Edward Pauwels
Waarom
voel ik jouw pijn
Waarom voel ik jouw pijn
Ik
zou bij je willen zijn
Je
die schouder te geven
Zodat
je door kan met je leven
Ik
lig hier nu zonder iets voor je te kunnen doen
Ben
verdomme mijn tijd aan het verdoen
Jij
verdient deze pijn niet
Evenmin
als die hoop verdriet
Ik denk aan jou
En
jij aan mij
Samen
komen we er doorheen
En
voelen we ons beiden als voorheen
Van binnen
Ik beef van binnen
Ik
weet niet waar te beginnen
Heb
zoveel te beschrijven
En
ondervonden aan den levend lijven
Mijn hart is vol met pijn
Waarom
moet het leven zo zwaar zijn
Zo
lijkt de dood haast fijn
Alhoewel
Ik
zeg wel haast
Maar
ik zit er naast
Vanhieruit lijkt de hel een hemel
Wie
ben ik
Ik hoor je stem
Ik
weet wie jij ben
Ben
alleen vergeten
Hoe ik zou moeten heten
De
eenzaamheid
De eenzaamheid
Langzaam
raak je al je vrienden kwijt
Ze
bellen wel
Maar
als je vertel
Hoe
je je werkelijk voelt
Snappen
ze niet wat je bedoeld
Het
is niet uit te leggen
Maar
straks kunnen ze naar mijn lichaam dreggen
Want
dan ben ik vergaan
Opgehouden te bestaan
Ik
ben niet alleen
Er zijn er genoeg die om mij geven
Het
is dan ook voor hen dat ik doorga met leven
Als
zij er niet waren
Dan
was mijn geest al lang aan het varen
In die grote zee
Om
in die immens grote haven
Mijn
plaats in te nemen
In
een van die graven
Maar ze helpen me er doorheen
Ik
kom er wel overheen
Althans
dat hoop ik
Anders
geef ik geen kik
En
stopt mijn rikketik
Wat
ik wil
Wat ik wil
Is
die pil
In
een keer
Zonder
lijden
Naar
de hemel rijden
De
nacht duurde lang
De nacht duurde lang
Maar
ik was niet bang
Om
weer niet te slapen
Dan
maar overdag wat gapen
Het doet me niet meer zo veel
Het
is maar een klein deel
Van
de pijn die ik moet doorstaan
En
de weg die ik nog moet gaan
Toekomst
Ik leef al te lang
En
ik ben bang
Dat
ik de strijd moe wordt
Maar
dan is mijn leven aan gort
Ik wil beter worden
En
me goed voelen
Met
vreugde naar de toekomst kijken
En
niet meer depressief blijken
De
stilte zegt genoeg
De stilte zegt genoeg
Jij
zwijgt en ik weet jij bent bedroeft
Maar alleen mijn hart is stil
En
mijn ziel is zwijgzaam
Maar
mijn hoofd praat door
En
mijn mond staat niet stil
Diep in mijn hart bestaan het
verlangen
Om
voor eeuwig stil te zijn
Het
is stil op de gang
Het is stil op de gang
En
ik ben bang
Dat
er niemand is
Die
ik teveel mis
Als ik dood zou zijn
Want
daarmee is er een einde aan de pijn
Er
zijn misschien wel mensen die mij zullen missen
Maar
dat is enkel gissen
Want wat kan ik bieden
Ik
ken maar enkele lieden
Ben
maar een eenzame ziel
Die niemand zou missen als hij viel
Diep
bedroeft
Diep bedroefd zit ik voor het raam
Ik
vind er geen bal meer aan
Ik
heb geen uitdaging meer
De
vorige verloor ik keer op keer
Ik heb de wil verloren
Tijdens
de ochtendgloren
Om
door te gaan
In
dit lichaam
Ik zie alle pijntjes
En
vergeet de geintjes
Ik
doe het er niet om
Het gebeurt gewoon, ik weet ook niet waarom
Geen
titel 2
Het gordijn gaat open
En
ik blijf hopen
Misschien
is het vandaag de dag
Dat
ik weer leven mag
Er
heerst een spanning
Er heerst een sfeer
Ik
voel hem keer op keer
En
het doet mij zeer
Iedere
keer weer
Ik weet niet precies wat het is
Maar
er is iets mis
Het
is te merken aan iedereen
Of
voel en zie ik het alleen
Het is akelig stil
En
ik voel de wil
De
dag duurt lang
En
ik ben bang
Waarom
wil ik dood
Waarom wil ik dood
Ik
verdien mijn eigen brood
Ik
heb een eigen huis
Wat
ik zo nu en dan kuis
Ik heb een lieve hond
Ze
ligt voor me op de grond
Ik
heb vrienden die om me geven
Waarom wil ik niet leven
Mist
Er
viel een waas over me heen
Ik
zie even niet eens mijn teen
Ik
zie niet meer zuiver
Het
is beangstigend, ik huiver
Ik
weet niet wat te doen
Ik
hoor enkel nog gezoem
Ik
begin te zweten
Wat is er aan de hand, ik zou het niet weten
De
tranen staan in mijn ogen
De
tranen staan in mijn ogen
Ik
kan ze niet meer drogen
Het
is te laat
Ik
weet me geen raad
Ik
sterf van binnen
De
magere hein komt zijn tol innen
Ik
zou alles geven
Voor
een gelukkig leven
sorry
De
grond zakt onder mijn voeten vandaan
Ik
voel dat ik moet gaan
Mijn
leven heeft geen zin meer
Het
doet te veel zeer
Ik
zal iedereen missen
Maar
de pijn is niet uit te wissen
Ik
kan gewoon niet anders
sorry
Zonder
geluid
Ik
ben te stil
Doodgaan
is wat ik wil
Heel
zacht
Niemand
die het verwacht
Niemand
de pijn van het zien van wonden
Nadat
ze me hebben gevonden
Alleen
de pijn en het verdriet
Omdat
ik hun verliet
Ze
mogen mij nooit vinnen
Dan
raken ze buiten zinnen
Dat
kunnen ze niet aan
Ik wil gewoon stilletjes vergaan
Als
het leven
Als
het leven
de
vlam van een kaars is
Ben
ik de standaard
Iedere
keer opnieuw beven
Dat
het bijna bij je is
En
dan doven
Het
iedere keer niet geloven
Dat het weer niet is gelukt
Ik
ga door
De
nacht is jong
En
ik waag de sprong
Om
te blijven vechten
Omdat
mijn dierbaren daar aan hechten
Ik
ga door
Dit
zware slechte karrenspoor
Ik
zal niet te veel klagen
Want ik heb besloten de sprong te wagen
Dagdromen
Ik
zit nu al uren
In
de verte te turen
Er
is niets te zien bij de buren
En
ik zit ook niet te gluren
Ik
kijk naar de oneindige leegte
Van
het universum
Die
zich in mij bevind
En
waardoor ik mezelf steeds verder opwind
Er
lijkt geen einde aan te komen
Aan
al die dagdromen
Ik
blijf maar malen
En
die ene gedachte herhalen
Mama
Mama
ik vecht voor jouw
Omdat
ik zoveel van je hou
Maar
hoeveel mag ik van mezelf eisen
Voor
ik naar de sterren ga reizen
Wanneer
heeft het zijn nut verloren
Hoelang
moet ik nog aanhoren
Dat
het beteren zal
Hoeveel
stuurlui staan er nog aan wal
Ik
vecht al zo lang
Ik
ben bijna uitgevochten
En
ik ben bang
Dat
de uitweg die wij zochten
Niet
bestaat voor mij
Dat
er een einde komt aan wij
Dat
ik je moet verlaten
En ik wil je vragen, mij daar niet om te haten
Ik
verlang naar de warmte
Ik
verlang naar de warmte
Van
intens geluk
Om
de rest geeft ik geen ruk
Gewoon
iemand die me omarmde
Gewoon
uit vriendschappelijkheid
Zijn
armen wijd open spreid
Om
mij te troosten
En
mij door de problemen heen loodsen
En
dat ik dat gevoel dan voor eeuwig vasthoud
En
er aan denk bij iedere kou
Dat
er iemand is die van me houd
Gewoon
als vriend
Ik
hoop dat ik dat ooit eens zal hebben verdiend
Waarom
deze marteling
Waarom
deze marteling
Ik
wil maar 1 ding
En
dat is gelukkig worden
Het
is niet dat ik zoveel vraag
Maar
toch ik heb het gevoel dat ik iets waag
Dat
ik mijn leven op het spel zet
Voor
een klein beetje pret
Ik
wil gewoon ervaren
Hoe
het is een klus te klaren
En
dan ermee gelukkig te zijn
En
niet te denken aan de pijn
Geluk
is al wat ik wil
Waarom
bestaat er geen pil
Die
me dat geven kan
