Mijn man Dies en zoon Henk zijn visser en werken de hele week op zee.In het weekend was Dies altijd met zijn postduiven bezig,die ik in de week verzorgde,inmande en weg bracht voor de vlucht van s´zaterdags.Toen,nu zo´n 16 jaar geleden kreeg Henk trouw plannen en Dies zei;ik stop met de duiven dan kunnen we meer samen doen maar dan wil ik wel een hond,dat was altijd al zijn grootste wens maar ik was geen honden liefhebber dus heb ik het altijd tegen gehouden.Na veel wikken en wegen zou er een hond komen,een Golden retriever en de duiven gingen weg.We waren druk bezig met de bouw van de woning en de bruiloft voor Henk en Kitty dus een pup moest nog even wachten.Toen zagen we op het strand een Berner pup lopen.Dies vroeg mij:mag het er ook zo één zijn,en ik zei ja zonder ook maar iets te weten over de Berner.We kenden het ras niet.Ik ben veel gaan lezen,lid geworden van de VBSH en de KCZeeland en via via kwamen we toen bij Piet en Lida Bood die 11 Maart 1991 hun eerste nestje pups hadden van Sofie en voor ons was er een teefje bij,onze Jodie.Een week voor de bruiloft kwam ze bij ons en op de dag zelf was ze het Berner bruidsmeisje.Ik wist niets over honden en samen moesten we alles leren maar ik had me geen betere eerste hond kunnen wensen.Ze was lief,volgzaam,trouw,leerde makkelijk en werkte heel graag voor en met mij.We volgden de recreatie training en bij het echte werk kwamen we tot het GG 1 examen.Toen Dylan onze kleinzoon geboren was en ik twee dagen op hem ging passen werd ze ziek,ze werd droevig,wilde niet eten kortom ze had er geen plezier meer in.Ik begreep er niets van.Volgens de dierenarts was ze gezond en kwam het door de gezins verandering,achteraf heel begrijpelijk.Na een paar weken begreep ze dat er voor haar niets veranderde en werd ze weer vrolijk.Toen Chelsea er bij kwam was er niets aan haar te merken,ze wist dat het goed was.Jodie is ingeslapen 19  okt 1998.

1 nov 1998,er was weer een nestje pups geboren bij Piet en Lida,nu van Maartje en voor ons was er een reutje bij.Dies wilde het heel graag maar voor mij hoefde het niet.Toch kwam 26 dec Elroy bij ons wonen.De eerste maanden waren heel moeilijk voor mij,in gedachten was ik bij Jodie en wat ik zag was een pupper die ik moest vertroetelen met warmte en liefde.Na deze voor mij moeilijke start ging ik van hem genieten,het klikte.Elroy was een Berner met een sterke eigen wil,vol stoute lieve streken en heel aanhankelijk.Trainen was soms een ramp.Als hij het in zijn kop had zette hij mij compleet voor joker,aporteerblok terug brengen,ik dacht het niet,blaffend mij uitdagen wetend dat ik toch niet naar hem toe mocht.Terug plaats,oké maar wel eerst een rondje blaffend over het veld en ga zo maar door dus na het club GG zijn we maar gestopt.Ik weet dat het mijn eigen schuld was omdat ik van binnen genoot van zijn streken en dat voelde hij, maar als het nodig was en ik:blijf staan riep,dan verzette hij geen stap meer.De recreatie training,dat was feest.Eerst trainen en dan spelletjes met koekjes of speuren en daarna vrij op het veld spelen.Elroy was aaihond in verzorgings tehuizen,kreeg altijd aandacht en als hij het niet kreeg liet hij wel even zijn zware blaf horen zodat de bewoners stijf op hun stoel zaten en hij aandacht had.Altijd gingen we samen op pad,hebben heel veel plezier gehad maar de laatste twee jaar ook veel zorgen en verdriet omdat hij de ziekte van lyme had.1Juli 2004 is hij ingeslapen,onze kanjer.9 Oktober 2004,er zijn vier reutjes geboren bij Piet en Lida,nu van Bella en weer is er ééntje voor ons bij.5 December kwam Kay bij ons en ik kan alleen maar zeggen dat dit mannetje meer dan welkom was.We genieten,er is weer leven en warmte in huis.We gaan weer trainen,naar de aaihonden en in de toekomst shows lopen maar eerst ga ik hem leren kennen,zijn karakter,zijn doen en laten,want dan weet ik wat ik voor en met hem kan doen.Ik die nooit een hond wilde kan mij nu een leven zonder Berner niet meer voorstellen.