Willem Lodewijk van de Putte, geboren te Haarlem op 9 mei 1844, overleden te Middelburg op 19 september 1937, zoon van Johannes Theodorus van de Putte en Anthonia Engelina van Gulick.
Willem Lodewijk van de Putte (mijn overgrootvader) was net als zijn vader beroepsmilitair en heeft zodoende in verschillende steden gewoond zoals Haarlem ;Breda ; Geertruidenberg en Middelburg
. Op het laatst was hij adjudant en belast met de administratie van de militaire slachterij. Hij werd vervroegd gepensioneerd omdat hij te makkelijk vlees aan arme gezinnen zou hebben doen toekomen.
Hij heeft echter heel lang van zijn pensioen mogen genieten.Hij woonde met zijn vrouw in een bovenwoning op de hoek van de Korte Noordstraat en de Lambrechtstraat.Na het overlijden van zijn vrouw in 1919 ging hij bij zijn zoon Jan ( mijn grootvader) inwonen; eerst op de Korte Herengracht, daarna op het Noordbolwerk.In de dertiger jaren verhuisde hij naar zijn dochter Frieda op de Vlasmarkt.
Op de gezinsfoto zien we v.l.n.r. : Net (Jeanette Hendrica) ; Trijntje Vogelezang , de schoondochter , vrouw van Willem Lodewijk jr. die bij de marine was ;Opoe ; Frieda (Maria Fredrica) ; Mien (Helena Wilhelmina) ; Opa ; Frans (Johannes Franciscus) ; Jan (Johannes Simon Nicolaas , mijn grootvader) en tenslotte de jongste, Theo (Johannes Theodorus ) . De foto is gemaakt omstreeks 1885.
Hij is getrouwd te Breda op 29 juli 1874 met
Helena Wilhelmina de Kort, geboren te Breda op 16 september 1848, overleden te Middelburg op 11 februari 1919, dochter van Nicolaas de Kort en Barbara Isabella Ebli.
Jan van de Putte, (Johannes Simon Nicolaas, mijn grootvader) is zijn loopbaan begonnen als beroepsmilitair, evenals zijn vader.Op 16-jarige leeftijd treed hij in dienst als hoornblazer;na nog geen jaar is hij al korporaal en op 6 oct.1902 wordt hij aangesteld als sergeant bij 2-3 R.I. te Middelburg.Op 16-8-1904 be‰indigd hij zijn dienstverband en ging hij werken op het kantoor van de Vitrite-fabriek waar hij het uiteindelijk tot bureau-voorman zou brengen. Het leven heeft hem niet meegezeten .Allereerst was daar zijn been dat maar niet wou genezen (waarschijnlijk was het een vorm van open TBC). Op den duur werd het zo erg dat het afgezet moest worden ; hij kreeg een houten been (waaraan hij zijn sok met punaises vastprikte) en een fiets met aangepast pedaal.Een zware slag voor Opa en Oma vond plaats in 1929, toen hun dochter Frieda na een korte ziekte (kinderverlamming) op 16-jarige leeftijd kwam te overlijden.Groot was hun ontsteltenis toen bleek dat ze in een algemeen , onbenoemd graf kwam te liggen.Daarom werd alsnog een familiegraf aangekocht waarin Frieda werd herbegraven.Opa was een groot natuurliefhebber. De ronde vijver in het Berkenbos te Oostkapelle was zijn lievelingsplekje. Ook huurde de familie vaak de boswachterswoning van Schoe in het bos. Vogels hadden zijn bijzondere interesse ; zelf had hij een ekster die hem regelmatig tegemoet vloog als hij s'avonds op zijn fiets van zijn werk kwam en daarbij op het verchroomde stuur van zijn fiets kwam zitten. Hij is overleden na een betrekkelijk korte, onbekende ziekte op 59-jarige leeftijd ; veel te jong volgens menselijke begrippen.
Toen de kinderen Wim ;Rie en Leentje eenmaal de deur uit waren bleef Oma "Gosjemiene", zogenoemd omdat ze dat stopwoord vaak gebruikte , alleen achter; soms verbitterd door de vele tegenslagen die het leven haar toebedeeld had, doch ook vaak heel gezellig met veel verhalen uit de oude tijd.
Op de gezinsfoto zien we v.l.n.r.:
Leentje ; Vader v.d.Putte ; Moeder v.d.Putte ; Wim ; Rie en Frieda .
De foto is gemaakt in aug. 1927 " op het weitje van Schoe ".