GEDENKTEKEN VOOR INUNDATIE

GEDENKTEKEN VOOR INUNDATIE
door Miriam van den Broek

( uit P.Z.C van 11 oktober 2004)

SINT LAURENS - 27 Jaar was C. van Slooten uit St.Laurens toen hij bij de inundatie in 1944 het water zag aankomen vanuit Veere. "Het kwam steeds een beetje dichterbij. Uiteindelijk hebben we onze spullen gepakt en zijn we gevlucht, net als de rest van het dorp."

Sint Laurens heeft sinds zaterdag een monument ter nagedachtenis aan deze periode. In de tuin van de Nederlandse hervormde Kerk werd een gedenkteken in de vorm van een meerpaal onthuld. Een dunne witte lijn geeft aan hoe hoog het water is gekomen. Op 19 januari 1945 werd het hoogste peil bereikt: 2.05 meter boven NAP.
In de kerk, die op een verhoging staat, kwam het water maar 3x, dat gebeurde tijdens springtij."Als je rechtop stond , kon je het water zo opslurpen", zegt H.Hillebrand.
Ook hij herinnert het zich nog helemaal. "Wij woonden in Briggdamme, maar zijn voor de beschietingen naar de kerk in St.Laurens gevlucht. Het water was er al. De meeste inwoners van het dorp waren naar droge plaatsen gegaan. Een paar gezinnen zijn gebleven. Ik zie nog de bootjes varen in de straten."

" Een echte bevrijding heeft St.Laurens nooit gehad, de Duitsers werden afgevoerd.
Dat was het dan. Wij zijn toen ook maar weg gegaan. Dat het water tot in de kerk stond, heb ik niet meer meegemaakt. Toen waren wij al weg."
Van Slooten, die dankzij zijn verloofde naar een boerderij in Nieuwland kon vluchten, kwam in de loop van '45 terug naar zijn oude woning. Het dorp was nog niet overal droog. Dat duurde tot 1946. "Het zag er niet uit", verteld Van Slooten, "de weg was moeilijk terug te vinden. De bomen waren dood, de sloten dichtgeslibd. We zijn gelijk aan het schoonmaken geslagen."

De 2 ooggetuigen vinden het belangrijk dat er een monument is gekomen dat naar die periode verwijst. "Anders weet straks niemand meer dat er ook in St.Laurens water heeft gestaan", zegt Van Slooten .

Sint Laurens onder water

Artikelen uit de PZC