezelf doe
Dat wat het oog niet ziet
Weet
men ook niet
Dat is wat men denkt
En
men schenkt
Mijn
glas weer vol
Maar
ondertussen slaat mijn hoofd op hol
De
nacht dood de dag
De nacht dood de dag
Het
licht wordt donker
En
er is geen enkele joker
Die
nog leven wil
De wereld is duister
En
iedereen zegt luister
Er
is licht aan het eind van de tunnel
Wie
denken ze dat ik ben, een of andere boerenpummel
Ik leef in een andere wereld
Helemaal
alleen
Met
alleen de nacht
En
die houdt de wacht
Ik kan niet ontsnappen
Maar
ik sta op klappen
Ik
kan er niet meer tegen
Ben
voor en nadelen aan het wegen
Maar de voordelen van de dood
Winnen
het van de nadelen, en dat in het groot
Maar
de nacht laat mij niet gaan
Ik kan niet ophouden te bestaan
Magere
Hein
Wie kan er
Om
een enkele ziel geven
Die
niet meer wenst te leven
Kan ik het nog wel aan
Ik
zie de Magere Hein al staan
Maar
als er een leven is na dood
Is
misschien mijn ellende net zo groot
Ik durft niet te gaan kijken
Want
de sikkel kan ook ik niet ontwijken
Want
als Magere Hein je te pakken heeft
Denk dan maar niet dat hij je ziel teruggeeft
Geen
titel 1
Ik schrijf hier een lied
Waarover
weet ik niet
Ben
gewoon beginnen schrijven
Om
de pijn weg te drijven
Maar het wil niet lukken
Kan
het verdriet niet in een hoekje drukken
Zou
het tot een explosie komen
in
mijn dromen
Droef
is de dag
Droef is de dag
Die
ik verwacht
Blij is het moment
Dat
het gemis went
Scherp zijn de scherven van de
kruik
Die
ik gebruik
Rood is het bloed
Dat
uit mij moet
Stil is mijn hoofd
Als
ik Het niet heb geloofd
Het is god
Of
misschien een simpele mot
Koud is mijn lichaam
Waar
ik me voor schaam
Stil is het in de kerk
Geen
enkeling van mijn moeders werk
Dood ben ik
Ik geef geen enkele kik
Groot-Klein
Groot is de steun
Waarop
ik leun
Groot
is de ziel
Waar
ik voor kniel
Klein zijn wij
Niet
groter als een bij
Bekeken
op het niveau van die ene ziel
Waar
ik voor kniel
Men treurt niet voor een bij
Dus
waarom voor mij
Ga
door met uw leven
En blijf niet om mij geven
Stil
is de dag
Stil is de dag
Waarop
ik sterven zal
Ik
wil niet meer leven
Ik
wil het echt op gaan geven
Heb helemaal geen moed
Heb
geen hoop meer
Er
komt een dag dan is alles goed
Die
bedenk ik keer op keer
Ik denk dat de dag dat ik sterf
De
eerste dag zal zijn
Dat
ik blij kan zijn
Want
dan is er een einde in zicht
Aan
het einde van de tunnel, een licht
Engel
Er is daar ergens een engel
Waar
ik om geef
Die
wilt dat ik leef
Wat
dat betreft is het een bengel
Hij respecteert niet mij laatste
wens
Dat
ik vredig sterven zou
Stilletje
alleen zonder de mens
Maar eigelijk hou ik wel van jouw
Ik
hou me groot
Ik hou me groot
En
geef mezelf niet bloot
Maar
diep van binnen
Wil
ik de strijd toch wel winnen
Ik heb dan ook hulp gezocht
Maar
ik had gedocht
Dat
het makkelijker was
Dan
met een mes in een tas
Stil in een bos gaan zitten
En
op alles en iedereen een beetje vitten
En
dan mijn polsen doorsnijden
Eindelijk
een einde aan mijn leiden
Alles
doet me denken aan de dood
Gehaktbrood
Ik
wil dood
Heb je daar al van gehoord
Ik
wou dat ik mezelf had vermoord
Leven
Mezelf
de kogel geven
Heb je daar al van gehoord
Ik
wou dat ik mezelf had vermoord
Lief
Me
beroven van het leven als een ordinaire dief
Heb je daar al van gehoord
Ik
wou dat ik mezelf had vermoord
Langzaam
komt de nacht
Langzaam komt de nacht
Die
op mij wacht
Ik
voel me alleen
Ik
kan nergens heen
De stilte omarmd mij
Ik
voel me absoluut niet vrij
Ik
voel een einde naderen
Maar weet niet vanwaar
Het
is echt heel raar
Weet
niet wat er gaat gebeuren
Maar
waarschijnlijk zal ik nooit meer zeuren
Tranen
De tranen in mijn ogen
Er
is niets wat die kan drogen
Ik
weet dat men dat niet kan geloven
Maar
wil je me beloven
Dat
je me helpt dat mijn kaarsje gaat doven
Mijn hart huilt
En
mijn ziel schuilt
Voor
de zure druppels regen
Die
mijn hart kan geven
Ik ben kapot
Wordt
langzaam zot
Kan
er niet meer tegen
Wanneer houdt het nou eens op met die regen
Langzaam
ben ik aan het sterven
Langzaam ben ik aan het sterven
Er
gaan mensen iets erven
Van
binnen ben ik helemaal kapot
En
in mijn hoofd wordt ik zot
Ik ben gebroken
Zou
willen zijn ondergedoken
Maar
niets kan me beschermen
Tegen
mezelf en de pijn
Ik ben niets meer
Ik
ben waardeloos
Goddeloos
En ontzettend boos
De
nacht is net begonnen
De nacht is net begonnen
Ik
voel me alsof ik net heb gezwommen
En
op drift ben geraakt
Terwijl
ik daar zo voor heb gewaakt
Ik ben de weg kwijt
Schrijf
op de muren met krijt
Zo
van hier ben ik geweest
Maar
ik lijk wel een geest
Want nergens zie ik mijn schrift
Het
is alsof het direct is uitgewist
Of ik kom niet terug
Op
de plaatsen waar ik ben langsgekomen
Of
ik ben aan het dromen
Maar
voel me tegen een muur gedrukt met mijn rug
Ik kan niet meer ontsnappen
Verlies
al mijn grappen
Het
is met mij gedaan
Ik
maak een einde aan mijn bestaan
De
stad
Ik ben alleen
In
de drukte van de stad
De
straten liggen nat
Kan
nergens heen
Er is niemand om het aan te vragen
En
ik durf de gok niet te wagen
Om
een weg in te slaan
Wie
weet ga ik er dan aan
Ik zie ontzettend veel mensen
Allemaal
met hun eigen wensen
En toch ben ik alleen in deze stad
Met
de straten nat
Van
mijn tranen
Die
hun weg banen
Tussen de voegen van de stenen
Ik
blijf wenen
Want
ik ben alleen
En
kan nergens heen
De
inslaap
Langzaam
gaan de slaapmedicijnen werken
Ik
begin het te merken
Maar
ik wordt niet moe genoeg
Want
ik ben droef
Het slapen gaat stroef
Ik
draai me weer eens om
Ik
voel me zo stom
Er
zit misschien iets los, een schroef ?
Ik snap niet waarom ik niet wil
leven
Ik
heb veel liefde te geven
Er
zijn genoeg mensen die van me houden
En
die me niet willen verliezen
En
als dat wel gebeurd gaan zitten kniezen
Ik
wordt langzaam kouder
De
stilte zegt genoeg
De stilte zegt genoeg
Jij
zwijgt en ik weet jij bent bedroeft
Maar alleen mijn hart is stil
En
mijn ziel is zwijgzaam
Maar
mijn hoofd praat door
En
mijn mond staat niet stil
Diep in mijn hart bestaan het
verlangen
Om
voor eeuwig stil te zijn
De
reis
Wie heeft er de kracht
Om
mij op sleeptouw te nemen
Ik
neem heus wel op mijn beurt de wacht
En
wil gerust de ramen zemen
Ik
kan alleen deze reis niet op mijn eentje maken
Ik
heb iemand nodig die mij aanmoedigt
Ik
wil ook over jouw waken
En
je leren te maken een gedicht
Want waar ik nu sta
Moet
ik kiezen
De
weg die ik ga
Het is winnen of verliezen
De
zee is blauw
Maar weet dat ik sowieso van je hou
vorige
Drift
Ik lijk dieper weg te zakken
Ik
krijg het ritme niet te pakken
De
stilte voor de storm
Is
enorm
Ik voel me echt beroerd
Ik
heb geen vin verroerd
Ik
zit zo stil
Als
een kei die alleen is
Het is echt een gemis
Als
er geen levensvreugde meer is
Ik
heb te weinig pit
Het
is gewoon dat er niet meer in zit
Ik sterf langzaam af
Iedereen
staat paf
Het
is gewoon maf
Oké
ik vind mezelf ook wel een beetje laf
volgende
