Pascal's Zooi

Bert van Marwijk (2000-Keeps on going)

Bert van Marwijk is nu al 1 van de meest succesvolste trainers van Feyenoord, hij slaagde erin om op 8 mei 2002 de UEFA-beker te winnen. Ook dit seizoen lijkt het erop dat ook nu Feyenoord Europees gaat meetellen.

De trainers hieronder gingen Bert van Marwijk voor, sommige met succes !!!

Bill Julian (1921-1922)

Op I mei 1921 trad Bill Julian als eerste trainer in dienst van Feyenoord. De in Den Haag wonende ex-trainer van HBS leidde slechts één seizoen de training.

Harry Waites (1924-1925)

De Engelsman Harry Waites kwam in de zomer van 1924 van LAC Frisia uit Leeuwarden naar Feyenoord. De sympathieke Waites hield het slechts tot april 1925 uit. Hij werd ontslagen omdat men vond dat hij te weinig kwaliteiten had.

Engel Geneugelilk (1925-1926)

Geneugelijk nam in de zomer van 1925 tijdelijk de training over. Zelfs met hulp van Adriaan Koonings bleek het trainerschap voor de masseur te hoog gegrepen.

Jack Hall (1926-1930; 1939-1940)

In het najaar van 1926 kwam Jack Hall naar Rotterdam. Onder zijn leiding werd Feyenoord in 1928 kampioen van Nederland. Na een teleurstellend seizoen in 1930 vertrok hij naar PSV om na negenjaar terug te keren. Het landskampioenschap van 1940 maakte hij niet meer mee. Gedwongen door de oorlog keerde hij terug naar Engeland.

Joseph Lamb (1930)

De Engelse trainer Joseph Lamb werd in 1929 binnengehaald. Binnen enkele maanden kreeg de Brit echter last van heimwee en keerde huiswaarts. Bertus Bul, Cor van der Velde en Puck van Heel hielpen Feyenoord het seizoen door.

Jaap Kruys (1930-1931)

Bestuurslid Jaap Kruys nam één seizoen het team onder zijn hoede. Ondertussen speurde het bestuur driftig naar een nieuwe coach.

Eddy Donaghy (1931-1935)

De ex-spits van Bradford City hield het vier jaar aan de Kromme Zandweg uit. Onder zijn leiding werd tweemaal het afdelingskampioenschap behaald.

Richard Dombi (1935-1939; 1951-1952; 1955-1956)

Dombi was de eerste coach uit Midden-Europa. In zijn eerste periode werd Feyenoord tweemaal landskampioen. Hij was de eerste trainer die in de Kuip werkzaam was. Onder zijn leiding werd het legendarische Arsenal verslagen. De Hongaar was een vermaard masseur en wist veel van de geneeskunst. Hieraan heeft hij zijn bijnaam de wonderdokter te danken. In 1963 overleed hij na een slopende ziekte.

Karel Kaufmann (1940)

Na het vertrek van Jack Hall nam bondstrainer Karel Kaufmann enkele maanden diens taken waar.

Theo Huizenaar (1940-1941)

Het was in de oorlogsjaren een moeilijke zaak voor de Nederlandse verenigingen om een goede coach binnen te halen. Theo Huizenaar, eigenlijk masseur en bokstrainer, nam één seizoen de honneurs waar.

Kees van Dijke (1941-1942)

Van Dijke was de eerste ex-speler van Feyenoord die ook trainer van de club werd. De drievoudig international die met Feyenoord tweemaal kampioen werd nam één seizoen het trainerschap op zich.

Kees Pijl (1942-1946)

Pijl, de schutter uit de beginperiode van de club, hielp Feyenoord de oorlogsjaren door. Eenmaal behaalde hij het afdelings- kampioenschap. De man die meer dan tweehonderd maal voor de Kuipploeg scoorde, was de tweede ex-speler die de technische leiding had.

Adriaan Koonings (1946-1950; 1952-1955)

Oud-speler Koonings nam in 1946 de leiding over van Kees Pijl. De King, die eerder trainer was van Sparta en Willem 11, introduceerde in de Kuip het stopperspilsysteem.

Harry Topping (1950-1951)

Vanwege uitblijvende resultaten greep Feyenoord in 1950 terug naar een Engelse trainer. Dat bleek verre van een garantie voor kwaliteit en Topping kon al na één seizoen afscheid nemen.

Jaap van der Leck (1956-1958)

De hoog gewaardeerde Jaap van der Leck werd in juli 1956 aangetrokken als trainer. Onder zijn leiding speelde Feyenoord schitterend voetbal. De publieke belangstelling steeg. Desondanks bracht hij de titel niet naar de Kuip.

Piet de Wolf (1958-1959)

De Wolf, al jaren de assistent-trainer, nam in 1958 de taken van Jaap van der Leck over. De Wolf schreef veel over de tactische en technische aspecten van het voetbal.

George Sobotka (1959-1961)

In 1959 werd de ex-speler van Slavia Praag en het Tsjechische nationale elftal aangetrokken. Hij was de eerste trainer die de landstitel in het betaalde voetbal naar de Kuip haalde. Na het kampioenschap in 1961 besloot hij trainer te worden van FC Basel.

Franz Fuchs (1961-1963)

In Nederland was Fuchs bekend geworden als trainer van ADO, SHS en Blauw Wit. In zijn eerste jaar haalde hij het kampioenschaal binnen. In zijn laatste seizoen was hij verantwoordelijk voor Feyenoords eerste Internationale succes. Pas in de halve finale van de Europacup voor landskampioenen moesten de Rotterdammers hun meerdere erkennen in Benfica. In de zomer van 1963 vertrok hij naar het Amsterdamse Blauw Wit.

Norberto Höfling (1963-1964)

De opvolger van Fuchs werd de Roemeen Norberto Höfling. De vroegere speler van onder meer MTK Budapest en AS Roma was vanaf 1954 negenjaar werkzaam als trainer bij Club Brugge. Höfling kon niet wennen aan de Nederlandse mentaliteit en werd na één seizoen ontslagen.

Willy Kment (1964-1967)

Als opvolger van de Roemeen Höfling werd de Oostenrijker Willy Kment geëngageerd. Eerder was hij werkzaam als coach van VVV, het Noorse nationale elftal en DOS.
Onder zijn leiding behaalde Feyenoord in 1965 voor het eerst de dubbel. De Oostenrijker was drie seizoenen actief als trainer in de Kuip. Onder zijn leiding werd de eerste buitenlandse speler (Harry Bild) aangetrokken.

Ben Peeters (1967-1969)

Peeters werd in 1967 benoemd tot trainer van het eerste elftal. De Hagenaar was sinds 1960 jeugdtrainer bij Feyenoord. Van 1960 tot 1966 was hij tevens docent aan de trainersopleiding van de KNVB. Na het behalen van de dubbel in 1969 werd Peeters opnieuw jeugdtrainer.

Ernst Happel (1969-1973)

De 51-voudig Oostenrijkse international kwam per 1 juli 1969 in dienst van Feyenoord. Daarvoor was hij trainer van ADO, waarmee hij de KNVB-Beker won. In 1970 behaalde hij met Feyenoord de wereldtop. Zowel de Europacup voor landskampioenen als de Wereldcup kwamen naar Rotterdam. In 1971 behaalde hij het landskampioenschap. In 1973 vertrok hij naar het Belgische Club Brugge. Happel wordt gezien als de beste trainer die de Rotterdammers hebben gehad. Nadien won hij nogmaals de Europacup I (HSV) en werd met het Nederlands Elftal in 1978 tweede op het Wereldkampioenschap in Argentinië. Hij stierf in 1992 in het harnas: als trainer van de nationale Oostenrijkse selectie.

Ad Zonderland (1973; 1976)

Zonderland was tweemaal werkzaam als ad interim-trainer. De eerste maal nam hij op 6 mei 1973 de taken over van Ernst Happel; vervolgens sprong hij op 7 maart 1976 in voor Brzanzczyk. In 1976 vertrok hij als trainer naar FC Den Bosch.

Wiel Coerver (1973-1975)

Coerver, oud-prof bij Rapid JC, was trainer geweest bij Roda JC, Sparta en NEC voordat hij in 1973 de overstap naar de Kuip maakte. In zijn eerste seizoen won hij zowel het landskampioenschap als de UEFA-Cup. Door de moeizame omgang met de vedettes vertrok hij na zijn tweede seizoen. Coerver wordt vooral herinnerd als een liefhebber van het kappen en draaien.

Antoni Brzanzczyk (1975-1976)

De Pool Brzanzczyk was een merkwaardige verschijning: lange jas, pijp in de mond en te aardig om de spelers onder de duim te kunnen houden. Niemand begreep hoe deze, aimabele man vijf jaar bondscoach was geweest en Gornik Zabrze in 1971 Pools kampioen had gemaakt. In maart 1976 vertrok hij weer naar zijn vaderland.

Vujadin Boskov (1976-1978)

Boskov, voormalig bondscoach van Joegoslavië, maakte in 1977 zijn opwachting in de Kuip. Hij kwam van FC Den Haag. De man die orde en discipline hoog in het vaandel had staan bleek tactisch bij Feyenoord niet altijd even sterk. Na twee teleurstellende seizoenen keerde hij de Kuip zijn rug toe.

Vaclav Jezek (1978-1982)

In 1978 kwam de sympathieke Vaclav Jezek naar de Kuip. De Tsjech die met het nationale elftal van zijn land in 1976 Europees kampioen werd, gaf in zijn eerste jaar de jeugd een kans. Onder zijn leiding behaalde Feyenoord in 1980 de KNVB-beker. In het seizoen 1980/81 moest hij door ziekte tijdelijk het trainerschap overlaten aan Clemens Westerhof.

Hans Kraaij (1982-1983)

Oud-speler Hans Kraaij kwam in 1982 naar de Kuip. Ambitieus als hij was, haalde hij onder anderen Gullit en Valke naar de Kuip. Als trainer was hij bij zowel Ajax, Feyenoord en PSV werkzaam. Bij Feyenoord kon hij geen coach zijn: tijdens een toernooi in Kassel kreeg hij hartklachten waarna het raadzaam werd gevonden hem niet bij wedstrijden aanwezig te laten zijn. Ab Fafié zat op de bank.

Thijs Libregts (1983-1984)

Thijs Libregts, oud-speler van Excelsior en Feyenoord, kwam na driejaar PSV naar de Kuip. Hij won er de dubbel, door velen toegeschreven aan de inbreng van Cruijff. In november 1984 vertrok hij naar het Griekse Aris Saloniki.

Ab Fafié (1984-1986)

Ab Fafié nam de taken per 1 november 1984 van Thijs Libregts over. Eerder deed hij hetzelfde in de periode-Kraaij. Na twee seizoenen vertrok de oud-voetballer van onder meer Feyenoord, Xerxes en PSV eveneens naar het Griekse Aris Saloniki.

Rinus Israel (1985-1988)

De aanvoerder die in 1970 de Europacup voor landskampioenen als eerste vasthield was als trainer een stuk minder succesvol. Na zijn geslaagde periode als trainer bij FC Den Bosch bleek dat zijn cynisme in de Kuip niet op prijs werd gesteld.

Rob Jacobs (1988-1989)

Met Jacobs nam Feyenoord voor de vijfde achtereenvolgende maal een oud-speler als trainer in dienst. Doordat niet duidelijk was of directeur Kraaij dan wel coach Jacobs het voor het zeggen had, werd het een warrig seizoen. Evenals Libregts en Israel vertrok Jacobs naar Griekenland.

Pim Verbeek (1989-1990)

Verbeek kwam als jonge trainer van De Graafschap. Zijn begin was desastreus: de Kuipformatie daalde af naar de laatste plaats. Per 10 december 1989 kreeg hij de Zweed Gunder Bengtsson naast of boven zich, hetgeen de waardering van het Legioen nog verder deed dalen.

Gunder Bengtsson (1989-1991)

Gunder Bengtsson, die met Göteborg de UEFA-Cup had gewonnen, kwam per 10 december 1989 bij Feyenoord aan het roer. Het werd een zwarte bladzijde in Feyenoords historie. Na een 6-0 nederlaag tegen PSV viel op 6 maart 1991 het doek voor het duo Bengtsson-Verbeek.

Wim Jansen (1991-1992)

Mister Feyenoord wordt beschouwd als de man die de club heeft gered van de ondergang. Jansen kwam van SVV en wist het tij te keren: onder zijn leiding won Feyenoord tweemaal de KNVB-beker. In zijn tweede seizoen nam hij de taken over van Hans Dorjee. Na een conflict met de leiding van de club vertrok hij naar het Japanse San Frecce Hiroshima.

Hans Dorjee (I 991 -1 992)

Dorjee werd door Wim Jansen aangesteld als trainer voor het seizoen 1991/92 maar al vrij snel werd Dorjee geveld door hartproblemen, waarop Jansen insprong. Na zijn herstel boterde het niet meer met de leiding. Een kritisch kranteninterview betekende het einde van zijn trainerschap.

Wim van Hanegem (1992-1995)

De populaire Feyenoorder werd in 1992 aangesteld als coach. In zijn eerste jaar wist hij na negen jaar de landstitel te behalen. In de twee volgende jaren werd de KNVB-beker gewonnen. De Kromme was zowel onder de spelers als bij het Legioen immens populair. Door een te veel aan vertrouwen in de discipline van zijn spelers verloor hij de greep. Na een teleurstellende 3-0 nederlaag tegen PSV kwam het einde: op 2 oktober 1995 verliet hij 'zijn' Feyenoordstadion.

Arie Haan (1995-1997)

Haan kwam in oktober 1995 van het Griekse PAOK Saloniki. Pas in zijn tweede seizoen kreeg het team gestalte. Lang bleef Feyenoord meedoen in de strijd om het kampioenschap. Pas drie weken voor het einde moest hij zijn meerdere erkennen in PSV. Met het bereiken van de Europacup I competitie (Champions League) behaalde de Winschoter meer dan was verwacht.

Leo Beenhakker (1997-2000)

De inkt op z’n contract was nog niet droog, of Beenhakker zei dat hij zich in de Kuip ‘weer thuis’ voelde. Later bleek dat wel mee te vallen, toen de geboren Rotterdam als technisch directeur net zo makkelijk bij Ajax aan de slag ging. In de tussentijd bracht hij Feyenoord wel de laatste titel van de eeuw en stond hij langs de kant bij legendarische Champions League-wedstrijden tegen Juventus en Olympique Marseille.

Henk van Stee (2000)

Nadat Leo Beenhakker vlak voor het einde van de competitie plotseling was opgestapt bij Feyenoord, kreeg Henk van Stee de ondankbare taak in de nog resterende wedstrijd Europees voetbal veilig te stellen. Van Stee, eigenlijk Hoofd Jeugdopleiding op Varkenoord, presteerde boven verwachting. Op de laatste speeldag plaatste Feyenoord zich voor de voorronde van de Champions League.

Vorige pagina

	Harry Waites (1924-1925) De Engelsman Harry Waites kwam in de zomer van 1924 van LAC Frisia uit Leeuwarden naar Feyenoord. De sympathieke Waites hield het slechts tot april 1925 uit. Hij werd ontslagen omdat men vond dat hij te weinig kwaliteiten had.
	Engel Geneugelilk (1925-1926) Geneugelijk nam in de zomer van 1925 tijdelijk de training over. Zelfs met hulp van Adriaan Koonings bleek het trainerschap voor de masseur te hoog gegrepen.
	Jack Hall (1926-1930; 1939-1940) In het najaar van 1926 kwam Jack Hall naar Rotterdam. Onder zijn leiding werd Feyenoord in 1928 kampioen van Nederland. Na een teleurstellend seizoen in 1930 vertrok hij naar PSV om na negenjaar terug te keren. Het landskampioenschap van 1940 maakte hij niet meer mee. Gedwongen door de oorlog keerde hij terug naar Engeland.
	Joseph Lamb (1930) De Engelse trainer Joseph Lamb werd in 1929 binnengehaald. Binnen enkele maanden kreeg de Brit echter last van heimwee en keerde huiswaarts. Bertus Bul, Cor van der Velde en Puck van Heel hielpen Feyenoord het seizoen door.
	Jaap Kruys (1930-1931) Bestuurslid Jaap Kruys nam één seizoen het team onder zijn hoede. Ondertussen speurde het bestuur driftig naar een nieuwe coach.
	Eddy Donaghy (1931-1935) De ex-spits van Bradford City hield het vier jaar aan de Kromme Zandweg uit. Onder zijn leiding werd tweemaal het afdelingskampioenschap behaald.

	Karel Kaufmann (1940) Na het vertrek van Jack Hall nam bondstrainer Karel Kaufmann enkele maanden diens taken waar.
	Theo Huizenaar (1940-1941) Het was in de oorlogsjaren een moeilijke zaak voor de Nederlandse verenigingen om een goede coach binnen te halen. Theo Huizenaar, eigenlijk masseur en bokstrainer, nam één seizoen de honneurs waar.
	Kees van Dijke (1941-1942) Van Dijke was de eerste ex-speler van Feyenoord die ook trainer van de club werd. De drievoudig international die met Feyenoord tweemaal kampioen werd nam één seizoen het trainerschap op zich.
	Kees Pijl (1942-1946) Pijl, de schutter uit de beginperiode van de club, hielp Feyenoord de oorlogsjaren door. Eenmaal behaalde hij het afdelings- kampioenschap. De man die meer dan tweehonderd maal voor de Kuipploeg scoorde, was de tweede ex-speler die de technische leiding had.
	Adriaan Koonings (1946-1950; 1952-1955) Oud-speler Koonings nam in 1946 de leiding over van Kees Pijl. De King, die eerder trainer was van Sparta en Willem 11, introduceerde in de Kuip het stopperspilsysteem.
	Harry Topping (1950-1951) Vanwege uitblijvende resultaten greep Feyenoord in 1950 terug naar een Engelse trainer. Dat bleek verre van een garantie voor kwaliteit en Topping kon al na één seizoen afscheid nemen.

	Jaap van der Leck (1956-1958) De hoog gewaardeerde Jaap van der Leck werd in juli 1956 aangetrokken als trainer. Onder zijn leiding speelde Feyenoord schitterend voetbal. De publieke belangstelling steeg. Desondanks bracht hij de titel niet naar de Kuip.
	Piet de Wolf (1958-1959) De Wolf, al jaren de assistent-trainer, nam in 1958 de taken van Jaap van der Leck over. De Wolf schreef veel over de tactische en technische aspecten van het voetbal.
	George Sobotka (1959-1961) In 1959 werd de ex-speler van Slavia Praag en het Tsjechische nationale elftal aangetrokken. Hij was de eerste trainer die de landstitel in het betaalde voetbal naar de Kuip haalde. Na het kampioenschap in 1961 besloot hij trainer te worden van FC Basel.
	Franz Fuchs (1961-1963) In Nederland was Fuchs bekend geworden als trainer van ADO, SHS en Blauw Wit. In zijn eerste jaar haalde hij het kampioenschaal binnen. In zijn laatste seizoen was hij verantwoordelijk voor Feyenoords eerste Internationale succes. Pas in de halve finale van de Europacup voor landskampioenen moesten de Rotterdammers hun meerdere erkennen in Benfica. In de zomer van 1963 vertrok hij naar het Amsterdamse Blauw Wit.
	Norberto Höfling (1963-1964) De opvolger van Fuchs werd de Roemeen Norberto Höfling. De vroegere speler van onder meer MTK Budapest en AS Roma was vanaf 1954 negenjaar werkzaam als trainer bij Club Brugge. Höfling kon niet wennen aan de Nederlandse mentaliteit en werd na één seizoen ontslagen.
	Willy Kment (1964-1967) Als opvolger van de Roemeen Höfling werd de Oostenrijker Willy Kment geëngageerd. Eerder was hij werkzaam als coach van VVV, het Noorse nationale elftal en DOS. Onder zijn leiding behaalde Feyenoord in 1965 voor het eerst de dubbel. De Oostenrijker was drie seizoenen actief als trainer in de Kuip. Onder zijn leiding werd de eerste buitenlandse speler (Harry Bild) aangetrokken.
	Ben Peeters (1967-1969) Peeters werd in 1967 benoemd tot trainer van het eerste elftal. De Hagenaar was sinds 1960 jeugdtrainer bij Feyenoord. Van 1960 tot 1966 was hij tevens docent aan de trainersopleiding van de KNVB. Na het behalen van de dubbel in 1969 werd Peeters opnieuw jeugdtrainer.

	Wiel Coerver (1973-1975) Coerver, oud-prof bij Rapid JC, was trainer geweest bij Roda JC, Sparta en NEC voordat hij in 1973 de overstap naar de Kuip maakte. In zijn eerste seizoen won hij zowel het landskampioenschap als de UEFA-Cup. Door de moeizame omgang met de vedettes vertrok hij na zijn tweede seizoen. Coerver wordt vooral herinnerd als een liefhebber van het kappen en draaien.
	Antoni Brzanzczyk (1975-1976) De Pool Brzanzczyk was een merkwaardige verschijning: lange jas, pijp in de mond en te aardig om de spelers onder de duim te kunnen houden. Niemand begreep hoe deze, aimabele man vijf jaar bondscoach was geweest en Gornik Zabrze in 1971 Pools kampioen had gemaakt. In maart 1976 vertrok hij weer naar zijn vaderland.

	Vujadin Boskov (1976-1978) Boskov, voormalig bondscoach van Joegoslavië, maakte in 1977 zijn opwachting in de Kuip. Hij kwam van FC Den Haag. De man die orde en discipline hoog in het vaandel had staan bleek tactisch bij Feyenoord niet altijd even sterk. Na twee teleurstellende seizoenen keerde hij de Kuip zijn rug toe.
	Vaclav Jezek (1978-1982) In 1978 kwam de sympathieke Vaclav Jezek naar de Kuip. De Tsjech die met het nationale elftal van zijn land in 1976 Europees kampioen werd, gaf in zijn eerste jaar de jeugd een kans. Onder zijn leiding behaalde Feyenoord in 1980 de KNVB-beker. In het seizoen 1980/81 moest hij door ziekte tijdelijk het trainerschap overlaten aan Clemens Westerhof.

	Hans Kraaij (1982-1983) Oud-speler Hans Kraaij kwam in 1982 naar de Kuip. Ambitieus als hij was, haalde hij onder anderen Gullit en Valke naar de Kuip. Als trainer was hij bij zowel Ajax, Feyenoord en PSV werkzaam. Bij Feyenoord kon hij geen coach zijn: tijdens een toernooi in Kassel kreeg hij hartklachten waarna het raadzaam werd gevonden hem niet bij wedstrijden aanwezig te laten zijn. Ab Fafié zat op de bank.
	Thijs Libregts (1983-1984) Thijs Libregts, oud-speler van Excelsior en Feyenoord, kwam na driejaar PSV naar de Kuip. Hij won er de dubbel, door velen toegeschreven aan de inbreng van Cruijff. In november 1984 vertrok hij naar het Griekse Aris Saloniki.
	Ab Fafié (1984-1986) Ab Fafié nam de taken per 1 november 1984 van Thijs Libregts over. Eerder deed hij hetzelfde in de periode-Kraaij. Na twee seizoenen vertrok de oud-voetballer van onder meer Feyenoord, Xerxes en PSV eveneens naar het Griekse Aris Saloniki.
	Rinus Israel (1985-1988) De aanvoerder die in 1970 de Europacup voor landskampioenen als eerste vasthield was als trainer een stuk minder succesvol. Na zijn geslaagde periode als trainer bij FC Den Bosch bleek dat zijn cynisme in de Kuip niet op prijs werd gesteld.
	Rob Jacobs (1988-1989) Met Jacobs nam Feyenoord voor de vijfde achtereenvolgende maal een oud-speler als trainer in dienst. Doordat niet duidelijk was of directeur Kraaij dan wel coach Jacobs het voor het zeggen had, werd het een warrig seizoen. Evenals Libregts en Israel vertrok Jacobs naar Griekenland.

	Pim Verbeek (1989-1990) Verbeek kwam als jonge trainer van De Graafschap. Zijn begin was desastreus: de Kuipformatie daalde af naar de laatste plaats. Per 10 december 1989 kreeg hij de Zweed Gunder Bengtsson naast of boven zich, hetgeen de waardering van het Legioen nog verder deed dalen.
	Gunder Bengtsson (1989-1991) Gunder Bengtsson, die met Göteborg de UEFA-Cup had gewonnen, kwam per 10 december 1989 bij Feyenoord aan het roer. Het werd een zwarte bladzijde in Feyenoords historie. Na een 6-0 nederlaag tegen PSV viel op 6 maart 1991 het doek voor het duo Bengtsson-Verbeek.

	Wim Jansen (1991-1992) Mister Feyenoord wordt beschouwd als de man die de club heeft gered van de ondergang. Jansen kwam van SVV en wist het tij te keren: onder zijn leiding won Feyenoord tweemaal de KNVB-beker. In zijn tweede seizoen nam hij de taken over van Hans Dorjee. Na een conflict met de leiding van de club vertrok hij naar het Japanse San Frecce Hiroshima.
	Hans Dorjee (I 991 -1 992) Dorjee werd door Wim Jansen aangesteld als trainer voor het seizoen 1991/92 maar al vrij snel werd Dorjee geveld door hartproblemen, waarop Jansen insprong. Na zijn herstel boterde het niet meer met de leiding. Een kritisch kranteninterview betekende het einde van zijn trainerschap.