Op deze site ga ik je vertellen hoe ik, tot mijn geloof ben gekomen. Dan zal je denken, ja nou en, wat is daar nu bijzonder aan. Nou als ik je vertel, dat jaren geleden niemand tegen mij over het geloof hoefde te beginnen, want dan ging ik graag de strijd aan, zo erg, dat mijn moeder altijd zei: "jij bent een kind van de duivel. Dan zal je dus nu wel snappen dat het inderdaad heel bijzonder is, dat ik tot mijn geloof ben gekomen.

Ik zal dan ook proberen echt bij het begin te beginnen.Althans het begin waardoor ik echt ben gaan nadenken over het geloof.

Het begon ergens in de jaren 85/86. Ik had Zaterdag avond ruzie met mijn toenmalige vriend, hij was gelovig en ik dus niet. Ik ging er dus weer lekker tegen in. Nooit meer zal ik de woorden vergeten die ik hem toen naar ze hoofd gooide, dat ik zelf werkte om mijn huur en eten te betalen. En toen de volgende ochtend ging de bel, ja hoor daar staan 2 jehova's aan de deur. Het eerste wat ze zeiden was: "mevr. wie denkt u dat u de kracht geeft om te werken zodat u de huur en uw eten kan betalen."Koppig dat ik ben antwoorde ik natuurlijk, dat ik dat zelf allemaal deed. Maar toch, was het wel een rake opmerking.Nadat ik ze weggewerkt had, ging ik toch wel even nadenken. Mijn vriend moest naar zijn werk, maar helaas weigerde de auto dienst, en ja hoor je raad het al wie ons kwamen helpen duwen. Dezelfde jehova's als die aan de deur stonden. Toeval of...............

En zo gingen er jaren voorbij. Maar toch bleef dit voorval in mijn hoofd zitten

In 96 gingen mijn vriend en ik uit elkaar. En elke alleenstaande moeder zal het met mijn eens zijn, dat er dan weinig gesprekstof overblijft waneer je alleen nog maar met je kind samen bent. Ja overdag heb je wel je contacten, maar als de kleine op bed ligt, dan is er niets meer, alleen stilte. Tja en dan moet je toch wat. Ik ging babbelboxen bellen, want in die tijd was er nog geen internet. En ik ging bidden, ik vroeg God om mij iemand te geven waar ik gewoon even mee kon kletsen. Gewoon volwassen geklets. En promt krijg ik iemand aan de lijn, waarmee het klikt, wel anderhalf uur hebben we zitten kletsen. Zonder ons zorgen te maken over de hoge telefoonkosten. Eén onderwerp sprak ons allebei aan, het geloof. En daar raakte we dan ook niet over uit gepraat. Dit was ook de persoon wie nu mijn huidige man is.

En ja weer ging ik nadenken. Was mijn gebed verhoord of was er weer sprake van toeval....

1997,mijn zoon diende zich aan, en ja hoor mijn kraamhulp is een gereformeerde vrouw. Wat een lief mens. We hebben in die kraamweek dan ook heel veel gesprekken over het geloof, want het blijft me wel boeien. Ik besluit dan ook een bijbelcursus met haar en haar man te doen.

In de gesprekken met hun beide, komt naar te sprake dat wij alle slechte dingen los moeten laten en dat de Heere dan wel voor ons zal zorgen. Tja daar steekt bij mij dan toch wel even de koppigheid naar boven, want ik blijf toch met de huur en de zorg voor mijn inmiddels 2 kinderen zitten. En nee ...........ik durf daar nog niet op te vertrouwen, alles loslaten.

Mijn man blijft op het verkeerde pad en we leven door. Maar toch steekt dat ook weer, maar de angst om de luxe op te geven en het financieel moeilijk te krijgen is heel groot. En ja weer ga ik bidden, hoe ik dat moet doen.

Dan wordt de keus om alles los te laten voor mij gemaakt. Althans, we krijgen een politie inval. Dit schud mij wel degelijk goed wakker.

Zo een leven wil ik absoluut niet voor mijn kinderen. En ik ben hier behoorlijk van geschrokken. Maar laat wel aan mijn man weten dat het nu allemaal klaar is, dit is geen voorbeeld voor de kinderen. Als God het dan zo wil, tja dan moet het maar zo toch....

Ook mijn man heeft het er moeilijk mee, we zijn zo verwend door geld op deze wereld, dat we de rest van de schoonheid van het leven helemaal niet meer willen zien. Daarbij komt dat hij het zijn plicht vind om voor zijn gezin te zorgen.

Hij geeft het dan ook nog niet op, althans hij stapt in de auto en gaat op pad. Maar een kwartiertje later is hij weer terug. Hij zegt, Frans, ik heb gebeden, ik wil dit ook niet meer, er moet iets anders zijn. Tja en daar zitten we dan.Wat nu?

Ik denk dan steeds weer aan de woorden van mijn kraamhulp, laat alles los en God zal voor je zorgen. Maar de angst om mijn finaciele zorgen is heel erg groot. Maar gelukkig is de verantwoording naar mijn kinderen toe, nog groter. En we beginnen nu dus voor de 2e keer helemaal onder aan de trap.

Ik denk en ga er vanuit dat het leven nu heel moeilijk en zwaar zal worden. Maar nu achteraf kan ik zeggen dat, dat alleen maar in mijn hoofd zat. Want God heeft inderdaad voor mij en mijn gezin gezorgd en doet dat nog steeds.

Daar ben ik dan ook zo dankbaar voor, maar niet alleen omdat. Ook omdat ik nu wel de mooie simpele en waardevolle dingen van het leven kan zien. En dat is, geloof me, veel meer waard dan al het geld en luxe van de wereld.

Nee het is vanaf die tijd heus niet allemaal gemakkelijk geweest in tegendeel. Ik heb zelfs later een boek gelezen met de titel: Wie goed doet, die kwaad ontmoet. Dat staat geheel lijnrecht tegenover het gezegde, wie goed doet, die goed ontmoet.

Maar mijn inzicht in deze is. Dat de duivel niet aan slechte mensen hoeft te tornen, die zijn al slecht. Maar juist aan de mensen die geloven en goed doen, die moeten slecht "gemaakt"worden door hem, dus vandaar wie goed doet, die kwaad ontmoed. Want ja, ik ben van mening dat er op elke schouder iets zit, op je ene schouder het goed en op de andere het kwade. Welke kant trek jij op.

Maar goed in de loop van de jaren hebben we het financieel zwaar gehad, geestelijk ook onzettend zwaar en toch zijn we er alleen maar sterker uit gekomen.

Keer op keer kregen we tegenslagen, maar ook keer op keer kregen we financiele meevaller. Het leek net of er steeds iets slecht en negatiefs gebeurde, zodat wij aan het twijfelen gebracht werden met ons geloof. Maar dan gebeurde er weer iets goed dat ons weer liet nadenken over ons geloof.

Ik ben heel blij dat mijn geloof zo sterk is geworden, dat ik daar voor gekozen heb.

Als ik nog maar 50 euro had om boodschappen te doen voor een week en daarbij ook nog eens een man had die voor gemiddeld 10 euro per dag blowde, dan weet je vast wel hoe ik heb moeten puzzelen.

Maar elke keer redde ik het weer, elke keer hield ik toch nog geld in mijn portemonee over. Nee mijn kinderen kwamen en komen niets te kort. Er was nog steeds altijd snoep, koek en limonade in huis.Maar ook eten en zelf de weed voor mijn man.

Ik weet nog dat mijn man zei:"Frans, hoe doe je dat toch, dat er altijd nog geld en eten is. En dan zei ik: "Ik doe dat niet, dat doet de Heer voor mij. Want of ik nu mer 200 euro of 50 euro de winkel in ga, mijn winkelwagen heeft altijd een volle, zelfs nog luxe inhoud. Nee een andere verklaring dan dat God voor mij zorgt hierin heb ik niet.

Het is zelfs zo, dat ik niet eens meer aan slechte dingen wil denken, want die slechte luxe brengt alleen maar spanning, ellende en problemen met zich mee. Er zijn periodes geweest dat we naar de kerk zijn gegaan. Dat is voor mij echt verwondelijk. want ik heb altijd geroepen: De grootste huichelaars zitten in de kerk.

En nu, nu zeg ik, ik ga naar de kerk omdat het mij de kracht geeft om er weer even tegen aan te gaan. Nu zie ik in, dat wat voor huichelaar of wat dan ook iemand is, dat, dat helemaal niets uit maakt. Je gaat naar de kerk voor jezelf, omdat je erzelf iets aan heb.

Nee op het moment ga ik niet meer naar de kerk, omdat er wel voorvallen geweest zijn met bepaalde kerken waarvan ik denk, zo zou God absoluut ook niet reageren. Maar goed ook dat is een keus voor elk persoon. Ik geloof op mijn manier, de manier die voor mij gewoon waardevol is. Ik ben zelfs lid geworden van "de overdenking" Het boekje voor elke dag. En ja ik lees er al zo een 4 jaar zogoed als elke dag.Over het algemeen lees ik het elke avond in bed voor. Maar ook de inhoud van dit boekje was in het beging net zo moeilijk als de Bijbel. De Bijbel was voor mij een soort acracadabra.Alleen maar verhalen met de zoon van die en die ze tante , blablabla. Ik zag echt geen boodschappen er tussen staan hoor. Toch ben ik in de tijd dat ik Bijbelstudie deed, Het Boek gaan lezen. O wat een verandeming was dat zeg, dat was de Bijbel, maar dan gewoon in "mijn taal"geen moeilijke woorden, gewoon simpel en duidelijk. Het verhaal wat ik als eerste helemaal uitgelzen heb, ( dit was wel nadat ik de Heer gevraagd had, wat ik met de Bijbel moest doen) was het ontzettend mooie verhaal van JOb. Job die was uitgedaagd, om te kijken hoe sterkt zijn geloof was. Job die daardoor alles kwijt is geraakt, maar ook Job die rijkelijk werd beloond.

En met Jobs verhaal vergelijk in mijn leven.

Want ja, kwijt geraakt ben ik heel erg veel. Maar wat ik tot nu toe heb terug gekregen is ook zoveel meer waard. Waardering voor het leven en de simpelheid daarvan, Vertrouwen in God, beseffen dat er meer is dan materialisme. En mijn kijk op mensen. Mensen willen helpen.En steeds meer willen weten en inzien over God en het geloof.

Nee het leven is er heus niet makkelijker op geworden, en nee ik heb niet minder problemen als toen ik niet geloofde.

Maar, ja ik leg nu elke avond mijn zorgen bij God neer. Hij heeft beloofd dat hij voor ons zou zorgen. Dus waarom zou ik me dan nog zorgen gaan maken over dingen, als ik mijn zorgen aan Hem kan geven? En dat is het fijne aan het geloof in Hem, dat je altijd en overal alles met hem kan delen. Dat er altijd iemand is die luisterd. Maar ookdat er iemand is, die je door en door kent. Waar je geen geheimen voor kan en hoeft te hebben. En nu, ja nu zie ik de boodschappen en antwoorden wel in de Bijbel terug. Enzo door al deze ervaringen ben ik dus tot mijn geloof gekomen. Zoals ik al eerder schreef ik doe het op mijn manier. De manier die mij aan spreekt. Want geloof zit in je hart en je doen en laten. En voor mij niet in mijn wandelgang naar de kerk.

  
   

De hobbyspullen kunt u vanaf heden vinden op