Een weekje Parga in het Epirius gebergte in Noord Griekenland
Zaterdag 14 mei
De dag begint erg vroeg. Om kwart voor 1 's nachts staan we op om op tijd op schiphol te kunnen zijn. Ons vliegtuig vertrekt om 6:10 uur. Het is in ieder geval lekker rustig op de weg. Om 3 uur staan we in Hoofddorp waar we de auto kunnen parkeren. Met de taxi naar Schiphol en we zijn verbaasd hoe druk het daar al is. Het is het spitsuur van de charters naar Griekenland, Turkije en Spanje. Het inchecken gaat snel, de vlucht is rustig en om 10:00 uur landen we op het vliegveld van Perveza, dat op het eiland Lefkas ligt. De zon schijnt en de trui kan uit.
Met de bus naar Parga, we zitten in appartement Andigoni en we zijn de tweede stop. Het appartement is erg leuk. Van buiten wit geschilderd met blauwe luiken. Wij zitten op de eerste verdieping en ons appartement loopt van voor tot achter in het huis. We hebben 2 balkonnetjes. De een kijkt uit op straat en aan de achterkant kijken we over een voetbalveld. Verder hebben we een slaapkamer met 2 aparte bedden, een keuken met tafel en stoeltjes en een badkamer met douche en toilet. We pakken wat uit en gaan op stap.
Parga verrast ons. We dachten in een soort van vissersdorpje te zitten, maar het is vrij groot met een leuk strand en een heel gezellige boulevard. Het stadje, want dat is het, ligt in een mooie baai en tegen de heuvels liggen de huizen gebouwd. Tussen de huizen lopen allemaal nauwe straatjes met volop winkeltjes en restaurantjes. Dit hadden we helemaal niet verwacht. Wat we zien bevalt ons prima.
We gaan direct een paar autoverhuurbedrijfjes af om te informeren naar prijzen. We eten onze eerste Griekse salade op een terras aan de boulevard en gaan dan naar het appartement om een paar uurtjes slaap in te halen.
Om 5 uur worden we weer wakker en besluiten om dan toch maar naar de bijeenkomst van de Hostess te gaan. Achteraf hebben we er wel spijt van want we schoten er niets mee op. En ze wilde wel heel erg graag excursies verkopen. Verder herhaald ze letterlijk wat ze ons al in de bus heeft verteld en ze probeert je bang te maken om je auto ergens anders te huren dan bij haar. Nou dan doen wij toch want dat scheelt nogal wat en als er wat gebeurt dan redden wij onszelf wel. We krijgen nog wel een strandtas, dus dat is weer meegenomen.
Op de terugweg naar het appartement doen we een paar boodschappen. Het supermarktje zit in ons straatje zo'n 100 meter van ons appartement en de bakker is nog dichterbij. We konden niet beter zitten. We gaan douchen en daarna eten. We eten in restaurant Naftika een traditioneel grieks gerecht Meze Reki genaamd. Het is een stoofpotje van rundvlees, tomaten aardappelen en kaas in een pittig tomaten saus en al dat lekkers spoelen we weg met een liter griekse wijn.
Om 10 uur hebben we het helemaal gehad en duiken we ons bed in.
Vlak voor we bij ons appartement zijn, zien hebben we nog de dans van de vuurvliegjes in een veld onder de olijfbomen. Honderden vuurvliegjes, die tegelijkertijd aan en uit gingen (als je dat zo zegt). We hadden dit nog nooit gezien en wij vonden het heel apart en heel erg mooi.
Zondag 15 mei
's Morgens naar de bakker om brood. Het weer is heerlijk. We zetten het zitje op het balkon aan de achterkant (keukenkant) en eten buiten. Om 9 uur wordt ons autootje gebracht. We krijgen een Cinquicento. Rogier brengt de man terug naar kantoor en zou dan ook een autokaart meenemen. De autokaart stelt niet veel voor. We moeten eerst tanken en dan kopen we direct maar een betere kaart en daar zouden we later erg blij mee zijn. De borden staan niet zo handig voor ons (of wij snappen het niet) maar we rijden nogal eens verkeerd.
Het eerste waar we vandaag naar toe willen gaan is Zalago. Dat is een monument ter ere van de vrouwen die in dit gebied geleefd hebben ten tijde van de Turkse overheersing. Het verhaal wil dat alle mannen van deze vrouwen opgepakt en vermoord zijn. De vrouwen en kinderen zouden onder de turkse bezetters komen te vallen met alle gevolgen van dien. De vrouwen en kinderen vluchten, maar boven op een berg hebben ze geen kans meer op ontsnapping. Ze maken een laatste dans waarin de vrouwen eerst hun kinderen van de berg gooien en er vervolgens zelf achteraan springen. Het beeld stelt een aantal hand in hand staande vrouwen voor.
Het valt voor ons niet mee om het te vinden. Een keer zien we een bord en voor ons gevoel volgen we die richting. Als we een half uur verder nog geen ander bord zijn tegen gekomen en op geen van de bergtoppen ook maar een beeld te zien is, krijgen we door dat we niet goed zitten. We rijden terug naar het bord en dan zien we dat het wat verschoven is en eigenlijk naar rechts hoort te wijzen (er slaan ook net 2 bussen af). Wij gaan hierin en staan dan binnen een kwartier onder de beelden. Aan de voet van de berg ligt een klooster. Achter het klooster begint de trap met 410 treden die naar de beelden gaat. De trap valt best mee. Het gaat steeds met 10 treden tegelijk en dan een poosje gewoon lopen. Alleen op het laatst liggen de treden wat sneller achter elkaar. Het weer is warm maar het is heiig en daarom is het uitzicht niet zo goed.
Ons volgende doel voor vandaag is Glyki waar de rivier de Archeon doorheen loopt. Het water is glashelder en in de rivier groeien geen planten. Aan het water wordt een geneeskrachtige werking toegekend, dus voor de zekerheid stopt Rogier toch zijn arm er even in. We lopen een stuk langs de rivier en eten nog een ijsje voor we weer terug rijden naar Parga. Ook nu rijden we weer verkeerd, maar komen uiteindelijk op een bekende weg terecht en om kwart voor 4 zijn we weer terug. Het is heerlijk weer en we gaan nog even een paar uurtjes naar het strand.
(151 km)
Maandag 16 mei
Vandaag gaan we naar Ioannine. Dit moet een mooie, turkse stad zijn. We vertrekken om 9 uur en na de eerste de beste afslag rijden we weer al verkeerd. Het duurt wel even voor we de goede weg vinden. We gaan naar Ioannine door het "binnenland" en niet via de snelweg. We rijden via Paramithia en dit is een mooie route, maar niet erg snel. Door de bergen is het veel draaien en klimmen en dit schiet niet op. Na Paramithia hebben we ineens 30 kilometer echte snelweg en dan kunnen we even een beetje opschieten.
Op weg naar ioannine komen we langs dodoni een orakelplaats met een oud amfitheater en daar gaan we eerst naar toe. Het is zeker de moeite waard om hier te stoppen al is er naast het amfitheater weinig bewaard gebleven. Via de achterkant mag je bovenop het theater staan.
Na Dodoni rijden we door naar Ioannine. Dit is een drukke stad. We blijven maar zolang mogelijk de bordjes 'waterfront' volgen. Iets ervoor zetten we de auto op een parkeerplaats en lopen verder. Eerlijk gezegd valt de stad ons een beetje tegen. Het waterfront is best mooi, en er liggen leuke terassen voor. Hier eten we ook een hapje. Dan gaan we de ommuurde oude stad in, maar behalve de muren en het museum is er bijna niets ouds bewaard gebleven. Dan zijn er ook nog de oude winkelstraatjes, maar wij zijn er net tegen 2 uur en iedereen sluit de tent. Ioannine krijgt ons niet te pakken. We halen dan ook al snel ons autootje op en rijden terug naar Parga. Daar komen we om half 5 weer aan.
We zien nu ook van ons geplande bezoek aan de Vikos kloof af, dit wordt te ver rijden voor een dag. We gaan nog even naar het strand, maar Rogier voelt zich niet helemaal fit dus gaan we terug naar het appartement waar hij even gaat slapen. Daarna gaan we douchen en in het stadje eten.
Dinsdag 17 mei
Na het gebruikelijke ochtend bezoek aan de bakker vertrekken we rond half 10. Ons doel vandaag is Arta, waar we de oude brug willen zien. Om 11 uur staan we ervoor en deze is het bezoek meer dan waard. We nemen wat foto's en lopen eroverheen. Aan de overkant liggen een paar terassen, waar we wat gaan drinken. Rogier neemt een Frappe, dat is een koude koffie die ze hier veel drinken. We hebben geen zin in een stadbezoek en gaan dan ook niet de stad Arta zelf in.
We gaan weer op het gemakje terug richting Parga. We nemen nog een kijkje bij het kasteel van Rogi. Ligt mooi, maar er is weinig van over. Ook gaan we nog op zoek naar een Romeinse villa, maar die kunnen we niet vinden. Het is op weg naar de wetlands, maar we hoorden pas de dag erna dat deze erg mooi zijn. In Parga is geen echte tourist info en we hadden geen goede boeken bij van de streek, dus dit hebben we jammergenoeg gemist. Als we het geweten hadden waren we wel doorgereden. Voor een restaurantje om te lunchen kunnen we ook al niet slagen en voor we het weten zijn we weer terug in het appartement. Het is zo rond 15:00 uur als we aan de lunch zitten, heerlijk op terras bij Villa Rossa. Na het eten gaan we naar het strand. En omdat we zo laat hebben gegeten zitten we 's avonds ook lekker laat aan tafel. Het weer is nog steeds prachtig en het eten smaakt ons prima.
Woensdag 18 mei
Vandaag willen we naar Perveza. Eerst nemen we nog een kleine afslag naar een strandje. Hier komen we elke dag langs en nu willen we dat strandje wel eens zien. Het is een hele afdaling die uitkomt in een klein baaitje met een stukje gras overschaduwd door bomen met ervoor een klein zandstrandje. Een idillisch plekje. Er staat een camper die heeft een mooi plaatsje gevonden om te overnachten.
In Perveza aangekomen zijn we zo het overzicht kwijt. We blijven gewoon maar de hoofdweg volgen tot we het plaatsje weer uitrijden, wat natuurlijk niet de bedoeling is. We draaien terug en parkeren de auto en gaan op zoek naar het lake front. Dit zoeken was heel leuk, want we kwamen door hele klein straatjes met winkeltjes. De winkeltjes en straatjes werden steeds mooier en opeens zien we water. Langs het water loopt een boulevard met daarop allemaal terassen. Aan de overkant zie de je de haven liggen en toen wij er waren werd er net een groot vrachtschip gelost. Aan de kade bij boulevard liggen de plezierjachten. Er schijnen veel Nederlandse zeilboten dit stadje aan te doen.
Ze hebben hier ook een tourist info, en daar gaan we naar toe. We krijgen hier veel informatie, o.a. over de wetlands waar we gisteren dus bijna waren. Ons wordt aangeraden naar Nikopolis te gaan een vroegere stad, waar nu nog de restanten van te vinden zijn. Dat vinden we wel iets en we gaan op weg. We hebben de gedachten dat het erg toeristisch zal zijn, met een ingang en kaartverkoop enzo, maar niets is minder waard. De resten van de stad liggen over een heel groot gebied verspreid. Je kan er zo naar toe rijden of lopen. Ook nu hebben we geen kaart en ook geen idee waar we moeten gaan kijken. We weten wel dat we het amfitheater en de stadsmuren willen zien. Na ze drie keer voorbij te zijn gereden vinden we ze dan toch. Je kan zelfs onder de stadspoorten doorrijden. Het weggetje is onverhard, maar het gaat best. Als je dan verder onder de poort in de muur doorrijdt zou je langs het amfitheater moeten rijden. En ook dit kunnen we eerst niet vinden. We rijden door boomgaarden en langs landerijen. We zien op een gegeven moment wel een bord staan, maar geen theater. En in onze gedachten zou je dit al van verre moeten kunnen zien. We parkeren de auto en gaan te voet zoeken. Dit vinden we ook wel even lekker, want we zitten weer al even in de auto. We komen weer langs een hek met een bord. Het hek is gesloten, maar er is een gat in gemaakt. Door het meter hoge gras loopt een spoor en daartussen liggen stukken van een oud gebouw. We kruipen door het gat en volgen het spoor. We beklimmen oude stenen en staan dan ineens bovenop het amfitheater. Het is nog best goed maar vewaarloosd, overal groeit gras en onkruid, maar het is wel leuk om dit op deze manier te zien. Na uitgekeken te zijn gaan we via hetzelfde pad weer terug.
We gaan de terugweg weer aanvangen. Bijna elke dag komen we langs nekromanteio. En elke dag zeggen we, vanmiddag gaan we daar kijken. En elke middag hebben we er geen zin meer in, zo ook vandaag. Het is vandaag de warmste dag tot nu toe, het is ook benauwd. Als we wat zitten te eten wordt het steeds bewolkter en donkerder. Als we ons eenmaal geinstalleerd hebben op het strand vallen de eerste druppels. We pakken ons boeltje maar weer op en gaan naar het appartement. De regen zet niet echt door. En we gaan nog een poosje door Parga struinen, want daar hebben we nog niet zoveel van gezien.
Donderdag 19 mei
We gaan terug naar Tigli en de arceon rivier. We willen gaan wandelen naar een oude brug. Deze hebben we uiteindelijk niet gevonden, maar we hebben wel mooi gewandeld. Eerst zijn we via een oude trap afgedaald naar de rivier en daarna weer wel terug naar boven, want daar stond de auto.
Voor we terug naar de auto zijn gegaan hebben we nog een tocht langs een canyon gevolgd en na een paar uur zijn we naar het dorpje gereden om een ijsje. In het winkeltje waar we het ijsje kochten zat de ober van een restaurant in parga waar we een paar zijn gaan eten. We vroegen hem naar de brug en je schijnt daarvoor door het water te moeten lopen en niet er bovenlangs. Jammer, maar we hadden genoeg gelopen. Op de weg terug naar Parga zagen we nog een schilpad die de weg over wilde steken.
Terug in Parga wilden we gaan zwemmen in het zwembad van hotel Rezi. Ons reisleidster had gezegd dat gasten van Andigoni daar ook gebruik van mochten maken. Het waait vandaag erg hard en op het strand wordt je gezandstraald. Aangekomen bij Rezi bleek het niet waar dat wij hier mochten zwemmen. Het strand was geen optie, dus het stadje maar in om beschut tegen de wind ergens wat te drinken.
Morgenochten komen ze ons autootje weer ophalen, maar omdat we het verder toch niet meer nodig hebben gaan we het alvast maar inleveren. Zo hoeven we morgenochtend ook niet te wachten tot het opgehaald is.
Vrijdag 20 mei
Vandaag onze laatste dag en Rogier voelt zich niet helemaal lekker. Gistermiddag was hij ook al erg moe en had hij een poosje geslapen 's middags. We gaan vanmorgen Parga in met fototoestel, want we hebben in het stadje nog geen een foto gemaakt. We lopen eerst naar de burcht en dan door de smalle straatjes. Rogier heeft het na een paar uur helemaal gehad en we gaan terug naar het appartement zodat hij even op bed kan liggen. Hij baalt natuurlijk vreselijk dat hij dit nu net heeft. Ik lees ondertussen mijn boek uit en zit heerlijk op het balkonnetje. Ook pak ik alvast zoveel mogelijk in, want morgen gaan we weer naar huis. Aan het eind van de middag is hij toch weer wat opgeknapt en gaan we eten, al maken we het niet laat.
Zaterdag 21 mei
Onze spullen worden om 7 uur opgehaald en de bus komt om half 8. Er zijn maar zo'n 20 mensen die vandaag teruggaan. Op het vliegveld is het wel druk. Er staat een hele lange rij en het is ook niet helemaal duidelijk hoe die loopt. We sluiten maar aan. Eenmaal bij het begin moet je eerst je tassen door de Rontgen laten gaan. Ook dit was niet helemaal duidelijk, wij stonden al met onze tassen voor de incheckbalie moesten nog even terug (we mochten wel tussendoor).
De vliegreis ging allemaal vlotjes, geen vertraging, rustige vlucht. De taxi bij schiphol vond een ritje naar McCain niet ver genoeg en we mochten dan ook niet mee. We zijn maar met het busje van het Bastion hotel gegaan, dat ligt daar in de buurt. Voor we thuis waren nog snel om wat boodschappen en om half 5 waren we weer thuis.
