Sluiskil,
Maandag 4 september 1944
’s Avonds om half elf stopte er een enorme trein afgeladen met manschappen, munitie, wapens, levensmiddelen en dergelijke voor de spoorbrug.
De trein wilde de spoorbrug over maar omdat de brug al was voorzien van springladingen mocht er onder geen voorwaarde nog een trein passeren.
Deze trein, (die bestond uit een locomotief, een groot aantal gesloten goederenwagons, enkele platte wagens met helemaal achteraan twee spoorwegkanonnen en een opduwende locomotief), stond nu stil voor het plaatselijke ziekenhuis.
De toenmalige huisarts Wechelaar, zag in dat bij een eventueel bombardement door de geallieerden het ziekenhuis in gevaar zou komen. Hij kon de machinist overtuigen de trein een paar honderd meter achteruit te rijden.
De trein terug rijden richting Sas van Gent was niet mogelijk, omdat deze op de voet werd gevolgd door een tweede trein,en er nog meerdere treinen in aantocht waren. Deze tweede trein, met zo’n twintigtal wagons, werd getrokken door een grote diesellocomotief en had ook een locomotief achteraan die de trein opduwde.
Dinsdag 5 september
’s Morgens rond vier uur, kondigde een zware explosie het vernietigen van de treinen aan.
Lichtkogels en munitie zorgden voor een mooi vuurwerk. Enkele wagons stonden in brand.
Om acht uur was de Sluiskilse bevolking al ter plaatse om te zien wat er die nacht gebeurd was.
Zij kregen toestemming van de Duitse soldaten om spullen uit de treinen te halen.
Alles wat in die tijd schaars was, lag nu voor het oprapen; blikken vlees en groente, drank, potten, pannen, beddengoed, gereedschap, kleding, schoeisel, radio’s, fietsbanden, vee en zelfs een
filmprojector werden eruit gehaald.
De trein kreeg algauw “de Miljoenentrein” als bijnaam.
Om elf uur volgde opnieuw een zware explosie, een van de soldaten had een wagon in de lucht
laten vliegen. Opnieuw zorgde dit voor zware schade aan ruiten en gebouwen in Sluiskil.
Er waren nog enkele treinen met spoorweggeschut in Sluiskil gearriveerd.
Een van deze treinen, was een trein met twee diesellocomotieven voorop, een veertigtal meest gesloten wagens bezet met soldaten, met materiaalwagens, een bijzonder groot stuk spoorweggeschut en achteraan twee stoomlocomotieven. Ook bleek een trein, voorzien van Rode Kruis tekens, vol met gewonden naar Sluiskil gereden te zijn. Deze trein was echter terug naar Sas van Gent gereden, omdat de spoorlijn in Sluiskil volledig was geblokkeerd door de treinen met het spoorweggeschut. De gewonden werden in Sas van Gent uitgeladen.
Maandag 11 september
Volgens officieel bericht zou er ‘s morgens om elf uur begonnen worden de treinen te vernietigen. In Sluiskil werden alle ramen en deuren open gezet en zocht de bevolking de kelders op. Explosie na explosie volgde, ‘s middags was het een ware hel. Grote stukken ijzer vlogen door de lucht. Verschillende huizen werden onbewoonbaar.
’s Avonds tussen acht en tien opnieuw zware explosies, de munitie voor het spoorweggeschut was nu aan de beurt. Enkele van de grote zware granaten werden tientallen meters weggeslingerd.
Ook werd de spoorbaan, in de richting van Sas van Gent, over een lengte van enkele kilometers onbruikbaar gemaakt.
De afgelopen dagen was er ‘s nachts ook veel kanongebulder te horen.
(Waarschijnlijk was dit afkomstig van het spoorweggeschut dat opgesteld stond nabij Sas van Gent aan de Belgische grens. Dit geschut beschoot Gent en omgeving).
In de dagen die volgden werd er hevig geschoten op overscheurende geallieerde jachtvliegtuigen, die
met hun mitrailleurs en raketbommen op zoek naar Duitse doelen, ook voor veel angst en schade bij
de burgerbevolking zorgden.