De oudste stamvader Willem Pieters Looys wordt rond 1580 in Boudewijnskerke op Walcheren gesignaleerd. Dat was dus de tijd dat de noordelijke Nederlanden nog volop in opstand waren tegen de Spaanse overheid die koste wat kost het "Heilige roomse rijk" van keizer Karel V in stand wilde houden.
Nadat Vlissingen en Veere in april 1572 voor de Prins hadden gekozen handhaafden de Spanjaarden zich nog twee jaar in Middelburg. Tijdens de twee jaar dat Middelburg door de geuzen werd belegerd, van 1572 - 1574, werden alle Wacherse kerktorens vrijwel volledig vernield behalve de toren van Gapinge die zijn originele gotische vorm bleef behouden.
Pas jaren later, in 1648, sloot men de vrede van Munster. Daarbij werd de verdeling van de Noordelijke- en Zuidelijke-Nederlanden nader geregeld: de Zuidelijke Nederlanden, Vlaanderen, waren grotendeels weer door de Spaanse troepen heroverd en daarmee werd Vlaanderen toen het toevluchtsoord voor de Rooms-Katholieken uit het noorden. Anderzijds waren er in die Zuidelijke Nederlanden reeds veel protestanten. Het Calvinisme was immers vanuit Geneve via Frankrijk ook naar onze streken gekomen. Toen de stad Doornik zich in 1578 aan Parma overgaf was één van de voorwaarden dat alle protestanten uit die omgeving een vrije aftocht zouden krijgen en bij de overgave van Antwerpen in 1585 werden door Philips Marnix van Sint Aldegonde dezelfde voorwaarden bedongen. Hoogstwaarschijnlijk zijn er in die tijd toen veel 'zonen van Looy' die voor de vrijheid en de 'nije leer' gekozen hadden naar de Zeeuwse eilanden gekomen.
Tot de Franse tijd schreef men de naam zoals men die hoorde uitspreken. Dat is de verklaring voor de zo verschillende schrijfwijzen. Met de komst van de Fransen in 1808 werd de Burgerlijke stand ingevoerd en werd het verplicht een familienaam aan te nemen en zo werd wat eerst een patroniem was een achternaam. Ook kwamen er bindende voorschriften voor de spelling en vanaf die tijd bleven er dus meerdere schrijfwijzen bestaan. De ambtenaar in Westkapelle schreef 'Looijse' en het werd 'Looise' in Koudekerke. In de loop der eeuwen is de naam op velerlei wijze gespeld zoals Looys, Looyse, Looijs, Looijse, Loois, Looise, Looysen en Looijssen en Looisen. Er zijn zelfs geschriften met Loeyse omdat het in de 16e en 17e eeuw gebruikelijk was om met een 'e' aan te geven dat de voorgaande letter verlengd of met nadruk moest worden uitgesproken.
Ondanks grote verschillen in schrijfwijze en de spelling van de familienamen blijkt toch in heel veel gevallen verwantschap te bestaan. Dat zal later worden aangetoond als ook de hele stamboom op deze site verschijnt.