|
|
|
Om 3.00 s'nachts werd mama wakker van buikpijn. Ze moest naar de wc daar is ze haar slijmprop verloren en waarschijnlijk het vruchtwater gebroken. Om het kwartier had ze weeën. Toen om 6.00 uur de weeën om de 5 min. kwamen heeft ze papa wakker gemaakt. Samen hebben ze tot 7.00 uur gewacht en de dokter gebeld. De dokter was er om 7.20 uur en had nog niet echt goed nieuws mama had 2 cm ontsluiting. Om 9.00 uur hebben ze het kraamcentrum gebeld,de kraamvrouw was er om half tien. Om een uur of tien heeft die de dokter gebeld. Toen had mama nog maar 4 á 5 cm ontsluiting,maar ze had al wel veel pijn. Om kwart over elf zou de dokter terugkomen, maar de kraamvrouw had haar eerder gebeld omdat mama het niet meer kon houden. Ze wilde iets voor de pijn, maar dat mag de dokter thuis niet geven. Dus die zei tegen mama en papa dat ze dan maar naar het ziekenhuis moesten. Om kwart voor 12 waren ze daar. Mama kreeg gelijk een infuus en een spuit in haar been om wat meer te ontspannen. Dit hielp heel goed. Want om half 2 mocht ze me proberen naar buiten te persen. Na een uur heeft de dokter mama geholpen. Ik kreeg een groot ijzer ding op mijn hoofd. Met een slang er aan. Ik geloof dat ze dat een vacuumpomp noemen. Daar werd heel hard aan getrokken. Terwijl mama haar best moest doen. Ze moest proberen te poepen zei de dokter. Heel hard. En toen gebeurde het om14:43 uur kwam ik naar buiten. In het ziekenhuis in Goes. Dat licht daar was erg fel aan mijn oogjes, daarom moest ik huilen heel hard. Maar dat is goed zeggen ze. De zuster heeft alles goed in de gaten gehouden terwijl papa me bevrijdde van de placenta door mijn navelstreng door te knippen. Daar voelde ik niets van hoor. Ik werd een beetje afgepoetst, gewogen en gemeten. 3540 gram zwaar en 50 cm lang was ik. Een grote meid al he. Ik had mooi blond haar en prachtige blauwe oogjes vonden papa en mama. De dokter deed een paar testjes met me voor de apgar score. Ik kreeg een 9 a 10. Dit omdat ik niet gelijk binnen 1 min. roze was. Toen werd ik aangekleed. Onder tussen belde mama naar haar mama. Mijn oma dus. Maar die was niet thuis dus nam opa Lau op. En mam vertelde het verhaal aan hem dat ik geboren was. En dat ik Naomy heette. Opa Lau moest bijna huilen. Later heeft mama het nog een keer geprobeerd om oma Anita te bereiken. Dat lukte, wat was die blij zeg. Papa heeft zijn mama (oma Anneke) gebeld. Die was ook ontzettend blij en nieuwsgierig hoe ik eruit zou zien natuurlijk. Hij heeft ook zijn papa (opa Hans) gebeld want die was aan het werk. Het bezoek mocht na ongeveer anderhalf uur komen. Dat vonden ze wat minder leuk want ze moesten dan zo lang wachten, om mij te bewonderen. Mama mocht zich lekker gaan douchen de zuster die hielp haar. En ik mocht met papa mee, naar onze kamer om uit te rusten. Ik mocht daarna bij mama gaan drinken. Aan haar borst want daar zit melk in en dat is heel goed voor me. Daar word ik groot en sterk van. Toen kwam de visite. Wat waren die trots op me zeg. Iedereen wilde me vasthouden. Even kennis maken met iedereen. Want later zou ik die mensen allemaal veel gaan zien. En dan moet ik natuurlijk wel weten wie dat zijn he. Eigenlijk was dat toch niet zo goed voor me. Want ik had nog een grote bult op mijn hoofd van die vacuumpomp. En daardoor had ik veel hoofdpijn. Maar ja al die armen van de opa's en oma's, ooms en tante's kon ik toch ook niet weerstaan. De rest van de week doen we maar rustig aan. Groetjes, Naomy.
|
