Een rondje Scandinavië met als noordelijkste punt de Noordkaap.
Dag 1 t/m 3
Zondagmorgen om 5 uur gaat de wekker en springen we ons bed uit. Eindelijk, het is zover! We gaan op weg naar de Noordkaap! De laatste dingen nog in de auto zetten. Even voor 6 uur de deur achter ons dicht getrokken en we rijden met een brede glimlach de straat uit. De dag begint een beetje heiig maar ja het is natuurlijk ook nog wel vroeg. Maar naarmate de tijd verstrijkt komt de zon achter de wolken vandaan. In Duitsland is het ook lekker rustig onderweg, we hebben geen files en ook gebeuren er geen ongelukken. Wel zien we op de andere weg een auto met heeel veeel rook voorbij komen stuiven wat even later het radiobericht oplevert van een auto in de fik waardoor er slecht zicht is en natuurlijk de daar bij behorende file. Na Hamburg hebben ook wij met een file te maken doordat ze daar met een weg bezig zijn. Maar het maakt ons allemaal niets uit, het is mooi weer en we vermaken ons met de gekke Duitse kentekens. Zo zijn we bijvoorbeeld al GEK en ME UT tegen gekomen. Om 17:05 zijn we bij de boot in Puttgarden (we zijn zeker niet de enige Hollanders met caravan), om 17:15 vertrekt ie voor een overtocht van 45 min. We rijden dan door naar Maribo en stoppen daar om 18:45. Caravan neerzetten, eten opwarmen (met dank aan de Chinees) ,eten, de spullen afwassen, stukje wandelen (wat er ongetwijfeld grappig uitzag omdat we ons een weg moesten slaan door wolken met kleine kut vliegjes) en dan bij terugkomst bij de caravan als een plumpudding in elkaar zakken. Lekker buiten koffie/thee gedronken en ondertussen luisteren naar kraaiende kraaien, mauwende huiskat, kwakende kikkers, luid tjilpende vogels. HALLO ZEG WE ZIJN HIER VOOR ONZE RUST! Niet lang daarna is het snaveltjes dicht en oogjes toe.
Dag twee zijn we vroeg wakker. Opstaan en eerst heerlijk douchen (we zijn niet eens de eersten) . Na het ontbijt pakken we de spullen weer bij elkaar en vertrekken we, het is dan 07:30 (eigenlijk 1 ½ uur eerder dan volgens onze planning maar ja we gaan niet zitten wachten totdat het negen uur is). We gaan op weg naar Helsingør voor de boot naar Helsingborg. Om 10:30 zijn we er en om 10:50 vaart de boot naar d’n overkant. (Vlissingen –Breskens is verder) Om 13:00 stoppen we zo’n 40 km voor Värnamo om te lunchen. De parkeerplaats heeft verschillende picknicktafels en voor het afval zelfs een heuse millieustraat. Na de lunch rijdt Robin en dan gebeurt het!!!!!!!!!!!
IK ZIE EEN ELAND!!!! DE EERSTE EN WELLICHT OOK DE LAATSTE.
Maarja onze dag kan niet meer stuk. Na een stop om te kijken welke camping we gaan zoeken rij ik het laatste stuk en komen we uiteindelijk bij First Camping Kolmården. Het is dan 17:30. Het waren weer veel kilometers maar we zijn niet zo moe als gisteren. We hebben heerlijk gereden. We houden het na het eten langer vol en kunnen nog zelfs een cryptootje bijna volledig invullen. Ook nu hebben we met slapen geen moeite.
Dag drie begint om 07:30, we worden dan pas wakker. We doen het vandaag rustig aan , het is nog maar 161km naar de camping in Stockholm. Na het ontbijt en inpakken is het 08:55 als we de weg oprijden. Om 11:30 zijn we bij de camping en kunnen we een plekje uitzoeken. Als we een beetje gesetteld zijn komt er een Nederlands echtpaar aan lopen (zoekend naar een geschikte plek) dat ons herkent van de camping in Kolmården. (We zijn beroemd!!)(Neehee ik hoor het jullie denken .Ik bedoel echt beroemd en niet berucht) Na een praatje zetten ze hun camper neer in ons straatje (we waren er eerder dan hunnie) . Om 14:15 gaan we een stukje lopen om de buurt te verkennen zo lopen we over een pad langs het water en komen we uit onderaan de Nockebybro. We vinden de weg naar boven en zien dan in het verlengde van deze brug Drottningholmslott liggen. We besluiten er heen te wandelen. Een beetje beweging kan geen kwaad na al dat autorijden. Het is een mooie wandeling en vanaf de brug kunnen we in de verte het strandje bij de camping zien. Wanneer we vlakbij het slot zijn komt er een stoomboot aan waarmee je naar/van de stad kunt komen. We gaan het slot nog van een ietsie dichterbij bekijken. Robin weet mij zelfs te vertellen dat de Koninklijke familie hier ook woont.(Effies kijken of ze een bakkie koffie hebben voor ons. Helaas zijn ze niet thuis. Wel lig er een toch wel erg leuk uitziende motorboot). We besluiten om ook de binnenkant te bezichtigen. Er zijn een boel mooie kasten,vloeren en beschilderingen te zien. Daarna wandelen we nog wat in de tuinen. We krijgen dorst en gaan terug naar het begin om een ijsje te kopen voor de wandeling terug naar de caravan. En zo is er alweer een dag voorbij. O ja, ik vergeet bijna te vertellen van een waarneming van een bijzondere witkont baviaan van Duitse origine. Of te wel de Duitse overbuurman stond in z’n blote kont in de deuropening. Zoals jullie zien beleven we elke dag weer wat anders.
Dag 4 en 5
Deze dagen hebben we doorgebracht in het warme (soms iets te warme) Stockholm, maar we doen daar niet te moeilijk over hoor ! In het ANWB boek stond een stadswandeling van zo’n 2 ½ uur. Op de camping hebben we een Stockholmskortet aangeschaft (voor twee dagen) zodat we niet al te veel hoeven na te denken bij het gebruik van het openbaar vervoer (we zijn per slot van rekening op vakantie). En dus gingen we met de kaart op zak richting het metrostation en stapten aldaar in de metro richting Fridhelmsplan en vandaar lopend naar het stadhuis. Met het boek in de hand en het fototoestel in de aanslag waren we op pad. De eerste stop die we maakten was de Riddarholmskyrkan. In deze kerk liggen een heleboel Koningen, Koninginnen, Prinsen en Prinsessen begraven . Na de bouw van de kerk zijn er steeds kapellen aangebouwd om de volgende Koningen(met partners en eventuele kinderen) te begraven. Ook hoge adellijke lieden konden een kapel laten aanbouwen. In de kerk hangen schilden van een ieder die een Zweedse ridderorde heeft ontvangen en nu is overleden, op het schild staat de datum wanneer ze die hebben gekregen en wanneer ze zijn overleden met tevens het wapenschild. De schilden die we hebben gezien waren van Koningin Juliana, Wilhelmina, Rainier van Monaco, Koning Boudewijn, Mitterand en vele anderen. De volgende stop was bij het Kungligaslott en we kwamen er precies op tijd want de wisseling van de wacht zou gaan beginnen. Het was er erg druk maar gelukkig vonden we nog een plekje in de schaduw. Na een tijd wachten kwamen er mannen aan gemarcheerd van het ene eind van het plein helemaal naar het andere (klinkt erg ver maar das dus nie zo) na wat gehuppel (zag er erg komisch uit) stonden ze dan eindelijk op hun plek. En toen was het wachten op de mannen te paard. Eerst de mannen met echte instrumenten… ik bedoel dus trommels en trompetten. Daarachter kwamen de mannen te paard met geweren met bajonet. Die moesten natuurlijk allemaal tegelijk afstappen. De mannen die al klaar stonden namen de paarden mee en reden die weer naar de stal. En dan gebeurde het !!! De wachten werden gewisseld. Dit alles met trom geroffel, trompetter geschal en woest zwaaien van de vaandel. Na dit alles hadden we wel trek gekregen en bezochten we een Italiaans restaurant voor de lunch. Dit in DE winkelstraat van Gamla Stan, Västerlånggatan . Na de lunch wandelen we weer verder en komen langs het huis van Erik van der Linde (1630), een Hollander, die raadgever en financier was van Koning Gustav ll Adolf. Daarna lopen we via verschillende straatjes en pleintjes naar Södermalmstorg een verkeersknooppunt , een van de vele, en steken we over om met de Katarinahissen ( een lift gemaakt van staal) naar boven te gaan en te genieten van het uitzicht. Daarna gaan we weer terug naar de Västerlånggatan om daar het smalste straatje van Stockholm door te lopen, de Mårten Trotzig Gränd. Via de Österlånggatan, waar een huis staat met de tekst: ‘Gaet het wel men heeft veel vrinden, keert het luck wie kan se vinden. We komen dan uit bij een bronzen beeld van St.-Joris en de Draak, een kopie van een houten beeld wat te zien is in de Storkyrkan. Via de Kungliga Slott en de Finse kerk komen we uit bij het water. Via Norrbroplan komen we bij de Opera uit en lopen we naar de Kungsträdgård. Daar is het erg druk omdat er een podium staat waar muziek gemaakt wordt en er staan allemaal eettentjes en terrassen. Ze zijn alvast aan het opwarmen voor de nationale feestdag 6 Juni. Door de hele stad zien we vrachtauto’s rijden met in de open bakken allemaal jongelui die dansen op luide muziek en veel gillen. Na een tijdje begrijpen we dat de jonge lui (gut dat klinkt net of ik al heel oud ben en ik ben zelf nog maar zo piep) geslaagd zijn en dat dit dus elk jaar zo gaat. Er is ook niemand die er een probleem van maakt dat het erg druk en chaotisch is. Het duurt niet lang of we zijn gewent aan alle geluid en swingen we rustig mee. Het eind van de wandeling brengt ons in het nieuwe gedeelte met veel hoge gebouwen, zoals je ze overal in steden ziet, met nog veel meer winkels. We zijn nu toch wel een beetje moe en dus rusten we wat uit tijdens de rondvaart ,de laatste van vandaag (16:30) , deze brengt ons door het westelijk deel van de stad. Daar komen we nog langs de vroegere gevangenis , nu is het een Hostel ( You can check in but you can never leave denken wij gelijk). In deze gevangenis is ook de laatste doodstraf uitgevoerd. Via verschillende bruggen waar we onder door gaan komen we langs Alfred Nobel’s huis om via het stadhuis weer uit te komen bij ons beginpunt . Dan is het tijd om een supermarkt te vinden wat eenvoudiger leek dan we dachten want als je er een nodig hebt vindt je ze niet. Uiteindelijk een gevonden maar we konden de helft van de dagelijkse dingen niet vinden. Dit was niet zo gek want de super had namelijk twee verdiepingen. Dan was het tijd om de buit weer terug te slenteren naar de metro en uiteindelijk naar de camping.
De volgende dag weer vroeg wakker. We konden niet meer slapen dus zijn we maar opgestaan. Eerst even in het vroege ochtend zonnetje ontbijten en dan klaar maken voor nog een dagje Stockholm. We hadden deze keer de metro van 9 uur. We hadden besloten om eerst naar het Nobel museum te gaan, dus so be it. We waren om half tien op het Stortorget. Het museum ging pas om 10 uur open dus hebben we eerst maar op het terras genoten van een kopje koffie/thee met een stukje cake (het was wel warm in het zonnetje op het terras). Om tien uur dus het museum in. Hier wordt een beetje de geschiedenis van de Nobelprijs en de winnaars van deze prijs door de jaren heen verteld. Ook natuurlijk iets over Alfred Nobel zelf. Een klein stukje biografie en wat persoonlijke spullen van Alfred. Er werden filmpjes vertoond met en over de winnaars van de Nobelprijs. Er is ook en vitrine met persoonlijke spullen van enkele prijswinnaars. Het tweede gedeelte van de tentoonstelling bestond uit de expositie design4science. Daar kun aquarellen en 3D modellen zien van o.a. hemoglobine en myoglobine. Als je niet beter weet denk je dat het gewoon kunst is. Ook in dagelijkse voorwerpen als gordijnen, behang, stoelen en sierraden kun je de vormen van deze cellen weer terug zien. Na ±1 ½ uur waren we hier uit gekeken en zijn we naar het Nybroplan gelopen om de ferry te nemen naar het Vasamuseum op het eiland Djurgården. Bij het Vasa museum liggen ook enkele oude schepen zoals de Sankt Erik, de eerste zeegaande stoomijsbreker die nog tot inde jaren ‘70 dienst heeft gedaan. Het Vasa museum is gebouwd om de Vasa, een schip uit de 17e eeuw, dat men 333 jaar later in z’n geheel weer boven gehaald heeft. Bij binnenkomst val je wel even stil door de dimensies van het schip. En om dat te verwerken gaan we eerst even lunchen buiten op het terras. Na de lunch beginnen we boven in en werken ons zo helemaal naar beneden. Op het schip waren een 130 tal bemanningsleden en een 300 tal soldaten aan boord en dan is het schip ineens niet zo heel groot meer. Na het Vasa museum zijn we via het Aquaria vatten museum -is wel grappig maar erg klein, het valt in het niets vergeleken bij Oceanium of Burgers Oceaan- naar Skansen gelopen. Skansen is een soort van openlucht museum. Hier heeft men ook enkele dieren rond lopen die in Noord-Scandinavië voorkomen. Dus rendieren, beren, wolven, wolverine (veelvraat?), lynx en natuurlijk de beroemde eland. Op die dag lag een van de elanden, een vrouwtje, erg apart. Bij navraag bleek deze op het punt van bevallen. Na de dieren te hebben bezocht nog wat rond gewandeld in het park. Tegen kwart over vijf begaven we ons richting de uitgang. Op de weg hier naar toe liepen we langs het restaurant. Hier bevindt zich ook het Solliden Stage. In 1938 het grootste en modernste podium in Zweden. Op het moment dat wij in Skansen rondliepen waren er repetities aan de gang voor de viering van Zweden’s National dag. Deze dag, 6 juni, wordt groots gevierd. ’s Avonds is er dan een concert in Skansen in het bijzijn van de Koninklijke familie. Hiervoor was dus de repetitie. Met de bus en de metro weer terug naar de camping alwaar wij moe maar voldaan neerploften in een stoel.
Dag 6
Vanmorgen weer erg vroeg wakker en het was de afgelopen nacht ook rumoerig. Volgens mij zijn ze al een voorproefje aan het nemen op de Nationale feestdag. 08:25 Zijn we er weer helemaal klaarvoor en vertrekken we richting het hoge noorden. Het voordeel van deze feestdag is dat er niet tot weinig vrachtverkeer is en ook het andere verkeer vindt het blijkbaar nog ietsie te vroeg. Om 10:13 zijn we bij Dragon Gate . Een kleine 2 jaar geleden waren we hier ook, er is wel al wat veranderd maar het is nog bij lange na niet af. Oh oh wat erg nu moeten we nog een keer terugkomen om het af te zien! De Chinezen zijn nog steeds drukbezig met stenen te maken en daken te bedekken. Op het plein voor het hotel/restaurant is nog een gebouw verrezen waardoor de beelden -die er dus al 2 jaar geleden stonden- nu in een soort straat staan. De lunch hebben we verorberd bij het Ångersjön, nou ja op de parkeerplek aldaar. We zijn nog wel naar het meer gelopen zodat ik (Irmgard) mijn voeten even kon laten afkoelen. Bij Härnösand nog even stoppen om wat eten te shoppen (anders is het morgen een droog beschuitje). Gelukkig zien we nu steeds meer bewolking komen en koelt het eindelijk een beetje af in de auto. Het is ook een stuk prettiger rijden. Uiteindelijk zijn we om 18:25 bij First Camp in Umeå. Snel de caravan op z’n plek zetten en aan het eten koken beginnen, we eten dus wel erg laat maar dat geeft helemaal niks. Ook nu weer veel kilometers afgelegd maar daar merken we tijdens het rijden weinig van, het is relaxed op de weg met mooie vergezichten en prachtige natuur.
Dag 7 en 8
‘s Morgen weer vroeg op. We werden rond middernacht nog gestoord door mensen met een camper die dachten dat we op hun plekje stonden. (zelfs in het Zweeds is er een groot verschil tussen R7 en P11) Toen we aankwamen stonden er al een tafel en twee stoeltjes en zat er nog een elektriciteitskabel in de aansluiting, welke ik (Robin) gebruikt had. De man had deze natuurlijk los getrokken (terecht). Ik er uit om met het eigen verloopje de kabel weer aan te sluiten. Als die nu gewoon naar zijn vrouw geluisterd had was dat dus niet nodig geweest, maar ja het is een van der Haven hè!!!! (klinkt dat bekent dames!?) De mensen overtuigd dat ze verkeerd stonden en toen weer gaan slapen. Na douche, waar een file was ontstaan door schoonmaak werkzaamheden, en ontbijt rond half negen weer vertrokken met de bestemming Muonio, Finland. We waren vlot weg, want we hadden de caravan niet los gekoppeld, dus pootjes (4 stuks) omhoog en rijden maar. Irmgard nam het eerste deel voor haar rekening, want de spiegels stonden voor haar nog goed. We volgden de E4 naar het noorden en rond de middag passeerde we Luleå. Jawel, wat zien wij daar lopen aan de kant van de weg:”ONZE EERSTE RENDIER”. We zijn intens gelukkig,. En nee we gaan niet terug naar huis zoals sommigen voorstelden. Bij Töre, de kruising van de E4 en de E10 hebben we de lunch genuttigd in de zon. De Fransen aan de andere tafel aten peen en uien. Robin neemt de volgende etappe voor zijn rekening. Via de E10 en 98 naar Övertorneå hier steken we de rivier over naar Finland. We volgen de E8 naar het noorden en maken een korte stop bij Juoksenki waar we de poolcirkel over gaan. Daar drinken we een koffie/thee, natuurlijk kunnen we niet wegrijden zonder een paar foto’s als bewijs te nemen. Over de E8 rijdend komen we langs onder andere Pello en Kolari. In de verte zien we grote witte rotsen, maar ja die bewegen niet en deze wel. Het zijn rendieren. Op dat moment was het fototoestel niet paraat dus die uit de tas gehaald en standby gehouden . Je weet per slot van rekening maar nooit er schijnen er hier nog meer te lopen! Bij camping Harriniva in Muonio aangekomen hebben we er uiteindelijk 10 geteld. (en ja ik heb er bewijs van) Bij het inchekken realiseren we ons dat er 1 uur tijdsverschil is, dit hadden we wel gelezen maar effies vergeten. Na de caravan op z’n plek gezet te hebben –uitzicht over de Muoniorivier dus de gordijnen gaan open – gaan we uit eten in het restaurant, dit was dus 19:45 Finse tijd. We beginnen met een kleine zalmsoep/salade met zalm gevolgd door aardappelpuree met rendier vlees en veenbessen met daar opvolgend een dessert. Aangezien we niet konden kiezen namen we twee verschillende en wisselden we halverwege. Het ene dessert was een warm stuk appelcake met vanille ijs en blauwe bessen het andere een stuk Lapse kaas (te vergelijken met een Mozzarella qua smaak en tekstuur) met warme vanille saus en “cloudberry” (ziet er uit als een gele braam). Om het geheel af te maken nemen we een espresso en een thee. In de hal bij de receptie lezen we dat je de ernaast gelegen huskyfarm kunt bezoeken , eigenlijk moet je dat al voor 3 uur ’s middags opgeven maar gelukkig kunnen we er morgen toch heen. (Jippie!!) Vanmorgen heerlijk lang in bed blijven liggen, het is niet voor niets een rustdag. Om 09:45 uur bij de receptie nog snel even het Zeeuwse nieuws gekeken (gratis internet ook op de laptop in de caravan!) Om 10:00 uur worden we opgehaald, op dit tijdstip zijn we de enige dus het wordt een privé rondleiding. Ze hebben 400 volwassen husky’s en 40 pups. De meeste zitten in groepjes in grote rennen maar er zijn er die aan een lange ketting liggen bij een eigen hondenhok. Dit omdat ze onrustig worden van een hek om hun heen. Ze zijn allemaal erg vriendelijk en kunnen gewoon worden aangehaald en gekroeld. De pups zijn om op te vreten, helaas … ze houden ze allemaal zelf. ’s Winters lopen deze honden 5 dagen achtereen zo’n 30 km per dag, dan hebben ze 2 dagen rust. Een span van 10 honden trekt een slee van 300 kg. Hierop zit dan alles wat je nodig hebt voor een huskysafari. Mocht je nu denken :“Da’s lekker al die honden naast de camping. Veel lawaai en stank.”. Dan kunnen we jullie vertellen dat je niets ruikt en al helemaal niets hoort. Na het bezoek aan de honden terug naar de caravan voor een vroege lunch met een warm kopje thee. Het is deze dag niet al te warm met een frisse wind uit het noorden. Het zonnetje heeft moeite met het doorbreken van het wolkendek. Na de lunch richting het stadje gereden, want er moet toch gegeten worden vanavond en de volgende dagen. Tevens nog even langs een flappetap want de € zijn bijna op. Na dit alles richting het nationaal park Pallas-Yllästunturi gereden. Bij het bezoekers centrum Pallastunturi binnen gekeken. Hier heb je een tentoonstelling over het park, aan de hand van plaatjes en enkele opgezette dieren. Na het bezoekerscentrum hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving hier van. Ook wij mensen moeten aan hun beweging komen. Als je van hiking houdt moet je beslist een bezoek brengen aan dit park. Er zijn verschillende routes uit gezet, met name voor meerdaagse tochten. Ook ’s winters kan je hier goed terecht. Je kan er langlaufen en skiën. Hierna weer terug gereden naar de camping. Hier aangekomen, rond de klok van half vijf, was het wel weer tijd voor een kopje thee. Hierna nog even relaxen en verder met dit verhaal. Terwijl Irmgard het verhaal afmaakte ben ik met het eten begonnen, en zo is er weer bijna een dag ten einde.
Dag 9 en 10
Vanmorgen om 08:45 (Finse tijd) was alles weer ingepakt en klaar om weg te rijden. De zon schijnt maar er staat een frisse wind. De reis gaat voorspoedig en we komen menig rendier tegen. We houden een scorekaart bij!! Sommige lopen wel gevaarlijk dicht langs de kant van de weg. Over de grens met Noorwegen komen we hele kuddes rendieren tegen en is het niet meer te doen om ze nog te tellen. We tellen nu maar als veel en heel veel en nog meer. Om 10:45 Noorse tijd (we doen het laatste uur gewoon nog een keer) gaan we aan de thee. Met dank aan Bianca die ons haar (of was die van je moeder?) fluitketel heeft geleend. Op de parkeerplaats stopt een Hollandse auto met daarin mensen (goh wat gek?) die ons daarstraks vrolijk zwaaiend voorbij reed. Met z’n allen staan we te blauwbekken van de kou ondertussen ervaringen uit te wisselen en te vissen naar de reisplannen. Na een kwartier zien we allemaal blauw genoeg (nog net geen smurf) en gaan we ieder weer ons eigen weg. Voordat we wegrijden gooien we de jerrycan met benzine nog even in de tank want we weten niet zeker of we anders het volgende tankstation halen (is nog 96 km verderop). Om 12:30 zijn we dan bij het tankstation in Karasjok aangekomen en we hadden dat met gemak gehaald, ook zonder de jerrycan erin te gooien. Maar ja liever dit dan moeten duwen wat niet zo handig is met een caravan achter de auto. We nemen een lekker broodje en wisselen van chauffeur, ik Irmgard mag naar Magerøya rijden het eiland waar de Noordkaap op ligt. Hoe hoger we in het noorden rijden hoe spectaculairder de uitzichten worden. Met sneeuw bedekte bergtoppen, hoge kliffen en zeer kronkelige wegen. Sommigen mensen menen haast te hebben en halen je toch in. Met enig genoegen en leedvermaak zien we zo’n aso (die ons dus inhaalde)met een giga caravan langs de kant van de weg staan met een klapband onder de caravan. Tja daar sta je dan!! Toch wel enigszins in the middle of nergens iets te bekennen. Nou moeten we natuurlijk niet te hard lachen want een ongeluk zit in een klein hoekje. Voor je het weet moet je dus een noodstop maken omdat zo’n rendier op het allerlaatste moment besluit om toch maar aan de overkant van de weg dat ene plukje gras te gaan halen. Dit gebeurde ons dus tot 2 keer. Uiteindelijk zijn we heelhuids bij Nordkapp camping in Skipsfjorden aangekomen. Eerst de caravan op de plek zetten dan de kaarten alvast kopen en schrijven. Dan kunnen ze morgen boven op de kaap op de bus. In een van de boekjes die we bij ons hebben stond een birdsafari omschreven, aangezien ze morgen mooi weer voorspellen lijkt ons dat een goed plan. Ondanks wat iedereen je wil laten geloven is hier meer te beleven dan alleen de Noordkaap. Toen was het tijd dat bij ons het licht uit ging buiten niet daar blijft het gewoon aan. De volgende morgen konden we rustig aan doen. Eerst op het gemakje wakker worden en ontbijten. Dan op weg naar de bank, kijken of we nog iets mee krijgen. Als dat gelukt is rijden we naar Gjesvaer. Dit is een heel klein plaatsje wat voornamelijk aan de visserij en tegenwoordig de birdsafari’s zijn bestaan dankt. Nu kun je er voor kiezen om met een grote boot te gaan waar je ook nog binnen kunt zitten/staan. Ons lijkt het leuker om met een speedboot te gaan zodat we nog dichter bij de eilanden en de vogels kunnen komen. Je kunt er met maximaal 6 safarigangers en bestuurder in. Het wordt een hele Nederlandse bedoening want er gaat nog een Nederlands stel van de camping mee en de Nederlandse receptioniste (van diezelfde camping) die ook gelijk als gids fungeert. Voordat we in de speedboot kunnen moeten we ons eerst in een pak hijsen wat ons beschermt tegen de kou. Nu lijken we net michelin mensjes. De dag is helaas niet zo zonnig als ze hadden voorspeld maar het is wel droog en da’s ook belangrijk. We zien alle soorten vogels die je maar zou kunnen zien van papegaaiduikers ( die er redelijk lomp uitzien als ze weer uit het water op willen stijgen), Jan van Genten en zeearenden tot nieuwsgierige zeehonden aan toe. We komen dicht bij de eilanden en laten ons daar een tijdje dobberen (gelukkig in een beschutte baai.) Het water is hier kraakhelder. Je kijkt zo een paar meter naar beneden. Ook onderwater is het daar mooi je ziet er kleine kwallen en zacht wuivend zeewier. Na 2 uur rondvaren zijn we terug en kunnen we ons weer uit het pak wurmen dat goed z’n werk heeft gedaan want we hebben het geen van allen koud gehad. We blijven nog even zitten om thee te drinken en als dan de zon doorbreekt nemen we afscheid en gaan we verder naar boven naar de Noordkaap. Even verdwijnt de zon weer achter de wolken maar als we boven aankomen breekt ie toch weer door de wolken heen en kunnen we een paar mooie foto’s maken. Natuurlijk sms ik even de nodige mensen om ze te vertellen dat we de Noordkaap nu dan echt hebben bereikt. We lopen nog door de tentoonstelling heen en op aanraden van anderen bekijken we de film die ongeveer een 15 minuten duurt. Mocht je er ooit zijn dan is dat dus zeker de moeite waard om te bekijken. Het leuke was dat we nu ook een aantal plekken hebben gezien waar we zelf zijn geweest. We struinen nog wat door de souvenirwinkel heen waar de gewoonlijke snuisterijen te vinden zijn niet echt iets bijzonder. We gaan terug naar de camping om te eten. Bij de afwas praten we nog even met het stel dat ook mee was op birdsafari. Volgens hen (zo was hen verteld door kenners) wordt het vanavond nog mooi helder dus zij gaan terug naar boven. Robin en ik besluiten om dan naar Kirkeporten te gaan. We hebben al een mooi zon foto boven op de kaap dus willen we nu Kirkeporten met zon op de foto krijgen. 22:50 Vertrekken we naar Skarsåg waar de wandeling naar Kirkeporten begint . Onderweg naar Kirkeporten toe klimmend komen we nog een kudde rendieren tegen 23:40 staan we dan bij Kirkeporten en breekt af en toe de zon door de wolken heen. We zijn niet de enige die om middernacht een foto willen maken. Echt druk kunnen we het niet noemen, i n totaal zijn we er met negen personen. Een paar seconden voor middernacht breekt de zon weer door de wolken en kun je dus wel stellen dat we de middernachtzon op de foto hebben die door Kirkeporten heen schijnt. Op de klauterweg terug naar de auto zien we nog een haas huppelen. Later horen we ook nog vogels krijsen die we eerst niet kunnen ontdekken en uiteindelijk zien we er 5. Het is niet te geloven dat je ’s nacht om 00:20 een wandeling maakt in de zon. Een fascinerende gewaarwording. En mochten jullie eens gek willen doen dan kunnen we je dit van harte aanraden. Snel weer terug en lekker slapen.
Dag 11
Vandaag lekker uit geslapen. Rond de klok van acht uur rustig wakker geworden. Rustig ontbeten, want we konden toch niet voor 10 uur uit checken. Dus vlak voor tien uur uitgechecked en toen op weg naar het zuiden. We zouden wel zien waar we uit kwamen. De eerste stop was bij Russenes. Het autootje had weer eens een beetje dorst. Gelijk even wat boodschapjes gedaan, want er was een supermarktje bij. Daarna rechtsaf, verder over de E6 richting Narvik. Onder weg mooie uitzichten over fjorden enz. In de buurt van het gehucht Sarves hebben we geluncht en zijn we van plaats gewisseld. Irmgard reed verder. Door Alta – een lang gestrekte stad – en zo verder over de E6. Na een tijdje rijden kwamen we bij weg werkzaamheden. De weg was nu van asfalt in grevel veranderd. Irmgard dacht: “Heb ik dat?” Het was dus langzaam rijden en de weg was soms niet al te vlak. Maar ze is er natuurlijk goed door een gekomen. Ik, Robin, had een camping op het oog in de buurt van Langfjord. We waren hier al rond half drie en vonden dit wel erg vroeg. Dus zijn we door gereden. Om vier uur reden we lang een camping met een heel mooi uitzicht over Kvænangen. Deze camping lag op 395 meter hoogte. Gewoon verder gereden, stom hè. In het boek van de ANWB zou je bij Djupvik een camping hebben. Toen we hier voor bij reden was er natuurlijk geen camping te zien. We besloten toen om bij de eerstvolgende camping te stoppen. Eerst kwam je om de haverklap een bord camping tegen, maar op het moment dat jij er een nodig hebt zijn ze nergens te bekennen. Uiteindelijk hebben we er een bij BIrtavarre eentje gevonden. We moesten wel de campingbaas even bellen, maar binnen 5 minuten was hij er dan. Een plekje uit gezocht en de caravan neergezet. Op deze camping was het een soort reünie van de Nordkapp. Er kamen hier ook twee heren en drie motorrijders die we op de Noordkaap gesproken hebben. Later kwam het stel nog aan waarmee we de birdsafari gedaan hebben. Het is toch maar een klein wereldje. We hoorden op deze camping steeds bellen. ’s Morgens kwamen we er achter dat het schapen waren die aan de andere kant van het stroompje op de berghelling liepen. Ook hier hebben we fotografisch bewijs.
Dag 12
Weer vroeg wakker. Ontbijten de caravan inpakken en weer op weg. Het volgende doel is Björkliden bij het National park Abisko, in Zweden. Het is niet zo ver deze keer, ongeveer 310 km. We vertokken om half negen. Om half tien even gestopt voor een kopje thee/koffie. Daarna weer verder over de E6. Onderweg weer de vervelende uitzichten over de Noorse fjorden. Om 11:40 was het weer eens tijd om te gaan tanken. Als je veel kilometer rijdt moet je ook veel tanken, helaas. Bij het tankstation in Barku hoorden we ook dat Het Nederlands elftal voor de tweede maal had gewonnen. Toch leuk voor Marco. Hier ook een lekker broodje gekocht voor de lunch, want het brood was op en de Noorse kronen ook, gelukkig kon je bij de pomp met plastic betalen. Toen we weer buiten kwamen kregen we nog een ijsje als toetje van de man die buiten een kraampje had met broodjes,worsten etc. Even buiten het stadje gestopt om het broodje en het ijsje op te eten. Je kon niet te lang wachten, want dan was het broodje koud en het ijsje gesmolten. Bij Berkvik komen de E6 en E10 even samen om 15 km verder weer te splitsen, Hier gingen we nu linksaf en vervolgden we onze weg over de E10 richting Kiruna. (Deze weg heet trouwens Kong Olav veg)Na een pittig stukje omhoog nog even gestopt om een fotootje te maken van het Rombaken en de brug die de E6 daar overheen leidt. Hier vandaan nog 25 tot de grens. Vlak voor de grens hielden Noorse agenten nog een snelheidscontrole. Dit voornamelijk voor de vrachtwagens, want die scheuren soms wel erg hard. We hielden ons natuurlijk keurig aan de snelheid. Helling op was dat ook niet erg moeilijk. Onder weg zagen we een bord dat er bij Abisko ook een camping is, dus maar besloten om hier naar toe te rijden. Toen we bij die camping aan kwamen vond ik het er niet echt uitzien. Dus eerst boodschappen doen in de super van Abisko en toen terug gereden naar Björkliden. Toen we langs deze camping reden zag het er erg verlaten uit. Je moest inchecken bij het hotel 500m verderop, dus dit maar gedaan.(was ook nog een kleine klim omhoog) Na het inchecken de caravan geparkeerd. En toen was het tijd voor een kopje thee. Wanneer we rustig zitten te genieten van onze thee komen er ineens een aantal rendieren de camping overlopen. Da’s dus nog eens een verrassing. Na het diner en de afwas zijn we nog even een stukje wezen wandelen. Er loopt een pas naar een waterval , Silverfjallet genaamd. Het stroompje komt uit in de Torneträsk. Dit is het zes na grootste meer van Zweden. Het is op z’n diepste punt 168 meter. Gemiddeld 51 meter diep, kraak helder en een constante temperatuur van 8 graden ’t is maar dat jullie het weten. Het wateroppervlak ligt op 341 meter boven zee niveau. Op het kiezelstrand wat rond gelopen en naar mooie stenen gezocht. En toe weer terug naar ons huis. Na weer een goede dag gaan we snel onder de wol want het begint aardig af te koelen en dan is het idee van onder twee dekbedden liggen toch wel erg aantrekkelijk. O ja voor we het vergeten. We hebben regen gehad. De auto werd er nog niet eens nat van. Maar toch, zoals jullie kunnen lezen ook wij hebben wel eens regen.
Dag 13
Even een moment opname. Een strak blauwe lucht boven ons, in de verte met sneeuw bedekte bergtoppen en rendieren die grazen langs de weg naast de camping. Het is hier allemaal heel gewoon. Even voor de duidelijkheid de camping is een verhard stuk land met elektriciteitspalen. Wel handig natuurlijk wanneer het gesneeuwd heeft.
Het eerste wat ik vanmorgen zag toen ik naar buiten keek waren grazende rendieren. Da’s nog eens wakker worden hè. We hebben vandaag een rustdag dus we doen alles op het gemakje. Om 09:40 rijden we weg want we willen bij Abisko wandelen. In Abisko zetten we de auto bij het Abisko Turiststation. Daar bezoeken we eerst het Naturum waar je van alles kunt zien over de flora en fauna die je in deze bergen kunt vinden. Dan is het tijd om een korte wandeling te maken naar Abiskoeatnu Kanjon. Het water dendert hier naar beneden en maakt een hoop kabaal. Hierna wandelen we naar de stoeltjeslift om op de Nuolja (Njulla) iets te eten en drinken in het Panoramacafé. Nou een Panorama heb je dan wel! Met de lift ga je naar 900 meter en als je dan bekomen bent van het uitzicht wandel je op het gemakje weer naar beneden. Zou je denken natuurlijk, maar ja er is ook nog zoiets als sneeuw en weggespoelde wandelpaadjes. Hierdoor is alles minder eenvoudig dan ze zeiden dat het was. Maar wel erg leuk!!!!! Voor we dan eindelijk beneden weer terug waren hadden we ook nog even de stroom van een waterval overgestoken en hadden we meerdere eland droppings zien liggen. Ennuh nee het beest zelf stond verstopt achter een boom ofzo… Weer terug bij de camping was het hoog tijd om eens kennis te maken met de wasmachine. Er moest het nodige gewassen worden. Na het avondeten nog een kleine wandeling gemaakt (zeg maar gerust klim/klauter tocht) van ongeveer 2 uur. We hadden het plan gevat om naar de grotten te lopen. Na het nodige zwoeg werk door alweer sneeuw en modderpaden kwamen we bij de brug …..die er niet meer bleek te zijn. Het water over gaan door gebruik te maken van de rotsen bleek ook niet te gaan en dus keerden we maar weer om. De terugweg was een beter pad vlak langs het snel stromend riviertje. Toen we een end waren afgedaald kwamen we uit bij de spoorlijn. Het riviertje stroomde er onder door. Wij besloten om er maar overheen te lopen. Wel eerst goed gekeken of er geen trein aan komt. Buiten de passagiers treinen van Kiruna naar Narvik gaan er ook 12 goederen treinen van Kiruna naar Narvik vol met ijzerpallets. En zo kwamen we uiteindelijk weer op de camping terug. Toen lekker gaan slapen, want de benen wilde niet meer en morgen weer een reisdag in het verschiet.
Dag 14
Toen we het rolgordijntje open deden schenen de zonnestralen ons vol in het gezicht. Dat is nog eens wakker worden. Na het ontbijt de spullen ingepakt en de sleurhut weer achter de auto gehaakt. Nog even naar boven gereden om af te rekenen. Op de weg naar boven zagen we in het meer een zeer mooie spiegeling van de bergen en wolken. Hier natuurlijk nog een foto van gemaakt. Toen op weg naar Kiruna, waar we de ijzermijnen wilde gaan bezoeken. We waren om kwart voor 11 in Kiruna en om 11 uur begon de toer. Waren we dus precies op tijd om deze mee te maken. We stapten met de groep in de bus en reden toen naar de mijn. Deze is nog steeds in gebruik, er komt dagelijks 70.000 ton ijzererts naar boven. En de komende 30 jaar zal dit gewoon zo doorgaan. Deze mijn heeft geen groot marktaandeel (3%), maar levert wel de zuiverste ijzererts (60-70%). Met de bus dus naar het bezoekers centrum. Dit ligt op niveau 540 meter. Dit is 540 onder de oorspronkelijke top van de berg. De bovenste 145 meter is al weg. Dus zaten we 395 meter onder de grond. Dit is nog steeds 180 boven zeeniveau. Ze werken momenteel op niveau 1040. De vergruizers liggen op niveau 1175. Hier vandaan gaat het met een lift met een snelheid van 17 m/s naar boven. Men is momenteel bezig met het voorbereiden van niveau 1360. Door het delfen van dit erts moet de stad Kiruna gaan verhuizen. De ader loopt namelijk onder de stad door. Dit gaat in fases gebeuren van 10 jaar en de grote verhuizing begint al in 2013. De toer duurde ruim 2 uur. Om kwart voor drie werden we weer netjes in het centrum afgezet. Snel even pinnen en boodschappen doen en weer door naar het zuiden. Onder weg zag Irmgard plotseling twee grazende elanden. Een vreugde kreet en een parkeerplaats nog geen 50 meter verder. Dus snel gestopt, de camera gepakt en terug gelopen (nou ja, gerend), en bewijsmateriaal verzameld in de vorm van twee zeer duidelijke foto’s. Vrolijk huppelend en met een grote grijns op ons gezicht liepen we terug naar de auto. Om 17:50 stonden we in Jokkmokk op de camping. Kunnen nog net buiten eten (sinds een week). Ik, Robin, werd ook nog gegeten…..door de muggen. Sommige hebben dit niet overleeft. Nadat we de vaat hadden gedaan betrok de lucht en gingen we maar binnen zitten. Maar goed ook want niet veel later begon het te regenen. Later op de vond hoorden we ook nog onweer. Zo is er alweer een dag voorbij.
Dag 15 & 16
De dag begon goed. Van het ontbijt genoten in het zonnetje. Op tijd weer weg, want we hebben weer een reisdag voor de boeg (twee reisdagen). Om 09:00 vertrokken. Eerst weer eens een keertje tanken. We reden weer in zuidelijke richting over de E45. En dit zou nog wel even zo duren. Door naar het zuiden te rijden reden we deze morgen ook weer over de poolcirkel en verlieten we dus het land van de middernacht zon. Naar mate je zuidelijker kwam deze dag zag je ook het landschap langzaam veranderen. Meer naar het noorden stonden de bossen toch op een wat rotsachtige bodem, met de bomen redelijk verspreid. Meer naar het zuiden staan de bossen toch op een meer grondachtige (zand, klei of veen) en zijn de bossen dichter. Door de dichtere bossen kan je ook de elanden niet zo goed zien. Het was deze dag wel wisselvallig. We vertrokken met een zonnetje en onderweg hadden we zon en regen met hier en daar een verdwaalde hagelsteen. Soms zelfs op de zelfde tijd. Tijdens de stops (koffie, lunch, koffie) was het steeds droog, met een licht zonnetje. Er lopen hier nog steeds kuddes rendieren rond. Een keer moeten stoppen want ze stonden midden op de weg. Uiteindelijk om 18:50 stond de caravan op z’n plek op Lit camping.
De volgende morgen weer op tijd op. Deze dag willen we naar Hällefors rijden, een afstand van ruim 540 km. We hebben besloten om dan drie nachten in Hällefors te blijven staan. Om vijf voor half negen zijn we uit Lit vertrokken. Nog steeds zuid op de E45. Na nog geen twee uur rijden een kreet van Irmgard. Een ELAND. Dit keer niet de mogelijkheid om te stoppen, dus geen foto’s. Toch het heugelijke feit maar even melden aan zuslief met een SMS-je. Nog geen kwartier later nog een Eland. Ook nu weer geen kans om te stoppen. Jammer maar niets aan te doen. Vandaag is ongeveer hetzelfde weer als gisteren zij het ietsie meer zon en ietsie minder regen. Even na Mora verlaten we de 45 en volgen we de 26 verder naar het zuiden. O ja, voor we het vergeten: ze hebben hier een trein,-de inlands banan geheten. We zijn het spoor een beetje bijster zoveel keer als dat we het zijn overgestoken. Om 16:30 waren we op camping Sörälgen in Hällefors, eerder dan we hadden gedacht.
Het zonnetje schijnt hier volop. Net voor het avondeten betrekt de boel om na het eten weer open te breken zodat we nog een wandeling kunnen maken. Op aanraden van de eigenaresse gaan we naar de top van de berg. Het is een klein pad maar wanneer je boven aankomt. Wauw! We hebben een schitterend uitzicht over het gebied. We zien meren en een hééleboel bergen/heuvels met nog meer bomen. Eventjes interrumperen, onderweg naar boven zag ik, Robin, nog een eland. Voor ik het in de gaten had, was deze alweer weggelopen. Het blijven natuurlijk wel mensschuwe dieren. Ik had geen tijd om een foto te nemen, dus weer pech. Na een tijdje van het uitzicht te hebben genoten, zijn we weer langs dezelfde weg naar beneden gewandeld. Toen we terug bij de caravan waren, hebben we nog even buiten voor de caravan gezeten en toen was het tijd om te gaan slapen. Oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker.
Dag 17
Vanmorgen hebben we geen haast, we hoeven nergens heen. Behalve dan naar de supermarkt want het eten is op. Rustig wakker worden dus en lekker in de zon ontbijten. Dan in de zon koffiedrinken om vervolgens naar het dorp te gaan voor boodschappen. Weer terug bij de caravan in de zon lunchen. Drinken voor onderweg klaar maken en op pad om de Bergslagsvägen te rijden . Een route uit het ANWB boek. Natuurlijk kom je er dan na een half uur achter dat het drinken nog in de caravan staat, niet zo heel handig. Deze route begint bij Kopparberg en gaat vervolgens langs Östra Löa, Ramsberg, Stråssa, Guldsmedshyttan, Lindesberg, Nora, Grythyttan om vervolgens bij Hällefors te eindigen. Eerste stop is Östra Löa waar gebouwen staan van een oude ijzergieterij en houtzagerij, waarschijnlijk al sinds de 14e eeuw. Tweede stop is Lindesberg waar we koffie/theepauze houden naast de kerk aan het meer. In de kerk hangt een 17e eeuws altaar schilderij van een Hollandse schilder ( Gerhard nog iets, sorry naam zijn we vergeten). Ook de glas-in-lood ramen zijn erg mooi. Derde en laatste stop is bij Nora bij Pershyttan. Een compleet bewaard gebleven hoogoven die in gebruik was van 1380 tot 1963. Op de spoorbaan staan nog twee oude wagons die nu dienst doen als bar en restaurant. Via Striberg gaan we over een landweg naar Grythyttan. We rijden zo langs verschillende meren. Zelfs Robin ziet hier huizen staan die hem wel kunnen bekoren. Vooral als ze aan een meer staan waar je goed kunt zeilen. Af en toe komen we hier ook wild tegen in de vorm van overstekende eekhoorns. ’T Is misschien klein maar wel wild! Rond 18:30 waren we weer in Hällefors en besluiten we boven op de berg te gaan eten, hier waren we gisteren naar toe gewandeld. Het restaurant wordt gerund door Hollanders en is nu nog tot 20:00 open, volgende week beginnen hier de vakanties en kun je er tot later terecht. En zo is er alweer een dag voorbij. Tijdens het diner genoten van het mooie uitzicht dat je vanuit het restaurant hebt over de meren en bossen ten oosten van Hällefors.
Dag 18
De dag rustig begonnen. We hoefden ons niet te haasten want we zouden er een rustdag van maken. En ik moet zeggen, dat is aardig gelukt. ’s Morgens zijn we op de camping gebleven. Een puzzeltje doen en een boekje lezen. ’s Middags wilde we naar het design museum. Is dit alleen op zaterdag open. We zitten nog steeds in het voor seizoen. Bij dit museum heb je nog een beelden tuin, dus zijn we hier maar even door heen gelopen. Dan had je ook nog een kookboeken museum in Grythyttan. Dit zag er bij aan komst wel erg dicht uit. Dus ook hier een teleurstelling. Dan maar terug naar de camping en proberen van het zonnetje te genieten. Soms was die er wel en soms ook weer niet. Deze middag ook nog een poging gedaan op te badmintonnen. We hadden een set aangeschaft voor het astronomische bedrag van 1 Euro. Er stond een beetje veel wind en dat gooide wel een beetje roet in het eten. Al met al een slome dag vandaag.
Dag 19
Vandaag een reisdag. We gaan van Hällefors naar Gränna. Een stukje van 290 km. Om 10 voor negen reden we bij de camping weg. De camping af naar rechts de 63 op richting Kopparberg. Daarna via de 50 naar het zuiden. Bij Örebro de E20 op en even later gewoon de 50 weer gevolgd tot aan Ödeshög. Dan een stukje E4 tot aan afslag 105 en hier de weg langs het Vättern tot aan Gränna. Bij aankomst op de camping, bleek dat er nog maar één plekje was met elektriciteit en dan ook nog maar voor één nacht. Ook kon het meisje achter de balie de sleutel van het elektriciteitskastje niet vinden. We wilde hier twee nachten blijven, dus maar besloten om het zonder stroom te doen. Het bleek te gaan om een groot veld helemaal achteraan waar je zelf een plek kon/mocht uitzoeken. Uiteindelijk stond om half twee de caravan op z’n plek met uitzicht over het Vättern. Dit nadat we eerst een tentje -wat gewoon ergens midden op het veld gepland leek te zijn -net nog hadden ontweken. Na de lunch een stukje gaan wandelen. Eerst richting het haventje van Gränna. En toen naar het stadje. Even bij de kerk gekeken en toen via de hoofdstraat weer terug. Ze hebben hier allerlei oude winkeltjes. In één van die winkeltjes werd er snoep gemaakt. (Als we verder door de hoofdstraat teruglopen komen we er nog tig tegen maar wij zijn bij de enige echte geweest.) Dit noemen ze hier Polkagris. Dit lijkt het meest op een soort zuurstok. Er worden ook kussentjes van gemaakt. We konden natuurlijk niet zonder een zak met van die lekkernij de winkel verlaten. Nog even langs de supermarkt en toen weer richting camping. Toen we hier aankwamen was het inmiddels alweer half vijf geworden. Ondertussen waren er al aardig wat tentjes, caravans en campers bijgekomen en begonnen er als vanuit het niets straatjes te ontstaan. En tja wat is er nu leuker dan binnen in een droge caravan te kijken hoe al die anderen in de regen staan te stumperen! (andersom doen ze dat namelijk ook) Toen het weer tussen de buien eventjes droog was hebben we nog de mail en het nieuws gelezen en de site bijgewerkt. Het weer werkte deze dag ook niet helemaal mee. Af en toe zon, en even later weer regen. En zo ging er weer een dag voorbij.
Dag 20
Deze dag wilde we naar Huskvarna om daar het fabrieksmuseum van Husqvarna te bezoeken. Hier aan gekomen bleek dat deze was gesloten, een grote teleurstelling dus .(Nu zijn we er dus achter dat er veel meer belang is bij de dag/middag/ avond van 20 Juni van de midzomerdag zelf.) Toen zijn we naar een ruïne gereden, die we, met name Irmgard, al enkele malen in de verte hebben zien liggen. Dit bleek de ruïne van Brahehus te zijn. Bij het wegrestaurant met dezelfde naam hebben we een lunch genoten en toen de ruïne bezocht. Brahehus was een slot gebouwd voor Per Brahe jr in de 17e eeuw, halverwege de bouw werd de functie veranderd en werd het een zomerverblijf voor zijn vrouw. Helaas was zij al overleden voordat het afgebouwd was. Hierna weer terug naar de camping om daar de rest van de dag door te brengen. Het is nog steeds een komen van mensen en sommige zijn iets behendiger in het opzette van tentjes dan andere. Families en vrienden komen allemaal samen om midzomer te vieren. Dit gebeurd natuurlijk door een goed Zweeds gebruik van BBQ -en en de hele dag door drinken (alcohol dan hè). Nu moeten we zeggen dat er niets onvertogen is gebeurd, waarschijnlijk ook doordat er security en politie voorbij liep of reed! Een lekker luie dag, met een beetje lezen, puzzelen en een spelletje doen. Laat in de middag wanneer we even de benen gaan strekken, zien we een wat ouder man tollend op z’n benen proberend te blijven staan zodat die tegen een boom kon piesen. Nou wil het geval dat die boom stond op een steil aflopend stukje oever. Hebben jullie ’m al door??? Juist ja, hij kukelde dus naar beneden en had zeker een kwartier nodig om weer naar boven te klimmen. Nu is dit steile stukje oever zonder al te veel alcohol op in twee stappen te nemen. Wij hebben ons dus kostelijk staan te vermaken! Dit krijg je dus als je een hele dag door bier zit/staat te drinken.’s Avonds nog genoten van een van de buren die met een dronken hoofd nog een tentje probeerde op te zetten. Zelfs met een tweede dronken kop erbij lukte het niet. Na 10 minuten proberen en lachen belden ze iemand die ze kon vertellen hoe het tentje moest worden opgezet. Maar ja, ook daar werd feest gevierd en dus gedronken. Dit werkte dus ook niet en toen hebben ze het helemaal maar opgegeven. Had hij er maar aan moeten beginnen, zodra hij op de camping arriveerde. Al met al hebben wij ons kostelijk vermaakt.
Weer een luie dag voor bij. Morgen naar Kalmar.
Dag 21
Midzomerdag. We waren bijtijds wakker en om negen uur reden we weg. Over de E4 naar Jönköpping en dan via de 31 naar Nybro om vervolgens over de 25 bij Kalmar uit te komen. Bij de afslag naar Nybro nog snel een pittstop gemaakt zodat ik (= Irm) kon kotsen. Ik voelde me gisteren ook al niet 100% en dat kwam er nu dus uit.Om 12:35 bij de camping aangekomen. De caravan neergezet en toen geluncht. Na de lunch ben ik (Irm) weer m’n bed ingedoken want ik had een hele nacht liggen ijlen over Polkagris huisjes die ik moest maken. Elke keer dat ik er 1 af had moest ik wééér een nieuwe maken. Eind van de middag iets opgeknapt en toen een wandeling gemaakt naar de waterkant met uitzicht op Öland en natuurlijk Kalmar slot. Nog even langs de bootjes gelopen in het plezier haventje en toen boodschappen gedaan bij het winkeltje naast de receptie. Verder niets bijzonders gebeurd gedaan of gezien.
Dag 22
Vandaag rustig begonnen. Alles op het gemak. Eerst ontbijten in de zon, dan nog koffie drinken voor we op pad gaan. Vandaag gaan we het zuiden van Öland onveilig maken. Over de Ölandbron naar het eiland. Naast de weg aan Kalmarzijde staat een houten schaalmodel van de brug in het Svinö natuurreservaat. We gaan via de westkant van het eiland naar het zuiden en dan via de oostkant weer naar boven. Öland is 140 km lang en tussen de 4 en 16 km breed. Het zuidelijk deel is wat platter en minder tot niet bosrijk. Er staan her en der wat bomen maar die hebben flink wat te verduren door de wind die hier rijkelijk waait. Bij Gettlinge stoppen we om over het eilands grootste grafheuvelveld te lopen en de steen partijen te bewonderen. We rijden verder door naar Ottenby natuurreservaat op het zuidelijkste punt van Öland. Wel even goed uitkijken in het natuurreservaat voor eigenwijs overstekende schapen. Hier vind je ook Långe Jan, de hoogste vuurtoren van Zweden, en een trekvogelmuseum. Mocht je er ooit in de buurt zijn dan kunnen we je dit aanraden om te doen. Vanaf de toren heb je een geweldig uizicht het zijn wel een heleboel treden maar af en toe hebben ze info neergelegd zodat je even kunt uitrusten terwijl je leest. Met een beetje geluk zoals wij hadden zie je ook zonnebadende zeehonden. Je kunt er ook geweldig wandelen als je maar goed uitkijkt voor de schapen en de vele herten die hier nog schijnen rond te lopen. Wij hebben er slechts 2 gezien. Maar toch, beter iets dan niets! Na de lunch gaan we verder richting Eketorp waar ze een fort uit (deels) de middeleeuwen hebben nagebouwd. Dit na archeologische vondsten op diezelfde plek. Dit was nu al leuk en wanneer het seizoen hier echt van start gaat zal dat nog leuker zijn. Er lopen hier gewoon zoals dat ging in die tijd varkens en kippen vrij rond. Hierna is het weer tijd om terug te gaan naar de caravan nadat we eerst nog even stoppen in Färjestaden om boodschappen te doen.
Dag 23
Vanmorgen gewekt door de wekker, we waren al wel wakker hoor maar dit was het sein om nu echt op te staan. Vandaag gaan we bij verschillende glasfabrieken langs om te zien hoe ze alles maken en wat ze maken. We beginnen bij Boda. Eerst gaan we bij de glasblazers kijken om daarna in de shop en de galerie de kunst te bewonderen. Buiten waait het en is het fris dus toch maar een jack aan. Een maal binnen was het veel te warm door de vele ovens die op volle toeren staan te branden. (‘k was ‘t effies vergeten). Na een 15 minuten op de tribune te hebben gezeten gaan we naar de shop en kopen niets om dan de tentoonstelling van Kjell Engman te bewonderen. Het zijn allemaal glazen (duhuh!!) figuren uit de middeleeuwen. Ook hangen er jurken hoeden en schoenen van glas alsof ze bewegen door een briesje wind. De volgende stop is Åfors. Hier hebben we maar een Glasriket Pass gekocht zodat we overal naar binnen konden lopen zonder nog te moeten betalen. Ook krijg je met deze pas korting op je aankoop bij een minimum besteding. Ook doen er nog andere musea en eetgelegenheden mee. Bij Åfors konden we goed zien hoe de verschillende kleuren in het glas terecht kwamen. De volgende stop was Kosta, de glasblazerij vond ik een beetje tegenvallen deze keer. Het is allemaal heel commercieel geworden. Het museum gedeelte was nog steeds erg mooi ,zowel het oude als natuurlijk de huidige designs. Robin zag er trouwens nog de naam Gerner staan. Het bleek te gaan om Wentzel Gerner die er in 1747 werkte als graveerder. Wellicht familie? Ze zijn er flink aan het bouwen geslagen onder andere een Outlet Center voor alles wat niets met de glasblazerij te maken heeft en ook komt er nog een hotel van meer dan 100 kamers . Da’s wel een beetje jammer want ze hebben veel van de oude charme verloren. Maar ok de tijden veranderen dus ook dit moet er aan geloven. Volgende stop was dan Orrefors, eerst naar de glasblazerij om vervolgens te struinen door het musea gedeelte en dan natuurlijk de Kristalshop en Living &Giving shop. Het is alleen bij struinen gebleven. In Orrefors is ook een glasgraveerder en ook daar zijn we nog naar toe gegaan. Hier bleef het niet alleen bij struinen en heb ik zowaar iets voor mijzelf gekocht. Daarna weer terug naar de caravan om lekker te relaxen het is per slot van rekening vakantie!
Dag 24
Vandaag zijn we weer naar Öland geweest, dit keer het noordelijke deel. De Ölandbron over en dan richting Borgholm naar Borgholms Slott. De oudste fundering dateert van de 12e eeuw en door de eeuwen heen is het gebouwd, verbouwd en natuurlijk door hier en daar een oorlog verwoest. De ruïne die we vandaag nog kunnen zien is het gevolg van een brand op 13/14 Oktober 1806. Wij dachten zelf even snel naar een ruïne te gaan kijken maar na bijna twee uur waren we pas uitgekeken. Zo imposant als het nu al is als ruïne is het bijna niet voor te stellen hoe het er in zijn volle glorie uit heeft gezien. Daarna op weg naar het er vlak naast gelegen Solliden, het zomerpaleis van de Koninklijke familie. (Ze waren weer niet thuis) Het is gebouwd door Koningin Victoria die een Italiaanse villa in gedachte had zoals ze op Capri had. Nou dat is goed gelukt, het zou er zeker niet misstaan.
Na door de tuin te hebben gewandeld (de Italiaanse, Hollandse en Engelse)was het tijd voor de lunch. Deze genoten in een heerlijk zonnetje. Daarna was het tijd om verder te rijden. Ons volgende doel was het noordelijkste punt van Öland met daar de vuurtoren Långe Erik. Deze keer niet de vuurtoren opgegaan maar er even gewandeld naar het noordelijkste puntje wat we konden vinden. Aldaar op de stenen gezeten en genoten van de natuur om ons heen. Terug wandelend langs de baai naar de weg komen we bij een steiger langs. Natuurlijk moeten we kijken of we niet wat vissen zien. “ Goh” roept Robin “wat is dat nou?”. Op nog geen 15 meter van ons vandaan aan het eind van de steiger is een kleine otter naar boven geklommen met een giga paling in z’n bek en die begint ie daar op te peuzelen. Wanneer die ons opmerkt is ie er weer snel vandoor. Je weet maar nooit met die twee benige lui, voor je het in de gaten hebt ben je je vis kwijt. Hij blijft gewoon verdekt onder de steiger zitten. We lopen dus maar weer verder maar ja wie gaat ons geloven zonder bewijs? We kijken toch nog even om naar de steiger om er zeker van te zijn dat we niet hebben staan te dromen. En Ja hoor!! Daar is ie weer. Nu snel de camera gepakt en wat foto’s nemen. We huppelen nog net niet terug naar de auto maar het scheelt niet veel! We rijden via de oostkant weer terug naar het zuiden. Dit noordelijke gedeelte van Öland is bosrijker dan het zuidelijke deel. Ennuh voordat we het vergeten we hebben vanmorgen ook nog kamelen en lama’s gezien! ECHT WAAR! We waanden ons even in Afrika en Zuid-Amerika mede ook door de heerlijke zon. …Maar we waren weer onderweg naar het zuiden om daar via de brug terug te geraken bij de caravan. Al met al was het een alweer een leuke dag.
Dag 25
Vandaag blijven we dichter in de buurt. We gaan naar Kalmar Slott. Het begin van dit slot is terug te leiden tot de 12e eeuw en in de loop van de jaren is er steeds bij- en verbouwd tot wat we vandaag de dag nog kunnen zien. De ruimtes zijn ook erg imposant en ook vooral de vloeren, muren en kasten van ingelegd hout. Dan lopen we nog wat rond door de stad en gammla stan. Vanmorgen was het erg lekker maar intussen is de wind spelbreker en vinden we het toch wel ietsie fris worden. We gaan dus lekker terug naar onze reishut om wat warmers aan te trekken. Vandaag verder niet veel meer gedaan of gebeurt. We houden het vroeg voor gezien want morgen gaan we Zweden verlaten.
Dag 26
Vanmorgen weer bijtijds opgestaan en om 08:50 was alles ingepakt, aangekoppeld en betaald. We konden dus op pad. Het is niet zo ver vandaag. We gaan naar Køge in Denemarken zo’n 30km onder Kopenhagen. Het weer is goed, een lekkere zon met af en toe een wolk… en die okesiejonol reendrup. Onderweg zien we weer de nodige herten en roofvogels. Dit gedeelte van Zweden heeft meer open landbouwstukken dus kun je de vogels eerder waarnemen dan in de bosrijke omgeving elders. Om 11:30 vinden we het tijd worden voor een stop en besluiten we er gelijk maar een vroege lunch van te maken. Het weer is in de tussentijd zodanig opgeknapt dat het nu dus errug sunnie is. Na de lunch ga ik (Irm) achter het stuur. Zoals gewoonlijk wordt het dan pas interessant. Opeens zijn daar weer de regenbuien. Hebben we alleen wanneer we rijden want als we stoppen is het natuurlijk droog, zoals het hoort uiteraard! Robin roept ineens heel hard “STOP EEN HERT!!” Waarop ik gelijk de rem intrap. Ik had ‘m niet gezien want de stijl van de vooruit blokkeerde mijn zicht. Gelukkig was het beest slim en rende snel over en stopte niet. Maar mijn hart ging tekeer en de zenuwen gierden door mijn benen. Niks aan de hand we rijden gewoon door. Dit soort dingen gebeuren mij dus altijd en Robin nooit! Ik begrijp het niet!? Zou ik het soms aantrekken dat soort ongein??? Maar afijn verder met de dag. Om 13:37 gaan we over de Øresundsbron, het ziet er imposant uit. Het eerste deel is een pijlerbrug van 2,3km vervolgens een hangbrug van 7,5km en dan een tunnel van een kleine 4km. Door het goede weer zien we verschillende zeilboten en natuurlijk de windmolenparken voor de kust. Voordat je de tunnel in rijdt kun je de vliegtuigen nog zien landen op de landingsbanen van het vliegveld, even lijkt het alsof ze op het water landen. Et voila dan zijn we in Kopenhagen, Denemarken. En warempel ook hier schijnt de zon! Voor we het weten zijn we de stad alweer uit. We nemen in plaats van de snelweg, de oude weg naar Køge. Dit beteken wel een heleboel verkeerslichten en ook hier hebben ze de rotonde ontdekt. Uiteindelijk zijn we om 15:00 op de camping en kunnen we een plek uitzoeken. Nadat de caravan op z’n plek staat gaan we boodschappen doen in het plaatsje. Het heeft een alleraardigst centrum met oude gerestaureerde panden. Na de boodschappen ploffen we op de stoelen en doen we de skottel aan. Lekker spareribs eten. En zo is er weer een dag om.
Dag 27 en 28
De dag begint met een sluierbewolkte hemel maar een heerlijke temperatuur. Even na negen uur de trein naar Kopenhagen gepakt. We moesten naar het station Nørreport. Dit ritje duurde ongeveer 50 minuten. Hier vandaan een korte wandeling naar Rosenborg slot. Dit optrekje is gebouwd in 1606-34 als zomer kasteel voor koning Christian IV. Het meeste heeft hij zelf ontworpen naar Nederlands renaissance stijl. Sinds 1838 is het al een museum. De kamers in dit kasteel zijn nog zoals in de tijd dat de koningen er geleefd hebben. Drie generaties tot in 1710. Tussen 1710 en 1838 werd het als een soort opslag gebruikt voor alles en nog wat inclusief de kroon juwelen. Deze zijn nu nog steeds hier te bezichtigen. Toen we hier alles zo’n beetje gezien hadden zagen we op het grote plein naast het slot dat er druk geoefend werd voor de taptoe van 30 juni. Na het Rosenborg zijn we door het park naar Amalienborg gelopen. Hier hebben we het museum bezocht wat aansluit op de expositie in het Rosenborg slot. Het geheel vertelt het verhaal van de Koninklijke familie vanaf Christian IV tot aan de huidige koningin. Je kunt hier de werkkamers zien zoals ze gebruikt werden met alles er op en er aan. Foto’s zijn stille getuigen van hoe de kamers eruit zagen. Verder heel veel foto’s van de betreffende gezinsleden. Hierna toch wel wat trek gekregen. Vanaf Amalienborg zijn we naar Nyhavn gelopen, dé plek waar allerlei restaurantjes te vinden zijn. Hier hebben we onder een parasol met verwarming genoten van een Italiaanse maaltijd. Tijdens de maaltijd begon het nog te regenen, maar wij zaten lekker droog. Na de lunch zijn we naar het Christiansborg gelopen. Hier huist het parlement en we waren net te laat waren voor een tour door de vertrekken die gebruikt worden voor allerlei officiële gebeurtenissen, zoals banketten voor staatshoofden. Toen maar verder gewandeld naar het Hans Christiaan Andersen Eventyrhuset. Hier vind je info over H.C. en natuurlijk allerlei sprookjes. Was wel geinig. Naar de andere kant van het Rådhuspladsen -je raad het misschien al hier staat het raadhuis- om daar een winkelcentrum in te lopen. Daar stopten we snel voor thee en taart bij een konditori. Omdat het weer niet echt meewerkte zijn we naar de trein gelopen en terug naar de caravan gegaan. Morgen is er een nieuwe dag.
De volgende dag vroeg op en de trein van 08:20 genomen naar Hillerød, we hoeven niet veel na te denken want we stappen aan het begin in en de laatste stop er weer uit. Even zoeken welke kant we op moeten maar de richting snel gevonden. Op naar Frederiksborg Slot. Hillerød is nog niet helemaal wakker, de winkels zijn gesloten het is nog geen 10:00. Op een alleraardigst plein krijgen we het slot voor het eerst te zien. Helemaal aan de overkant van het water. Het ziet er erg mooi en indrukwekkend uit. Eenmaal dichterbij zeggen we allebei “Zo ziet een sprookjesslot er dus uit!” En zoals zo velen sprookjes het al vertellen, daar hoort een Koningin en Prins bij. En dus komen een half uur na onze aankomst Koningin Margarethe en haar man Prins Hendrik aan om een nieuwe tentoonstelling te openen. Ook daar hebben we (zij het wellicht heel klein en van achteren) bewijs van. We gaan maar gewoon verder met het bezichtigen van dit prachtige slot. Even na 12 uur wordt er weer een beetje druk en moeilijk gedaan door een suppoost want we kunnen/mogen niet in de weg lopen wanneer de Koningin weer vertrekt. Een andere suppoost wijst ons een plekje waar we gerust kunnen staan terwijl de Koningin en Prins voorbij lopen. Zo gezegd zo gedaan. Eerst was daar Prins Hendrik met gevolg en later de Koningin met gevolg op nog geen 4 meter afstand. Nou dat maken we niet nog eens mee. Toch leuk dat ze even langs kwamen! De Ridderzaal van het slot werd gebruikt als receptie ruimte en daar konden we dus niet kijken, maar nadat we al het andere hadden gezien en toch nog een poging wilden wagen mochten we in 2e instantie de enorme Ridderzaal in. We vonden de eronder gelegen kerk al immens groot maar daar de Ridderzaal was net zo indrukwekkend. Overal zijn afbeeldingen en motieven te zien maar het stoort eigenlijk niet. In de zaal hangen de portretten van alle Koningen/Koninginnen en van hun partners. Nadat we waren uitgekeken liepen we naar de winkelstraat van Hillerød om daar een eetgelegenheid te vinden. Er zijn er genoeg maar wij kozen voor een ijssalon/sandwichbar. Nou dat was een prima keuze. Na het nuttigen van koffie/thee en twee overheerlijke sandwiches liepen we terug naar de trein. Daar snel naar het juiste perron gelopen en op weg naar Østerport, gelukkig hadden we 40 minuten de tijd om de voeten te laten rusten. Bij Østerport uitgestapt en via Smedelinien naar den lille havfrue oftewel de kleine zeemeermin gelopen. Het is er razenddruk met Japanners en Amerikanen die denken dat ze de enige op de wereld zijn. Elke Jap natuurlijk alleen op de foto met het beeld. Niet zo heel erg hoor, behalve wanneer je een hele buslading hebt. Om maar niets te zeggen van de Amerikanen. Hoe is het genetisch mogelijk om zo lomp te zijn! Maar met een beetje geduld en mazzel heb je dan ook zelf een foto gescoord. Op de achtergrond is ook nog het koninklijk jacht Danneborg te zien. Dat is iets wat de Japanners en Amerikanen niet in de gaten hebben. Een klein stukje terug lopen en dan door Kastellet heen, een vesting ontworpen door de Nederlander Hendrik Ruse. Het complex wordt nu ook nog gebruikt door het leger.We lopen dan langs de Skt. Albankerk met de Gefion fontein. Langs de waterkant (tevens langs het hoofdkantoor van MÆRSK) lopen we naar Nyhavn. Helemaal aan de andere kant van Nyhavn zien we het House of Amber. We besluiten hier ook nog naar binnen te gaan. Het is een klein museum maar met leuke info en hele mooie barnstenen sierraden. Via het Latijns Kwartier terug naar de trein gelopen. Ondertussen komen we een klein tentje tegen van The Baron Of Bacon, Frank von Further, met worsten in allerlei maten en smaken. In Køge aangekomen miezert het een beetje. We waren vergeten dat er een of andere wielerronde was vandaag en dus ons plan om aan de haven te eten gaat niet door. Daar is namelijk de finish en is het druk. We lopen daarom naar het plein en vinden daar een hippe tent waar we heerlijk hebben gegeten. Daarna moe maar voldaan van deze dag snel naar de caravan toe.
Dag 29
Vanmorgen bijtijds opgestaan om de laatste spullen in te pakken en na het afrekenen doen we nog een paar laatste boodschappen in het winkeltje van de camping. We kunnen nu op weg richting Hörstel in Duitsland. Nu hebben we de hele vakantie erg ons best gedaan om de voetbalgekte te ontlopen -wat ons goed gelukt is- en nu zijn we uitgerekend met de finale op een camping in Duitsland!!! Als we dat maar overleven. Eerst op naar Rødby voor de boot naar Puttgarden. Net als de vorige keer hoeven we niet lang te wachten. De boot is net aangekomen en voordat wij in de rij staan op de parkeerplek komen de eerste auto’s er al vanaf. Vervolgens kunnen we zo doorrijden de boot op. Het is wel aanzienlijk drukker dan op de heenweg. Ze hebben in Denemarken namelijk ook net vakantie gekregen. Het is wel gezellig hoor al die mensen in vakantiestemming. Hier en daar een beteuterd gezicht van degene die weer huiswaarts gaan. (NIET VAN ONS) In Duitsland zoeken we naar een zender met leuke muziek en goede weginfo. Altijd wel handig als je weet waar er files staan. Natuurlijk wordt er op de radio volop gespeculeerd over de overwinning vanavond op Spanje. Het is lekker weer en we schieten goed op. Alleen op het laatste stuk komen we ietwat van een file tegen maar dat mag de pret niet drukken, we vermaken ons wel met de muziek (nu op FFN) en de nummerplaten plus natuurlijk de mensen. Hoogstwaarschijnlijk gebeurd dat andersom ook. Om 18:15 zijn we op plaats van bestemming en kunnen we een plekje uitzoeken aan de rand van het meer. Het is hier redelijk rustig we zien wel veel satellietschotels staan en hangen er overal Duitse vlaggen. Er zijn echter twee dappere mensen met een Spaanse vlag. De avond verloopt rustig, af en toe een kreet. Maar om 22:30 houden wij het voor gezien en als er een doelpunt valt of ze winnen dan merken we dat vanzelf.
Dag 30
Da’s nu toch ook gek? We hebben de hele nacht gewoon door geslapen en het is verdacht stil op de camping. Snel dus de radio aan voor het nieuws……. Achut. Ze hebben verloren!! Dat verklaart dus alles. Na een heerlijk ontbijt buiten in de ochtendzon en het inpakken van de spullen kunnen we een begin maken met de één na laatste etappe. Ook vandaag is het mooi weer en alhoewel het maandagmorgen is, is het lekker rustig op de weg. Totdat we de Nederlandse grens over zijn. Hoe het kan weten we niet maar het is dan altijd ineens een stuk drukker. Het Nederlandse traject verloopt voorspoedig. Onderweg nog een keer gestopt voor een kopje koffie. Het zonnetje scheen lekker, dus de stoelen maar even uit de caravan gehaald en lekker genoten van het zonnetje en een kopje koffie met de laatste punchrol. Na de stop door naar Halsteren. Hier gingen we Baily, onze hond, ophalen op haar logeeradres, de zus van Irmgard. We waren hier rond een uur of twee. Hier weer een bakje koffie en toen richting huis aan. Het was nu niet ver meer en met een klein uurtje stonden we dus voor de deur. Inmiddels was het half vijf en dus de vakantie is weer voor bij. Wat nu nog rest is schoonmaken van de caravan en deze terug brengen naar z’n winterplaatsje. Het zal er dit jaar wel niet meer van komen.
Snik………