Van het Waterberg Plateau reden we richting het Etosha National Park, het grootste wildpark cq natuurreservaat van zuidelijk Afrika. Iedereen mag het reservaat binnen gaan, als je maar wel een vergunning koopt en je netjes aan de regels houdt.
Algemene info
Het Etosha park is een groot gebied rond een zout vlakte. Het
beslaat 22.270 km2 (> half Nederland) en meet
ongeveer 300 km bij 110 km. De zout vlakte is ongeveer 5000 km2
groot en men denkt dat dit vroeger een meer is geweest wat is
ingedroogd. De helft van het park is toegankelijk voor bezoekers
en dit is het gedeelte rond het zoutmeer. De rest is alleen
toegankelijk met een gids in groepen. In het park zijn veel
dieren aanwezig en ze zijn in de droge tijd relatief gemakkelijk
te vinden; dit in tegenstelling tot het alom bekende Krugerpark
in Zuid Afrika. In het laatste park staan meer bosjes waardoor de
dieren moeilijker te zien zijn. De Zuidafrikanen die wij
gesproken hebben vonden Etosha daarom ook mooier. 
In de droge tijd zoeken de dieren de drinkplaatsen op. Deze zijn deels van natuurlijke oorsprong en deels zijn ze aangelegd. Doordat het park flink in afmeting is afgenomen kunnen de dieren niet meer mee doen aan de grote trek naar water tijdens het droge seizoen. Om te voorkomen dat veel wild van de dorst om zou komen zijn er enkele drinkplaatsen gemaakt. Natuurlijke en niet natuurlijke drinkplaatsen zijn overgens niet van elkaar te onderscheiden.
Bij binnenkomst in het Etosha National Park zagen wij enkele giraffen. Zij waren veel groter dan wij dachten. In een auto zit je natuurlijk ook erg laag. We waren eerst wel een beetje bang want wat zullen ze doen: vluchten of aanvallen. Ze bleken gewend te zijn aan auto's en ze zagen auto's niet als natuurlijke vijanden. Ze bleven rustig eten van de stekelige bomen.
Wij verbleven in twee van de 3 kampen in het natuurreservaat. Alle 3 worden ze beheerd door de overheid (wat ze erg goed doen). De kampen zijn van alle gemakken voorzien: zo is er een restaurant, een winkel en een benzine station. Dit moet ook wel want het park is zo groot dat je er niet even uit kan om boodschappen te doen. Tussen zonsopgang en zonsondergang mag je met eigen auto wild gaan zoeken (gamedrives). Als je je maar aan de regels houdt. Zo mag je wel de autoraampjes open doen maar absoluut nooit uit de auto stappen. Ook mag je nooit van de weg afgaan. Op overtredingen staan boetes. Wij hebben de parkwachters zien controleren en optreden bij overtredingen. Het is natuurlijk ook slechte reclame als er een toerist opgegeten wordt door een leeuw.
Bij het kamp
Namutoni is -zoals bij elk van de drie kampen- een drinkplaats
gemaakt. Vanaf het kampeerterrein zijn zo de dieren te
observeren. Je zit dan veilig achter een hek en 's avonds is het
verlicht. Gek genoeg lijken de dieren hier geen last van te
hebben: ze gedragen zich ogenschijnlijk natuurlijk. Op de foto
hiernaast komt een groepje zebra's drinken.
De gnoe op de
andere foto is alleen. Grote kuddes gnoe's hebben niet gezien.
Misschien heeft dit met het jaargetijde te maken. Wij waren er in
juli; het was daar winter.
 |
|
 |
