Kreta 2004

Vrijdag 14 mei 2004

In de namiddag vertrekken we vanaf Schiphol met vlucht HV 2341 naar Chania op Kreta. De vlucht verloopt vrijwel zonder enige turbulentie. Onderweg zitten we op een snelweg. Links en rechts vliegen, binnen handbereik, andere vliegtuigen. Toch een vreemde gewaarwording. Het lijkt zelfs of een vliegtuig onze kant op komt. Zou de piloot het zien?
Rond 21.00 u landen we na een spannende daling op Chania Airport. De bagage is in no time op de band. Na het welbekende gegrabbel lopen we het kleine luchthavengebouw uit op zoek naar de bus.
Na een half-uurtje heeft de chauffeur alle passagiers en vertrekken we om bij 9 appartementen en hotels passagiers af te leveren. Het vliegveld ligt op 15 km van Chania op het schiereiland Akrotiri. Op weg naar Chania is de prachtige baai al te zien. In Chania is het een drukte van je welste. Tegen middernacht arriveren we bij ons verblijf voor de komende 7 dagen: Louis Creta Princess net buiten Maleme.

Het gebouw ziet er zelfs in het donker al uitnodigend uit. Perken met bloeiende plantjes en palmbomen. Een ruime entree met diverse zithoeken en een marmeren vloer. De receptie is zelfs op dit tijdstip nog bemenst door 2 personen, die ons allervriendelijkst onthalen. Aangezien we all-inclusive hebben geboekt, worden we bij het inchecken direct voorzien van een opvallend polsbandje. De receptionist legt uit dat tot 00.00 u nog snacks zijn te krijgen. We kiezen ervoor de koffers naar de kamer te brengen en daarna nog even wat te gaan drinken.

De kamer ligt op de 2e etage. De kamer ziet er prima uit. Het ruime balkon geeft een schitterend uitzicht op de tuin met zwembaden, maar ook op de zee! Tot onze verbazing staan er 2 schalen met eten op de kamer. Heerlijke verse salades, olijven, broodjes, jus d’orange, water en fruit. Wat een onthaal, maar ook een teken van management dat aan de klant denkt.
In de bar is de ouzo prima op temperatuur en smaakt uitstekend. De barkeeper schenkt nog een slaapmutsje voor op de kamer. Kali nichta!

Zaterdag 15 mei 2004

Kali mera! Grote golven slaan stuk op het zand. Dreigende wolken aan de lucht. In de verte zien we boven zee een enorme regenbui. Bij dag is het uitzicht uit de kunst! Vanaf dit balkon is zelfs een regenbui mooi. Het complex is gebouwd in een U-vorm. De kamers met balkon verspringen zodat daar wat meer privacy is. Ligstoelen en parasols staan al gereed om de eerste gasten van de dag te ontvangen.
Op naar het ontbijt. Zo te zien kan de eetzaal wel 250 personen tegelijk herbergen. Gelukkig zijn nog slechts enkele tafeltjes bezet.
We toasten met champagne en jus d’orange op Kreta en de vakantie! Wat een luxe! De buffetten met harde broodjes, zachte broodjes, boterhammen in diverse soorten, croissants, vanillecake, chocoladecake, bacon and eggs,  etc. zien er fantastisch uit. Koffie, melk en jus d’orange. Een buffet van verse vruchten etc. Overheerlijk. Mondjesmaat komen meer gasten binnen. Door de indeling van de zaal, ontbijt je in alle rust en krijg je niet het gevoel in een enorme, rumoerige eetzaal te zitten. De organisatie is dik in orde. De buffetten worden ruim op tijd aangevuld en de vuile vaat wordt geruisloos opgeruimd.
In de loop van de ochtend wordt de door het reisbureau bij Sunny Cars gehuurde auto gebracht. Het vreemde is dat de Micra wordt afgeleverd met een lege tank. De benzinepomp ligt tegenover het hotel en verhuurt auto’s tegen een veel lager tarief. De volgende keer huren we ter plaatse zonder tussenkomst van het reisbureau.

Met de Micra vertrekken we richting Chania, naar de zaterdagmarkt. Het hotel ligt ten westen van het dorpje Maleme. Een langgerekte straat met winkeltjes en restaurantjes. Daarachter de bekende, eenvoudige woonhuisjes. Wat verder, heuvel op, nieuwe luxere woningen en boerderijtjes.
In en om Maleme vond op 20 mei 1941 de Slag om Kreta plaats en er is dan ook een uitgestrekt Duits oorlogskerkhof. Richting Chania gaat Maleme geruisloos over in Paleo, Gerani en Platanias. Het plaatsje Platanias heeft een prachtig 3 km lang zandstrand.Voor de kust van Agia Marina ligt het verlaten eiland Agli Theodori. Het eiland is niet toegankelijk en een wildwachter zorgt voor de beschermde kri-kri’s.

Chania is de karaktervolle hoofdstad van West-Kreta. Chania is een gezellige stad, maar ook een verkeersknooppunt en marktcentrum.
We vinden een parkeerplaats in een smal straatje dicht bij de Kretische zee.
Het gezelligste punt is de oude haven. De haven is omringd met Venetiaanse huizen en arsenalen (pakhuizen). De kleurrijke vissersbootjes dobberen er lustig op los. Aan de boulevard tientallen cafés en restaurantjes. De obers prijzen hun maaltijden aan. Eén van hen hoort dat wij uit Nederland komen en begint te vertellen over zijn broer in Nederland die in Limburg een Grieks restaurant heeft.

In het vestingswerk Firka is het scheepvaartmuseum gevestigd. In de oude Venetiaanse San Francisco-kerk is het archeologisch museum. Prachtige Laat-minoïsche sarcofagen en vloermozaïeken zijn er te zien. Aan het eind van de haven wordt een exacte kopie van een historisch schip te water gelaten. Jarenlang hebben vrijwilligers gebouwd. Een bijzonder moment voor de bouwers en de vele toeschouwers.
De markt is vlakbij aan de Defkalionons, Minoos en Epimenidou. De geuren van de overheerlijke sinaasappelen, citroenen en allerlei kruiden komen ons tegemoet. De kramen zien er kleurrijk uit. Zoals gewoonlijk worden de sportschoenen, T-shirts, lingerie en natuurlijk de broekriemen luidkeels aangeprezen. Voor de liefhebbers zijn er vele soorten vis uitgestald. Kaas is er te kust te keur.
Door de smalle steegjes komen we op het Venizoulou-plein. We gaan naar de overdekte markthallen. Een imposant gebouw uit 1913. Het is leuk te zien wat er iedere dag aan vers fruit, groenten, vis, vlees, kaas, kruiden, vlechtwerk en lederwaren uit de omliggende dorpen wordt aangevoerd. De waren worden aangevoerd met schilderachtige aftandse pick-ups, auto’s, busjes en alles wat nog rijdt. Na nog wat gedwaald te hebben door een wirwar van autoloze straatjes en pleintjes met grote maar ook kleine winkeltjes in het centrum van de stad gaan we over de Old Road terug naar Louis Creta Princess.
Aan de rand van de zwembaden genieten we van de zon, het uitzicht op de zee en van de bar met alle soorten drankjes zoals vers geperst sap, fruitmixen, koele tapjes en witte wijn.
Het diner is weer een enorme verrassing. Vlees, vis, groenten, sauzen, aardappels en rijst in diverse soorten en varianten. Voor de kinderen is er een apart buffetje. We doen ons tegoed aan de gerechten en het kannetje wijn. Wie hier niets van zijn of haar gading vindt....! Als toetje is er een ijsbuffet. IJs met of zonder fruit in vele smaken. Ter afsluiting is er dan nog een buffet met koekjes en cake.
Na wat langs het strand te hebben gelopen gaan we naar de bar. We maken een praatje met de 13e apostel, de barkeeper Aposteles en wat gasten.

Zondag 16 mei 2004

Vanochtend komt de hostess voor een informatief praatje. We willen natuurlijk de Samariakloof gaan lopen. Enkel dinsdag is er nog plaats in een Engelse groep. Natuurlijk boeken we bij haar de 18 km lange Samaria.
Met de auto gaan we richting Kisamou (Kastelli). Vlak na vertrek rijden we langs het militaire vliegveld. De weg langs Koulimvari en Kalidonia is een prima asfaltweg. Ter hoogte van Kamala zien we een bord met Deliana-kloof. Even goed onthouden, misschien voor later in de week. Kastelli is het meest westelijke stadje van Kreta en ligt in het district Kissamos. Het stadje is een belangrijk wijncentrum.
Net na de verkeerslichten zien we een soort optocht. Nieuwsgierig als we zijn, gaan we dichterbij. Veel politie en militairen op de been. Het blijkt om de herdenking van de bevrijding te gaan. Vele hoogwaardigheidsbekleders en geestelijken en verzetstrijders, maar ook de militaire kapel, de plaatselijke fanfare en de folkloredansgroep zijn present. Wij vallen met de neus in de boter. Het hele stadje is uitgelopen. Bij het monument worden de toespraken gehouden aan de andere zijde van de doorgaande weg staan de militairen in de kokendhete zon. Het verkeer gaat gewoon door. Na de toespraken zingen de verzetstrijders strijdliederen afgewisseld met muziek van de fanfare. Tenslotte worden door wel 30 instanties en families kransen gelegd. Na afloop van de indrukwekkende ceremonie is er voor iedereen wat te eten en drinken.

We vervolgen de tocht langs een prachtige kustweg. In de verte zien we Gramvousa. Het landschap is heel afwisselend met olijf- en wijngaarden. De weg naar Falassarna vinden we in Platanos. Na enkele flinke haarspeldbochten wordt een magnifiek uitzicht voorgeschoteld. Rechts Gramvousa, de kust met prachtige stranden en een zee van olijfbomen in het zuiden. Langs een vruchtbare kustvlakte met veel tomatenkassen, eindigt de weg bij Kaap Koutir. De opgravingen van Falassarna liggen aan een baai.
Hier ziet men duidelijk hoe in het verleden de kust van Kreta omhoog gekomen is. De muren van de zogenaamde havenstad Falassarna staan nu landinwaarts op een hoogte 6 meter boven zee. Men neemt aan dat deze beweging van de aarde tijdens de 5e eeuw voor Chr. plaatsvond. Aan de waterrand liggen enorme keien die een fijne beschutting geven tegen de met zand vermengde wind. Na een zonnebad gaan we verder door de binnenlanden.

We dwalen langs Platanos, Zachariana, Metada, Kaloudiana, Koukounara, Kalathenes, Voulgaros, Potamida, verdwalen enigzins, genieten van de vergezichten, sinaasappels, citroenen, prachtige cactussen, kleine gehuchten waar de tijd stil staat en van de bewoners die op een oud bankje in de schaduw liggen te slapen. Uiteindelijk komen we uit bij het Duits oorlogskerkhof vlakbij het hotel. Aan de rand van het zwembad genieten we nog een paar uur van de weldadige zon. 
Om de dag heeft het diner een ander land als thema. Deze avond is de beurt aan Spanje. Vele soorten vis zijn klaargemaakt. Ook is er een enorme schaal paella.
 

Maandag 17 mei 2004

Vanuit Maleme vertrekken we via Kolimbari naar het schiereiland Rodopou of Spatha. Rechts liggen de kloostergebouwen van de Wegwijzende of Moni Gonias. De weg eindigt 2 km verderop bij Afrati. Het schiereiland is verder woest en ledig en enkel per boor of te voet te ontdekken. We keren en rijden door olijfgaarden over stoffige weggetjes. We komen uit bij een restaurantje aan een kleine baai. De golfslag slaat hier prachtig op de rotsen. Weer op weg komen we bij het dorpje Rhodopou. In het dorp staan mooie oude huizen uit de Venetiaanse tijd.
Na het oversteken van de snelweg gaan we richting Omalos. Via Spilia, Vouves, Chrissavgi, Limni, Nea Roumata Prases, Irini komen we na een schitterende bergtocht bij het startpunt van de Samariakloof. Over Omalos, Fournes, Skines, Alikianos, Koufos, Vrises en Gerani raken we weer in Maleme.

Dinsdag 18 mei 2004
 

Om 05.00 u gaat de wekker. Om 05.45 u haalt de bus ons op voor de Samaria-kloof.
Bij de receptie hebben we gisteravond een vroeg-ontbijt en lunchpakket besteld. Het hotel is in diepe rust, maar in de eetzaal is een vroege kok al bezig met de voorbereidingen voor het ontbijt. Natuurlijk geen bacon and eggs op dit tijdstip. Er is wel op ons gerekend.
Voorzien van extra cake, lunchpakket, water, bergschoenen, warme kleren en rugzak wachten we aan de kant van de weg. Rond kwart voor zes komt de bus. Een zestal Franse wandelaars is al opgehaald. Onderweg pikken we nog meer mensen op. Onderweg rijden we door prachtige olijfgaarden en sinaasappelplantages.
In de verte lonken de Witte Bergen met diep in hen de Samaria-kloof.
Rond 08.00 uur zijn we op de Omalos-hoogvlakte en kunnen in een restaurant wat eten en drinken. Van de gids krijgen we nog wat instructies voor onderweg en het eindpunt in het dorpje Agia Rumeli.
Op dit tijdstip en door de wind is het nog wat fris. Tegen de flanken van het gebergte breekt de zon haar eerste stralen. De ochtendnevel koestert de geheimen van de kloof.
Na de kaartcontrole beginnen we aan de afdaling van ruim 800 meter. Een zig-zagpad met boomstammetjes en af en toe een vergezicht in de kloof en zwaar verweerde naaldbomen. Een goede opwarmer voor de tocht. Speeding worden de pijpen afgeritst en de jas opgeborgen in de rugzak. De afdaling vordert gestaag.
Na een half uur zijn we in de beek. Rotsblokken en scherpere stenen liggen op ons pad. Na een half uur bereiken we een kerkje in een groene weide aan een ruisende beek. De waterloop moeten we heel wat keren oversteken. Door de vrij lage waterstand houden we de voeten droog. De natuur is overweldigend. We bereiken het verlaten dorp Samaria met een bron onder de moerbeibomen. Toen het gebied in 1962 tot Nationaal Park werd verklaart moesten de bewoners het dorp verlaten. De ezel is van de parkwachter. Na het Afendis Christos-kerkje gepasseerd te zijn naderen we de IJzeren Poort. De kloof is hier nog maar 3 meter breed. De rotsen rijzen hoog op in het smalle streepje blauwe lucht. Indrukwekkend. Wat is de natuur imposant.
Gaandeweg is de temperatuur flink opgelopen en wordt de watervoorraad menigmaal aangesproken.
Onder een erehaag van bloeiende oleander bereiken we het eindpunt. In één van de talrijke restaurantjes op een schaduwrijk plekje rusten we onder het genot van een fris drankje.
Aangezien de boot naar Chora Sfakion pas over enkele uren vertrekt, is er tijd genoeg voor het strand. Op de gloeiendhete zwarte kiezel met af en toe wat verkoeling in het heldere water beleven we de Samaria-kloof keer op keer.
De veerboot vertrekt om 16.30 u en is volgepakt met wandelaars. Na een rustige tocht langs de prachtige kust bereiken we na een uurtje  het plaatsje   Chora Sfakion waar de bussen staan te wachten om ons terug te brengen. De terugreis gaat langs stoffige paden door de indrukwekkende Witte Bergen.
Na een zeer verfrissend bad schuiven we aan voor het avondeten. Na een prima maaltijd en een borreltje in de bar gaan we naar de kamer waar we moe maar zeer voldaan in slaap vallen, begeleidt door het ruisen der golven.

Woensdag 19 mei 2004

De wenteltrap bijt flink in de benen. Iedere traptrede is zo wat een kwelling. We doen ons tegoed aan het ontbijt en halen het lunchpakket af. Ht plan is vandaag naar de uitgestrekte stranden van Elafonisi in het uiterste zuidwesten van Kreta te gaan. Vanuit Maleme rijden we richting Kisamos, Platanos om langs een met geurende brem omzoomde weg via Vrisses in Sfinari uit te komen. Het is een heerlijk plaatsje met bronnen en enorme schaduwgevende platanen en kastanjebomen. Voorbij Keramoti is het Chryssoskalissa-klooster, het Klooster van de Gouden Trap. In het klooster bevindt zich een ‘wonderdoende’ icoon. Het klooster verrijst als een fata morgana uit de omringende woestenij. Het staat hoog op een rots. De ‘Gouden Trap’ bestaat uit heel wat treden. Boven op het terras, waar de kerk staat, heeft men een prachtig uitzicht over de kust en de turkooiskleurige zee. Binnen zie je de icoon met het Sterfbed van Maria. Aan de muren hangen vele votiefplaatjes en geschenken.
Langs de rotsige kust, over niet al te beste wegen komen we bij de stranden van Elafonissi. het Herteneiland. Het schitterende ‘Blue-Lagoon’ zandstrand ligt aan de felgekleurde Caraïbisch aandoende zee. Het schijnt dat het water daar zo ondiep is dat je naar het eiland kan lopen. Onder de jeneverbesbomen is wat schaduw en achter wat grote keien bescherming tegen het stuivende zand. Terugtrekkende golven geven het zand een moment een rose kleur. Een bijzondere speling der natuur. In deze tijd van het jaar ziet het strand er wat verlaten uit. Enkele uitbaters zijn bezig hun stalletje of taverna op te bouwen.
De terugweg gaat via het klooster naar Vathi, Elos, Limni, Koutsomatados en naar Maleme. Onderweg kastanje- en notenbomen, schaapskuddes, de Faragi-kloof en vele schilderachtige gehuchten.
In het hotel is er een Griekse avond met muziek en dans. In de bar ontmoeten we een Belg die al weken op een brommertje door Kreta toert. Van hem krijgen we een plattegrond met vele bezienswaardigheden.

Donderdag 20 mei 2004

De spierpijn is bijna over dus kunnen we vandaag weer wel een flink stuk wandelen en besluiten de Deliana-kloof op te zoeken. In de schaduw is een plaatsje voor de auto.
Het wandelpad gaat bergopwaarts en is zeer goed te belopen. We passeren vele bloeiende planten en prachtige bomen en mooigekleurde hoge rotswanden. Na een half uur wijken de rotsen wat en horen we het gekrijs van enkele roofvogels. Na nog een stuk te hebben gelopen, keren we terug naar het beginpunt. We weten immers niet waar het pad eindigt.
In de struiken schiet een 40 cm grote hagedis naar een veilige plaats.
In de avond flaneren we in de hoofdstraat van Platanias langs de restaurantjes en winkels

Vrijdag 21 mei 2004

Vlucht HV 2342 vertrekt om 21.45 u. Om 17.30 u haalt de bus ons op.
De auto wordt om 10.00 u opgehaald. De rest van de dag vermaken we ons in en om de zwembaden en kunnen zodoende voor de 1e maal deze week de lunch nuttigen. De lunch is evenals het ontbijt en diner een lust voor oog en tong. Diverse salades, brood en fruit maar ook frites, sauzen en gekruid vlees. De warme gerechten worden ter plaatse bereidt. Zo wordt het vlees heerlijk gegrild.
Helaas nemen we vandaag weer al afscheid van prachtige bossen, kloven, baaien en stranden maar bovenal van de mensen van Kreta!