• Hella S. Haasse is een 'all time favourite' en dat gaat ver terug. De Verborgen Bron was het eerste boek dat ik van haar las op 15-jarige leeftijd. Voor mij ging het verhaal over oude tuinen, rozen en een frêle, verdrietige vrouw. Pas veel later kwam ik er achter dat 'relatieproblematiek' het motief was van het boek. Wist ik veel. Maar mijn liefde voor Haasse is tot op heden alleen maar groter geworden. Ik las en lees alles van haar. Al haar werk vind ik bijzonder, al wil ik in het bijzonder Een gevaarlijke verhouding of Daal-en-Bergse brieven noemen - het antwoord van Haasse op de verbanning van de Markiezin de Merteuil, hoofdpersoon van Les Liaisons Dangereuses van Laclos.

• Mijn liefde voor Louis Couperus stamt uit diezelfde tijd. De Boeken der Kleine Zielen, De Stille Kracht en het verstilde Van Oude Mensen en de Dingen die voorbijgaan. Couperus schreef over echte mensen en creëerde een sfeervol tijdsbeeld in meeslepende romans.

• Josepha Mendels is een schrijfster die bijna vergeten is en dat heeft ze niet verdiend. Rolien en Ralien, Als Wind en Rook en De Speeltuin zijn drie van haar romans. Mendels heeft een bijzondere, eigen, onnederlandse stijl.

• Rudi van Dantzig schreef Noerejev - Het Spoor van een Komeet. Het is het meest eerlijke en respectvolle verhaal over een geniaal danser en een verschrikkelijk mens. En ik heb alle boeken over die Rus gelezen, echt waar! Van Dantzig schrijft zoals hij choreografeert: alles lijkt eenvoudig, vanzelfsprekend, soepel en zo mooi. Lees ook Voor een verloren Soldaat.

• Carson McCullers sleept je mee naar het Amerikaanse zuiden en vertelt de verhalen van de mensen met het oog van een dichter. The Heart is a Lonely Hunter (zo'n prachtige titel), The Member of the Wedding, The Ballad of the Sad Café zijn boeken om nooit te vergeten.

• Davita's Harp was het eerste boek dat ik van Chaim Potok las. Er zouden er nog vele volgen en ze ontroeren me steeds.

• Wat is waar en wat is niet waar? Waan en werkelijkheid kruisen elkaar, tillen elkaar op en landen in elkaars grondgebied. Jeannette Winterson schreef De Passie en schept gepassioneerde lezers.

• De Grap was de eerste roman van Milan Kundera en zo'n absurd verhaal dat je het direct gelooft. Het is het tragische en lachwekkende relaas van Ludvík die tot twee maal toe het slachtoffer wordt van zijn eigen grappen. Onnavolgbaar.

• De van oorsprong Hongaarse schrijfster Agota Kristof schreef Het Dikke Schrift. Sober en gruwelijk, het relaas van twee kinderen die hun eigen ethische leefregels maken in oorlogstijd in een totalitaire staat.

• D.M. Thomas is dichter, maar hij moest zijn rijke en fantastische verhalen kwijt. Dat gebeurde in The White Hotel, Ararat, The Birthstone en The Flute-Player. Stuk voor stuk wonderlijk, absurd en gevoelvol en duidelijk dichterlijk.

Yvonne heeft ook een homepage met columns