Projectomschrijving
INTERVIEW in BEELD - 12 februari 2oo5
Het interview intrigeert mij
en tegelijkertijd beangstigt het mij. Als ware het een ongeoorloofde
inbreuk op iemand’s innerlijk, zijn ziel. Vriendschap en ontmoetingen
zijn mijns inziens gebouwd op vrijwilligheid en wederzijds respect
en bescheidenheid is hierin op zijn plaats.
Toch speel ik al jaren met de gedachte dat ik mensen
zou willen interviewen. De rollen zijn dan immers duidelijk. Degene
die geïnterviewd gaat worden weet dat er vragen gesteld gaan
worden. De interviewer weet dat hij komt om vragen te stellen. En
daar ontbreekt mij de moed. Ik zou geloof ik geen vraag over mijn
lippen krijgen. Het hele idee komt mij ineens gênant voor.
Daar komt bij dat ik me afvraag of je bij deze vorm: een directe manier
van interviewen, wel zo dicht bij de waarheid komt, als men veelal
doet voorkomen. Nu is een discussie over een definitie van de waarheid
immer oeverloos gebleken. Laat ik het zo formuleren: het is in mijn
ogen best mogelijk, maar dat zal onderzocht moeten worden, dat je
door middel van een andere vorm van interviewen, dichter bij de waarheid
komt. Ik teken hier direct bij aan dat ik waarheid als iets uiterst
persoonlijks zou willen zien. Alles dat uit de gedachten van een mens
voortkomt hoort bij die persoon of dit nu afkomstig is uit zijn verbeelding
of uit zogenaamde feiten. Uiteindelijk is alles een kwestie van interpretatie.
Deze subjectiviteit is interessant. Verschil doet er toe. Zij maakt
het leven mooi. Zo ook de kunst. De individualiteit is het onderscheid.
In dit project vraag
ik de kunstenaars Barbara
Voit, Caroline
Passenier, Liesbeth
Labeur, Guido Eckhardt,
Michiel Paalvast,
Markus en Ramon
de Nennie [klik op de namen voor afbeeldingen],
die ik graag beter zou leren kennen omdat iets in hen mij heeft geraakt,
mee te werken aan een interview op afstand.
Ik leg aan hen iedere week schriftelijk, gedurende een maand of twee,
een vraag voor. Hierop dienen zij in beeld, woord of geluid te reageren.
Dit proces is voor mij het eigenlijke kunstwerk. Het spanningsveld
tussen mijn vraag en het strikt persoonlijke antwoord. Er staat iets
te gebeuren.
Het interessante aan een antwoord in beeld, geluid
of woord zou kunnen zijn dat een ieder de voor zich zelf meest geëigende
vorm kiest, dat per vraag of antwoord ook nog kan verschillen. Bovendien
kan de geïnterviewde de tijd nemen om antwoord te geven. Er zou
iets kunnen ontstaan en misschien is dat wel kunst.
Uiteindelijk zal de correspondentie, op welke wijze
deze ook moge verlopen, worden gepresenteerd in kunstwerkplaats KipVis
te St. Laurens. www.kipvis.nl
DE VRAGEN:
1. Wat is je natuurlijke toestand? De grondtoon van
je bestaan.
2. Wat is je diepst gewortelde angst?
3. Waar kom je vandaan? Is dat iets om af en toe naar
terug te keren?
4. Is er iemand die weet hoe je heet?
5. Volgens Jeroen Brouwers is heimwee het verlangen
naar troost.
Waarin vind jij troost?
6. Sorry jongens vooralsnog wordt het er niet vrolijker
op. Sterker nog het wordt steeds verschrikkelijker. Komt ie dan:
Wat doet je pijn? Erge pijn. Groot verdriet.
7. en dan:
Is er een gevoel van schuld?
8. Waar ben je als je oud bent? Onder de appelboom?