NET-SCHRIFTHet omslag van de roman 'Misdaad in Cinema Oriente' van Javier Tomeo oogt veelbelovend: een foto uit de beginperiode van de kleurenfilm toont een man en vrouw in romantische omhelzing verstard. María, een prostituee van veertig plus, wordt door haar pooier mishandeld. Ze wil niet meer naar hem terug en gaat een bioscoop binnen, waar ze in slaap valt. Dat is het begin van een nieuwe periode in haar leven en ook het begin van het boek. Ze wordt gewekt door een miezerig, lelijk mannetje, zaalwachter Juan. Hij stelt haar voor bij hem in te trekken in zijn kleine appartement boven de bioscoop. Op die manier kan ze elke film volgen, zoals die waarin de prinses met haar prins danst, of die met de pianist, waarbij een meisje uitgestrekt op de sofa naar zijn pianospel luistert. Voor haar is Juan de prins met wie ze hoopt een nieuw leven te beginnen. Een leven zoals het een huisvrouw betaamt, zoals haar moeder het haar heeft geleerd. Dus kookt ze voor hem, wast, maakt schoon en hoopt! Juan beledigt haar en drinkt en rookt teveel. Sexueel is hij nauwelijks tot iets in staat. Toch ontstaat er eerst een zekere relatie, die echter snel barsten begint te vertonen. Juan troggelt María geld af. Ze weet heel goed dat hij haar bedriegt, maar haar verlangen naar een gewoon leven is groter dan haar wil om te vluchten. En overal is toch wel wat? Als ze zich erg eenzaam voelt, pakt ze haar vergeelde fotoalbum om de foto's van haar moeder, vader en jong gestorven zusje te bekijken. Die foto's, dat verleden, vormen haar toevlucht, het fundament van haar bestaan. Wat Juan ook uitvreet, altijd zijn die foto's daar, als troost, als vlucht. Steeds weer vergeeft de goedhartige María hem, kinderlijk als ze is in haar verlangen naar een 'nieuw' leven. Zij is ontroerend in het vermogen medelijden op te roepen. Dan breekt de dag aan dat Juan haar het geleende geld zal terugbetalen. María bekijkt een fragment van de nieuwste film, een griezelfilm met een gruwelijke misdaad 'by accident'. Na de film ontstaat thuis ruzie. Juan wil haar het geld toch niet geven. En wederom vergeeft María hem, overspoeld door medelijden, vooral als Juan ook nog voor haar op de knieën valt. Ze wil hem overeind trekken, maar tijdens die beweging valt haar oog op het fotoalbum, haar fotoalbum, als oud vuil in de vuilniszak gekieperd, en met de verscheurde foto's. Een waas trekt voor haar ogen. Er blijft voor María maar één keus: ze had liever gedanst met haar prins, of uitgestrekt op de sofa gelegen om van pianospel te genieten, maar ze moet nu wel handelen zoals in de derde film. Die film is in nood haar leidraad. Wat María ook doet, de film van haar leven bestaat uit mislukking, wanhoop en gevangen zitten in haar eigen leven. Ze is een geboren verliezer. Bij haar komen de woorden van haar moeder uit: 'Wie met een dikke pens geboren wordt kan hem insnoeren zoveel hij wil, maar helpen doet het niet.' Wereldbibliotheek, 158 blz. ƒ. 29,50 |