Leintje Jobse (1875 – 1958) schreef eigenhandig op een briefje
wat zij wist van het voorgeslacht, in antwoord op mijn vragen.
DAT WAS HET BEGIN
 |
In
1980 werd er een familie-reunie gehouden door haar kinderen en
kleinkinderen
met hun partners. Er was voor die gelegenheid voor de aanwezigen een
stamboom getekend om een beetje zicht te krijgen op de werkelijke
omvang van de familie.
Diep In de aarde, in het wortelgestel van de boom, waren de namen van overgrootouders te vinden en in de uitwaaierende takken zag men de namen van klein- en achterkleinkinderen, geordend naar de vier takken van haar vier zonen. Zodoende werden de aanwezigen globaal geïnformeerd over het voorgeslacht en over de jongste nakomelingen, de achterkleinkinderen, die niet aanwezig waren. De belangstelling was toen gewekt en van meerdere kanten werd de vraag gesteld om het eens wat verder uit te zoeken. En zó is het allemaal begonnen..... |