Gedichten geschreven 23 februari

De strijd is lang

 

 

De strijd is lang

De weg is bergop

Is de strijd niet al verloren

Ben ik misschien voor niets geboren

 

Wat is het nut van mijn leven

Wat heb ik aan anderen kunnen geven

Als ik zelf alleen in de put heb gezeten

Hoe kan ik dan van andere problemen weten

 

Waarom moet ik bestaan

Welke weg heb ik nog te gaan

Hoe lang moet ik nog vechten

Voor degenen die waarde aan mij hechten

 

Mama

 

 

Mama ik vecht voor jouw

Omdat ik zoveel van je hou

Maar hoeveel mag ik van mezelf eisen

Voor ik naar de sterren ga reizen

 

Wanneer heeft het zijn nut verloren

Hoelang moet ik nog aanhoren

Dat het beteren zal

Hoeveel stuurlui staan er nog aan wal

 

Ik vecht al zo lang

Ik ben bijna uitgevochten

En ik ben bang

Dat de uitweg die wij zochten

 

Niet bestaat voor mij

Dat er een einde komt aan wij

Dat ik je moet verlaten

En ik wil je vragen,  mij daar niet om te haten

 

Wat is het gevoel

 

 

Wat is het gevoel

Wat is mijn doel

Om het geluk te ervaren

Ik heb het nooit gehad

Terwijl ik er vaak om bad

 

Waarom is het mij niet gegund

Door de god die alles runt

Die zou mij toch ook dat moeten laten meemaken

Iets doen zodat het geluk mij ook kan raken

 

Wat moet ik nog doorgaan

Voordat in mij geluk kan bestaan

Welke obstakels moet ik nog doorstaan

Voordat ik gelukkig door het leven kan gaan

 

De nacht roept

 

 

De nacht roept

Het is tijd om te gaan slapen

Ik kijk nog even hoe de hond snoept

Van het bot dat hij heeft gekregen

 

De avond waakt

En het verdriet heeft me geraakt

Hoe en wat?

Mij hart is gestaakt

Ik blijf de pijn voelen

En deze blijft groeien

 

Ik kan er niet tegen doen

Alles voor mijn ogen wordt groen

Groen van jaloezie

Op die, die de het geluk hebben meegemaakt

Terwijl ik het nog nooit heb aangeraakt

 

Het groen wordt donkerder

En wordt op den duur zwart

Maar de pijn in mij hart

Blijft bestaan

Terwijl ik en mijn hond slapen gaan

 

Ik verlang naar de warmte

 

 

Ik verlang naar de warmte

Van intens geluk

Om de rest geeft ik geen ruk

Gewoon iemand die me omarmde

 

Gewoon uit vriendschappelijkheid

Zijn armen wijd open spreid

Om mij te troosten

En mij door de problemen heen loodsen

 

En dat ik dat gevoel dan voor eeuwig vasthoud

En er aan denk bij iedere kou

Dat er iemand is die van me houd

Gewoon als vriend

Ik hoop dat ik dat ooit eens zal hebben verdiend

 

Wat zou er gebeuren

 

 

Wat zou er gebeuren

Als het plaatsvond

Zit iedereen dan in de stront

 

Zouden ze niet door kunnen gaan

Gaan ze leven in een waan

 

Kan ik ze dat wel aandoen

Heb ik dat er voor over

 

Als ik de hand aan mezelf leg

Mag ik dan zeggen,

De rest heeft pech

Het is wat ik wil

Kan de rest dan stikken

En hun wonden gaan likken

 

Dagenlang heb ik gedacht

 

 

Dagenlang heb ik gedacht

Over de wijze waarop

Zou ik het doen met een strop

Of met een mes

Tijdens de les

 

Dagenlang heb ik gewacht

Totdat ik zou verliezen de grip

Totdat ik de woorden zou schreeuwen die liggen op mijn lip

Totdat ik het lef zou hebben verzameld

Voor de uiteindelijke daad

 

Kan dat allemaal zoveel kwaad

 

Waarom zie ik als ik naar buiten kijk

 

 

Waarom zie ik als ik naar buiten kijk

Alleen maar de regen

En niet de wegen

Waarop mensen lopen

 

Waarom zie ik als ik naar de lucht kijk

De beperking van de wolken als een wal

En niet het oneindige van het heelal

 

Is dat het algemeen verval

Of vindt dat alleen bij mij plaats

Ben ik degene die de bal terugkaatst

 

Zie ik alles alleen nog maar negatief

Of is de wereld echt zo vervallen

Bestaan er alleen nog maar wallen

Alleen nog maar grenzen

En wensen

En niet meer de vriendschappelijkheid

in het oneindige

zijn wij onze waardigheid misschien kwijt

 

Men zegt

 

 

De dromen van vandaag

Zijn de wensen van morgen

 

Dan zou ik graag

Willen leven zonder zorgen

 

Daar droom ik van

Maar ik weet dat het niet kan

 

Ik droom van een liefdevol gelukkig leven

Al is het maar voor heel even

 

Even van geluk mogen proeven

Meer zou ik niet perse hoeven

 

Maar ik vrees dat ik het niet mag meemaken

Dat ik alleen maar ongelukkiger ga raken

 

Dat ik niet mag vertoeven

Niet eens mag proeven

Van het fenomeen geluk

Dat is de angst die op mijn schouders drukt

 

vorige

Waarom deze marteling

 

 

Waarom deze marteling

Ik wil maar 1 ding

En dat is gelukkig worden

 

Het is niet dat ik zoveel vraag

Maar toch ik heb het gevoel dat ik iets waag

Dat ik mijn leven op het spel zet

Voor een klein beetje pret

 

Ik wil gewoon ervaren

Hoe het is een klus te klaren

En dan ermee gelukkig te zijn

En niet te denken aan de pijn

 

Geluk is al wat ik wil

Waarom bestaat er geen pil

Die me dat geven kan

 

volgende


Index