Groepsreis met reisorganisatie Djoser van 11 september t/m 3 oktober 2004
Het dagboek van 19 klipdassies
Donderdag 11 september 2003 / vrijdag 12 september 2003
Vlucht met Lufthansa naar Kaapstad, overstap in Frankfurt. We hadden een nachtvlucht, wat vooraf wel fijn was want we konden heel de ochtend nog rustig aan doen. Om twee uur werden we opgehaald en door Pa en Ma op de trein gezet. Vanaf Goes (zeeland) is het een kleine twee uur treinen naar Schiphol, maar de reis is nu begonnen en daar gaat het om.
Bij de instapbalie aangekomen staan er al heel wat mensen te wachten en even later komt ook de vertegenwoordiger van Djoser met onze tickets. We maken nog met niemand kennis, we ontmoeten ze wel in Kaapstad, al kijken we stiekem toch wel nieuwsgierig om ons heen, met wie we de komende drie weken door gaan brengen.
Na een korte vlucht tot Frankfurt, een lange vlucht naar Johannesburg en nog een korte vlucht naar Kaapstad zijn we dan toch eindelijk op het startpunt van de reis. De douane kunnen we zonder oponthoud passeren en dan zien we de groep compleet. Ook onze chauffeur voor de reis staat ons op te wachten en hij staat letterlijk te popelen om ons alles te laten zien. Hij stelt voor om direct naar het waterfront te rijden om daar te pinnen, te kijken of we direct de tafelberg op kunnen en hij had nog iets op het programma. Pinnen willen we wel, maar voor de rest van het programma staan we nog niet helemaal te popelen op dit moment is de gedachte aan een warme douche aantrekkelijker.
Eerst maar eens pinnen en dan zien we weer wel. Eenmaal in de bus worden we toch wel nieuwsgierig, maar als we direct al langs een krottenwijk rijden is dat toch wel even slikken. Het waterfront is een en al luxe, winkeltjes en restaurantjes. Bij het pinapparaat staat bewaking en als je de bank binnen wilt word je gefouilleerd, we zijn in Zuid Afrika!
Ondertussen zijn we al wat wijzer, onze reisleidster is Lia, ook zei is voor het eerst in Zuid Afrika, ze is erg ervaren en ons gevoel zegt al dat dit wel goed komt. De chauffeur heet Arne en zoals zal blijken is hij doet deze reis al drie jaar en weet de ins en outs, hij zal Lia ter zijde staan. Dat hij gemotiveerd is om het ons naar onze zin te maken blijkt wel. Als wij staan te pinnen belt hij met de kabelbaan van de tafelberg, de kabelbaan is gesloten vanwege de harde wind. Dat hadden we zelf ook al gemerkt, het stormt en een jas en een trui zijn zeker niet overbodig. Na het pinnen gaan we dan toch maar naar het hotel. Het hotel is prima, het ligt in een straat met een aantal winkels en restaurants. Na het douchen blijkt dat de wereldstekker niet past in de Zuid Afrikaanse stopcontacten. We wilden toch al de straat in en nu hebben we direct een doel: een verloopstekker kopen. In de straat vinden we al snel een elektriciteitswinkel, ze snappen er niets van wat we zoeken, we gaan dus zelf maar kijken in de rekken en vinden wat we nodig hebben. Na nog een heerlijke bak koffie met de grootste appelpunt ooit gegeten.
Met de groep is afgesproken om gezamenlijk te gaan eten. Arne heeft een restaurantje gereserveerd waar we wild kunnen eten. Ervoor krijgen we een briefing over de reis. Aangeraden wordt om 's avonds niet alleen over straat te gaan. De andere dag blijkt dit geen overbodige waarschuwing te zijn, mijn tasje wordt bijna geroofd en bij een andere reisgenoot hangt een Zuid-Afrikaan in om zijn nek en die probeert hem ook het e.e.a afhandig te maken (ook niet gelukt).
Het restaurant waar we naar toe gaan heet Mama Africa en is absoluut een aanrader. Je hebt nog nooit zo'n aparte menukaart gezien, wat denk je van haaienbiefstuk, een stuk krokodil, gemsbok of kudu of heb je toch liever struisvogel of een stoofpotje van dit allemaal. Het maakt niet uit, ze hebben het allemaal.
Na het eten zijn we blij in ons bedje te liggen.
Zaterdag 13 september 2003
Het is 8 uur in de morgen en we zijn weer al op weg naar het waterfront. We willen vandaag naar Robbeneiland, maar hebben geen kaartjes. We willen vroeg bij het loket zijn om nog kaartjes voor vandaag te pakken proberen te krijgen en dat lukt. We kunnen mee met de eerst boot nog wel en die vertrekt om 9 uur. Het stormt nog steeds, dus ik ben niet helemaal gerust op de overtocht. We schepen allemaal in op een grote catamaran, ik blijf benedendeks en buiten zo hoop ik het minste last te hebben. De overtocht verloopt verder zonder problemen, het uitzicht vanaf het water op kaapstad met daarachter de waterberg is prachtig. Op het Robbeneiland aangekomen worden we allemaal verzocht om plaats te nemen in een van de bussen die klaar staan. Dit zijn de bussen waarmee de gevangen vroeger ook werden vervoerd. In iedere bus is een gids, hij zal ons verder begeleiden. De gidsen zijn ex-gevangenen van robbeneiland. Een stuk van robbeneiland is een natuurreservaat en daar gaan we eerst met de bus doorheen, en dan is het tijd voor de gevangenis. Een andere ex-gevangen wacht ons op om te vertellen over de tijd dat hij hier gevangen zat en hoe ze behandeld werden. De rillingen lopen nog over mijn rug als ik hier aan terug denk. Na dit schokkend verhaal gaan we verder de gevangenis door en komen we ook bij de cel van Nelson Mandela. Dan zit de 3 uur durende tocht erop en kunnen we weer inschepen. De terugtocht verloopt minder rustig, omdat we nu wind tegen hebben, maar we blijven allemaal gezond. We zitten wel al te kijken of we het kabelbaantje bij de tafelberg naar boven zien gaan, maar we zien niets en later bevestigd Arne dit, de tafelberg is nog steeds gesloten. Het zal ons toch niet gebeuren dat we Kaapstad verlaten zonder op de tafelberg te zijn geweest!
Terug op het waterfront gaan we eerst een hapje eten. Na het eten gaan we snel een kijkje nemen in de Mitchel brewery die zich ook aan het waterfront bevind. En zo kan Rogier weer een aantal nieuwe biertjes aan zijn lijst toevoegen. Na het eten splitst de groep zich, een aantal gaat winkelen of niets doen. De meesten gaan de stad in, al dan niet op eigen houtje. Ook wij willen de stad graag in en we gaan eerst naar het oude deel, we stoppen bij het kasteel en lopen door de straten met nog veel oude, Nederlandse gebouwen, de stadstour eindigen we in de VOC tuinen, waar naast de planten toch de eekhoorntjes wel favoriet zijn. Met de bus gaan we naar het begin punt van de kabelbaan, van hier heb je ook een mooi uitzicht over de stad. We snappen wel dat de kabelbaan niet gaat, je kan zelfs nauwelijks stil blijven staan, zo hard waait het.
Voor 's avonds hebben we met z'n achten afgesproken om wat te gaan eten, zoals ik al eerder schreef, is het 's avonds niet echt veilig om op straat te lopen, en nadat we dus belaagd zijn zit de schrik goed in onze benen en gaan we terug om te gaan eten in het Italiaanse restaurant tegenover het hotel. Het eten is hier trouwens heerlijk.
Zondag 14 september
Weer vroeg op, en het is prachtig, windstil weer! Vandaag staat een bezoek aan Stellenbosch en de kaap op het programma, maar we kunnen nu ook beroemde berg op! Met algemene stemmen kiezen we ervoor om het wijnproeven in Stellenbosch te laten vallen en de tafelberg op te gaan.
En dit had ik dus echt voor geen goud willen missen. Het uitzicht is natuurlijk overweldigend, maar het is een hele andere wereld daarboven op die berg. We zien ook klipdassies en iedereen vindt die zo grappig dat ze direct geadopteerd worden als mascottes van de reis. Omdat we vandaag ook nog naar de Kaap willen hebben we een druk programma en zitten we om 11 uur weer in de bus. In houtbaai lunchen we en gaan we daarna op een boot naar een echt Robben eiland. Je mag niet van de boot af, maar de boot komt wel dicht bij het eiland, wat helemaal vol ligt met zeehonden.
Na de zeehonden stonden de pinguins op het programma. Vanaf de bus moet je nog best een stukje over het strand voor je bij de kolonie komt. Een verdwaald pinguin op het strand werd dus in eerste instantie door heel de groep belaagd, omdat we dachten dat hij de enige van heel de kolonie op het strand was. Maar dat viel gelukkig mee toen we eenmaal op de juiste plaats waren. Via een houten pad loop je tussen de pinguins en je kan ze echt van heel dicht bij zien. Ook hier waren we aan een strak schema gebonden en na een uurtje was het weer tijd om op te stappen.
En dan komen we toch eindelijk bij de kaap aan. Je kan daar twee wandelingen maken, omdat we geen tijd hebben voor allebei moeten we kiezen. We willen wel heel graag dat ene bekende bord zien, dus kiezen we voor die wandeling. De bus rijdt rond en pikt ons, beneden (bij dat bord) weer op. Deze wandeling is echt een aanrader, je loopt een klein uurtje, maar het is allemaal bergafwaarts. Het waait hier weer wel ontzettend hard. Ze waarschuwen ook voor bavianen (bobejanen in het zuid Afrikaans), maar als wij er zijn, zijn ze net allemaal op vakantie ofzo, want we zien er maar een en die heeft absoluut geen belangstelling voor ons of onze tassen.
Arne heeft ergens onderweg een restaurant gereserveerd, als we daar aan komen blijkt dat een poepchique tent te zijn, wel voelen ons toch wel wat opgelaten als we daar in onze afritsbroeken en bergschoenen binnen vallen, maar wederom heerlijk gegeten.
Maandag 15 september
Vandaag nemen we afscheid van kaapstad. We gaan richting Oudshoorn en daarvoor gaan we een afstand van 470 km afleggen. Om 5 uur moeten we ons melden bij een struisvogelboerderij en gaan we alles leren over struisvogels en dat is toch wel erg interessant. Wist je bijvoorbeeld dat de mannetjes struisvogel rode scheenbenen krijgen als ze in hun vruchtbare periode zitten? Nou wij ook niet, maar nu wel. Een van onze reisgenoten had een rode broek, daarover kreeg hij later de nodige opmerkingen. Liefhebbers konden op een struisvogel rijden, zich door een struisvogel laten kussen of laten masseren. Ook kregen we heerlijke wijn uit de vallei te proeven en de atmosfeer daar op de boerderij was idyllisch. We zaten op een terras hoog tegen een heuvel en keken over de hele valei terwijl de zon onderging en iedereen een goed glas wijn in de hand had. Heerlijk! Na een uurtje konden we aan tafel om … struisvogel te eten.
Dinsdag 16 september
Op weg naar Plettenberg baai. Onderweg gestopt bij een cheeta farm waar ze witte tijgers hadden. Onze reisleidster die helemaal gek van tijgers was, mocht de jonge witte tijgertjes aaien. Verder was het weer een bus dag. In Plettenbergbaai hadden we met 3 stellen een heel huis ter beschikking. Het was een soort vakantiepark, mooi maar wel ver van het stadje verwijderd. 's Avonds in het restaurant van het park wat gegeten en daarna op het dakterras van ons huis met een heel stel nog wat gedronken.
Woensdag 17 september
Een deel van de groep gaat vanmorgen walvissen spotten, wij hebben ze al eens gespot en willen het stadje gaan bekijken. We zwaaien de anderen uit en gaan die morgen lekker ons eigen gang. Als iedereen weer terug is gaan we de tassen ophalen en dan rijden we door naar Tstitikamma National Park. We lunchen daar en daarna gaan we wandelen. Er is een wandeling naar een uitzichtpunt en die nemen we. Het eerste stuk loop je door het bos over houten vlonders tot je bij de hangbrug aankomt. Na de hangbrug gaat een best even steil naar boven. Je bereikt het eerste uitkijkpunt een bankje en dan heb je het ergste van de wandeling gehad, het is dan nog een minuut of 15 doorlopen tot het volgende uitzichtpunt. Onderweg zagen we nog de nationale bloem van Zuid Afrika, de protea, in bloei staan. Op weg terug naar de bus kregen we als afscheid nog een mooie walvis staart net voor de kust.
Langs de weg terug naar Plettenberg baai kom je langs de hoogste bungee jump brug van Zuid Afrika, daar stopten we om te kijken en omdat een van de groep wel een poging wilde wagen tot hij zag hoe hoog het wel niet was en er toch maar vanaf zag.
's Avonds met een deel van de groep in Plettenberg baai gegeten en na de nodige wijntjes en als afzakkertje een cocktail die 'liquid cocaine'heette werd het steeds gezelliger. In de bus draaide arne het lied 'Loslappie'dat uit volle borst meegezongen werd en ter plaatste als lijflied van de groep werd geadopteerd. Al werd de tekst door sommigen aangepast van loslappie in klipdassie.
Donderdag 18 september
Heel vroeg al op pad, ontbijten doen we onderweg. We gaan namelijk een omweg van een paar honderd kilometer maken voordat we op onze eindbestemming Graaff reinet aankomen. We gaan naar Addo Eliphant park. En hoewel we er bijna 4 uur extra voor in de bus moeten zitten is het dat dubbel en dwars waard.
Eerst is er in het park geen Olifant te bekennen en we beginnen hem toch wel wat te knijpen, maar als we bij de drinkplaats aankomen hebben zich daar bijna alle olifanten van het park verzameld. En een kudde van twee honderd olifanten, die zie je toch niet elke dag, dit was wel heel erg bijzonder en heel erg mooi. We konden er dan ook geen genoeg van krijgen. Het was dan ook al half 4 voordat we verder op weg gingen naar Graaff Reinett, waar we rond een uur of 7 aankwamen en in een schattig hotel mochten logeren. Het hotel is staat op de monumenten lijst en met z'n vieren deel je een witgepleisterd huisje met oude houten vloeren en balken plafond. Ieder heeft een eigen slaapkamer, er is een keukentje, een woonkamer en een bakkamer en alle huisjes komen uit op een binnenplaats en ze hebben er een zwembad.
Vrijdag 19 september
Er staat voor vandaag weer veel op het programma. Wie dat wilde kon 's morgens met gids een township bezoeken. 's Middag kon er gequad worden en tegen zonsondergang kon je gaan wandelen in de valley of desolation. Na de wandeling konden de liefhebbers barbecuen bij het zwembad. Wij hebben gekozen voor de township, valley of desolation en de barbecue.
Het bezoek aan het township was erg indrukwekkend en zeer zeer de moeite waard. De apartheid is dan wel afgeschaft, maar is nog niet weg. De gids kwam ons ophalen bij het hotel en we kregen een aantal instructies. Als we wat wilden geven dan kon dat via hem, het was niet aan te raden om zelf dingen uit te gaan delen. Foto's mocht je maken zoveel je wilde. In de township aangekomen werden we al snel door heel veel kinderen omringd, maar dat was wel heel erg leuk. We hebben een huisje, het ziekenhuis en het schooltje bezocht en ondertussen vertelde de gids heel veel over het verleden en hoe het nu is. De mannen zijn nog op bezoek geweest bij een jongen die twee weken ervoor zijn initiatie had gehad. Hij moest nog twee weken in afzondering leven en mocht zeker geen vrouwen zien, de mannen waren erg stil toen ze terugkwamen.
In de middag hebben we het stadje bekeken en nog een poosje bij het zwembad gelezen totdat we om 4 uur opgehaald werden voor de wandeling door de vallei. De wandeling is niet zwaar of ver en erg mooi. De zonsondergang zorgt ervoor dat de rotsen rood oplichten. Neem wel een trui mee, want bij ons was het erg fris nadat de zon weg was.
De barbecue was zo gezellig dat er nog lang over nagepraat is, een aantal personen was de volgende morgen wel erg wit rond de neus en heel rustig. Tijdens deze barbecue hebben we amarula leren drinken (soort zuid Afrikaanse baileys) en dit werd door de groep geadopteerd als de algemene drank van de reis. Ik had de flessen wel eens willen tellen die meegenomen zijn naar Nederland. (het is hier trouwens ook te koop, het is heerlijk ook nu we terug zijn drinken we het nog regelmatig) Ook kregen we de drank Withond aangeboden, die wordt in Graaff Reinet gemaakt, dit is een soort jenever en erg sterk.
Zaterdag 20 september
Vandaag gaan we naar Lesotho, dat wordt weer een lange rit en om half 8 zitten we dan ook weer al in de bus. De lange busdagen zijn trouwens geen van allen vervelend. Het landschap is altijd de moeite waard en heel geregeld wordt gestopt om wat te drinken en te eten. Om 3 uur zijn we bij de grens en hebben we er weer een stempel in ons paspoort. Het landschap is direct al veel anders en je kan merken dat we vrij hoog zitten. Veel mensen hebben een deken rond geslagen, dit schijnt de nationale dracht te zijn. Om 5 uur zijn we in de lodge. Ieder heeft een eigen soort hutje. Stroom en warm water komt van een generator en die stopt er rond een uur of tien mee. Verder hebben we niet zoveel meer gedaan. Je kon nog naar een orkestje gaan kijken en luisteren, maar we vonden het allemaal wel even best zo. Om 7 uur konden we eten en om 8 uur lagen we al onder de wol.
Zondag 21 september
pgestaan met prachtig weer. Voor vandaag stond voor wie wilde het volgende op het programma: 's morgens een wandeling door het dorpje en omgeving en een bezoek aan het schooltje. 's Middags paardrijden. Wij zijn mee gaan wandelen en Lesotho is erg fotogeniek. Het ligt hoog en het contrast van een strak blauw lucht, rode lemen huisjes en bergen op de achtergrond maakt alles erg mooi, we hebben dan ook veel foto's gemaakt. We hebben het plaatselijk gebrouwen bier gedronken en hebben tekeningen gemaakt samen met schoolkinderen, en weer waren we een fantastische ervaring rijker. Het houdt maar niet op deze vakantie. 's Middag ben ik paard gaan rijden. We kozen voor een tocht van 2 uur, we rijden naar een soort van Canyon en onderweg kwamen we langs allerlei dorpjes. Het weggaan ging wat stroef en de paarden zijn toch niet echt heel tam en ook niet zo lief tegen elkaar, toen er iemand af viel werden we toch allemaal wat voorzichtiger. Daarna ging alles prima en hadden we een erg mooi tocht door het landschap van Lesotho.
Maandag 22 september
Weer terug naar Zuid Afrika en alweer zitten zijn we om 8 uur al op weg. De weg naar het golden gate NP is prachtig. Jammer genoeg hadden we geen tijd genoeg om een wandeling te maken in het park. We gingen direct door naar Drakensville. Onderweg hebben we wel onze eerste zebra's gespot. In Drakensville slapen we in een soort centre park. Met nog een stel deel je een huisje. Er is een zwembad en een restaurant.
Dinsdag 23 september
Vandaag gaan we wandelingen in Royal Natal NP. We kiezen voor een wandeling van 2 uur naar de Tiger falls en als we 's middags nog puf hebben willen we nog naar de rotstekeningen.
Ook dit park is weer prachtig en de wandeling is goed te doen. Je kunt achter deze waterval lopen en dat is wel leuk om te doen en je kan naar de top ervan klimmen. Onderweg kijk je over heel de vallei. Om half een waren wij als eerste terug bij de bus, het winkeltje was net dicht en we hadden nog wel zo'n dorst. De een na de ander kwam daarna binnen druppelen. De meeste wilden nog wel naar de rotstekeningen. Je kan daar alleen met een gids naar toe, en die bleek er al te zijn. Het was ondertussen twee uur en bloed heet. Eigenlijk was het niet meer verantwoord om in de zon te lopen. We keken dan ook met stomme verbazing naar onze gids die geheel gekleed in een plastic jasje en op nette schoenen ons vergezelde. We kregen het er nog warmer van. De tekeningen vielen wat tegen, maar de verhalen en het uitzicht op het amfitheater maakten veel goed.
Woensdag 24 september
Vandaag een reisdag op weg naar St. Lucia. Onderweg schijnen we niet veel tegen te komen om te eten, dus wordt voorgesteld om een picknick te kopen en die onderweg aan het strand op te eten. Zo gezegd, zo gedaan en 's middags lekker aan het strand gegeten. Een paar durfals gingen zwemmen, maar de golven waren erg hoog en het was best vervelend om weer terug aan de kant te komen. Wij hielden het daarom maar bij pootje baden. Vlak voor St. Lucia zagen we in de rivier nijlpaarden en aan het strand zagen we onze eerste krokodil. St. Lucia is een leuk plaatsje, het is wel heel toeristisch maar het is klein en overzichtelijk. Het hotel zit een beetje aan het eind van de straat, maar je bent overal heel dicht bij. Wij zijn eerst fotorolletjes in gaan slaan. Die zijn deze vakantie niet aan te slepen. We hadden er 9 van huis meegenomen, maar kwamen thuis met 17 volgeschoten rolletjes, Morgen hebben we onze eerste gamedrive.
Donderdag 25 september
Je moet niet teveel van uitslapen houden als je deze reis boekt, want dat kun je namelijk wel vergeten. We zitten om 6 uur in een open jeep op weg naar Huwilezi NP.
We waren het park nog niet in of we hadden onze eerst olifant al te pakken. Dit park staat bekend om zijn neushoorns en die hebben we dan ook gezien. Achteraf was ik blij dat we deze gamedrive geboekt hadden want we hebben hier meer gezien dan in het kruger park en hier ga je ook over onverharde wegen, het lijkt allemaal avontuurlijker. Maar naast de olifant en neushoorns, zagen we heel veel giraffen (deze hebben onze harten gestolen), impala's, waterbokken, kudu's, en wrattenzwijnen. Tussen de middag stond er een picknick voor ons klaar en na de middag gingen we terug richting het hotel.
's Middags in het dorpje nog eens een e-mail naar huis gestuurd.
Vrijdag 26 september
Om 7 uur schepen we in op de boot waarmee we een tocht over de rivier de st. Lucia gaan maken om krokodillen en nijlpaarden te spotten. We ontbijten aan boord.
De tocht is erg mooi en heel ontspannen. De nijlpaarden slapen ook nog en we zien alleen af en toe even een kop boven water komen om adem te halen. De krokodillen zien we wel en van heel dicht bij, als je zou willen zou je ze bijna kunnen aaien. Hier had niemand trouwens behoefte aan. Om 9 uur zijn we weer aan wal en de bus moet afgetankt worden voor de rit naar Swaziland. Voor de zekerheid kopen we toch nog maar een paar extra fotorolletjes.
Op naar Swaziland. Ze hadden gewaarschuwd dat het bij de grensovergang erg lang kan duren, maar bij ons viel het gelukkig mee. Om een uur waren we de grens gepasseerd en we konden nu een plaatsje vinden om te lunchen. Hiervoor stopten we bij een hotelletje. In Manzine stopten we nog bij een markt, maar deze viel nogal tegen. We dachten eens goed souvenirs in te kunnen slaan, maar gingen daar met lege handen weg.
De plaats waar we aankwamen om te overnachten was wel heel erg bijzonder. Midden in een natuurpark en iedereen had een beehive voor zichzelf. Wel gewone bedden, maar douchen en naar de WC is net als op de camping in een apart gebouwtje. Dit mocht de pret niet drukken, op het terrein van het kampement liepen struisvogels, impala's en wrattenzwijnen. 's Morgens zag je de apen in de bomen en net buiten het terrein zag je zebra grazen. Kan het nog mooier! En er stond ook nog eens niets op het programma, je kon doen en laten wat je wilde.
Het avondeten was een buffet en als de trommels klonken was het eten klaar. De logde ligt aan een meertje en als het donker is komen de nijlpaarden aan de kant om te grazen. Neem je zaklamp mee anders zijn ze niet te zien.
Zaterdag 27 september
Nog een hele volle dag hier, geweldig. Je kan in het park een wandeling maken en dat hebben we 's morgens gedaan. Je kan dan de nijlpaarden tegenkomen, maar bij voor ons bleven ze onzichtbaar. We zijn rond het meer gelopen, wat een aanrader is. Alleen ga niet te laat weg, wij liepen rond een uur of 12 nog rond en daarvoor was het toen toch echt te warm. 's Middags hebben we heerlijk niets gedaan. Lekker met een boek in stoelen gehangen en af en toe naar de rondlopende beesten kijken. Voer geen wrattenzwijnen, want dan worden ze helemaal wild en dat was best even schrikken.
De struisvogel koos de ingang van een beehive van een groepsgenoot als het ideale plaatje om haar ei te leggen. Die hebben dus heel de middag binnen gezeten. Nadat ze haar ei kwijt was ging ze het met man en macht verdedigen en vooral onze reisgenoot, die toevallig zijn rode broek aanhad, moest het ontgelden. Ook hij zat dus verplicht binnen. Omdat ze dat na een poosje toch wel gezien hadden, is de kampopzichter gehaald en die heeft Struisje weggejaagd en het ei meegenomen.
Zondag 28 september
Tijd om afscheid te nemen van Swaziland. Even buiten het park was nog een markt en daar zijn we gestopt en daar hebben we goed inkopen kunnen doen. Heel veel houtsnijwerk en dat zochten we. Dat we ook nog een Djembe en een tafelkleed zouden kopen hadden we vooraf niet gedacht. Pas terug in de bus gingen we beseffen dat het ook nog allemaal mee naar Nederland moest. Maar dat is gelukt!
Onderweg weer inkopen gedaan voor de lunch, we willen gaan picknicken in het Kruger park en zeg nu zelf, wie wil dat nu niet! Het weer was fantastisch en de picknick plaats ook. Heel veel vogels in de bomen en apen die rond rennen over het terrein en een kudu die ons vanuit de bosjes in de gaten houdt.
Om 3 uur kwamen we aan in de logde en die had een geweldig zwembad.
Om 7 uur moesten we klaar staan voor de nightdrive. Het was nog steeds erg warm, bijna iedereen kwam in korte broek en t-shirt aan en keken een beetje lachend naar de dekens die in de truck lagen. Tot we eenmaal aan het rijden waren, toen wilde iedereen wel een deken want het was erg koud. Direct buiten de poort kwamen we een groep buffels tegen, maar het hoogste punt van de avond was wel de 4 giraffen die voor ons op de weg liepen. We konden ze wel een minuut of 10 blijven volgen. Ook de jagende krokodil heeft een blijvende indruk achter gelaten.
Maandag 29 september
Om 6 uur zitten we al kant en klaar in de bus. Deze brengt ons naar het beginpunt van onze eerst gamedrive door het Krugerpark. En om 7 uur zijn we al in 2 kleinere jeeps aan het toeren door het park. We zien veel wild, het begint al met een Hyena op een tiental meters van onze jeep, daarna volgen nog zebra's, de altijd aanwezige impala's, Olifanten, in een flits zien we een luipaard en van veraf een groep leeuwen. Nu is het wel zo dat tussen deze encouters, soms ook wel een uur of langer niets te zien is, het is dan ook een lange, vermoeiende maar wel een mooie dag. Het enige wat we jammer vinden is dat de jeeps zoveel de verharde weg volgen, we hadden gedacht dat ze wel meer over de onverharde paden zouden rijden.
We rijden naar een lodge, net buiten het krugerpark en echt in de middel of nowhere. Iedereen heeft zijn eigen hutje in het bos, je ziet net nog het hutje van de buren staan. De wanden zijn van gaas, met daarvoor matten van Bamboe. Net of je buiten slaapt, heel leuk en avontuurlijk. Je hebt wel een eigen wc en een warme douche. Later blijkt dat niet iedereen deze accomodatie een succes vindt. Een aantal vinden het voldoende, ze zijn bang voor de muggen en ze hebben geen klamboe bij en ze zeggen dat we eigenlijk in het Krugerpark hadden moeten overnachten en nu slapen we erbuiten. Na het eten zitten we nog even bij het kampvuur, maar echt laat wordt het niet door deze vroege en lange dagen.
Dinsdag 30 september
En weer een vroege start, om zijn uur zijn we weer op weg. We gaan vanmorgen een bushwalk doen in een privepark grenzend aan het Krugerpark. Het wordt meer een gamedrive, maar deze is wel heel wat avontuurlijker dan die we in het Krugerpark gedaan hebben. Dit gaat echt over onverharde paden, langs afgronden en door riviertjes. We moeten goed oppassen om geen acaciatak in ons gezicht te krijgen. Maar het loont allemaal de moeite. We wandelen voor ongeveer een uur en het is toch wel anders of je een giraffe en een groep buffels vanuit de auto ziet of dat je er een paar honderd meter vanaf staat met een ranger met een geweer op uitkijk.
Weer terug in de auto naderen we 2 volwassen neushoorn met een kleintje tot op 25 meter afstand. Als de ranger dan de motor stilzet, en je ziet hoe groot zo'n neushoorn toch eigenlijk wel is, worden we toch allemaal een beetje stil en zenuwachtig. Als de neushoorn een stap verzet, vragen we de ranger heel beleefd om toch weer maar verder te rijden, we hebben het wel gezien. We ontbijten onderweg in het park. Een kok heeft alles voor ons klaar gezet, wat een luxe!
's Middags hebben we heerlijk een paar uur niets, alleen maar zwemmen en lezen en ook dat is vakantie! Een deel van de groep besluit om in deze lodge te blijven slapen. Ze hebben hun complete bagage meegenomen, schijnbaar hebben ze het daar gister na het eten nog over gehad. Wij hebben hier niets van meegekregen, omdat we vroeg zijn gaan slapen en vinden het ook helemaal niet nodig, we gaan gewoon naar de andere lodge, maar het brengt wel een naar sfeertje over de groep.
Woensdag 1 oktober
s morgens escaleert de splitsing van de groep. De eigenaar van de logde is woedend en dreigt met van alles en nog wat, dan doet iemand in de groep nog een ongelukkig uitspraak waardoor de rest denkt dat het hun schuld is en ruzie volgt. Voor dit uitgepraat is zijn we weer een uur verder. De anderen zitten ondertussen al een uur op ons te wachten. Het is wel uitgepraat, maar een aantal kunnen hier niet goed mee omgaan en trekken zich terug uit de groep. Gelukkig dat dit pas aan het eind van de reis gebeurd, want we hebben het echt ontzettend gezellig gehad met zijn allen.
Heel langzaam aan komt nu toch het eind van de vakantie in zicht. Vandaag rijden we naar Pretoria en vandaar gaan we weer naar huis. Maar er staan nog een aantal mooie bezienswaardigheden op het programma. Vandaag rijden we lang Blyde river Canyon. Dit was wel de eerste keer dat we in zuid Afrika geconfronteerd werden met zoveel andere toeristen. De bussen stonden letterlijk in rijen opgesteld. De potholes vonden we zelf het mooiste, we hadden ons veel voorgesteld bij Gods window's maar dat viel eigenlijk een beetje tegen.
In Graskop hebben we een oer-Hollandse pannenkoek op en toen begon de hele lange rit naar Pretoria. Snelweg, snelweg met de waarschuwing hier niet te stoppen als je leven je lief was. Lekker stukje weg. Om half 9 hebben we gegeten bij een wegrestaurant en om half 10 kwamen we helemaal gaar aan in Pretoria.
Omdat we morgen vertrekken wilden we de tassen toch nog in orde maken. Ook hebben we morgen nog een stadstour en een bezoek aan Soweto, we gaan dus weer vroeg op pad. Lia wil graag kleren en spulletjes verzamelen die we niet mee terug willen nemen om in Swaziland en Graaff Reinet uit te kunnen delen. Dat scheelt weer. De giraffe en de andere houten beeldjes passen in de grote bagage en de Djembe zetten we op zijn kop in onze dag rugzak. Zo moet het maar.
donderdag 2 oktober
We beginnen met een stadsrondrit door pretoria. Ook brengen we een bezoek aan het voortrekkers monument, maar eerlijk gezegd kan ons dat niet echt boeien. Tijdens de koffie nemen we alvast symbolisch afscheid van Lia en Arne, want een echt afscheidsdiner hebben we niet gehad. 's Middags hebben we een toer door Soweto. Deze township maakt wel deel uit van de geschiedenis van Zuid Afrika en we gaan dan ook naar het huis van Nelson Mandela. Ook dit maakt allemaal niet echt indruk op ons. De township in Graaff Reinet raakte ons meer, maar misschien hebben we al te veel indrukken opgedaan en zijn we bij met ons hoofd al weer teveel met de terugreis bezig. Om 4 uur gaan we dan naar het vliegveld, eerst eten we nog een hapje en dan gaan we inchecken. We nemen nu echt afscheid en dan is het dag Zuid Afrika. We wisten niet dat je zo mooi was en zoveel te bieden had. We hebben een geweldig tijd gehad hier, Bedankt dat je dat met ons wilde delen.
Vrijdag 3 oktober
Na een lange vlucht zetten we weer voet op Nederlandse bodem. Voor zover we nu kunnen zien zijn alle souvenirs heel aangekomen. We nemen afscheid van onze groepsgenoten, die je toch goed leert kennen in drie weken en spreken af om binnenkort een reünie te houden. En dan zijn we na 24 dagen weer thuis. Heel onwerkelijk. Maar we hebben echt een fantastische reis gehad om op terug te kijken. Vlug brengen we nog de rolletjes naar de fotograaf. Alle kleren gaan in de was. Op bezoek bij familie en dan weer op naar het gewone leventje.
Het dagboek van 19 klipdassies
Het is 8 uur in de morgen en we zijn weer al op weg naar het waterfront. We willen vandaag naar Robbeneiland, maar hebben geen kaartjes. We willen vroeg bij het loket zijn om nog kaartjes voor vandaag te pakken proberen te krijgen en dat lukt. We kunnen mee met de eerst boot nog wel en die vertrekt om 9 uur. Het stormt nog steeds, dus ik ben niet helemaal gerust op de overtocht. We schepen allemaal in op een grote catamaran, ik blijf benedendeks en buiten zo hoop ik het minste last te hebben. De overtocht verloopt verder zonder problemen, het uitzicht vanaf het water op kaapstad met daarachter de waterberg is prachtig. Op het Robbeneiland aangekomen worden we allemaal verzocht om plaats te nemen in een van de bussen die klaar staan. Dit zijn de bussen waarmee de gevangen vroeger ook werden vervoerd. In iedere bus is een gids, hij zal ons verder begeleiden. De gidsen zijn ex-gevangenen van robbeneiland. Een stuk van robbeneiland is een natuurreservaat en daar gaan we eerst met de bus doorheen, en dan is het tijd voor de gevangenis. Een andere ex-gevangen wacht ons op om te vertellen over de tijd dat hij hier gevangen zat en hoe ze behandeld werden. De rillingen lopen nog over mijn rug als ik hier aan terug denk. Na dit schokkend verhaal gaan we verder de gevangenis door en komen we ook bij de cel van Nelson Mandela. Dan zit de 3 uur durende tocht erop en kunnen we weer inschepen. De terugtocht verloopt minder rustig, omdat we nu wind tegen hebben, maar we blijven allemaal gezond. We zitten wel al te kijken of we het kabelbaantje bij de tafelberg naar boven zien gaan, maar we zien niets en later bevestigd Arne dit, de tafelberg is nog steeds gesloten. Het zal ons toch niet gebeuren dat we Kaapstad verlaten zonder op de tafelberg te zijn geweest!
Terug op het waterfront gaan we eerst een hapje eten. Na het eten gaan we snel een kijkje nemen in de Mitchel brewery die zich ook aan het waterfront bevind. En zo kan Rogier weer een aantal nieuwe biertjes aan zijn lijst toevoegen. Na het eten splitst de groep zich, een aantal gaat winkelen of niets doen. De meesten gaan de stad in, al dan niet op eigen houtje. Ook wij willen de stad graag in en we gaan eerst naar het oude deel, we stoppen bij het kasteel en lopen door de straten met nog veel oude, Nederlandse gebouwen, de stadstour eindigen we in de VOC tuinen, waar naast de planten toch de eekhoorntjes wel favoriet zijn. Met de bus gaan we naar het begin punt van de kabelbaan, van hier heb je ook een mooi uitzicht over de stad. We snappen wel dat de kabelbaan niet gaat, je kan zelfs nauwelijks stil blijven staan, zo hard waait het.
Voor 's avonds hebben we met z'n achten afgesproken om wat te gaan eten, zoals ik al eerder schreef, is het 's avonds niet echt veilig om op straat te lopen, en nadat we dus belaagd zijn zit de schrik goed in onze benen en gaan we terug om te gaan eten in het Italiaanse restaurant tegenover het hotel. Het eten is hier trouwens heerlijk.
Weer vroeg op, en het is prachtig, windstil weer! Vandaag staat een bezoek aan Stellenbosch en de kaap op het programma, maar we kunnen nu ook beroemde berg op! Met algemene stemmen kiezen we ervoor om het wijnproeven in Stellenbosch te laten vallen en de tafelberg op te gaan.
En dit had ik dus echt voor geen goud willen missen. Het uitzicht is natuurlijk overweldigend, maar het is een hele andere wereld daarboven op die berg. We zien ook klipdassies en iedereen vindt die zo grappig dat ze direct geadopteerd worden als mascottes van de reis. Omdat we vandaag ook nog naar de Kaap willen hebben we een druk programma en zitten we om 11 uur weer in de bus. In houtbaai lunchen we en gaan we daarna op een boot naar een echt Robben eiland. Je mag niet van de boot af, maar de boot komt wel dicht bij het eiland, wat helemaal vol ligt met zeehonden.
Na de zeehonden stonden de pinguins op het programma. Vanaf de bus moet je nog best een stukje over het strand voor je bij de kolonie komt. Een verdwaald pinguin op het strand werd dus in eerste instantie door heel de groep belaagd, omdat we dachten dat hij de enige van heel de kolonie op het strand was. Maar dat viel gelukkig mee toen we eenmaal op de juiste plaats waren. Via een houten pad loop je tussen de pinguins en je kan ze echt van heel dicht bij zien. Ook hier waren we aan een strak schema gebonden en na een uurtje was het weer tijd om op te stappen.
En dan komen we toch eindelijk bij de kaap aan. Je kan daar twee wandelingen maken, omdat we geen tijd hebben voor allebei moeten we kiezen. We willen wel heel graag dat ene bekende bord zien, dus kiezen we voor die wandeling. De bus rijdt rond en pikt ons, beneden (bij dat bord) weer op. Deze wandeling is echt een aanrader, je loopt een klein uurtje, maar het is allemaal bergafwaarts. Het waait hier weer wel ontzettend hard. Ze waarschuwen ook voor bavianen (bobejanen in het zuid Afrikaans), maar als wij er zijn, zijn ze net allemaal op vakantie ofzo, want we zien er maar een en die heeft absoluut geen belangstelling voor ons of onze tassen.
Arne heeft ergens onderweg een restaurant gereserveerd, als we daar aan komen blijkt dat een poepchique tent te zijn, wel voelen ons toch wel wat opgelaten als we daar in onze afritsbroeken en bergschoenen binnen vallen, maar wederom heerlijk gegeten.
Een deel van de groep gaat vanmorgen walvissen spotten, wij hebben ze al eens gespot en willen het stadje gaan bekijken. We zwaaien de anderen uit en gaan die morgen lekker ons eigen gang. Als iedereen weer terug is gaan we de tassen ophalen en dan rijden we door naar Tstitikamma National Park. We lunchen daar en daarna gaan we wandelen. Er is een wandeling naar een uitzichtpunt en die nemen we. Het eerste stuk loop je door het bos over houten vlonders tot je bij de hangbrug aankomt. Na de hangbrug gaat een best even steil naar boven. Je bereikt het eerste uitkijkpunt een bankje en dan heb je het ergste van de wandeling gehad, het is dan nog een minuut of 15 doorlopen tot het volgende uitzichtpunt. Onderweg zagen we nog de nationale bloem van Zuid Afrika, de protea, in bloei staan. Op weg terug naar de bus kregen we als afscheid nog een mooie walvis staart net voor de kust.
Langs de weg terug naar Plettenberg baai kom je langs de hoogste bungee jump brug van Zuid Afrika, daar stopten we om te kijken en omdat een van de groep wel een poging wilde wagen tot hij zag hoe hoog het wel niet was en er toch maar vanaf zag.
's Avonds met een deel van de groep in Plettenberg baai gegeten en na de nodige wijntjes en als afzakkertje een cocktail die 'liquid cocaine'heette werd het steeds gezelliger. In de bus draaide arne het lied 'Loslappie'dat uit volle borst meegezongen werd en ter plaatste als lijflied van de groep werd geadopteerd. Al werd de tekst door sommigen aangepast van loslappie in klipdassie.
pgestaan met prachtig weer. Voor vandaag stond voor wie wilde het volgende op het programma: 's morgens een wandeling door het dorpje en omgeving en een bezoek aan het schooltje. 's Middags paardrijden. Wij zijn mee gaan wandelen en Lesotho is erg fotogeniek. Het ligt hoog en het contrast van een strak blauw lucht, rode lemen huisjes en bergen op de achtergrond maakt alles erg mooi, we hebben dan ook veel foto's gemaakt. We hebben het plaatselijk gebrouwen bier gedronken en hebben tekeningen gemaakt samen met schoolkinderen, en weer waren we een fantastische ervaring rijker. Het houdt maar niet op deze vakantie. 's Middag ben ik paard gaan rijden. We kozen voor een tocht van 2 uur, we rijden naar een soort van Canyon en onderweg kwamen we langs allerlei dorpjes. Het weggaan ging wat stroef en de paarden zijn toch niet echt heel tam en ook niet zo lief tegen elkaar, toen er iemand af viel werden we toch allemaal wat voorzichtiger. Daarna ging alles prima en hadden we een erg mooi tocht door het landschap van Lesotho.
Vandaag gaan we wandelingen in Royal Natal NP. We kiezen voor een wandeling van 2 uur naar de Tiger falls en als we 's middags nog puf hebben willen we nog naar de rotstekeningen.
Ook dit park is weer prachtig en de wandeling is goed te doen. Je kunt achter deze waterval lopen en dat is wel leuk om te doen en je kan naar de top ervan klimmen. Onderweg kijk je over heel de vallei. Om half een waren wij als eerste terug bij de bus, het winkeltje was net dicht en we hadden nog wel zo'n dorst. De een na de ander kwam daarna binnen druppelen. De meeste wilden nog wel naar de rotstekeningen. Je kan daar alleen met een gids naar toe, en die bleek er al te zijn. Het was ondertussen twee uur en bloed heet. Eigenlijk was het niet meer verantwoord om in de zon te lopen. We keken dan ook met stomme verbazing naar onze gids die geheel gekleed in een plastic jasje en op nette schoenen ons vergezelde. We kregen het er nog warmer van. De tekeningen vielen wat tegen, maar de verhalen en het uitzicht op het amfitheater maakten veel goed.
Om 7 uur schepen we in op de boot waarmee we een tocht over de rivier de st. Lucia gaan maken om krokodillen en nijlpaarden te spotten. We ontbijten aan boord.
De tocht is erg mooi en heel ontspannen. De nijlpaarden slapen ook nog en we zien alleen af en toe even een kop boven water komen om adem te halen. De krokodillen zien we wel en van heel dicht bij, als je zou willen zou je ze bijna kunnen aaien. Hier had niemand trouwens behoefte aan. Om 9 uur zijn we weer aan wal en de bus moet afgetankt worden voor de rit naar Swaziland. Voor de zekerheid kopen we toch nog maar een paar extra fotorolletjes.
Op naar Swaziland. Ze hadden gewaarschuwd dat het bij de grensovergang erg lang kan duren, maar bij ons viel het gelukkig mee. Om een uur waren we de grens gepasseerd en we konden nu een plaatsje vinden om te lunchen. Hiervoor stopten we bij een hotelletje. In Manzine stopten we nog bij een markt, maar deze viel nogal tegen. We dachten eens goed souvenirs in te kunnen slaan, maar gingen daar met lege handen weg.
De plaats waar we aankwamen om te overnachten was wel heel erg bijzonder. Midden in een natuurpark en iedereen had een beehive voor zichzelf. Wel gewone bedden, maar douchen en naar de WC is net als op de camping in een apart gebouwtje. Dit mocht de pret niet drukken, op het terrein van het kampement liepen struisvogels, impala's en wrattenzwijnen. 's Morgens zag je de apen in de bomen en net buiten het terrein zag je zebra grazen. Kan het nog mooier! En er stond ook nog eens niets op het programma, je kon doen en laten wat je wilde.
Het avondeten was een buffet en als de trommels klonken was het eten klaar. De logde ligt aan een meertje en als het donker is komen de nijlpaarden aan de kant om te grazen. Neem je zaklamp mee anders zijn ze niet te zien.
En weer een vroege start, om zijn uur zijn we weer op weg. We gaan vanmorgen een bushwalk doen in een privepark grenzend aan het Krugerpark. Het wordt meer een gamedrive, maar deze is wel heel wat avontuurlijker dan die we in het Krugerpark gedaan hebben. Dit gaat echt over onverharde paden, langs afgronden en door riviertjes. We moeten goed oppassen om geen acaciatak in ons gezicht te krijgen. Maar het loont allemaal de moeite. We wandelen voor ongeveer een uur en het is toch wel anders of je een giraffe en een groep buffels vanuit de auto ziet of dat je er een paar honderd meter vanaf staat met een ranger met een geweer op uitkijk.
Weer terug in de auto naderen we 2 volwassen neushoorn met een kleintje tot op 25 meter afstand. Als de ranger dan de motor stilzet, en je ziet hoe groot zo'n neushoorn toch eigenlijk wel is, worden we toch allemaal een beetje stil en zenuwachtig. Als de neushoorn een stap verzet, vragen we de ranger heel beleefd om toch weer maar verder te rijden, we hebben het wel gezien. We ontbijten onderweg in het park. Een kok heeft alles voor ons klaar gezet, wat een luxe!
's Middags hebben we heerlijk een paar uur niets, alleen maar zwemmen en lezen en ook dat is vakantie! Een deel van de groep besluit om in deze lodge te blijven slapen. Ze hebben hun complete bagage meegenomen, schijnbaar hebben ze het daar gister na het eten nog over gehad. Wij hebben hier niets van meegekregen, omdat we vroeg zijn gaan slapen en vinden het ook helemaal niet nodig, we gaan gewoon naar de andere lodge, maar het brengt wel een naar sfeertje over de groep.
s morgens escaleert de splitsing van de groep. De eigenaar van de logde is woedend en dreigt met van alles en nog wat, dan doet iemand in de groep nog een ongelukkig uitspraak waardoor de rest denkt dat het hun schuld is en ruzie volgt. Voor dit uitgepraat is zijn we weer een uur verder. De anderen zitten ondertussen al een uur op ons te wachten. Het is wel uitgepraat, maar een aantal kunnen hier niet goed mee omgaan en trekken zich terug uit de groep. Gelukkig dat dit pas aan het eind van de reis gebeurd, want we hebben het echt ontzettend gezellig gehad met zijn allen.
Heel langzaam aan komt nu toch het eind van de vakantie in zicht. Vandaag rijden we naar Pretoria en vandaar gaan we weer naar huis. Maar er staan nog een aantal mooie bezienswaardigheden op het programma. Vandaag rijden we lang Blyde river Canyon. Dit was wel de eerste keer dat we in zuid Afrika geconfronteerd werden met zoveel andere toeristen. De bussen stonden letterlijk in rijen opgesteld. De potholes vonden we zelf het mooiste, we hadden ons veel voorgesteld bij Gods window's maar dat viel eigenlijk een beetje tegen.
In Graskop hebben we een oer-Hollandse pannenkoek op en toen begon de hele lange rit naar Pretoria. Snelweg, snelweg met de waarschuwing hier niet te stoppen als je leven je lief was. Lekker stukje weg. Om half 9 hebben we gegeten bij een wegrestaurant en om half 10 kwamen we helemaal gaar aan in Pretoria.
Omdat we morgen vertrekken wilden we de tassen toch nog in orde maken. Ook hebben we morgen nog een stadstour en een bezoek aan Soweto, we gaan dus weer vroeg op pad. Lia wil graag kleren en spulletjes verzamelen die we niet mee terug willen nemen om in Swaziland en Graaff Reinet uit te kunnen delen. Dat scheelt weer. De giraffe en de andere houten beeldjes passen in de grote bagage en de Djembe zetten we op zijn kop in onze dag rugzak. Zo moet het maar.