De
Stilte
De stilte welt
Terwijl
de slang vervelt
Doe
ik me weer anders voor
Alleen
mijn vrienden hebben dat door
De leegte groeit
Terwijl
mijn hart dood bloeit
Ik
lijk zo vrolijk
Want
ik doe zo olijk
De mensen lachen
En
ik lach mee
Terwijl
ik voel dat ik innerlijk jank
En veel liever thuis zou zitten op de bank
Wie
ben ik
Ik hoor je stem
Ik
weet wie jij ben
Ben
alleen vergeten
Hoe ik zou moeten heten
De
eenzaamheid
De eenzaamheid
Langzaam
raak je al je vrienden kwijt
Ze
bellen wel
Maar
als je vertel
Hoe
je je werkelijk voelt
Snappen
ze niet wat je bedoeld
Het
is niet uit te leggen
Maar
straks kunnen ze naar mijn lichaam dreggen
Want
dan ben ik vergaan
Opgehouden
te bestaan
Ik
sta op
Ik sta op
Krijg
pijn in mijn kop
Mijn
hart doet zeer
En
dat iedere keer
Als de dag begint
Vraag
ik me af wie er wint
De
nood om te leven
Of de moed om de pijp aan
maarten te geven
Pijn
8
jaar pijn
is
verdomme niet fijn
ik
wil niet meer leven
kan
nergens meer om geven
waar
heb ik dit aan verdient
wat
heb ik fout gedaan
wat
is er mis gegaan
wanneer haal ik nou eens die moed vandaan
Ik
zou niet moeten miepen
Ik zit hier nu te typen
Ik
zou niet moeten miepen
Ik
heb hulp gezocht
En
hulp gekregen
Men zou willen dat ik dit had
verzwegen
Maar
ik moet het van me af schrijven
Als
ik in leven zou willen blijven
Het is voor mij de enige manier
Om
te zeggen wat ik denk
Om
uit te drukken wat ik voel
En
hoe ik dat precies bedoel
Ik zal me wel beter gaan voelen
Maar
heb helemaal nog geen doelen
Om
naar toe te werken
Zodat
ik zou merken
Dat
het weer beter zou gaan
Maar tis beter als dat gedicht
nu is gedaan
Ik
ben niet alleen
Er zijn er genoeg die om mij geven
Het
is dan ook voor hen dat ik doorga met leven
Als
zij er niet waren
Dan
was mijn geest al lang aan het varen
In die grote zee
Om
in die immens grote haven
Mijn
plaats in te nemen
In
een van die graven
Maar ze helpen me er doorheen
Ik
kom er wel overheen
Althans
dat hoop ik
Anders
geef ik geen kik
En stopt mijn rikketik
De
droom
De vermoeidheid slaat toe
Ik
ben best wel moe
Ik
ga zo slapen
Want
ik begin te gapen
Ik beland in dromenland
Wat
is hier aan de hand
De
ellende van de buitenwereld
Is
ook hier naar binnen geslopen
Ik kan alleen nog maar hopen
Dat
ik zo ontwaak
Nog
een keertje gaap
En dan verder kan met mij leven
Ik
begin al weer te beven
Als
ik denk aan die droom
Over
die ene boom
Met zijn vastgeroeste wortels
Niet
meer kon ontsnappen aan het verdriet
Terwijl
het regent dat het giet
Please
wrede wereld
Vergeet mij niet
Geluk
of pech
Ik hoor een gitaar
Weet
alleen niet waar
Is
dit de hemel of de hel
Doe
nu niet zo flauw en vertel
Waar ben ik beland
Zo
met mijn polsen in het verband
Heb
ik niet diep genoeg gesneden
Niemand
Niemand weet wat ik voel
Heb
totaal geen doel
Het
lijkt goed te gaan
Maar
dat is mijn 2de bestaan
Niemand ziet wat ik denk
Bescherm
mijn gedachten als een tank
Niemand
mag weten
Wat
er van binnen allemaal wordt aangevreten
U bent de enige die weet
Wat
allemaal in mij omgaat
En
ik hoop dat u
De
zon
De zon gaat langzaam onder
In
de verte hoor ik gedonder
Het
lijkt op gevloek
Weldra
valt het doek
Dan doet de nacht zijn intreden
En
zijn de spoken tevreden
Dan
gaan zij dolen
Misschien
zelfs blowen
Maar voordat het zo ver is
Ik
weet heus wel wat īt tis
Bijna
mogen ze gaan
Het
is hier niet ver vandaan
Het duistere nadert snel
Het
wordt vannacht weer een hel
Weer
een hele nacht wikken en wegen
En
slechte dingen van mijn lijstje proberen af te vegen
Ik weet dat je me niet geloofd
Maar
het lijkt alsof het spookt in mijn hoofd
Ik
denk dingen die ik niet wil weten
Ik wil deze depressie zo snel mogelijk vergeten
Wat
ik wil
Wat ik wil
Is
die pil
In
een keer
Zonder
lijden
Naar de hemel rijden
God
Ik wil dood
Ik
ben wel groot
Maar
mijn hart is klein
En
doet ontzettend veel pijn
Je ziet het niet aan mij
Af
en toe lijk ik wel een kei
Zo
hard voor mezelf
Soms maak ik dan een grap
Terwijl
ik van binnen dan jank
Ik
heb dan ook totaal geen dank
Het
woud
De nacht is donker
De
nacht is koud
Ik
loop in een donker woud
Ik loop op een pad
Of
iets wat er ooit op leek was dat
Ik
ben de weg verloren
In
de ochtend gloren
De zon begint te schijnen
Het
enige wat ik wil is verdwijnen
In
plaats van hier weg te kwijnen
En
dan ooit weer verschijnen
Maar dan vol geluk
En
met lach naar het leven kunnen kijken
En
dat al het verdriet dan gaat wijken
Als
ik langs kom
Wederom
In
dat bos
Met
mijn hond los
vorige
Tijd
De klok tikt door
Het
is al weer 5 minuten voor
Het
einde van deze dag
Waarvan
ik zoveel had verwacht
Voel me nog steeds niet goed
Maar
ik moet
Doorgaan
met deze weg
Gewoon
puur uit lef
Om te durven leven
Ik
heb nog zoveel liefde te geven
Maar
moet dan eerst iemand ontmoeten
En
dan even groeten
En
dan misschien wel akelig om te doen
Die
eerste zoen
volgende
