Pieterpad

Een tocht door Nederland van Noord naar Zuid

van Pieterburen naar Maastricht

Home

Welkom

Op 25 mei 2009 vertrok ik om van Pieterburen (Groningen) naar de Pietersberg (Limburg) in Maastricht te lopen.
De wandeling die ik dit jaar ga lopen is ook bekend onder de vele LAW wandelaars als het Pieterpad. Velen zijn mij al voorgegaan. Toch voor diegenen die nog niks weten van het Pieterpad hierbij nog wat gegeve1e deelns. Het pad is tot stand gekomen onder leiding van de dames Toos Goorhuis en Bertje Jens. Zij hebben tussen 1978 en 1980 dit pad ontworpen en gerealiseerd.2e deel
De totale lengte bedraagt, zonder verkeerd te lopen, 488 km.Men kan daarmee stellen dat dit pad het langste LAW pad is in ons land.
Men heeft deze tocht in twee parten verdeeld. Het 1e deel loopt van Pieterburen tot aan Vorden lengte 232km. Het 2e deel loopt van Vorden naar Maastricht 256km. De etappes zijn verdeeld over een gemiddelde lengte van 15 a 20 km zodat de totale lengte is verdeeld in 27 etappes. Het is aan de wandelaar individueel hoe lang hij wenst door te lopen. Hoe meer hij getraind is hoe verder hij kan en zal lopen lopen. Maar een ding blijft altijd, je moet wel wat zien onderweg. Het is ten slotte wandelen en niet hardlopen.
Daarom zal ik het aardig vinden als jullie mij volgen en tegen de tijd dat ik werkelijk op stap ben, mij af en toe een berichtje toe te sturen. Ik zal vanaf 25 mei trachtten een dagelijks verslag te maken van mijn vorderingen en dit opleuken met foto's.
Daarom ter afsluiting tot 25 mei voor mijn eerst vervolg verslag.

 

Groeten van een wandelliefhebber

 

Traject I  Pieterburen – Vorden  LAW 91

25 mei 2009 Eerste dag geen wandeling maar een treinreis

Vandaag maandag, gaat mijn Pieterpad van start, Mandy en Nancy brengen mij naar het busstation in Terneuzen en daar nemen we afscheid om na goed drie weken weer terug thuis te komen. Door de lange Westerschelde tunnel, richting Goes om daar  rond 10 uur de trein te nemen, richting Groningen. Met wat overstappen en natuurlijk, een door mij te vroeg genomen trein,  nog wat extra overstapjes moeten maken in Rotterdam, Gouda en Amersfoort, om dan toch in Groningen te arriveren. Een van mijn herinneringsluikjes springt spontaan open en ik moet denken aan mijn militaire diensttijd toen ik in Texel gelegen was en ook zulke ellenlange reistijden had, alleen vrolijkte wij die toen op met flink wat alcohol, nu even niet. In Groningen met een andere dienstvervoerder verder, Arriva genaamd, zij hebben de taken van de NS hier overgenomen met hun eigen diensttijden van een uur of soms zoals in mijn geval buiten het vakantie seizoen, twee uur wachten op verdere verbinding.
Om 17.15 eindelijk op camping Boet’n Doen in Pieterburen, ik hoop dat ik dit niet al te letterlijk moet opvatten, gearriveerd en de tent opgezet. Daarna even een check voor internet maar niet aanwezig ook in het restaurant in het dorp niet. Dan maar een warme maaltijd genomen en ik moet bekennen op je eentje is dat wel erg eenzaam. Ik hoor nu al een aantal mensen zeggen daar hadden wij je toch voor gewaarschuwd. Dat klopt maar dat hoort nu eenmaal bij solo lopen dus de eerste test is gedaan.

Pieterburen is een oud dijkdorp, gelegen op de grens tussen twee landschappen. Ten noorden van het dorp, richting de Wadden is "nieuw land'. Dit is verkregen door landwinning. Ten zuiden van het dorp ligt het wierdenlandschap, een van de oudste landschappen in Nederland. Hier door heen kronkelen de "maren", restanten van vroegere eb- en vloedgeulen toen het land nog niet bedijkt was.

Van uit Pieterburen worden vele wadtochten georganiseerd. Ook is deze plaats bekend van zijn zeehondencrèche.
Het weer is aan het veranderen en de temperatuur zakt ik denk dat ik maar rond tienen er in duik ook dit wordt weer een primeur mijn eerste nacht in mijn nieuwe tent.
Groeten van de Wandelaar

 

26 mei 2009 Pieterburen-Groningen  afstand 29 km, volgens het boekje

route noord- zuid 1e deelDe wandeling begon met zonneschijn maar veranderde naar zeer winderig en bij vlagen regen. Bij aankomst in Groningen stad barstte er een ware hoosbui los.

De temperatuur was prima om te lopen. Maar wat een afgelopen nacht, rond half een begon het in de verte te donderen en te bliksemen en dit hield de gehele nacht aan. Was het even rustig dan sloegen de kikkers hun concert weer aan. Bij jullie zal het wel niet anders geweest zijn, maar in een tent is dat spoekie. Niet veel geslapen deze nacht dus. Om half acht opgestaan, mijn buren waren reeds aan het inpakken, ik deed het rustig aan en vertrok om half negen. Nuchter vertrokken er was nog niks open, de natuurwinkel verder op in het dorp opende pas om negen uur en ook al stond ik voor de deur bepakt, hij deed niet open. Het eerste dorp wat ik aandoe is Hoge der AEenrum, alleen daar is of was nog niets open. Eenrum is het eerste wierdendorp aan het Pieterpad. Dat is goed te merken als je naar de kerk toeloopt of beter gezegd oploopt. De gehele dorpskern is mooi en beschermd. Dan maar op weg richting Winsum, voor een eerste bevoorrading. Ik stapte daar bij een bakker binnen en vroeg om krentenbollen en gelijkertijd vroeg ik of ze ook belegde broodjes verkocht. Spontaan bood ze om de krentenbollen te beleggen met kaas of wat dan ook. Op die manier kan je dag al niet meer stuk.

We lopen nu door het Reitdiep. Deze rivier heette vroeger de Hunze, en is nu gekanaliseerd. Maar het meanderlandschap is bewaard gebleven. Winsum en Obergum vormen samen een dubbel wierdendorp. In de middeleeuwen was dit een belangrijk dorp, een handelscentrum, gelet op het feit dat men hier markt, tol- en muntrecht had.
Hierna volgde een pad door of langs weilanden en liep ik met het geloei van koeien, gehinnik van paarden en geblaat van schapen, mag je ook gebleit zeggen, verder. Het hoge noorden telt voornamelijk veeteelt en dat is goed te merken. Ook veel vaste wegen moesten worden genomen en deze vallen altijd tegen voor een wandelaar, deze heeft liever natuurlijke paden zoals veld of zandwegen.

We komen aan in Garnwerd, vanaf hier is het Pieterpad verlegd. Ik heb nog en ouder boekje, 6e druk 2002. Het pad gaat niet meer door het dorp, ik besluit toch even aan te gaan ook voor de versterking van de inwendige mens. Op een prachtig terras, gelegen aan het water doe ik mij zelf te goed aan een lekkere kop soep en een hartige hap en terwijl schepen mij passeren geniet ik van het uitzicht. Het dorp zelf is wel heel speciaal, de straten in het oude dorp zijn niet ingericht om het huidige moderne verkeer te doen laten passeren. Alles is vrij smal en dat is toch wel apart om te zien. Terug over de brug neem ik de nieuwe weg en verdwijn in het open landschap hier in het noorden.
Een open landschap met af en toe wat terpen, wat nog laat zien dat vroeger de zee hier vrij spel had. Nu staan enkel nog de kerk en het kerkhof hoog en droog. De rest heeft men afgegraven. De gronden hiervan, terpaarde, was heel vruchtbaar en werd voor veel geld verkocht aan boeren in nabijgelegen ontginningsgebieden.

Als je door de dorpen komt merk je goed dat je naar boven moet klimmen. Als je op deze manier wandelt, alleen wel te verstaan, merk je dat je echt een eenzaam figuur bent in deze ruimte. Zelfs de koeien staan je wezenloos na te staren en denken, als ze kunnen denken, wat een vreemd figuur.
Aangekomen in Groninger stad komt er nog even een bui naar beneden en nu ik aan het tikken ben is het al niet veel beter. Daarom heb ik besloten het Simplon jongeren hotel te bezoeken. Ik moet even mijn weg zoeken naar dit adres en wandelend langs de Hoge der A kom ik eindelijk daar waar ik moet zijn. Groningen is een oude Hanzestad. Het was ook het centrum van veel handel, later als regionaal marktcentrum en universiteitsstad. De stad ligt op het uiterste puntje van de Hondsrug.
Terwijl mijn was draait en droogt heb ik dit verslag vlug voor jullie gemaakt. Morgen zien wij wel weer verder, nu voel ik mij goed en dat moeten wij vasthouden.
Groetjes van de Sasse wandelaar

 

27 mei 2009 Groningen-ZuidLaren en iets verder, gelopen afstand 26 km

Binnenlopend in Zuidlaren na een kleine 21 km, zie ik een cafetaria die aan de buitenkant reclame maakt voor zijn Internet, dus maar even gebruik maken van deze service.

Zuidlaren strekt uit zich over de volle breedte van de Hondsrug. Het is een fraai dorp met welgeteld zeven brinken! Vroeger was de brink het centrum van een dorp. Rond de brink stonden huizen en boerderijen gegroepeerd, het was de plaats van samenkomst voor iedereen. Ze dienden ook als overnachtingplaats voor het vee. De dobben (vijvers) die men aantreft, dienden behalve als drinkplaats ook voor het leveren van het bluswater. Zuidlaren is vooDe ooievaarral bekend om zijn paardenmarkt.  Groningen via het Simplon jongeren hotel verlaten om 08.00 uur.(aanbeveling qua service) Maar wat een herrie kunnen die studenten maken midden in de nacht.
Wat is deze stad groot dat valt pas op als je dit lopend doet, een kleine 12 km door de stad geleid om dan pas de mooie natuur rond Haren in te lopen. Voor diegene die het niet mochten weten Haren is zoals Wassenaar voor den Haag. De stad uitlopend langs het Hoornse diep en over een sluis die het kanaal met het Hoornse meer verbindt loop ik langzaam aan op Haren. Een ooievaarsnest zie ik al van verre staan en zij zijn volop bezig hun nest te bevoorraden. Wat een mooi gezicht. Later verneem ik dat mijn broers dochter een dochtertje  heeft gekregen, zal toch niet aan deze ooievaar hebben gelegen? Lopend door bos en heide afgewisseld met mooie watertjes, die het landschap doorsnijden, voel ik mij steeds meer en meer in een vakantiestemming komen. Midden op mijn wandeling kom ik langs een bospaviljoen waar ik vlug mijn warme hap heb genomen, hoef ik vanavond geen restaurant meer te zoeken. Ook zag ik toevallig, maar daar voor loop je rond, dat Meneer de Vos aan de rand van het bos woont, leuk met zo'n naam. Ik passeer ook het Pieterpadcentrum.

Ik ga de provincie Groningen uit en bevindt mij nu in Drenthe.

Het is nu op dit moment van schrijven twee uur in de middag,  ik denk dat ik nog een paar uurtjes door ga lopen richting Rolde. Ik las zojuist op de reactie dat een oud-collega aan het fietsen is met een groepje wielrenners ik hoop alleen niet dat hij mij voor de sokken rijdt en mocht ik hem zien dan bied ik hem zeker een goed biertje aan.
Na het eten nog wat verder maar dat lezen jullie morgen wel weer.
Groetjes van een doorloper.
 

28 mei 2009 Zuidlaren-Schoonloo: vandaag 35 km gelopen

HunebedGisteren dacht ik nog wat verder te lopen. Maar na het P.I.terrein (psychiatrische inrichting) verlaten te hebben besloten de eerst volgende camping op te zoeken en daar mijn rust te nemen op camping de Vledders.Vanmorgen gestart in Zuidlaren en kwam aan in Rolde. Daar nam ik een koffie bij het "land van Bartje", ik moest even naar de bank en mij werd terstond een fiets aangeboden. Ook nu ik gebruik wil maken van het internet mag ik hier op de camping "de Tien Heugten" gebruik maken van hun eigen interne internet. Je kunt stellen mijn dag kon niet meer stuk. Na Rolde ben ik doorgelopen naar Schoonlo zodat ik vandaag een dubbele route heb gelopen.In Rolde, nabij de kerk, zijn ook prachtige Hunebedden te zien.

Ik hoorde dat mijn schoonzus nog steeds in het ziekenhuis ligt, daarom aan ieder sterkte toegewenst in deze. Nu in het kort mijn verslag. Vandaag ben ik aan het puzzelen geweest, ik ben langs de AA gelopen een van de meest voorkomende vragen in puzzels. Toen ik het bruggetje passeerde hing er ook voor jongeren een  tokkeltje om de overkant te bereiken, niet voor mij dus. We hebben de Hondsrug verlaten en komen in het stroomdal van de Drentsche AA deze voert naar het hart van het centrale Drentse plateau, de omgeving van Schoonloo. De Drentse AA heet telkens anders. De beek neemt de naam aan van het dorp waarlangs zij stroomt. Een kleine 150 meter verder stond er een kleine hinde mij op te wachtten midden op de weg. Naderbij komend ging hij sprongsgewijs er vandoor telkens omkijkend of ik hem nog wel volgde. Ook JP SMS-te mij regelmatig, om mij te wekken denk ik, ik noem hem daarom vanaf nu mijn bel-oom net als Oma ons steeds SMS-te toen wij in Spanje en Portugal liepen. Op dit moment kan ik redelijk met mij zelf opschieten, niet te verwarren hij kan op zich zelf schieten. Door en langs het Baloërveld zie ik op mijn kaart dat hier een zigzaglijn door dit militaireveld trekt. Dit is een restant van een tankgracht uit W.O.II. Het was een deel van een Duitse verdedigingslinie tussen Meppel en Groningen. Alleen lopen kost enkele dagen om in een bepaald ritme te komen, het gaat nu goed. Maar zo'n dag als vandaag maakt alles goed, wat een vriendelijkheid in Drenthe, hier kunnen wij allemaal wat van leren. Het kost namelijk niks, vriendelijk zijn.
Ik maak het daarom extra kort maar aan ieder die dit leest wees vriendelijk je krijgt er veel voor terug.
Daarom voor iedereen een hartelijke groet van een blijde wandelaar.

 

29 mei 2009 Schoonloo-Dalerveen

Laat ik eerst maar eens beginnen met jullie te bedanken voor de tot nu toe ingezonden reacties. Ik zit hier in de bibliotheek er hartelijk om te lachen en moet soms zelfs even slikken. Het is stil hier in de bieb dus niemand moet mij manen tot stilte.
Ik heb er een kleine 40 km opzitten en dat was te merken. Maar sommige onder jullie willen dat ik lijd en dat is bij deze gebeurd. Heb een bloedblaar opgelopen en dat is niet prettig, mijn schoen zag rood van binnen. Heb daarom maar besloten verder te gaan op gympies maar dat is ook niet al te prettig voor een langere tocht, geen demping voor de hielen. Maar zaterdag komt Nancy naar Hardenberg om wat spul op te halen en te brengen, zodat deze loper wat wordt verlicht.
De tocht van vandaag ging weer door bos,bos en nog eens bos. Wie heeft er wel eens gesproken dat wij in Nederland geen groen meer hebben, laat ze dan eens gaan lopen of fietsen in o.a. Drenthe. Door zo'n bos lopen, veelal productiebos, geeft bij mij de navolgende reactie, dat ik wat liep te hallucineren en zoals jullie weten rook of spuit ik geen stimulerende middelen, buiten mijn sigaartje dan.
Door het licht en schaduwspel werden mij zaken voorgetoverd, die ik enkele seconden voor waar aannam, om daarna bij het verdergaan moest erkennen dat het niet waar bleek te zijn. In Zuidlaren was ik al eens over het terrein moeten wandelen van een P.I. inrichting en waar ik mij had voorgenomen niet meer hardop met mezelf in gesprek te gaan, daar ik anders vermoedelijk zou worden opgenomen. Want tegen je zelf praten is iets wat je vanzelf gaat doen als je alleen op pad bent. Vandaag heb ik ook afscheid genomen van nog twee PP padlopers omdat ik had besloten er een dubbele route van te maken. Zij lopen enkel het eerste deel tot aan Vorden. Ze wonen in Limburg en hebben dat deel al gemaakt. Dat zie je het meest dat mensen het PP pad, enkel als deel of als dag- of weektocht maken.
Over het Ellertsveld, wat een enorm groot heideveld was maar door ontginning tussen 1900 en 1960 omgezet werd in akkerland en weiland zoals het Orvelterveld. Deze ontginning was overwegend werkverschaffing. Hier werd alles gedaan met mankracht. De heide werd omgespit en de leemlaag opengebroken, loodzware arbeid. De stenen en veldkeien werden verzameld, hiermee werden keienwegen mee aangelegd.
Ijswinkeltje, ook koffie en meerWe passeren Schoonoord en vinden de aanwijzing naar de Papenloze kerk. Op deze plaats werden kerkdiensten gehouden, zonder priester. Het Hunebed fungeerde als “kerk”. Verderop vinden wij de galgenberg, hier werden in de middeleeuwen de veroordeelden opgehangen. Dit werd meestal gedaan langs openbare wegen als afschrikwekkend voorbeeld.

Aangekomen in Sleen, het eerste deel zit er op, gegeten, de zon schijnt zalig.

Hier een uur gerust na goed te hebben gegeten, je leest het goed, ik gebruik nu ook al de uitdrukking van JP, goed niet lekker maar mochten de mensen van de uitbating dit lezen het was ook lekker en dat weten ze.
De dorpen Rolde en Sleen hebben een opvallende kerk met een forse toren zodat je deze reeds van verre kunt onderscheiden. Zij zijn als het ware een baken in het landschap. Een stukje geschiedenis: Drenthe was in het verleden verdeeld in zes dingspelen, de voornaamste betekenis van het dingspel is de rechtspraak. In het verre verleden werd dit gedaan in het open heide veld, later werd dit in de kerk gedaan dit heeft geduurd tot de Franse periode.Boeren verstand
De route tot Sleen, hiervoor wordt gewaarschuwd, heeft geen gelegenheid om iets te kunnen verkrijgen. Dat betekent dat je met je liter water wel heel goed gedoseerd om moet gaan.
Ook de tocht verder naar Coevorden moet je er altijd voor zorgen dat wanneer je mensen in de tuin ziet staan of zitten, even aan hen vraagt of je wat mag bijvullen. Want zelfs cafés die vermeld op je kaart staan, zijn ook niet altijd open, dat heeft mijn ervaring mij geleerd.
Ik ben aangekomen in Dalerveen waar ik na even telefonisch contact te hebben gezocht, op een boerderij camping “Goed Boeren verstand”, zal overnachtten. Ik vroeg de man of hij nog plaats had waarop zijn antwoord was ’zat’. Dat bleek, ik was de enige die er stond. Een klein buurtcafé voorzag mij van een hamburger en een biertje waarop ik na nog wat te hebben genoten van de avondzon om half tien mijn bed indook. Ik zit nog een kleine 10 km van Coevorden af maar die doe ik morgen en dan op naar Hardenberg.
Groetjes van een blijde, pijnlijke loper.

 

30 mei 2009 Dalerveen - Coevorden, Hardenberg

Vanmorgen om 05.00uur opgestaan omdat ik de laatste km naar Coevorden nog moest afleggen. De voeten zijn nog steeds pijnlijk maar de opengesprongen blaar voelt in mijn gympies niet pijnlijk aan en kan er mee wandelen.
Dalerveen uitlopend zag ik de konijntjes in de tuinen van de mensen flink dartelen en zich te goed doen aan de vele tuinplanten. Zo zie je het voordeel van op de buiten wonen heeft ook zijn nadelen als je van een mooie tuin houdt. Zo vroeg op pad heeft ook wel iets, alles slaapt en de natuur ontwaakt en jij mag daar dan doorheen. Stop! genoeg filosofisch geklets. Alleen er zijn altijd nog vroegere mensen, de boeren. De beregening stond al volop zijn water over de akkers te sproeien, het is kurkdroog in Nederland op dit moment. Dat gaf met de opkomende zon soms mooie regenbogen, die net als het water wat verspreid licht gaven, kleuren bedoel ik. De oude gegraven veenkanalen passerend en ook een oud joods kerkhof dat er al 250 jaar ligt en nu ook is voorzien van een gedenksteen voor de mensen die uit deze streek zijn afgevoerd in 1940-45. We dalen het Drents plateau af naar het stroomgebied van het Drostendiep dat de zuidzijde van het plateau ontwatert. Hier lagen in de beekdalen twee tot vijf meter dikke veenpakketten op een zandige ondergrond. Het veen is weggegraven en als turf verkocht aan Holland. Hier werd boekweit verbouwd, de bijzondere graansoort. Deze kon echter alleen groeien op arme grond. Hiertoe werd de heide op het veen in brand gestoken. In Oost-Nederland was de hemel in mei soms verduisterd door de rookontwikkeling van de veenbranden.
Verder oplopend naderfamiliecamping ik Coevorden nog in zijn volle rust en loop ik op mijn gemak naar het station. Ik heb besloten de trein te nemen naar Hardenberg.(20km) Deze route heb ik in 2005 reeds gelopen, maar buiten dat, is het ook niet verantwoord om op mijn gympies verder door te lopen. Mijn voeten zouden dan wel eens te veel beschadiging kunnen oplopen. Daarom deze eerlijke bekentenis. Aan de andere kant ben ik dan ook op tijd om Nancy en de kinderen te ontmoeten, voor hen is het namelijk ook een dagje uit. O, ja ik ben Drenthe uit en ga nu Overijsel in.
Groetjes en hopelijk tot morgen maar weer. De eerlijke loper 

Zaterdag Hardenberg familiedag

Toen ik op zaterdag in Hardenberg arriveerde moest ik nog tot half twaalf wachtten tot iedereen in Hardenberg was aangekomen. Ik wachtte hen op bij bakker Bart, waar ze de auto in de parkeergarage konden plaatsen. Na alles uitgepakt te hebben wat niet meer nodig was, dacht ik even alleen een rugzak te hebben gevuld met veertjes, wat een verschil in gewicht. Zo zie je maar weer, wat je thuis kunt laten doe dat dan ook. Ook diende ik mijn voeten nog te verzorgen en toen ik mijn kousen uitdeed klonken er op de achtergrond wat kreetjes en al vlug werd er over mij gemoederd. Hierna de plaats nog even ingelopen om in de draaimolen te kinderen alvast een voorproefje te geven wat er nog moest komen.
Een camping opgezocht die aan het Pieterpad lag om daar mijn tentje op te zetten en vermaak voor de kinderen te vinden. Nou dat is gelukt ik vond een camping die speciaal voor kinderen was bedoeld. Een al speeltuig, zwembad en sprookjesverhalen die voorgedragen werden door een bijzonder goed animatieteam. Nou aan de kleinkinderen hadden we geen kind en ik was gelukkig en blij Nancy weer eens te zien. De gehele middag ons prima vermaakt en rond zes uur 's avonds ging men weer huiswaarts. Breed zwaaide ik hen uit en op een kleine snik na verliep dit voor mij prima. Ik nam nog een paar biertjes en ging rond negen uur voldaan naar mijn tent, om weldra in diepe slaap te vallen. De volgende morgen om zes uur op staan, er stond weer een dubbele tocht op mij te wachten.
Groetjes van de doorbijter

 

31 mei 2009 Hardenberg- Hellendoorn, 44 km vandaag

Vroeg in de morgen rond zes uur stond ik op om mij voor te bereiden voor een extra lange tocht op mijn wandelsandalen. Voorlopig besloten om mijn schoenen op te sluiten in

mijn rugzak. Wat een rust deze morgen. Door de Hardenbergse bossen op weg. De Vecht stroomt links van mij en zal mij nog een tijdje volgen. Langzaam aan met 5 km p/u nader ik Ommen en besluit de aLandelijk gelegenlternatieve route te volgen om Ommen stad te vermijden. Op dat moment bereikt mij een sms-je van JP dat hij op het strand verblijft met de mededeling dat hij in voorbereiding is van een pellegrino tocht door de woestijn. Ik kijk verbaast op na dit bericht om dat ik op dat moment het bordje zie: rechts af richting "de Sahara"( een van de laatste verstuivingen in ons land), even dacht ik hoe kan dit.

Het gebied waar ik zojuist door heen ben gewandeld, was eind 1800 een gebied groot 500 vierkante kilometer, totaal onbewoond. Het werd omschreven door W.C.H. Staring als een onafzienbaar groot veld, een woestenij.

Doorlopend gaat er toch iets fout ik moet een bepaalde richting volgen maar voor mijn idee ga ik dan terug richting Ommen. Even op een koppeltje gewacht, wat ik zie aankomen. Wat blijkt, mijn gevoel was juist, omkeren op mijn schreden en alsnog de juiste afslag opgezocht. Via de "Steile Oever" verder gelopen. Hierna verder richting Hellendoorn. Door naar de Archemerberg het hoogste punt van de dag 75 meter.Rijksdriehoekpunt Nou dat voel je wanneer de temperatuur zo hoog is. Boven staat er een RD punt (rijksdriehoekspunt)op deze wijze is ons land opgemeten, zo staat er voor Sas van Gent ook een driehoekspunt in de kerk van Assenede.(België, zoek hem maar eens op als je daar bent) De reis gaat verder langs Jeneverbessenstruiken die hier rijkelijk groeien. Rond Ommen noemt men deze "dampollen", in herfst en winternevels kunnen ze gedaante aannemen van spoken en "witte wieven". Zo zie je maar, er zijn meer mensen die hallucineren. Door naar Lemele voor een bakje koffie en wat te eten. Tevens laat ik wat broodjes oude kaas klaar maken die ik kan meenemen richting de komende camping en voor morgenochtend als ontbijt. Ik steek het Overijssels Kanaal over. Nu verandert alles, van bos kom ik in een open streek die het jonge landschap wordt genoemd, vroeger lagen hier uitgestrekte heidevelden, kaarsrechte wegen doorkruisen dit stuk. De naam Schaddenveldsweg herinnert hieraan: ‘schadden zijn heideplaggen'. Weldra zie ik mijn camping opdoemen. Het is een groen camping hier gaat alles milieubewust(?), prijzen zijn daarom ook wat hoger. Na mijn tent opgezet en gedoucht te hebben ga ik van een goed (biologisch) biertje genieten.
De groene wandelaar.

 

01 juni 2009 Hellendoorn -Laren, 30km vandaag

Vandaag 30km en ietsje meer. Wat een hitte dat ga ik nog merken. De eerste liter zit er na een uurtje al weer in en ik moet nodig bijtanken. Vele liters gaan nog volgen. We gaan de Sallandse heuvelrug over cup-a-soep boerderijwat een pracht. Alsof men over de hobbelende hei gaat op en af is deze dag het liedje. Voorbij het Hellendoorns avonturenpark rechts af om weer te klimmen en te dalen. Verloop van hoogte telkens tussen de 18 en de 51 meter, lijkt niks maar de gehele dag door begint dit wel door te wegen. Dat is ook de verklaring voor het grote drankverbruik. We gaan richting Nijverdal en naderen de Noetselberg en gaan weer naar beneden. Hier gaat het weer fout ik wordt afgeleid door een mooie jonge dame en kijk haar al lopend even achterna, bordje gemist. Even later bemerk ik mijn fout, 2 km verder. Ik besluit via de kaart de grote weg op te zoeken die van Hellendoorn richting Holten loopt. Weldra bereik ik deze drukke weg, het is hier een gaan en komen uit beide richtingen van fietsers, motorrijders en automobilisten en bussen, die met zijn allen willen genieten van dit prachtig mooi stukje Nederland. Eindelijk bovengekomen op de Holterberg, waar mijn tong bijna de grond raakt. Ik heb nog een paar druppels vocht en ja daar zie ik:" pas op Joop", spreek ik mij zelf toe," laat het geen hallucinatie zijn een parasol". Nee het is werkelijkheid, ik laat mij op een bankje zakken en na mij ontdaan te hebben van mijn bagage begeef ik mij naar binnen en vraag een cola en een koffie. Terwijl de dame mijn koffie aan het zetten is drink ik in een teug mijn cola leeg en nadat zij zich weer omdraait vraag ik er nog een, terwijl vraag ik wat alles kost. Ik vertel om leuk te zijn 'dat lege flesje ook afrekenen hoor'!.
Ze kijkt niet eens verbaast en slaat alles aan op de kassa..
Aan tafel nog met een familiegroepje verder zitten kletsen over het Pieterpad e.d. Dit soort kleinigheden maken je dag goed, je bent tenslotte toch een sociaal persoon. Nu omlaagHet Binnenhof naar Holten, maar eerst nog even de flesjes bijvullen en nog een liter extra ingekocht het was nog steeds nodig. We verlaten de bossen en gaan wat meer landbouwachtige en verspreid bosgebied in. Op weg naar Laren. Bij een gastboer, die er voor zorgt dat men wat kan drinken door middel van zelfbediening, nog wat cup-a-soep genomen en weer verder. Langs de "Schipbeek" die omzoomd is met prachtige beuken kom ik weer in het open heide veld. Ik ga nu de provincie Gelderland in, mijn vierde provincie. Ik passeer nu het landgoed Verwolde, hier aan kan men zien hoe er vroeger geleefd kon worden dank zij het opkopen en laten ontginnen van al deze velden. Dit landhuis bezit ook de dikste boom van Nederland, omtrek 7.50 meter. Vervolgens verder en weer een landgoed "De Binnenhof", schitterend. We lopen Laren binnen en hier ga ik weer eten zoals in 2005, in het restaurant tegenover de NH kerk. Prima zaak, goede bediening enz. Van hier uit bel ik een camping een 4 km verderop. Hier in Laren kon ik eindelijk lasagne krijgen, pasta altijd goed voor lopers, joepie. Tevens genoten van 2 pinten van een halve liter en kon ik hierna weer verder. Wel wat zwaar in de benen maar allé. Ik nader de camping, blijkt een camping te zijn voor fietsers en lopers. Spartaanser kon het niet wezen geen warm water alleen koud. Maar toch gedoucht, met wat kreten ik was toch alleen, kreeg ik het voor elkaar. Maar de vriendelijkheid vergoedde veel toen ik vroeg om twee biertjes was dit geen probleem rond 20.00 uur kwamen ze eraan. En na betaling van in totaal acht euro kon ik beginnen om mij zelf te rusten te leggen.
De Spartaanse loper

 

02 juni 2009 Laren Vorden en stukje richting Doetinchem, 17km vandaag

Vandaag ben ik gekomen aan het eindpunt van het eerste boekje dat houdt in dat ik er nu 232 km  op heb zitten. Ik ga nu verder met boek twee, richting Maastricht. Voor mij is deze dag een relatief rustige dag. Dat is ook de reden dat ik nu alle reisverslagen aan het maken ben die ik in de afgelopen dagen niet heb kunnen doen. Ik zit nu in Vorden in de bibliotheek en maak alle verslagen onder spanning af om dat ieder moment de PC op zwart kan gaan. Ook even de opticien bezocht daar mijn bril stuk was, ik ben er op gaan zitten, de meeste mensen zetten hem op. Hij is weer gemaakt en dit kostte mij niets, zou ik dan toch zo'n geweldig smoelwerk hebben dat mensen mij willen verwennen? Ook even bij de plaatselijke apotheker langs geweest om mijn voorraad (blaren) pleister op te halen. Heb deze nog steeds nodig, vandaag mijn schoenen weer aangehad en tot nu gaat het goed. Bij de plaatselijk horeca iets tot mij genomen en mij op de hoogte gesteld van het laatste landelijke en wereldlijke nieuws. Wordt je over het algemeen ook niet vrolijker van. Ik ga vandaag nog een kleine 5 km verder om mijn camping op te zoeken en duik dan de Achterhoek in. Ik ga ook nu weer langs een prachtig kasteel wat "van Vorden " heet. Vroeger was dit een kasteel met zijn eigen verdedigingswerk en waterputten zodat zij een belegering lang konden weerstaan. Later werd dit een buitenverblijf en na afbraak van de verdedigingswerken is het nu een publiekelijk gebouw. Hier woonde natuurlijk lange tijd de familie van Vorden. Daaraan is af te lezen hoe belangrijk zo'n kasteel was in die tijd.

Groeten van een gelukkige wandelaar.

Hieronder een foto overzicht van de eerste week:

.

De eerste stappen gedaan

 

 

 

Het Tweede deel van het Pieterpad

 

Traject Vorden - Maastricht  LAW 9II 

03 juni 2009 Vorden- Doetinchem en verder

Pieterpad zuid 2e deelHallo allemaal, vandaag gaat het wat makkelijker om even op het web te geraken. In een grote plaats als Doetinchem in de bibliotheek hebben ze internet, wel met een gebruikscode, 3 euro voor een uur moet voldoende zijn om jullie weer bij te praten.(schrijven)
Vannacht overnacht bij een boer in Linde, een pluisje op de kaart (gehucht) maar de camping was niet  met de vorige te vergelijken nu wel met alle Kasteel Vordenluxe voorzien. Dit is een camping, voor onze caravanbezitters in de familie, om van daaruit de Achterhoek te verkennen met de fiets. Want we zijn niet allemaal even gek om te gaan lopen. Vanuit Vorden is er een prachtige 8 kastelen route uitgezet van 33 km, echt een aanrader voor ieder. Tevens is er in deze plaats zeer goed en lekker te eten bij de Herberg de Hartog. Ben ik even lekker reclame aan het maken voor deze streek, kan gelijk bij de VVV. Ik moet bekennen dat Vorden als plaats mijn hart heeft gestolen ik ben daar zeer hartelijk geholpen door verschillende mensen en toen ik 's avonds nog even langskwam, nadat de boer mij een fiets te leen had aangeboden, ook weer hartelijk terug herkent. Ik heb die avond dan ook overheerlijke asperges op Limburgse wijze gegeten besprenkelt met een kannetje witte wijn. Als ik dit zit te typen krijg ik alweer zin.
Nu de wandeldag nog even bespreken, deze verliep vroeg om 06.00 opstaan wassen, plassen en om 07.00 op stap, alhoewel het tamelijk bewolkt is valt het qua temperatuur voor wandelaars wel mee 17 graden. Vorden uit, even langs het kasteel daar waar het eerste boekje eindigt en het tweede begint dit moest natuurlijk wel officieel. Daarna doorlopend door bos en bosrand verder op naar Linde dat een kleine 6 km buiten Vorden ligt. Aldaar overnacht en weer verder. Langs een voor de Achterhoek typische boerderij, in dit geval een dubbele, verder richting Zelhem. Daarna een pad gevolgd dat ook al in 1850 (op kaart) als pad was te herkennen en als je goed kijkt, die sporen uit dat verleden ook terugziet. Zo al lopend uitkomend op het huis "'t Zelle", gelegen aan een zevensprong, weten jullie nog die jeugdserie "de Zevensprong", waar leidde die weg ik denk de 7e naartoe? Dit alles schoot in mijn gedachte toen ik op dat punt was aangekomen. Er gebeurt altijd iets na zevensprongen die zijn er namelijk niet zo veel. Een tijd later, km verder, gaat het mis weer een markering in het bos gemist. Soms zijn er wat  te weinig aanduidingen en omdat je in het bos juist graag zekerheid wenst wil je juist daar graag goed opletten. Toen ik een kleine 3 km verder was vond ik een paddestoel, nee geen gedroogde, waarop ik zag dat Zelhelm de andere kant op was dus weer 3 km terug, joepie.
Kwam ik ook nog eens tweemaal voorbij de "Petershut" dacht ik even aan mijn broer, maar ja die woonde daar natuurlijk niet dus nog geen koffie.
Daar is Zelhem eindelijk, laten ze je eerst nog een klein rondje langs het dorp lopen, lijkt wel op mijn oude sergeant die ons ook altijd voor het einde nog even 5 km extra liet rondlopen.
Het terras is juist open, binnen wordt nog volop schoongemaakt, maar voor de eerste klant een PP loper wordt uiteraard bediend. Buitenzittend op het terras, fris en winderig, kwamen later nog twee echtparen aanschuiven waarmee ik uitgebreid heb zitten kletsen over de tocht enz. Zij gingen een dagtocht maken geen PP, nee, die hadden ze al gedaan. Een broer van een dezer dames had ook naar Santiago gelopen dus het gesprek ging ook over deze tocht(en).
Zelhem is een van de esdorpen dat is te zien aan het landschap buiten het dorp. Bochtige wegen, bollende akkers, voormalige eenmansessen, boomsingels en verspreid liggende boerderijen. Over verspreid liggende boerderijen gesproken, in vroegere tijden lagen deze oude boerderijen vaak twee uur gaans uit elkaar, jullie begrijpen dat in die tijd de eenzaamheid in deze streek groot was. Ook al leefde men met de gehele familie, opa, oma, kinderen, ongetrouwde familie, knechten en meiden bij elkaar. Zelhelm verlatend zie je dat het grote akkercomplex aardig bedreigd wordt door de oprukkende uitbreiding zelfs van deze dorpen. Deze uitbreiding is wat vreemd nu ik zie wat een enorme hoeveelheid huizen er te koop staat. Ik nader langzaam Doetinchem en passeer eerst nog een ezelboerderij, bij mij komt zomaar de gedachte op, welke ezel loopt waar? Later wordt dit weer goed gemaakt door een aan de overkant van de weg rijdende dame te worden aangesproken zij stapt af, vraagt: "PP loper, prachtig zeg, zou ik ook nog wel willen, sterkte", en weg was ze weer, mij lachend achterlatend prachtig toch die spontaniteit.

Blij te horen en te lezen dat Marleen weer thuis is sterkte en snel weer de oude worden.
Groeten van een doorzettende wandelaar

 

04 juni 2009 Doetinchem en verder tot Groesbeek

Aangekomen op de camping "de Oude Molen". Alles valt op zijn plaats. Heb me geïnstalleerd en een douche genomen. Komt de vrouw, achter mij uit de caravan, mij vragen of ik het laatste beetje soep Petershutwens, 'natuurlijk', zeg ik: 'u verwent mij ik zal u daarom vernoemen op mijn website.' Wat een verschil met de laatste dagen dit is voor elke loper het walhalla als hij zo wordt opgevangen. Eigenlijk is dit zo de gehele dag gegaan maar dat komt nog wel voor in het verhaal.
Gisteren toen ik in Doetinchem arriveerde,besloot ik nog enkele kilometers door te lopen. Alleen had ik uitgerekend dat dit slechts 8 km zou zijn, wat een misrekening. Toen ik het dagrecreatieterrein Stroombroek passeerde besloot ik een pilsje te nemen het was van af dat punt slechts 3 km gaan, in mijn overmoed nam ik er nog een wat kon het bommen. Maar zoals de meeste mensen weten zit in de staart vaak het venijn, nou ook in deze. Toen ik vertok stond mij het Montferlandse terrein te wachtten, nou ik kan je verzekeren dat is weer klimmen, naar een hoogte van max. 88 meter. Toen ik aan de klim begon en eindelijk puffend bovenstond, denk aan de biertjes, besefte ik dat ik onderlangs had moeten gaan naar de camping. Je kan je indenken dat ik niet meer terug naar beneden wilde. Ik raadpleegde mijn boekje en zag dat op pak weg 8 km nog een camping lag, dus op weg. Aangekomen in het 't Peeske', dacht ik wat een mooi restaurant, dat was het ook je kon er weer heerlijk en lekker eten, Risotto, prima klaargemaakt. Alleen op de camping was er niemand, geheel leeg dat is mij nu al een paar keer overkomen. Ik ben daarom blij dat Nancy 3x daags belt, gisteravond heb ik zelfs JP even aangeroepen leek het net of het toch nog druk was.

De naam Peeske is een verbastering van het Latijnse Pascuum, dat vruchtbare plek of waterrijke weidegrond betekent. Pascuum is afgeleid van het Latijnse werkwoord Pascere. Pascere betekent voeden of te goed doen. Dat kon in dit restaurant zeer wel.
De volgende morgen er vroeg weer uit want er moest weer geklommen worden naar Hoch-Elten, na de WO II was dit gebied door Nederland ingenomen maar in 1963 weer teruggegeven aan Duitsland. Dit is werkelijk een mooi plekje, uiteraard in Duitsland, om een bezoek te brengen. Hier ligt ook de Drufus waterput, deze is aangelegd in 900 jaar na Chr door deDrufus bron, Hoch-Elten Romeinen en is 57 meter diep. Hier hebben de kinderen al vele honderden jaren geroepen, "wie is de burgemeester van wezel", voor ieder die een echoput gewend is weet dan het antwoord. Naar beneden maar weer en verder door Duitsland naar Spijk, het café aldaar gaat pas open om vijf uur, dat is voor mij te laat, dus op naar Tolkamer. In 1222 werd al tol geheven langs de Rijn. In 1310 legden er bijna 2000 tolplichtige schepen per jaar aan. Het tolstation lag waar de meeste schepen passeerden in deze wispelturige rivier. Tot in 1970 waren de enorme opeenhoping van schepen en de lange wachttijden beeldbepalend in Tolkamer. Sindsdien is de douane-controle grotendeels verschoven naar de havens van vertrek en bestemming. Wat een drukte op de Rijn, ja jullie lezen het goed ik ga Midden-Nederland verlaten en ga nu naar het zuiden. Oplopend naar Millingen a/d Rijn, nog wel aan de verkeerde kant want het pontje moet mij nog eerst overzetten, denk ik aan Drs.P.
Op het pontje ontmoet ik drie dames, beter gezegd een moeder met twee dochters, kwamen uit Hoek en de Bevelanden. Het zou nog een Zeeuws dagje worden. Aan de andere zijde, op het terras, wordt ik weer aangesproken door een echtpaar zij was geboren in Goes. Ik ga op zoek naar de bibliotheek, maar nee deze gaat pas om drie uur open te laat. Dus daarom maar verder. Vanuit Millingen loopt men door een gebied dat ook wel "De Duffelt"wordt genoemd en dat zich voortzet voorbij de grens met Duitsland. Halverwege de Zeelandsestraat voert de weg met wat bochten om een lange terp, waarop vroeger de hoeve "Groot Zeeland" stond. De naam Zeeland, nu een kleine buurtschap. komt hier van oudsher voor. Verderop ligt een hele hoge terp waarop boerderij "Plezenburg"ligt. Ondanks vele binnendijken bleef dit gebied lange tijd onveilig voor het water. Op weg naar Leuth. Maar voor ik Leuth kan benaderen moet ik door Zeeland, ook passeer ik diverse boerderijen die een Zeeuwse benaming hebben. Eindelijk in Leuth met een H, ontmoet ik een clubje fietsende, overwegend dames, vergezeld door twee heren uit Utrecht. Zij staan aan de kant en terwijl ik roep:" we moeten het wel leut(h)ig houden hier", komen we tot een algemeen praatje. Je ziet zo’n dag kan al niet meer stuk. Ik ga weer verder en terwijl Mandy belt, loop ik Duitsland weer in naar het plaatsje Zyfflich , dit dorp is gelegen op een hoge oeverwal, een oude zandrug en met een grootte boog kom ik weer terug in Gelderland in het plaatsje Beek. Ik besluit weer op zoek te gaan naar de bibliotheek maar helaas gesloten, jammer was wel een afwijking op mijn route. Daarom besloten via de Zeven heuvelen weg richting Groesbeek te gaan, had ik ook een idee hoe het voelt om een deel van de Nijmeegse vierdaagse te lopen.
Eindelijk in Groesbeek nu maar vlug de goede camping vinden en ja hoor hier voor mij in een paradijsje gekomen, zie het begin van het bericht maar weer terug, maar ook het feit dat ik hier nu om 21.00 uur nog zit te typen in de receptie begrijp je wel wat een voorrecht ik vandaag weer mocht ontvangen, dat maakt de dagen zo verschillend en ook zo moeilijk om te beoordelen. Onder het genot van twee cappuccino’s die ik telkens spontaan aangeboden krijg ga ik nu maar eindigen en jullie ook eens welterusten wensen of anders een goede nieuwe dag.
Groetjes van een vrolijke loper. (met een beetje pijn)
Yannick, aan je verzoek om de 10km volgend jaar te lopen houd ik je aan

 

05 juni 2009 Groesbeek-Vierlingsbeek en niet verder

Allereerst ga ik mijn dochter  en schoonzoon  feliciteren met hun 11 jarig huwelijk, een echt Sas getal. Daarom een goede raad hou de leut in je huwelijk en alles blijft draaien.
Dan ook mijn felicitatie aan Veronique die morgen jarig is, van harte.
Aan al mijn kleinkinderen, Opa komt binnenkort weer terug en dan vertellen wij elkaar weer sterke verhalen.
Je hebt gelijk Wim die zevenheuvel weg is een echte kuitenbijter ook voor deze wandelaar.

Gisteravond, wat een mooie avond, ik zie zelfs een berichtje van onze barman staan. Leuk dat te mogen lezen.
Ik ben het Heilige land uit, dus niet alleen rond Hulst maar ook hier spreekt men over het Heilige land. Dat is ook te merken aan de namen van de heuveltoppen die dan een Sint. naam voeren. Hoewel ook Terugkijken van af de Rijn naar Hoch Eltendieren worden gebruikt de Vossenberg en Wolfsberg. Maar ook de duivel in de naam van Duivelsberg. Alles gedoseerd dus. Dus je ziet de ene keer vervloek je al die lastige heuvels die je achter elkaar moet zien te overkomen. En de andere keer loof je ze weer. Langzaam laat ik dit prachtige landschap rond Groesbeek achter mij en diegene die hier ooit eens willen gaan fietsen raad ik een fiets met meetrapaccu aan.
Ik zag vanmorgen horden scholieren ook zwaar aanzetten zelfs op hun lichtste verzet, “die moeten toch wel flinke kuiten hebben”, vroeg ik daarom vanmorgen bij de bakker en het antwoord was overduidelijk “Ja”, ook al klonk er al zo vroeg gelach.
De heuvels beneden en boven de Rijn zijn eigenlijk opstuwingen van de laatste ijstijd zo’n kleine 50.000 jaar geleden. Je kunt wel zeggen die tijd heeft zijn sporen achter gelaten in ons land. Maar het levert dan ook een mooi on-Nederlands effect op. Maar o zo prachtig daar doorheen te kunnen lopen. Onderweg oplopend naar Gennep loop ik zonder het te beseffen zo weer even Duitsland in dat doe ik overigens de gehele dag. Gelderland, Duitsland, Limburg en tenslotte vandaag in Brabant aangekomen, met recht een toer de provincie. Uitkomend van af Duitsland zie ik een pleisterplaats het is half elf in de morgen de eigenaar zegt dat hij om elf uur een trouwerij heeft en dat ik tot die tijd wel even wat kan nuttigen. Zo gezegd zo gedaan.

Ik praat met hem nog wat over de komende vierdaagse en hij vertelt mij dat dit voor hem ook een grote happening is. Alle zeilen moeten die dag worden bijgezet om alle wandelaars weer fris verder te kunnen helpen, hij hoeft het nu maar voor één te doen.Verder door het Heilige land

In het plaatsje Gennep heb ik een lunchcafé bezocht die voornamelijk door licht gehandicapten wordt bestierd. Dit prachtige initiatief zou meer navolging verdienen. Ik werd hier vriendelijk en duidelijk als klant benadert. De methode van bestelling en betaling is op een simpele maar doeltreffende wijze geregeld.

Prachtige natuurlandschappen worden mij aangereikt, ik trek na Gennep door de "groene streep", een natuurgebied waar de heide wordt begraast door geiten, beter gezegd door bokken. Hier heeft men een groot bos weggekapt om de natuur zijn oorspronkelijk staat weer te rug te geven, zandverstuivingen. Even verderop hangt er een plakkaat aan de ingang van een erf met de uitnodigende tekst "wandelaars komt hier even u rust nemen" dus even een pitstop genomen. Dit is een leuk initiatief om dat je op deze wijze even contact legt met de lokale bewoner(s) en wat over zijn streek mag vernemen die ik dan bij deze weer heb doorgegeven aan jullie. Ik ben de Maas overgestoken bij Afferden, Brabant, en vervolgens op weg naar mijn eindbestemming de camping Klaphekken, helaas hij bestaat niet meer. Maar geen paniek ik mag van mevrouw toch in haar tuin met zwembad staan en kan ook gebruik maken van WC en douche. Ik tref het toch telkens maar weer, hoe zou dat toch komen? Ik zit nu in de Bieb waar ik om 17.30 uit moet maar ze zeggen nog niks dus ga ik nog even door, een beetje misbruik maken mag toch ook wel eens? Morgen terug Limburg in, en op een keer na, nog een uitstapje naar Duitsland, kom ik de provincie Limburg niet meer uit, nog 164 km te gaan.
Groetjes van een verre wandelaar

 

06 juni 2009 Vierlingsbeek- Velden

Hallo allemaal hier ben ik weer.
Vannacht geslapen op een privé camping. Alles voorzien zwembad, speciale stoomdouche en zelfs een sauna. Nu ging mijn brutaliteit net niet ver genoeg om daarvan gebruik te maken maar het (2) biertje uit de koelkast heb ik niet versmaad.
Prive campingHet was vannacht stervenskoud 5 graden. Ik had dan ook alles aangetrokken maar dat hielp niet veel, om de twee uur was ik wakker en dan moest ik ook nog zo nodig. Om zes uur opgestaan en om zeven uur op pad. Alleen door alle consternatie was ik de avond ervoor vergeten wat ontbijt in te slaan, dat heb ik geweten. Pas rond elf uur kon ik bij de bakker terecht, dat werd dan ook een vorstelijk ontbijt. Ik hoor mensen al zeggen je weet toch dat je eerst aan eten moet denken ja ik weet het en daarom ben ik ook gestraft.
Over straf en boeten doen gesproken zoals jullie weten ben ik nu in het O.L.Vr. land en de uiting van devotie zie je dan ook overal terug in het landschap. Vandaag liep ik min of meer de kapellen route, misschien was dat al een voorteken voor mijn boetedoening die ik nog moest ondergaan en die voor vandaag was gekozen.
Als eerste kwam ik in het plaatsje Smak de St. Josefkapel (1699) tegen, deze voor Nederland unieke kapel, herbergt een St. Josef met het kindje Jezus aan de hand. Dit is een druk pelgrimsoord waar 25 tot 30.000 mensen jaarlijks op afkomen. Waar deze Josef vandaan komt is niet te achterhalen het verhaal gaat dat de Spanjaarden hem hebben achtergelaten in de 17e eeuw. De volgende kapel was de Willibrorduskapel in het landgoed Geysteren. Deze kapel dateert uit 1543. Reeds in 700 trok Bisschop Willibrordus door deze streek. De voorliggende waterput is nog eens zo'n 1000 jaar ouder. Omdat hier een mystieke rust zou heersen, besloot ik om mijn rust ook hier te nemen en deze rust op mij in te laten werken.
Weer verder door het landgoed Geysteren, wat nog steeds een particulier landgoed is, en dan kan je zeggen in deze tijd dat dit vrij uniek is. Wij komen door het dorpje Meerlo waar nog een gerestaureerd kasteeltje staat. Hier kwam ik eindelijk bij de voor mij verlossende bakker rond 11.00 uur eindelijk verlost van mijn probleem. Jazeker mijn energie level was volledig weg, alles deed pijn en ik had de pest in dat ik op dat moment voort moest gaan ik had er geen zin meer in. Maar gelukkig bracht deze bakker mij mijn goede humeur weer vlug terug. Voorzien van de nodige koffie en brood kon ik deze dag weer prima aan.
Na Meerlo komt de Keuter, reeds in de middeleeuwen was hier al mogelijkheid voor een landbouwsysteem dat eeuwen zou standhouden, en langzaam loop ik het gebied van het schuitwater binnen waar ik over knuppelbruggen mij verder door het gebied begeef. Weten jullie wat knuppelbruggen zijn? Ik ben in Swolgen en besluit nog wat verder te gaan richting Velden in de hoop daar een camping te vinden. Ik kom  nog langs de kasteelhoeve Kaldenbroek, die is verbonden met het latere "spookverhaal de Witte dame". Met het pontje  over de Maas bij Grubbenvorst, rechts af en zo loop je over de andere oever recht op de camping Hovershof af een echte aanrader voor Pieterpadders. Ik ben hier weer als een vorst behandeld en ook al zit de eigenaar met me mee te kijken, is dit toch de waarheid. Onderhand denk ik wel eens waar komt dat geluk toch vandaan. Kijk nu wordt mij weer een kopje koffie aangeboden en zo gaat het maar door.
De vrouw van de camping kende Sas van Gent ook, alleen van naam, op mijn vraag hoe dan was ik verrast te horen dat voor haar het Spookhuis in de Poel een bekend item was op "You tube." Het had ook te maken dat hun boerderij verbonden was aan een verhaal omtrent de “Witte Dame”, ook een spookverhaal! De Witte Dame is ook een etablissement in Grubbenvorst waar men voortreffelijk kan eten, een aanrader.
Groetjes aan iedereen, van een “Spook” wandelaar

 

07 juni 2009 Velden- Asenray

Hallo allemaal.
Even nog over gisteravond want er kwam nog veel meer, soms kan ook het plezier in de staart zitten.
FamiliefeestNadat ik mijn gebruikelijke twee pilsjes had genomen kwamen er nog twee verlaatte fietsers op de camping aan, waar ik nog even wat mee heb staan kletsen. Over het materiaal en de reisbestemming enz. Toen zij zich gingen verzorgen liep ik voorbij de feesttent waar op dat moment een familiefeest ter ere van een 45 jarige huwelijk plaatsvond. Ik riep spontaan:"dat gaat er aardig in", waarop mij terstond werd gevraagd aan te schuiven. Zo gezegd zo gedaan en na een twee tal uren mij vorstelijk te hebben vermaakt besloot ik de familie Tijink, uit Drenthe hartelijk te bedanken voor deze onvergetelijke avond. De dag zat er eindelijk op en rond 11 uur dook ik mijn koffertje in, het feest ging nog even door. Om zes uur toch weer op en om zeven uur aan de wandel. Langzaam loop ik Venlo binnen de stad is volledig uitgestorven geen mens op straat. Dat is op zaterdag wel wat anders met alle Duitse kooptoeristen. Al verder lopend ontdek ik voor het eerst, dat er hier ook een Santiago uitpijling staat deze loopt voor een groot deel mee met het Pieterpad. Een moment dacht ik waarom niet, maar nee dat kon ik het thuisfront niet aan doen.
Maar zo zie je dat vanuit/langs Limburg heel veel wordt vertrokken. Dit komt mede door het feit dat in Roermond ook een refuge is gelegen voor Compostella gangers. Blij de stad uit te zijn, ga ik eerst nog even naar het station voor brood en koffie, loop ik fluitend verder. Gelijk volgt Tegelen een oude Romeinse plaats genaamd "tegula", wat dakpan betekent en dat is nu nog te zien. In deze omgeving worden nog steeds dakpannen en stenen gemaakt. De Romeinen brachten dit procédé mee naar deze streek. Hierna ga je werkelijk weer een pracht stukje natuur in. Oplopend naar de "Witte Stein", hier stond vroeger in de middeleeuwen, een steen waar de mensen berecht werden. Men sprak hier doodvonnissen uit, door de volgende tekst: “Je wordt tegen de witte steen gestoten, je keert niet meer terug naar huis en haard”. De steen zelf is er niet meer, maar wel een prachtig recreatie centrum is er op die plaats gebouwd. Waardoor kinderen ook niet mee(r) naar huis willen.
Voortlopen op mijn bospad loop ik regelmatig toch de Duitse grens over en loop werkelijk op de rand van Nederland of Duitsland. Je ziet dan ook werkelijk Nederland dieper liggen wel een 40 tal meters lager dan de Duitse wal.
Om een idee te krijgen wat er allemaal door mij heen kan gaan hier mijn kleine dichterlijke bijdrage:

Wat zie ik daar voor mij op de boslaan

een verliefd stel en ik vraag mij af zullen zij naar de natuur- of naar huis gaan

ik kan het jullie niet vertellen onze wegen zijn gescheiden gegaan.
 Camping in Asenray, het regende die dag
Ik loop nog wat verder en rust om de twee uur lopen een half uur uit. Dit om mijn voeten te laten rusten maar ook te drogen. Op die manier verkrijg ik ook voldoende koffie en rust. Wat mij daarbij opvalt, wat een enorme hoeveelheid verschillende commerciële koffie er is in Nederland. Er is dus nog veel werk voor mijn schoonzoon.
Langzaam nader ik Roermond en kies mijn camping weer met zorg uit, ik heb een oud boekje, en kies Maalbroek als rustplaats uit, wat blijkt deze is opgeheven. Daarom maar verder en wat denk je kom ik een spiksplinternieuwe camping tegen, sinds 2005 een boerderij camping maar wel een met restaurant. Ik schrijf mij in ga douchen en was en droog mijn spullen. Daarna leen ik de fiets en rij in de regen naar de bank in Roermond om wat geld te pinnen. Terwijl ik weer het erf oprij stopt het en gaat de zon weer schijnen. Ik zit dus nu op camping Spikkerdal, daarom voor diegene die mobiel zijn, een aanrader om van hier uit de buurt te verkennen. Zie voorgaande verhalen.
O, ja er was hier ook weer een familiefeest aan de gang maar nu heb ik mij afzijdig gehouden en alleen maar genoten van de drukte.
Laat ons nu maar stoppen want de komende dagen gaat nog genoeg stof opleveren voor leuke verhalen het landschap gaat compleet veranderen en gaat ook steeds meer omhoog. Mij is verteld "vals plat" steeds verder
Groetjes van een voortgaande dichterlijke wandelaar.
Ps.
In het Limburgs wordt Asenray, geschreven als Azerao, dit zo zijn afgeleid zo wordt verteld, van de ridders van Azenrode. Deze kwamen op een open plek in het bos wat mogelijkerwijs ook behekst zou zijn. Dit kreeg ik op het laatst mee van de campingeigenaar.

 

08 juni 2009 Asenray - Susteren In gevecht met je zelfSint Odilienburg

Nou de titel laat het al wel horen, het ging deze morgen van geen meter.
Zou dat te maken hebben met al die goede feesten van de afgelopen twee dagen of is het lichaam toe aan een rustmoment.
Ik weet het niet maar een ruzie dat wij hadden onderweg. De spieren die ik nodig heb om te lopen wilden alleen nog strompelen dat schiet niet op. Mijn schouder, linker, liet voortdurend brandende pijnscheuten voelen. Het werd op een bepaald moment zo erg dat ik overwoog mijn rugzak met een wijde boog het veld in te gooien. Dat deden wielrenners ook als het even niet mee zat. Geloof het of niet, op dat moment staat er op het pieterpad symbool geschreven "hou vol", wat doe je dan? Doorgaan natuurlijk. Op het eind van die weg een café gezocht en met voldoende koffie, cola en tosti's lag de weg weer voor mij open, het tempo kon ook weer omhoog, heerlijk.
Vandaag moest ik door Roermond en dacht teug aan de aardbeving van 1992 toen een grote schok heel Nederland wakker maakte. De schade hier ten zuiden van Roermond was enorm. Lopend langs de Munsterkerk zag ik het standbeeld staan van de architect Kuypers, hij is hier geboren en ik maar denken dat het een Amsterdammer was. We zien de kathedrale St. Christoffelkerk met bovenop de spits St. Christoffel, de schutspatroon der wandelaars. Over de Roer, het riviertje stroomt hier de Maas in, achter langs een benzinestation waar ik weer even een koffie en een broodje neem verder. Langs het kasteel van Hattem, nu stadspark, Roermond weer uit en door het Roerdal wat zeer verlaten is, verder het land in. Ik voelde mijzelf terug in de tijd stappen, door dit vrijwel uitgestorven deel liep ik richting Sint Odilienburg en kwam ik als pelgrim langzaam af op de daar gelegen basiliek. Opeens was ik weer terug in de tijd, naderbij snellende auto's verstoorde mijn droombeeld. De kerk die hier staat is gebouwd op de fundamenten van een kerk uit de 11e eeuw. Zij staat op het restant van een rivierterras aan de Roer.
Verder naar Montfort , wat volledig is verwoest in WOII en later weer herbouwd, staat een restant van een oud kasteel. Rondom Montfort is er in WOII flink gevochten, daar ik verschillende herinneringstekens vond van gesneuvelde soldaten van diverse regimenten.

In Slek, klein dorpje, ga ik een kopje koffie drinken, eindelijk Rombouts, al is het nog wel de oude versie het lekbakje. Er ligt nog flink wat werk voor de vertegenwoordigers hier. Na Slek zoek ik mijn camping uit en mijn blik valt op een grote camping Camping Hommelheide. Geen internet dus daarom zit ik dit verslag in Sittard te typen in het internet café.
Nou dat was het weer.
Een voortstrompelende Wandelaar.

 

09 juni 2009 Susteren- Schimmert

Hallo medelezers.
Blij weer van jullie allemaal de oppeppers te mogen ontvangen. Waar aan het ligt wie zal het zeggen, plezier, afstand, te weinig slaap enz. Het zijn allemaal zaken ook zoals JP zegt een onderdeel van je reis te voet.Kasteel TerborghVandaag gaan we er weer voor, dieper het zuiden in, de eindstreep nadert. Toen ik gisteren in Slek was, waarschuwde mij de dame van het café al dat de weg richting Sittard was verlegd. Ik zelf ben in het bezit van het oudere boekje zodat ik wanneer ik op het voor mij aangegeven punt aankwam de nieuwe aanwijzingen maar klakkeloos moest volgen zonder te weten waar ik precies zat. Bij het naderen van het Ijzerenbosch werd de weg verlegd richting Duitse grens en gingen we zo door naar Sittard. Afstand enz waren voor mij op dat moment onbekend. Ik nam gewoon aan dat deze wel niet zo veel zou afwijken van de originele route (oude). Daar was Sittard en door de oude stad heen lopend, die overigens prachtig is, kwam ik uit op de markt een mooi vierkant plein waar het goed toeven is als het zonnetje schijnt. Een aanrader om daar eens langs te gaan.
Doorlopend kwam ik uit, zoals in het boekje werd omschreven, bij een stijgende weg. Hier hadden de paters Dominicanen, traditioneel, een statie uitgezet van zeven staties die moest worden beklommen van 27 meter naar 100 meter in één stijgende lijn. Een ware calvarietocht. Boven aangekomen stond een kapel gewijd aan de Heilige Rosa, die er voor zorgde dat Sittard werd bevrijd van de pest. Daarom is zij ook de stadspatrones. Hierna merkte ik dat ik Zuid-Limburg in liep, holle wegen leidde mij steeds dieper dit prachtige landschap in. Ik naderde Windraak en even dacht ik in Zuid-Afrika te zijn. Ook hier was weer aan de wandelaar gedacht een bank met bord wees mij op de mogelijkheid om hier weer wat fris water in te slaan. Toen ik mijn rust nam op een hoogte van 110 meter kon ik mij wel indenken waarom deze naam was gekozen. De wind kan hier op deze hoogvlakte welig te keer gaan, hij kan hem dus goed raken.
Afbuigend en weer neerdalend kom ik uit bij Puth er is niks open, telkens is men hier een dag later open dan wanneer ik passeer. Je zou er van in de Put(h) raken. Dan maar verder en dan is de redding weer nabij, afdalend naar een prachtige versterkte boerderij, wat ze hier al gauw een kasteel noemen, was ook een eetgelegenheid. Het huis is genaamd huis Schinnen/kasteel Terborgh. In het pastorale Geleendal te Schinnen ligt een delta van de Geleenbeek de ruïne van de oude waterburcht "Terborgh". De oorspronkelijke burcht was een woontoren gelegen op de "Motte", verhoogd eiland, achter het huidige gebouwencomplex. Deze hoedanigheid, ook wel huis Schinnen, het Bovenste huis en Terborgh genoemd, wordt al vermeld in 1285 in de huwelijkse voorwaarden van Hendrik van Scinne en Ouderadis, als Castrum Nostrum Schinna. In de 16e eeuw werd de woontoren verlaten, waarom is niet duidelijk. Wat nu resteert, zijn de metersdikke fundamenten van breeksteen en leien van de dakbedekking. Het tegenwoordige kasteel is in feite de verbouwde voorburcht en hoeve. Het kelderplan is uit de 16e eeuw en het woonhuis kwam rond 1600 tot stand. De op de binnenplaats tegen de gevel gelegen kapel werd in 1625 ingewijd door de Roermondse bisschop. Kasteel Terborgh was tevens schepenbank en gevangenis van de burchthoeveleden van de zogenaamde "bokkenrijders".
Na weer voldaan te zijn, gaan we verder voor het laatste kleine stukje maar wel in je achterhoofd dat er steeds moet worden geklommen en gedaald. Eindelijk daar is Schimmert de aanduidingen waren op het laatst een beetje vaag, het hoge gras verborg veel paaltjes die de route aangaven. De camping opgezocht en het gebruikelijke patroon weer losgelaten. Rond een uur of zeven ga ik nog even plaatselijk wat eten, want ook hier is het restaurant op de camping gesloten. Ik laat ook nog even twee broodjes klaarmaken zodat ik morgenvroeg ook wat te eten heb.
Terug op de camping tandenpoetsen en dan naar bed. Morgen is het al weer de laatste wandeldag.
Groetjes van een voldane wandelaar.

 

10 juni 2009 Schimmert-Maastricht De laatste wandeldag

Hallo Allemaal,
Vanmorgen opgestaan in de wetenschap dat mijn laatste wandeldag op het Pieterpad zou zijn. Dat hield in dat mijn inpak methode enigszins moest worden aangepast. De tent ging nu in en niet langer op de rugzak. Mijn schoongoed moest nu boven in de rugzak zodat ik mij op het einde nog kon verschonen. Ingepakt en op weg, volg de bordjes en gaan. Al lopend kom ik langs wat afgravingen die er voor zorgen dat er flinke kuilen in het landschap liggen. Deze worden nu gebruikt als stortplaats. Als ik nu zo loop door het zuiden van Limburg overpeins ik dat er al veel is gebouwd en aangelegd zodat je merkt dat dit landschap onder grote druk komt te staan. De steden breidden steeds maar weer verder uit en ook de aanleg van grote nieuwe wegen doen het landschap weinig goed. Langzaam aan nader ik Valkenburg en sla af naar Meersen waar ik over het bruggetje het riviertje de Geul aan mijn zijde vindt.
Opeens valt mij op dat er grote gele borden in het veld staan met daarop "noodverordening gebied gesloten streng verboden toegang". Wat is er aan de hand, ik heb geen flauw idee, ik volg het nieuws al een tijdje niet meer. Ineens voel ik achter mij een voertuig naderen, de marechaussee. Boven mij vliegt er een helikopter driftig zijn rondjes. Hier is wat aan de hand. Wat later kom ik twee heren tegen die mij waarschuwen dat verder op, ook voor Pieterpad lopers het pad is gesloten. Alternatief wordt niet aangegeven. Wat was er nu aan de hand, er is een Afghanistan conferentie hier gepland. Ik zoek mijn eigen weg en kom met een grote boog weer terug op het originele Pieterpad. Ik heb alleen het stukje langs de Geul gemist. Via Terblijt en Bemelen kom ik aan in Maastricht. Hier neem ik een grote koffiepauze voor de laatste 4 km. Via wat kleinere straten sta ik op de Luikerweg de opgang naar St.Pieter. Langzaam bestijg ik dit pad en kom ik steeds dichterbij mijn uiteindelijke doel. Met een korte draai van de weg zie ik eindelijk de eindbestemming. Geheel verlaten nader ik de naald waarin wat spreuken en andere formaliteiten geplaatst zijn. Rondom liggen wat verdwaalde keien lijkt het. Dat is het. Ik neem een foto van mijzelf om dit voor mij grootse moment vast te leggen. Langzaam maar voldaan om dat het er op zit en ik nu alleen nog huiswaarts kan gaan loop ik naar beneden om bij Chalet Bergrust te gaan genieten van een biertje, maaltijd en ook om te genieten van het schitterende uitzicht op Maastricht. Ik ontvang mijn oorkonde van het Pieterpad. Ik ga mij omkleden en opfrissen voor de terugreis. Met de bus naar het station, ja de 4 km terug waren mij te veel. Na het kopen van mijn ticket ga ik via Luik, Brussel naar Gent. Ik wordt opgehaald en wij gaan langs de kinderen, kleinkinderen om ze allemaal even gedag te zeggen.
Ik ben weer terug in Sas van Gent op woensdag 10-06-2009. Mijn voetreis door Nederland zit erop.
Ik heb deze reis uiteraard voor mij zelf gedaan maar ook om even los te komen van het oude leven. Maar als je op de manier zoals ik gedaan heb via een verslag je wetenswaardigheden vastlegt en meedeelt aan ieder is het overheerlijk wanneer mensen reageren op je artikelen.
Het is al vaak gezegd maar de morele steun die je er van krijgt is enorm. Elke avond, indien mogelijk, keek je al vooruit naar de eventuele reacties. Ook de mensen onderweg die mij geholpen hebben zijn mij dierbaar geworden. Ook mijn maatje JP die mij elke morgen trouw om zeven uur een SMS-je stuurde thanks.
Hartelijk dank voor jullie (morele) steun.
Een tevreden thuis zittende wandelaar.

 

.

Achterhoekse boerderij

 

 

Home