Ziekte generaal van cruciaal belang bij inundatie Walcheren

Op 4 september 1944 krijgt de Britse 11e pantserdivisie tot verrassing Antwerpen met onbeschadigde havens in handen. Met het oog op het stormseizoen is het kunnen gebruiken van de havens voor de geallieerden van levensbelang. de toegang wordt echter belemmerd door de sterke Duitse aanwezigheid in de Westerschelde - monding. Daar moet snel wat aangedaan worden, wil de opmars van de bevrijders niet ernstig vertraagd worden.

Zeeuws -Vlaanderen wordt na heftige tegenstand van de Duitsers door de geallieerden veroverd. Beschietingen, bombardementen en gevechten waren aan de orde van de dag. Veel slachtoffers onder militairen en bevolking, dorpen werden in puin geschoten, pas op 1 november 1944 is Zeeuws -Vlaanderen geheel bevrijd, Sluis is de laatste plaats.
Dan is aan de andere kant van de Schelde de strijd om Walcheren begonnen.
Voor de bevrijding ervan kiezen de geallieerden met operatie "Infatuate"
(verdwazing) een ongebruikelijke aanpak.

Voor de verovering van Walcheren is het 1e Canadese legerkorps verantwoordelijk onder leiding van generaal H.Crerar verantwoordelijk.
Zijn plaatsvervanger , generaal G.Simonds lanceert een gedurfd plan:
door bombardementen op de zeeweringen het eiland onder water zetten en alles wat nog boven water uitsteekt systematisch plat bombarderen!!
Crerar twijfelt, maar als hij met bloedarmoede en darmklachten in het ziekenhuis belandt, ziet opvolger Simonds kans zijn plan door te drukken, met de steun van de Britse admiraal B.Ramsay (die commando troepen toezegt voor een landing bij Westkapelle).

Zo worden tussen 3 en 17 oktober verschillende bombardementen uitgevoerd op de zeeweringen en loopt Walcheren onder water. Door de inundatie wordt het eiland in 4 geïsoleerde stukken verdeeld. De Duitsers missen onderlinge verbindingen en ontberen amfibische voertuigen. Hulp van een regiment Fall-schirm-jäger vanuit West-Brabant komt niet opdagen.

Op 8 november is Walcheren veroverd.
Wanneer Walcheren zonder inundatie veroverd had moeten worden, zou er hevig gevochten zijn om elk steunpunt, stad en dorp en zou de vergelijking opgegaan zijn met Zeeuws -Vlaanderen met veel slachtoffers.

( uit P.Z.C 19 oktober door Rinus Antonisse, bewerkt door R.Koppejan)

De geallieerde operaties in Zeeland stonden onder het opperbevel van het 1e Canadese leger onder leiding van Lt. Generaal G.G. Simonds, die voor de verovering van Zeeland het 2e Canadese Korps inzette.

Voor de operaties in Walcheren kreeg Simonds de beschikking over de 52e Lowland Divisie onder Maj. Gen. E. Hakewill Smidt, die ook alle grondoperaties op Walcheren commandeerde.

De commando's 41-47-48 RMC stonden onder bevel van de 4the Special Service Brigade onder Brigadier B.W.Leicester, met dien verstande dat N0.4 Commando voor de acties in Vlissingen was toegevoegd aan de 155e Infanterie Brigade.
Deze laatste brigade omvatte 3 infanterie bataljons en stond onder leiding van
Brigadier J.F.S. McLaren.

Het commando van de zijde van de marine voor de amfibische operatie werd gevoerd door de Naval Force "T" onder Kapitein A.F. Pugsley.
De ondersteuningsvloot, Support Squadron Eastern Flank (SSEF), stond onder commando van Commandant K.A.Sellar

(gegevens en foto uit: "Walcheren bevrijd november1944" door J.N. Houterman)

Artikelen uit de P.Z.C