Gedichten geschreven 20 februari

De tranen staan in mijn ogen

 

 

De tranen staan in mijn ogen

Ik kan ze niet meer drogen

Het is te laat

Ik weet me geen raad

 

Ik sterf van binnen

De magere hein komt zijn tol innen

Ik zou alles geven

Voor een gelukkig leven

 

Ik ben gevallen

 

 

Ik ben gevallen

In een paar diepe dallen

De eersten ben ik uit gekomen

In de diepste lig ik nog te dromen

 

Over een vrolijke mij

En een happy wij

En in de tuin

Een prachtige zuil

Zo een waarvan ik huil

 

Het huisje boompje beestje idee

Daarmee ben ik tevree

Ik moet geen bergen geld

Welzijn is het enige wat telt

 

Al tijdens de ochtend gloren

 

 

Al tijdens de ochtend gloren

Voelde ik me verloren

Niemand kan zien

Gewoon 0 op 10

 

Ik verbeter niet

Ik snap niet waarom men dat niet ziet

Ik ben geen klager

En helemaal geen zager

 

Ik voel me gewoon kut

Heb helemaal geen nut

Voor de maatschappij

Er is niets verloren zonder mij

 

Ik wacht op bezoek

 

 

Ik wacht op bezoek

Wikkel me in een warme doek

Heb het koud

Heb het gevoel dat niemand van me houd

 

Ik kruip onder de dekens

Ik heb niet alle tekens

Van een depressief persoon

Ik ben niet gewoon

 

Ik lijk een clown

Maar ondertussen ben ik down

Mijn gevoel diep weggestoken

Zodat niemand onraad zou hebben geroken

 

Waarom heb ik het nog niet gedaan

 

 

Waarom heb ik het nog niet gedaan

Wat hield me er vandaan

Wie hield me tegen

Toen ik daar stond in de regen

 

De regen van verdriet

Wie kent hem niet

De regen van tranen

Waarom heb ik die wanen

 

Is het mijn hoofd geweest

Die dat beest

Dat naar buiten wou komen

Kon intomen

 

Of was het mijn hart

Dat nog teveel liefde bezat

Voor mijn moeder

Die mij er voor behoede

 

Ik weet het nog steeds niet

Waarom ik niet  ...

 

Bloed

 

 

Bloed

Het is niet goed

De kleur van rode wijn

NEE zo moet het niet zijn

 

Ik wil niet meer leven

Maar de dood wil ik niet de kans geven

Misschien dat ik het red

Dan zou ik gillen ECHT VET

 

Ik wil me weer voelen als vanouds

Dat ik weer van mezelf houd

De rest laat me koud

 

Ik wil gelukkig worden

En kijken naar gouden borden

En hopen

Dat ik die ooit eens ga kunnen kopen

 

Wat zou ik doen

 

 

Wat zou ik doen

Als ik de kans had

En de poen

Zou ik dan snijden dat gat

 

En een onbekende me laten vinden

Die mij dan zou verbinden

Maar het is te laat

Dan is al geschied het kwaad

 

Met het geld word ik dan fatsoenlijk begraven

En komen allerlei mensen opdraven

Die ik vaag heb gekend

Maar die zeiden het went

 

Of het gaat over

Maar ik ben gevonden op weg naar Dover

Zodat geen familie mij vond

Want dat zou meer zeer doen

Dan de wond

In mij ziel

Die mij niet beviel

 

Waarom bestaan wij

 

 

Wat is de reden van ons bestaan

Waar moeten we gaan

 

Vraagt niet iedereen zich dat af

Is dat niet een beetje maf

 

Moet er een reden zijn

Waarom doet men geen water bij de wijn

 

Denk niet dat ik heilig ben

Ik doe hetzelfde, het is dat ik mezelf ken

 

Ik kan niet leven zonder reden

Ik wou dat ik kende alle leden

 

Die de reden kennen

Ik zou ze eerst verwennen

 

Om achter die reden te komen

Ik zou er niet voor schromen

 

En als ze die niet willen geven

Dan beroof ik ze van het leven

 

Dan zijn ze de wetenschap niet waard

En verbrand ik ze in de open haard

 

Waarom ben ik hier

 

 

Waarom ben ik hier

Ik verander geen zier

De wereld is verknald

Waarom riep niemand halt

 

Nu zijn we te ver gegaan

Het is gedaan

De wereld is veranderd

Beter gezegd verkankerd

 

We hebben de grenzen overschreden

Een ieder zal moeten boeten

Ikzelf doe vanaf hier aan iedereen de groeten

 

Voor mij hoeft het niet meer

Hier alles te zien doet te veel zeer

Ik ga nu opgeven

Ik ben niet meer gedreven

 

Om iets te veranderen

Laat anderen maar handelen

Ik kan er niet meer tegen

De nadelen van het leven gaan te zwaar wegen

 

sorry

 

 

De grond zakt onder mijn voeten vandaan

Ik voel dat ik moet gaan

Mijn leven heeft geen zin meer

Het doet te veel zeer

 

Ik zal iedereen missen

Maar de pijn is niet uit te wissen

Ik kan gewoon niet anders

sorry

 

De dagen duren steeds langer

 

 

De dagen duren steeds langer

En ik wordt steeds banger

Dat ik niet genees

En dat alles voor niets is geweest

 

Ik wordt volgestopt met medicatie

Waar ik even het nut niet van zie

Ik zie niet dat ze werken

Er is nog zo weinig van te merken

 

Ik weet het

Ik moet sterk zijn

Maar dit groeit boven mijn pet

Het is te veel geworden, de pijn

 

Candy

 

 

Ik mis mijn hond

Oké ze stonk een beetje uit haar mond

Maar ik had haar lief

Ze was een kleine hartendief

 

Van die lieve ogen

Die niet bewogen

Als ze je aanstaarde

En zo informatie vergaarde

 

En ze kroop tegen me aan

Om even later weer op te staan

Ik wou dat ze hier bij me was

Dan was ik iets meer in mijn sas

 

Zonder geluid

 

 

Ik ben te stil

Doodgaan is wat ik wil

Heel zacht

Niemand die het verwacht

 

Niemand de pijn van het zien van wonden

Nadat ze me hebben gevonden

Alleen de pijn en het verdriet

Omdat ik hun verliet

 

Ze mogen mij nooit vinnen

Dan raken ze buiten zinnen

Dat kunnen ze niet aan

Ik wil gewoon stilletjes vergaan

 

Moeder

 

 

Mijn moeder zou kapot gaan

Als ze wist van het bestaan

Van mijn zelfmoordgedachten

En van diegene die me nog staan te wachten

 

Ik leef alleen nog maar

Voor haar

 

Ik <-> Wereld

 

 

Ik voel me verloren

Heb veel van de wereld gezien

Heb het idee dat ik nergens voor dien

 

Wat kan 1 enkele ziel betekenen

Voor miljarden zielen, ik kan wel rekenen

 

Ik ben niet stom

Maar voel me dom

 

Dat ik nix kan doen

Niet eens zorgen voor dat kleine beetje groen

 

Wat er in mijn voortuin groeit

En heel af en toe bloeit

 

Ik ben waardeloos

En daarom wordt ik boos

 

Er komt niets uit mijn handen

Ben opgesloten tussen 4 wanden

 

Kan er niet meer tegen

Kan mijn ziel niet meer bewegen

 

Ik wil weg

 

 

Mijn innerlijke gaat eraan

Ik wil hier vandaan

Weg van deze wereld

Met alle geweld

Die nodig is

Voor alle obstakels zijn geveld

Ik voel een gemis

En wil er naar op zoek

Maar mijn kaart is een witte doek

Ik kan mijn weg niet vinden

Niet kan mij hier binden

Ik wil weg

 

Ik wil sterk zijn

 

 

Ik wil sterk zijn

Tegen alles kunnen

De hele boel runnen

Ik doe geen water bij de wijn

 

Maar dat alles gaat nu niet

Ik zie alles zo donker

Het is niet wat jij ziet

Een mooie bloem, maar een verdorde grasspriet

 

Ik kan er niet meer tegen

Hele dagen regen

Wanneer houdt het nu eens op

Ik ga er aan kapot

 

IK

 

 

Ik wil nix meer horen

Ik wil nix meer zien

Ik wil het allemaal niet meer weten

En ik wil niet meer vreten

 

Want ik hoor alles negatief

Ik zie alles zwart

Alles doet pijn aan mijn hart

En het eten smaakt me niet

 

Het regent dat het giet

De zon komt niet meer op

Het blijft eeuwig nacht

Zo meteen duik ik nog in de gracht

 

De pijn is enorm

 

 

De pijn is enorm

Er komt een storm

Die ik niet tegenhouden kan

Die alle dammen doorbreekt dan

 

Dan is alles verloren

Nooit meer vogels horen

Nooit meer regenbogen zien

Maar ja is dat wat ik verdien

 

Ik hoor de vogels al jaren niet meer

En die regenbogen, keer op keer

Heb ik die niet gezien

De dood is wat ik verdien

 

Als het leven

 

 

Als het leven

de vlam van een kaars is

Ben ik de standaard

Iedere keer opnieuw beven

Dat het bijna bij je is

En dan doven

Het iedere keer niet geloven

Dat het weer niet is gelukt

 

Ik ben hier niet voor gemaakt

 

 

Ik ben hier niet voor gemaakt

Ik ben ergens de weg kwijt geraakt

Had ergens anders moet landen

Deze wereld past niet in mijn handen

 

Ik ben hier niet op mijn plek

Sta aan de verkeerde kant van het hek

Een romanticus ben ik niet

Als men dat hier in ziet

 

Ik ben gewoon depressief

Ik heb niet eens een lief

Iemand om lief te hebben

Iemand om vast te kunnen houden

 

Het wordt niet beter

 

 

Het wordt niet beter

Het lukt voor geen meter

Ik zak steeds verder weg

En niemand die zegt

 

Zo moet je gaan

Of daar moet je staan

Alleen redt ik het niet

Maar niemand die dat ziet

 

Ik schreeuw om hulp

Maar mijn woorden, worden vermalen tot pulp

Niemand die mij hoort

Dat gebeurt pas

Als ik mezelf vermoord

 

Wie kan mij verstaan

 

 

Wie kan mij verstaan

Wie ziet mij staan

Hoe ver moet ik gaan

Eer men weet van mijn bestaan

 

Aan wie moet ik hulp vragen

Bij wie kan ik de gok wagen

Wie vindt mij niet zagen

Ik ben onderverdeeld in lagen

 

De bovenste laag ziet men wel

Maar als ik die er af pel

Ben ik voor de meeste verdwenen

En trap ik niemand voor de schenen

 

Maar die laag eronder

Is waar ik me over verwonder

Die ziet niemand

Dan sta ik aan de kant

 

Niemand die het begrijpt

Geen wonder dat het lijpt

Daar boven in mijn hoofd

Er is niemand die mij geloofd

 

Ik sta hier alleen

 

 

Ik sta hier alleen

Niemand om me heen

Geen ziel om me te helpen

Alleen een paar wolvenwelpen

 

Op zoek naar verloren zielen

Die voor de duivel willen knielen

Dat wil ik niet

Maar god ziet mij niet

 

Mijn hart is verscheurt

Als ik denk aan wat er gebeurt

Met mijn moeders ziel

Wanneer ik mij van het leven beroof

Haar ziel zal dan zijn verscheurt

En dan is ze doof

Voor alle hulp aan haar geboden

Zelfs die van door de goden

 

Ik zou liever in de hel zitten

 

 

Ik zou liever in de hel zitten

Dan hier op aarde zitten vitten

En alles zwart zien

Terwijl ik god dien

Als hij me dit laat doorgaan

Is hij het niet waard te bestaan

Dit is erger dan hel

Alhoewel

Me zo voelen tot in de oneindigheid

Is nog erger

Dat wil ik wel even kwijt

 

Zo zou ik willen gaan

 

 

Ik zit rechtop in mijn bed

En denk aan de film van daarnet

Zo zou ik willen sterven

En met de wetenschap dat al mijn erven

Weten dat ik ben gestorven als een held

En heb doorstaan al dat geweld

 

Welke weg heb ik nog te gaan

 

 

Hoe lang moet ik dit nog doorstaan

Welke weg heb ik nog te gaan

Voordat ik eindelijk gelukkig ben

En mijzelf weer ken

 

Is de weg het wel waard

Dat ik doorga voor huis en haard

Ik ben het nut uit het oog verloren

Kan de werkelijkheid niet meer horen

 

Ik zie de relativiteit niet meer

Al jaren geen enkele keer

De weg was verschrikkelijk lang

En ik moet nog heel ver gaan, ben ik bang

 

Ik ga door

 

 

De nacht is jong

En ik waag de sprong

Om te blijven vechten

Omdat mijn dierbaren daar aan hechten

 

Ik ga door

Dit zware slechte karrenspoor

Ik zal niet te veel klagen

Want ik heb besloten de sprong te wagen

 

Geen andere uitgang

 

 

Ik hou van iedereen

En ik ween

Omdat ik jullie niet wil verlaten

Maar ik zie geen andere gaten

 

Geen andere uitgang

En ik ben bang

Want het is niet wat ik wil

 

Moe

 

 

Mijn lichaam trilt

Omdat het bang is dat ik iets doe

 Wat het niet wilt

Want ik ben zo moe

 

Moe van het strijden

En moe van het lijden

Ik kan er niet meer tegen

Het gaat langzamerhand te zwaar wegen

 

Waarom laten ze me niet met rust

 

 

Waarom laten ze me niet met rust

Ik ben er van bewust

Dat ze om mij bezorgd zijn

En dat ze aan me denken

Bij het inschenken van een glas wijn

 

Ik heb ze alles geschonken

Heb 8 jaar voor ze gevecht

Heb ik dan niet het recht ?

 

De pijn zit diep begraven

 

 

De pijn zit diep begraven

Goed verborgen in een haven

Zodat niemand er bij kan

Want wat gebeurt er dan

 

Ik zal dat niet aankunnen

En hun het plezier niet gunnen

Van mijn ondergang

En ik ben bang

 

Dat het toch spoedig gaat gebeuren

En ik wil niet zeuren

Maar het loopt af

En dan opeens staat iedereen paf

 

Waarom ben ik zo diep gevallen

 

 

Waarom ben ik zo diep gevallen

En heb ik geen ballen

Niet de moed

Om te doen, datgene wat is goed

 

Goed is niet het juiste woord

Jezelf opknopen aan een koord

Is niet echt goed

Maar het is gewoon dat ´t moet

 

Ik zie geen andere oplossing

Of ik maak een vergissing

Leg het mij dan uit waarom

En misschien dat ik tot een andere beslissing kom

 

Waarom doe ik dit mezelf aan

 

 

Waarom doe ik dit mezelf aan

Waarom kan ik de pijn niet laten gaan

Ik voel de tranen in mijn ogen

Ik heb me nog niets een bewogen

 

Dagenlang zit ik de denken

Hoe ik mij het ultieme cadeau kan schenken

Met een mes

Of geeft dat te veel stress

Aan degene die mij vindt

Dan liever met een koele oostenwind

Iemand zijn die van een gebouw afspringt

 

Dagdromen

 

 

Ik zit nu al uren

In de verte te turen

Er is niets te zien bij de buren

En ik zit ook niet te gluren

 

Ik kijk naar de oneindige leegte

Van het universum

Die zich in mij bevind

En waardoor ik mezelf steeds verder opwind

 

Er lijkt geen einde aan te komen

Aan al die dagdromen

Ik blijf maar malen

En die ene gedachte herhalen

 

De wereld draait door

 

 

De wereld draait door

Die gaat voor mij niet stoppen hoor

Zo belangrijk ben ik niet

En ik ben vast niet de enige die dat ziet

 

Ik ben maar een nietig persoon

Heel erg gewoon

Bijna niemand zal me missen

Als ik ben gaan vissen

 

Dus waarom zou het erg zijn

Als ik opeens ben verdwenen

Ja voor deze en genen

Doet het pijn

 

Maar als dat alles is

Als je eens wist

Wat ik al heb moeten doorstaan

Om nog steeds te bestaan

 

vorige

Ik ben maar een nietig mens

 

 

Ik ben maar een nietig mens

Wat betekend mijn akte de present

Wat is het nut

Dat ik blijf leven

Voor dat grut

Dat de wereld verknald

En niet eens zegt halt

Stop hiermee

En spoel die idiote ideeën

 door de plee

 

volgende


Index