IVF-Dagboek - deel 2

- 21 november -

De tijd vliegt, heel druk geweest met hobby’s. Dat is echt een soort therapie voor me geweest; samen met een vriendin (Daniëlle) maak ik aquarelschilderijen om op een galerie te verkopen. We hebben ruim vier weken lang elk vrij uurtje besteed aan de voorbereidingen, dus ik heb nauwelijks tijd gehad om te treuren. Alhoewel het verdriet er natuurlijk wel zit en de angst voor nieuwe hoop, teleurstellingen en alle behandelingen af en toe omhoog borrelt en me buikpijn bezorgt. Patrick slaat zich er ook goed door.

- 22 november -

We mochten eigenlijk pas terug naar Gent na een menstruatie, maar omdat ik geen spontane menstruatie krijg had ik voor vandaag een afspraak gemaakt. Uit echo + bloeduitslag bleek inderdaad dat ik geen eisprong heb gehad en dus ook niet ongesteld word. Patrick moest werken dus ging Daniëlle mee.

Nu bleek dat we wél de keus hadden uit de embryo’s uit de diepvries of een nieuwe behandeling. Door de telefoon was gezegd dat we eerst die uit de diepvries moesten gebruiken, dus ik had het er niet met Patrick over gehad! Er nog even met Daniëlle over gepraat en toen toch maar besloten eerst die uit de diepvries (het klinkt zo afschuwelijk, maar zo heet het nu eenmaal) te proberen, anders wéér gelijk zo’n belastende behandeling! Nu eerst 7 dagen Progynova 1 tablet per dagdeel, daarna 5 dagen 2 tabletten per dag. 5 december terug voor een echo en dan terugplaatsing _ 4 dagen later.

- 5 december -

Vandaag terug geweest naar Gent voor echo + bloedprikken. Nu bleek dat ik al een eisprong heb gehad tussen vandaag en vorige echo (22-11). Doorgaan met 2x dd Progynova en start 2 ampullen Progestine per dag intramusculair spuiten. Dit is om het slijmvlies optimaal te maken zodat de embryo’s zich in kunnen nestelen.

Morgen om 08.00 uur bellen voor uitslag of de embryo’s goed ontdooid zijn. Dat ik al een eisprong had gehad was prima volgens de professor, daarom wordt de terugplaatsing vervroegd naar morgen, in plaats van 9 december!!

- 7 december -

Gisteren is de terugplaatsing geweest! Ik heb nu dus drie embryootjes in m’n buik! Ze hadden alledrie de ontdooiing overleefd (daarop was bij elk 50% kans), maar ze hadden zich niet verder gedeeld in 24 uur (dit zou nog kunnen in de baarmoeder) en eentje was al aan het afbrokkelen. Ze gaven ons maar weinig kans. Op deze manier is er ongeveer 10% kans, en niet zoveel kans op een meerling omdat de kans dat er één blijft zitten al heel klein is, laat staan meer. We kregen de Humegon voor de volgende behandeling vast mee. Het is nu ook anders dan de vorige keer, geloof ik, toen voelde ik me heel speciaal en een beetje zwanger. Nu ben ik veel afstandelijker. De terugplaatsing voelde nu wel anders; de eerste keer voelde ik niets, nu voelde het net of er aan de binnenkant in m’n buik geprikt werd! 20 december terug voor de uitslag.

- 9 december -

Vandaag gewerkt en kerstballen beschilderd in het buurthuis met Daniëlle. Leven gaat verder, denk niet zoveel aan de embryo’s. Wel gestopt met roken, maar ik sport nog volop (3x in de week).

- 14 december -

Stukje van 9 december met verbazing teruggelezen. Het klinkt zo koel. Ik probeer me inderdaad opzettelijk afstandelijk te houden. Niet te hopen en te hechten. Vorige keer werd ik (terugtellend vanaf de terugplaatsing) vandaag ongesteld. Nu nog niets. Maar omdat ze ons in het ziekenhuis al zo weinig kans geven durven we niet te hopen. Het spuiten gaat goed, nu 10 dagen. Esther of Daniëlle doen het meestal en als dat niet lukt, dan de doktersassistente. Het gaat prima; in m’n billen nog niet veel last.

- 15 december -

O jé, we beginnen te hopen, nog steeds niet gaan vloeien. Nu wordt het weer eng, zou het toch eindelijk waar zijn? Ik hoop het zo. Elke dag dat m’n menstruatie uitblijft krijgen we meer hoop en elke dag dat het later komt, is de klap groter. Hoeveel kunnen we nog incasseren en verwerken?

- 16 december -

Nog steeds niet gevloeid, nog meer hoop!

- 19 december -

Bang, bang, bang. Nog niet gevloeid, morgen de uitslag. Zo bang en onzeker, hoopvol en niet durven hopen!

• Gedicht: Alstublieft

- 20 december -

05.54 uur. Patrick moest om 06.00 uur gaan werken tot 14.00 uur. Ik kon ook niet meer slapen. Straks om 08.00 uur naar Gent. Esther gaat mee, en dan wachten...tot 14.00 uur, dan mag ik bellen voor de uitslag die misschien de rest van m’n leven verandert. Die onzekerheid is slopend! Ben ik nu zwanger? Zo ja, dan volgt natuurlijk alsnog een spannende periode, maar zo nee, dan moet weer alles opnieuw; punctie, spuiten, wéér die spanning. Hoe lang kan een mens die verdragen zonder blijvend geestelijk letsel op te lopen? Vriend(inn)en en familie steunen ons geweldig, maar dat kan toch ook geen jaren duren? Ik ben altijd bang dat ze me een zeurpiet zullen gaan vinden en me gaan ontwijken. Mede daarom is het zo moeilijk over het verdriet te praten.

17.23 uur. Onvoorstelbaar maar waar, ik ga hier schrijven wat we nooit hebben durven dromen. Ik ben ZWANGER!!!!! Een godswonder, maar het is zo. Ik ben helemaal in de war ervan, zo blij, zo ontzettend blij. 4 weken en 2 dagen om precies te zijn, helemaal te gek! Als alles goed gaat is het voor augustus!

- 21 december -

Het lijkt een droom! Eindelijk!! We zijn zo gelukkig. Gisteren ter controle zelf nog een zwangerschapstest gedaan en die was inderdaad positief. Er gaat zo veel door je heen. Als ze het alleen door de telefoon zeggen is het nauwelijks te geloven! Over twee weken is de hartactie te zien op de echo en zien we hoeveel kindjes het zijn: 1, 2 of 3 misschien. Het is echt ongelooflijk. Ik hoop dat de komende 8 weken snel en goed voorbijgaan, dan wordt het echt genieten.

- 22 december -

Nog steeds heerlijk zwanger. Onwerkelijk en dromerig. We wonen op wolken. Heerlijk! Onbeschrijflijk. Heel bang om het weer te verliezen, maar toch ook vol vertrouwen. Het zou toch onmenselijk zijn dit weer af te pakken? We leven heel erg toe naar de eerste echo. Hoeveel kindjes? Alles is welkom.

- 24 december -

De heerlijke blijdschap heeft plaatsgemaakt voor angst. Vandaag de hele dag een rotgevoel, ’s ochtends op het werk het gevoel elk moment in huilen te kunnen uitbarsten. Ik ben zo bang alsnog te gaan vloeien. Van Gent mocht ik gewoon gaan sporten. Gisteren gedaan, maar ik doe het niet meer. Ben bang een verkeerde beweging te maken. Ik hoop zo ontzettend dat het goed gaat. Was het maar vast volgende week, dan konden we het hartje zien kloppen!

- 26 december -

Nou, m’n voorgevoelens waren juist. Dinsdagavond begon ik te vloeien, we waren net op visite bij m’n schoonouders. Daar hadden we een bon gehad voor Kerst van de babywinkel! Ik durfde niets te zeggen. Thuis wel tegen Patrick gezegd en dienstdoende huisarts gebeld. Plat liggen helpt niet, zei deze. Rustig houden en afwachten. Helder bloed (veel) en buikkramp duidt op miskraam, weinig bruinige afscheiding 1 dag is waarschijnlijk een innestellingsbloeding. Ik heb geen buikpijn en het is geen helder bloed, dus laat het in godsnaam het laatste zijn.

Nou allebei hartstikke zenuwachtig. Leuk zo met de Kerst! Gistermorgen was er nog wat afscheiding en daarna niet meer. Dus beginnen we weer hoop te krijgen. Het blijft tot de 12 weken duidelijk erg spannend. Gisteren was het 5 weken.

- 27 december -

Niet meer gevloeid! Vandaag weer naar Gent geweest voor bloedafname. Het zwangerschapshormoon was goed gestegen. Volgende week voor de eerste echo en dan is waarschijnlijk de hartactie te zien. Doorgaan met spuiten van progestine, nu 4e week. M’n billen zijn beurs en pijnlijk, maar goed, het zijn nu ’pretprikken’. Ik heb nog niet de drang het tegen iedereen te vertellen of er alsmaar over te praten omdat ik zo ontzettend bang ben er straks weer afscheid van te moeten nemen. Patrick vindt het helemaal geweldig en geniet nog meer dan ik omdat hij zo positief is en daardoor zeker weet dat alles goed gaat.

- 30 december -

Vandaag de hele dag gewerkt. Wel fijn, dan heb ik tenminste geen tijd om te piekeren! Mijn ergste nachtmerrie is dat er vrijdag niets te zien is! Nee, ontspannen genieten kan ik het nog niet noemen, maar als we het hartje eenmaal hebben zien kloppen, wordt het al echter en meer ontspannen, hoop ik. Van mama een babyboek met mooie foto’s gehad en van Daniëlle een tinkelballetje; als je dat op je buik hangt hoort de baby het klingelen en herkent dit na de geboorte. Nog even apart gelegd bij de kaartjes die we al gehad hebben, tot rond de 10 weken, dan is het veiliger! Overmorgen ben ik 6 weken, dus nog 4 weken en dan vertellen we het als alles goed gaat!

- 2 januari 1997 -

Ik voel me helemaal niet lekker vandaag: maagkramp, slap, moe, ziek, bah! Misschien van het vette eten de afgelopen dagen of van de spanning, ik weet het niet. De hele dag lekker in bed gebleven met een warme kruik en de verwarming hoog. Het is zo ontzettend koud. De verwarming staat op 26 en nog is het maar net 20 graden binnen. Overmorgen wordt de Elfstedentocht gereden, maar wat nog véél belangrijker is: morgen naar Gent voor een echo. Ik hoop zo verschrikkelijk dat alles goed is. Als we het hartje zien hoeven we waarschijnlijk niet meer terug. Hopelijk stoppen met spuiten. Ik denk dat het één babytje is. Morgen zullen we het zien.

- 3 januari -

6 weken en 2 dagen zwanger, het vruchtje is 2 mm! Het hartje klopte! Het is zo’n wonder om dat te zien op ’t schermpje, net een lampje wat knippert. Nou is het echt, nu moet ik kunnen gaan genieten! Eén tegenvaller: nog 40 dagen doorspuiten, tot de 12 weken. Dit hadden ze over het hoofd gezien in Gent. Dit omdat ik geen regelmatige cyclus heb en zou ik niet doorspuiten (Progestine om het baarmoederslijmvlies steviger te maken) dan is er een verhoogde kans op een miskraam! Dus natuurlijk spuit ik dan door, nou ja ík: Esther en Daniëlle doen het nog onvermoeibaar, onbetaalbaar zulke hulp!! Volgende week terug voor een echo. Leuk hoor.

- 6 januari -

Het lijkt allemaal een droom. Langzamerhand begint steeds meer het besef te komen dat de kans groter en groter wordt dat wij een babytje krijgen. Er druppelen steeds meer kaartjes binnen met: Een baby op komst en... ze zijn voor óns, onvoorstelbaar! Er klopt dus nog een hartje onder mijn hart. Bijna 7 weken nu. Ik begin ook zwangere ’trekjes’ te vertonen. Ik ben vanaf zaterdag de hele dag misselijk, maar ik kan wel gewoon eten. De griep heerst op ’t moment, met ook deze verschijnselen, dus ik weet niet precies waar het bij hoort. En het is net of ik beter ruik! Esther gaat vanaf vandaag in m’n been spuiten want m’n billen doen zo’n zeer! Maar zelfs 70 dagen elke dag een injectie is een makkie, want het is voor een héél goed doel.

- 9 januari -

Ik ben zo bang, bang als ik even niet misselijk ben. Schuldig omdat ik te bang ben om me gelukkig te voelen. Ik wil zo ontzettend graag genieten, maar het lukt niet! Waren we maar vast wat verder. Morgen voor een echo naar Gent. Hopelijk dan weer voor een tijdje gerustgesteld.

- 10 januari -

Gelukkig, alles was goed. Het is al 1 cm groot! Het hartje was goed te zien, de professor zag al een hoofdje en beentjes. Hij was weer heel aardig en enthousiast, vroeg zelfs of we al wisten of we het kind later zouden vertellen dat het uit de ’diepvries’ kwam. Nou ik denk het wel, dat is toch alleen maar een teken dat het erg gewenst is! Over twee weken mogen we terug, dan zie je al duidelijk armpjes en beentjes volgens de professor, dus al een echt mensje. Nou, ik hoop dat ik niet meer zo bang blijf, het is nu al bijna 8 weken!

- 12 januari -

De héle dag misselijk, nu al meer dan een week, alleen ’s avonds niet. Behalve vanavond dan, want nu voor het eerst ook zelfs overgegeven, maar ja, dat gaat wel over.

- 18 januari -

Nog steeds lekker zwanger. Als ik ’s morgens een cracker eet (met veel tegenzin) ben ik overdag minder misselijk! Wel erg moe de hele dag. Eerlijk gezegd voel ik me of ik constant de griep heb, zo slap en futloos. Waarschijnlijk de hormonen. En dan voel ik me weer schuldig natuurlijk dat ik niet helemaal happy ben, ondanks de zwangerschap. Het is ook zo vreemd allemaal: het verdriet en verlangen naar een kind had zo’n grote plaats in ons leven en nu moet ik proberen gelukkig te zijn, maar er is zo’n angst dat het mis gaat. Ik ben nu bijna 9 weken dus hopelijk nog ongeveer 3 weken en dan weer op en top energiek en écht zwangeren. Vrijdag weer een echo. Ik tel de dagen af. Tenminste weer even zekerheid als je het op ’t schermpje ziet spartelen. Nog steeds aan het spuiten, nog in m’n benen, dat gaat prima nu. Alleen de eerste week zijn de spieren geïrriteerd en heb je ontzettende spierpijn, maar op wat blauwe plekken na hier en daar gaat het prima.

- 23 januari -

Vandaag een boek gekocht met patroontjes voor de babykamer-aankleding. Al eerder had ik een boek met voornamen en een 9 maanden boek gekocht. Verder nog niets. Ik durf nog geen kleertjes of zo te kopen.

Patrick had het van de week op het werk verteld dus ik nu ook. Spannend hoor, nu weet iedereen het! Vreemd dat, terwijl ik voordat ik zwanger was nauwelijk durfde/kon praten over de behandelingen, ik nu de neiging heb ’t erbij te zeggen om te benadrukken hoe dierbaar het ons is. Er komen ook vragen als: was het gepland? Bijna lachwekkend.

Morgen naar Gent. Nog zo'n 3 weekjes en dan is de bangste periode voorbij. Dan kunnen we toeleven naar de eerste schopjes. Vandaag lekker langs het strand gelopen, want het was heerlijk weer.

- 25 januari -

9 1/2 week zwanger, ’t kindje is 3 cm groot! Gisteren voor het laatst in Gent geweest. De echo was zo mooi, het staat ook op video, het tilde z’n hoofje op en zwaaide met het armpje. Alles verloopt dus prima. Alleen nog even doorspuiten en over drie weken op controle naar de gynaecoloog in het streekziekenhuis. Deze neemt het dan over. Nu is het een ’gewone’ zwangerschap.

Vanavond met Daniëlle en nog een stel meiden op stap, even lekker ontspannen!

- 30 januari -

Heel gezellig weekend gehad. Vandaag precies 10 weken zwanger, dat begint al ergens op te lijken! Van Esther een lief boekje met geboortegedichtjes gekregen.

- 6 februari -

Ruim 11 weken nu, bijna de magische 12 gepasseerd. Iedereen weet het nu en dat is toch heel raar en hartstikke leuk natuurlijk, die speciale belangstelling. Er wordt vaak gevraagd hoe ik me voel en ondanks de moeheid gaat het prima. Ik heb van de huisarts iets tegen de misselijkheid gekregen en dat helpt prima en is onschadelijk. Dus heerlijk niet meer misselijk.

Ik ben nu bijna een kilo aangekomen en m’n buik begint al wat op te bollen, vooral ’s avonds voelt het hard aan. Ook hebben we een eerste luierpakje gekregen. Ik ga nu dingen regelen als wanneer gaat m’n verlof in, tot hoeveel weken voor de uitgerekende datum blijk ik doorwerken, kraamhulp, inschrijven op de crèche. Dit moet allemaal vóór de 16 weken. Ik wil wel graag blijven werken, ik werk nu 19 uur, dus dat is niet zoveel.

Van de week gaan we naar een kamertje kijken. Nog 6 dagen spuiten en nog 11 dagen voor de echo. Voor de zoveelste keer aftellen!

- 7 februari -

Eerste dingetje voor de baby gekocht: een fopspeen. Al heel veel kaartjes gehad met Hoera in verwachting en leuke babyspulletjes.

- 17 februari -

Naar de gynaecoloog geweest, alles was prima. Het kindje is ruim zeseneenhalve centimeter en alles zit erop en eraan. Wel moet ik elke vier weken onder controle blijven in het ziekenhuis en daar ook bevallen. Jammer, want ik was liever thuisgebleven. Maar het is een vaste afspraak met Gent, volgens de gynaecoloog.

- 18 februari -

Sinds zondag gestopt met spuiten. Nu 13 weken zwanger, en niet meer naar Gent. Nu kan ik dus echt gaan genieten. En warempel, het lukt best! We hebben al wat babycadeautjes gehad en morgen gaan we het kamertje bestellen. Het wordt allemaal heel echt. Ik draag vol trots mijn tinkelballetje, iedereen mag nu zien dat ik zwanger ben.

- 24 februari -

Ik drink me suf aan melk en karnemelk, héérlijk! Liters op een dag en voor gele vla mogen ze me wakker maken. Vreemd dat je behoeftes zo veranderen. Zo energiek als ik eerder was, zo moe en loom voel ik me nu de hele dag. De knopen en ritsen van mijn broek gaan niet meer dicht, ik hou ze bij elkaar met elastiekjes.

- 5 maart 1997 -

Nu precies 15 weken zwanger en helemaal happy. Niet meer zo bang en onzeker, al leef ik stiekem toe naar de volgende echo, over anderhalve week. En naar de eerste schopjes, het lijkt me heerlijk om te voelen dat er leven in je buik zit. En ik weet zeker dat we straks - als onze baby geboren is - zullen zeggen het het allemaal waard is geweest...

[ HOME | IVF-DAGBOEK | COLUMNS | FOTOBOEK | GEDICHTENTUIN ]
[ GEBOORTEKAARTJES | GASTENBOEK | WINKELTJE | E-MAIL | LINKS ]