Van de Sossusvlei zijn we naar Duwisib Castle gereden om te overnachten. Hier begonnen we de lange rijdagen flink beu te raken. Bij aankomst waren we zo chagrijnig dat we het kasteel niet bekeken hebben. Tot overmaat van ramp was onze camping ook niet gereserveerd. Deze was geheel leeg maar gezien de kou kozen we er voor om een boerderijtje te huren voor een nacht. De bouwer van Duwisib Castle moet wel flink gestoord geweest zijn om op die plek in the middle of nowhere een huis te bouwen.
De volgende dag zijn we doorgereden naar het zuiden om Fish River Canyon te bekijken.
De Grand
Canyon in Amerika is algemeen bekend maar ik durf te wedden dat
er bijna nog niemand van de Fish River Canyon gehoord heeft. Toch
is dit volgens de boeken de op één na grootste in de wereld,
maar of dat echt zo is? Er is wel een groot verschil met zijn
grotere Amerikaanse broer: hier is het echt stil. Toen wij
aankwamen bij de "main viewing point" stonden er 3
auto's. Voor de rest was er niemand. Door die stilte maakte deze
Canyon diepe indruk. Letterlijk want hij is 500 meter diep. Op de
foto komt dit niet echt uit dus je zal er zelf naar toe moeten om
dit te ervaren. Heel indrukwekkend. Denk er aan dat er meer
uitkijkpunten zijn dan alleen de "main viewing point".
Deze canyon
is ontstaan door twee afzonderlijke gebeurtenissen. Eerst is er
een "geul" ontstaan door een aardverschuiving. Daarin
kwam een rivier die deze verder uitgesleten heeft.
Ten zuiden van de Canyon zijn heet water bronnen ontdekt. Hier zijn we ook geweest. Voor de toekomstige reiziger zeg ik: bespaar je de moeite. Er is een centerparks-achtig geheel van gemaakt en slaat werkelijk nergens op. Vanuit de bronnen zijn wandelpaden uitgezet. Men zou hier luipaarden kunnen zien. Wegens tijdgebrek hebben we zelf niet gewandeld.
Het is raadzaam om als je gaat wandelen dit te melden bij een
parkwachter. De weg raak je er snel kwijt en pas na 24 uur
vermissing gaat men zoeken. We hebben een krantenartikel gezien
over wandelaars die pas na enkele dagen gevonden werden.
 |
|
 |
