Doordat het bedrijf waar ik werkte failliet ging en Rogier nog veel overuren had staan hadden we ineens de mogelijkheid om lang op vakantie te gaan. We waren al eens voor 4 weken naar Australie geweest en hadden altijd gezegd dat we terugwilden, maar dan voor langere tijd. De keuze was voor ons dus niet moeilijk; het werden 10 weken Australie. Via internet een campertje geboekt en tickets geregeld en op 8 oktober was het dan zover. We vertrokken!!
We landden op Brisbane en zouden 10 weken later weer vanuit Perth vertrekken. Al die tijd hadden we de camper tot onze beschikking. We hebben de afstand helemaal rijdend afgelegd. En dat zijn heel wat kilometers geworden.
Het verslag is van dag tot dag, maar omdat 10 weken best veel dagen is zal ik het proberen niet te lang te maken. Ik zal wel over iedere dag schrijven. Soms hebben we alleen gereden en weinig ondernomen. Ondanks alle grote afstanden en de soms eentonige landschappen, vonden we het rijden nooit vervelend, want hoe gek ook er was altijd wel iets te zien, dat ons interesseerde.
8 - 9- 10 oktober Brussel - Brisbane. (15 km)
Ons vluchtschema was Brussel - London - Kuala Lumpur - Brisbane. De vlucht ging erg voorspoedig, maar het blijft een ontzettend lange zit. We landen om 7 uur 's morgens in Brisbane en om 8 uur stonden we bij Britz waar onze camper klaar zou staan. Alleen kregen we hem niet mee.....!!! We hadden er nooit aan gedacht dat er op de creditcard een max. limiet per dag zat en de huur van ons campertje zat erboven. Met onze jetlag alle banken afgeweest maar niemand kon ons helpen. Mastercard gebeld, maar het moest geregeld worden door onze eigen bank, en die is pas Australische tijd 17.00 uur open. Na wat heen en weer gepraat kregen we hem dan toch mee, maar moesten dan de volgende morgen alles verder komen regelen. Naar een camping in Brisbane gereden. Het was nu ondertussen 3 uur 's middags. Eindelijk gedouched en eens wat gegeten. Om 5 uur de bank gebeld en toen konden en moesten we eindelijk niets meer en konden we gaan slapen!!!
Rogier was ook nog jarig vandaag, maar dat was er door alle commotie een beetje bij ingeschoten, dat maken we morgen goed.
Donderdag 11 oktober Brisbane - Main Beach (103 km)
Toch wel wat onrustig geslapen. Om half 3 al klaar wakker. Om half 6 al op, gewassen en gegeten. We konden pas om half 8 van de camping af. Om 8 uur stonden we weer bij Britz. Nu werkte alles gelukkig wel. Wel hadden we nog ontdekt dat een raam niet op slot kon. Dat moest gerepareerd worden en zou even duren. Wij zijn ondertussen koffie gaan drinken en na een uurtje was alles oke en konden we dan eindelijk op pad richting Surfers Paradise. We zijn terecht gekomen in Main Beach net iets voor Surfers Paradise. De camping lag pal aan het strand en op loopafstand van het centrum. Eerst wat gaan eten, boodschappen gedaan, een dutje gedaan
Vrijdag 12 oktober Main Beach - Byron Bay (166 km)
Om 6 uur zaten we al aan het ontbijt. Daarna een strandwandeling en we konden niet geloven dat het al zo druk was op het strand. Er werd al volop gesurfd, gejogged, gezwommen, gewandeld, het leek al wel midden op de dag.Het campertje weer opgezocht en op weg naar Springbrook NP. De wegen ernaar toe zijn prachtig, maar schieten niet erg op. We wilden in Springbrook NP gaan wandelen, maar alle wandelpaden waren dicht vanwege brandgevaar. Weer terug naar de kust gereden en in Byron Bay een camping opgezocht.
Voor het eerst zelf gekookt, Gebakken aardappeltjes, sla en karbonaatjes.
Zaterdag 13 oktober Byron Bay - Hawks Nest (594)
Weer om 5 wakker, maar nu wel wat beter geslapen. Ontbeten en op weg. We hadden besloten om nu maar via de hoofdwegen richting Sidney te rijden. Om half 7 op weg. Om 9 uur ergens onderweg koffie gedronken. In Coffs Harbour eindelijk een "grote"supermarkt gevonden. Goed inkopen gedaan. We hadden gezegd dat we de eerste camping naar Tallee zouden nemen en die kwam natuurlijk niet. Uiteindelijk doorgereden naar Hawks nest, dat ligt aan de kust en in het bos schijnt een Koala Kolonie te leven. Nu we hier dan toch waren wilden we dat ook wel zien. We kwamen daar om half 6 aan. Gegeten, gedouched en weer geslapen. Vandaag heel wat kilometers gereden. Snelwegen zoals hier, hebben ze daar niet. Wat daar de snelwegen zijn, zijn hier de 80 km wegen. Je mag wel 110, maar met ons campertje vinden we 90 hard zat. Voor een kleine 600 km ben je met stoppen en alles erbij, toch wel een hele dag bezig.
Zondag 14 oktober Hawks Nest - Nurrabeen (260 km).
''s Morgens eerst begonnen met een strandwandeling. Heerlijk dat struinen langs het water, dat hebben we heel wat keren gedaan. We zagen dolfijnen voor de kust, deze dag kon al niet meer stuk. Koala's hebben we trouwens niet gezien. Na het strand zijn we naar de plaats geweest waar de koala's horen te zitten. Ze waren waarschijnlijk op vakantie, want we konden ze niet vinden. We hebben een hele poos door het bos gelopen, wat heel nat en klam was en vol spinnewebben zat, maar onze moeite werd helaas niet beloond. Ik had er alleen een teek van in mijn lies overgehouden, maar die vond ik 's avonds onder de doche pas.
Voor we weer op de snelweg zaten, zagen we nog wel Pelikanen en die vonden ons brood heerlijk. Wat een grappige beesten zijn dat toch! Verder naar Sydney. Hoe dichter we daar bij kwamen, hoe drukker het werd. De dichts bijzijnde camping is in Nurrabeen. Eerst nog even in Manly gekeken of ze daar toevallig toch ook geen camping begonnen waren, maar we moesten toch echt terug. Had de Lonely Planet toch weer gelijk! De camping voor 2 nachten geboekt. Morgen gaan we met de bus en de boot naar Sidney.
Maandag 15 oktober Nurrabeen - Sydney - Nurrabeen (0 km)
Met de bus van 7.08 naar Manly. De bushalte is voor de camping. Vanaf Manly met de ferry naar Sidney, waar we in Circular Quay uitstappen en dat is gelijk in het centrum. Vanaf de boot een prachtig uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. We troffen het ook nog, het was heerlijk weer. Eerst zijn we naar het Opera House gelopen en erin gekeken. Toen was het koffietijd in "The Rocks". Na de koffie was het tijd voor de Harbour Bridge. We zijn hem helemaal overgelopen en hebben het museum bezocht. Je kan hem ook beklimmen, maar dat hebben wij niet gedaan. Rogier klimt tijdens zijn werk al zoveel, dat hij er niet speciaal iets voor voelde en ik heb ontzettend hoogtevrees en was al nooit van plan om die brug op te gaan, het was zo al hoog genoeg. De rest van de dag de stad en andere toeristen plekken van Sidney bezocht. Met de ferry weer terug naar Manly, waar een Pizza gegeten hebben. Leuke stad, leuke dag.
Dinsdag 16 oktober Nurrabeen - Katoomba (Bleu Montains) (142 km)
Het viel niet mee om Sydney uit te komen. Het was ong. 50 km alleen maar langzaam rijden en stoplichten. We reden wel midden in de ochtendspits, maar toch dit is niet Australisch. s Middags neergestreken in Katoomba. Dit is denk ik ook wel HET toeristen plaatsje in de Bleu Montains. Wij vonden het erg leuk. Je zit dicht bij alle highlights en je kunt er heel mooi wandelen. In Katoomba ook een internetcafe gevonden. Ik zou nog via de mail te horen krijgen of ik na mijn vakantie een baan zou hebben of niet (de sollicitatiegesprekken had ik de week voor we weggingen gehad). Je begrijpt dat ik wel benieuwd was. En...er was inderdaad bericht of ik zo snel mogelijk telefonisch contact met hun op wou nemen. Verder nog een mailtje naar iedereen gestuurd en daarna de Bleu Mountains verkend.
s Avonds naar het bedrijf gebeld en ik heb de baan gekregen. Ze waren bereid te wachten tot ik terug was. Voor mij het perfecte scenario. Zonder baan weg en toch weer werk bij terugkomst. Hoef ik gelukkig niet direct de malle molen van het arbeidsburo enzo in.
Woensdag 17 oktober Katoomba - Blackheath (45 km)
Vanmorgen eerst terug naar het dorp voor koffie en daarna de rest van de dag wandelingen door de Bleu montains gemaakt. Overnacht in Blackheath.
Donderdag 18 oktober Blackheath - Young (274 km)
Vanmorgen was het rennen naar de WC. Help!!!! Ik heb diarree. Hoe ik daar nu weer aan kom? Hopelijk is het weer snel over.
Na dit alle om iets over 8 op weg richting Lithgow, doorgereden naar Bathurst wat best een heel leuk plaatsje is. Daar wat rondgestruind en verder naar Young voor de overnachting.
Vrijdag 19 oktober Young - Old aberminy (295 km)
Eindelijk We hebben ze gezien…..Kangaroes in het wild en niet zomaar een één hele kudde!!!!! We konden niet heel dichtbij komen want dan begonnen ze allemaal weg te springen, maar ook dat was weer een heel leuk gezicht. Ik sta vandaag op een dieet van droge biscuitjes, thee en bananen, want ik ben nog steeds aan de diarree. We rijden vandaag door Kosciusko Nationaal Park. Hier is het ook waar we dan toch de kangaroes zagen. Ook komen we hier op het hoogste (berijdbare) punt van Australië. Hier ligt een vervallen goudzoekers dorpje. Er is een uitgezette wandeling. Je ziet niet meer heel veel, maar wij vonden het wel de moeite waard. Zeker omdat we toch weeral een aantal uren hadden gereden.
Zaterdag 20 oktober Old Aberminy - Eden (236 km)
Vannacht bijna bevroren. Het was een heel koud nachtje. Om 8 uur werden de kakatoes gevoerd en dat wilden we graag zien. We hadden al onze warme kleren aan en zijn naar de voerplek gereden en daar was het wel 20 graden warmer. Na een opmerking daarover te hebben gemaakt zei de eigenaar dat de plek waar wij stonden dat ‘Siberië’ genoemd word omdat daar altijd een hele koude wind waait die van over het meer komt. Aardig dat wij daar mochten staan!, maar met de kakatoes heeft hij dat weer goed gemaakt.
Daarna doorgereden naar het plaatje Eden, daar is een walvis museum wat wel de moeite waard was. De kust is ook erg mooi. We hebben aan het strand een kampeerplaats gezocht en nog een lange wandeling gemaakt.
Zondag 21 oktober Eden - Stratford (337 km)
Lekker in het zonnetje ontbeten. We rijden door een heel uitgestrekt en onbewoond bos. Na bijna 100 km komen we eindelijk in een gehuchtje waar we dan ook maar gelijk een kopje koffie drinken. Bij Lake Entrance is meer te doen. Door middel van een brug kom je bij het strand. Dat is heel apart want er ligt voor Lake Entrance een soort eiland en dan komt pas de zee. Op dat eiland is ook weer een wandelpad uitgezet. Alleen om terug te gaan via het strand was erg zwaar. Het zand was erg rul, wij hebben dus snel het pad door de bossen weer opgezocht. Hele leuke wandeling staat ook in de Lonely Planet. Nog doorgereden naar Stratford waar we tot onze verbazing een camping vonden van een Nederlands echtpaar, die nog Klomp heet ook, kan het Nederlandser. Op camping zaten veel possums, maar toen wij ze wilden bekijken lieten ze zich natuurlijk niet zien. Dit tot grote frustratie van de eigenaar. Nadat de eigenaar naar binnen was hebben we er uiteindelijk toch nog een paar gespot.
Maandag 22 oktober Stratford - Wilsson Prom.NP (201 Km)
In plaats van door te rijden naar Melbourne zijn we eerst naar Wilsson Prom gegaan en daar hebben we geen spijt van gehad. In Tidal river is een mooie maar hele basic camping. Je hebt geen electrisch maar wel douches. Maar hij ligt geweldig echt midden in de natuur aan een rivier en aan de andere kant heb je de kust. De papegaaitjes komen uit je handen eten en s avonds lopen de wombats over de camping. En je kunt er heerlijk wandelen. Op de weg naar de camping hebben we ook Emu’s en een stekelvarken gespot. Wilsson Prom is echt de moeite waard.
Dinsdag 23 oktober Wilsson Prom - Philip Island (213 km)
Vandaag Melbourne gepasseerd en direct doorgereden naar Philip Island. We hadden niet veel zin om Melbourne in te gaan en zijn er dus zomaar langsgereden. Op Philip Island regent het pijpestelen. In de stromende regen de koala’s bezocht. En ’s avonds naar de pinguins. Daar mag je geen foto’s nemen en het zijn hele kleine pinguins ongeveer de grote van een kip. Het was erg druk met toeristen maar wel de moeite waard.
Tegen zonsondergang komen de beestjes uit het water. Ze vormen dan groepjes die gezamenlijk het strand over gaan steken naar hun nestjes. Ze zijn niet zo heldhaftig en ze beginnen een paar keer te rennen, maar bedenken zich dan en dan gaan ze allemaal weer terug. En begint alles weer van voren af aan, tot ze moedig genoeg zijn om het hele eind te volbrengen. Het is een heel komisch zicht, maar ik had ook wel een beetje medelij met ze. Je kunt ze heel goed zien en horen als ze hun nestjes op zoeken.
Het weer werkte helemaal niet mee, want het is al die tijd blijven regen.
Woensdag 24 oktober Philip Island - Angelsea (269 km)
Weer van Philip Island vertrokken richting Great Ocean road. In Angelsea overnacht.
Donderdag 25 oktober Angelsea - Apollo Bay (101 km)
Na Angelsea wordt de weg erg mooi. Bij Lorne zijn we een stukje het land ingereden om een waterval te bezichtigen. Dezelfde weg weer terug genomen, omdat we wel langs de kust verder willen. De waterval is mooi en je kunt tot bij rivier komen door middel van een trap. Je kunt ook nog een stuk langs de rivier lopen, zelfs weer helemaal terug naar Lorne. Wij hebben een stuk gelopen en zijn weer teruggedraaid om ons campertje weer op te zoeken. De trappen naar boven vallen niet mee. Terug in Lorne een paar boodschappen gedaan en voor s nachts een plaatsje gezocht in Apollo Bay.
Vrijdag 26 oktober Apollo Bay - Warrambool (193 km)
Na Apollo Bay gaat de weg helemaal landinwaarts. Eerst wilden we nog een bezoek brengen aan een vuurtoren, maar die was nog dicht. Wel zagen we daar in de bossen een Koala in het wild, en dat is zelfs voor in Australië vrij uniek. Het regent!! En het wordt steeds slechter. Bij een Road house koffie gedronken en dan begint het beroemde stuk van de Ocean Road. Gelukkig knapt s middags het weer op anders hadden we niet veel gezien. Het zijn nu alleen nog buien. Mooi is het hier! Onvoorstelbaar! Er zijn een aantal uitzichtpunten langs de weg en die zijn allemaal de moeite waard. Bij de eerste kun je afdalen naar het strand en sta je aan de voet van de eerst apostel. De volgende stop is het uitzicht van bovenaf op de 12 apostelen.
Zaterdag 27 oktober Warrambool - Halls Gap (182 km)
Op weg naar Grampian NP. Daar waren we om ong. 12 uur, dus konden we nog heel de middag dingen bekijken. We hebben gekozen voor een wandeltocht naar de Pinacle. Die tocht is echt de moeite waard. Niet alleen voor het uitzicht wat je op het eind hebt, maar vooral voor de tocht ernaar toe. Die is heel afwisselend en op geen enkel moment saai. We dachten over een geplaveid pad te lopen, maar het is alles behalve dat. Je loopt via rekjes langs ravijnen en tussen nauwe rotsopeningen door en die kom je op en af via ladders. Op Halls Cap op de camping gaan, waar tussen de campers en carvans door een aantal kangaroes liepen. ‘s Avonds nog een wandeling over de camping gemaakt en toen zagen we een natuurfenomeen waar we het bestaan niet van wisten, maar een medekampeerster wees ons erop. Er zat een ring rond de maan. Het was volle maan en rond de maan stond een grote cirkel in de lucht. Het voorspelt slecht weer.
Zondag 28 oktober Halls Gap - Ouyen (328 km)
Het zonnetje schijnt zelfs, gelukkig heeft de ring rond de maan niet aan zijn voorspelling voldaan. Vannacht is hier de zomertijd begonnen, we zijn dus later op dan we gewend zijn. Bij de Mackenzie falls zijn we van de top van de waterval naar beneden gelopen. Veel trappen.
Onze volgende bestemming wordt Broken Hill, maar daar doen we wel een paar dagen over. Het landschap wordt wel steeds wijdser, we laten de bergen en bossen achter ons en gaan nu meer de outback in. We rijden eerst door een landbouw gebied. Ook de wolken verdwijnen langzaam. In Ouyen voor de nacht gestopt. Er is hier niet veel te beleven. Het waait behoorlijk, maar het is droog en warm en omdat het nog niet zo vroeg is heb ik snel een was gedraaid. Met die wind was die in no-time droog.
‘s Avonds nog door het dorpje gelopen en bij een plaatselijk barretje/snackbar/coffeeshop nog een kopje koffie gedronken.
Maandag 29 oktober Ouyen - Mildura (180 km)
Na een uur rijden waren we in Mildura. We hebben eerst wat gewinkeld. Mildura ligt aan een grote rivier waar radar schepen op varen. Aan de rivier hebben we gepicknick. Daarna een oude homestead bezocht. Mildura is ook bekend vanwege de vele wijnboerderijen in de omgeving. We hebben na de homestead de wijnroute gereden. De wijnboerderijen zelf vielen wat tegen. We dachten kleine knusse wineries te bezoeken, maar ze zijn erg groot en erg commercieel.
Dinsdag 30 oktober Mildura - Broken Hill (310 km)
Vandaag komen we in de echte outback. Van Mildura naar Broken hill is het 300 km. Dit is één weg, met daaraan behalve een roadhouse helemaal niets. Geen dorpje geen huizen, geen afslagen. Bij het roadhouse gestopt voor een kopje koffie. Er zit een ouder echtpaar in en het staat nu te koop. Als je daar zit heb je echt een eenzaam bestaan. Er zullen wel auto’s stoppen, maar de afstand Mildura/broken Hill is weer te kort voor roadtrains om hier een stop te maken. In Broken Hill aangekomen eerst het stadje een beetje verkend en nog wat boodschappen gedaan, daarna een plekje gezocht om te slapen. Het wordt een camping net buiten het stadje. Ze hebben zelfs een zwembad. Aan het eind van de middag hebben we daarin een duik genomen. Onze buren zijn een ouder Australisch echtpaar uit Melbourn die met hun caravan voor een aantal maanden aan het rondtrekken is.
Woensdag 31 oktober Broken Hill - Silverton - Broken Hill (86 km)
Gisteren hadden we bij de tourist office geboekt voor een bezoek aan de ‘school on the air’. Hier krijgen kinderen in de afgelegen gebieden les via de radio. Je kunt zo’n les bijwonen en je krijgt dan uitleg hoe z’n school draaiend wordt gehouden en wat ze allemaal voor de kinderen organiseren. Vanmorgen moesten we ons om 8.15 uur op school melden. Eerst kregen we een video te zien en daarna werden alle kinderen opgeroepen. Om 9 uur begon de muziekles en ze begonnen met het instuderen van kerstliedjes. Het was ontzettend leuk en echt een aanrader om dit mee te gaan zien als je in Broken Hill bent.
‘s Middags hebben we een bezoek gebracht aan Silverton. Een uitgestorven goudzoekersstadje. Er staan nog een aantal huizen, een hotel en een museum. Het wordt nu vooral bewoond door kunstenaars. Er zijn hier veel films opgenomen en in het hotel hebben ze hier allerlei foto’s van opgehangen. Er is een wandeling uitgezet door het dorp en naar de uitzichtpunt over de ‘maanvlakte”, maar het was zo warm dat we maar een stukje gelopen hebben. Naar het uitzichtpunt zijn we gereden. Ook hebben we het museum bezocht.
Donderdag 1 november Broken Hill - Merindee lake - Broken Hill (271 km)
Menindee lake is een stuwmeer en vormt de watervoorziening voor Broken Hill. Van onze buurtjes gehoord dat het daar mooi was. En dat is het inderdaad. Je moet wel even zoeken voor je de mooie plekjes vindt. Het doet surrealistisch aan en staan allemaal dode bomen in het water en dat maakt het erg mooi.
Half de middag waren we weer terug in Broken Hill. We hebben een wandeling gemaakt door Living desert. Dat is een berg bij Broken Hill. Ze hebben daar wandelpaden, met daaraan borden waarop ze uitleg geven over de dieren en planten in de woestijn en over de geschiedenis van het gebied. Je loopt dan uiteindelijk naar de top van een berg waarop allemaal sculpturen staan gemaakt door kunstenaars uit heel de wereld en je kijkt over Broken hill heen. Voor de niet wandelaars, je kunt ook met de auto tot de kunstwerken rijden. De wandelaars lopen de berg weer af (zelfde pad) naar hun auto. Naar boven loop je ong. 25 minuten.
Vrijdag 2 november Broken Hill -Mt remarkable NP (430 km)
Vandaag een echte rijdag en door de outback, dus lange rechte wegen met bijna geen verkeer. Toch vonden wij ze nooit echt saai al veranderd in de outback het landschap nooit veel. Om 4 uur kwamen we aan in Mt remarkable NP. Daar is een bush camping, verder is dit park niet heel groot, het wordt schijnbaar veel bezocht door dagjesmensen. Op de bush camping kwamen de emu’s langs de camper wandelen.
Zaterdag 3 november Mt remarkable NP - Flinder rangers NP (205 km)
Alhoewel het niet mag en we ook weten waarom, konden we vanmorgen toch de verleiding niet weerstaan en we hebben de emu’s brood gevoerd. Ze zijn een stuk groter dan we dachten. Net voor de middag zijn we in Flinders Ranges aangekomen. ‘s Middags hebben we een wandeling door het park gemaakt. Dit park is eigenlijk beter te bekijken als je een 4 wheel drive hebt, want dan kun je er verder in. Wij moesten vanaf de camping te voet verder kijken, maar ook vanaf de camping kun je mooi wandelen. ‘s vonds uit eten gegaan want de camping heeft een bistro.
Zondag 4 november Flinders rangers NP - Glemdambo (452 km)
Weer een rijdag. In Australië moet je afstanden overbruggen. We gaan op weg naar Cooper Pdy, maar dat halen we niet in een dag. Eind van de middag bij een roadhouse onze camper gestald.
Maandag 5 november Glemdambo - Cooper pedy (259 km )
Vannacht onweer gehad, maar vanmorgen is het weer droog, wel bewolkt. Net voor de middag komen we in Cooper Pedy aan. Zo’n stadje hebben we nog niet gezien. Het komt heel ruig over. Overal oude pickup trucks met een bord éxplosieven erop. Alles ziet er stoffig, droog en vervallen uit. De mensen hebben hier alleen interesse in opalen. Aan de rand van het stadje is een camping en daar zijn we op gaan staan. Het stadje is niet groot en makkelijk te voet te verkennen. De winkeltjes die er zijn, zijn meestal opaal winkeltjes. Overal zie je pijpen uit de heuvels komen, daar liggen de ondergrondse huizen. Je ziet van Cooper Pedy maar een derde deel, de rest ligt onder de grond. In de middag hebben we nog een opaalmijn bezocht.
Buiten Cooper pedy zie je allemaal hopen grond, daar zijn overal mijnschachten. Er zijn geen commerciële mijnen en voor 50 dollar kun je zelf ook een vergunning gaan kopen en krijg je 4 paaltjes waarmee je 50 vierkante meter af kan zetten waar je een schacht mag maken. Na de mijntour nog naar een uitkijkpunt geweest en daarna was de dag weer een eind op.
Dinsdag 6 november Cooper pedy - Whyalla (637 km)
Vroeg op want we gaan heel de stuart Highway terug in een dag proberen te rijden en dat lukt.
Woensdag 7 november Whyalla - Elliston (444 km)
Weer een rijdag. Wel een heel apart landschap. Het leek net of we over een hoogvlakte reden. Heel helder weinig bomen.
Donderdag 8 november Elliston - Nundroo (394 km)
Vandaag gaan we beginnen aan de oversteek van de Nullarbor. Een weg van 1237 km zonder afslagen, dorpjes of wat dan ook. Alleen om de paar honderd km een roadhouse. In Ceduna nog wat boodschappen gehaald en toen doorgereden naar het Nundroo roadhouse.
Vrijdag 9 november Nundroo - WA border (356 km)
Om de uitzichten te zien moet je even een stukje van de weg af. Vanaf die uitzichtpunten kijk je uit over de zee en de Bunda Cliffs. Vandaag hebben we ook het dogfence gezien. En nadat we het dogfence gepasseerd hadden zagen we zowaar nog een dingo ook. Bij de grens met West Australië is ook een roadhouse en daar zijn we gestopt. Het was al eind van de middag. Tot onze verbazing hadden we ergens een tijdzone gepasseerd want op de klokken daar was het nog maar 3 uur. We waren het rijden beu en zijn daarom toch maar blijven staan.
Zaterdag 10 november WA border Balladonia (544 km)
Bij de grens moesten we al ons fruit, groente en aardappelen inleveren. Dat was wel balen, vanaf nu zijn we dus aangewezen op de roadhouses om te eten. Dit doen ze om de fruitvliegjes te weren.
De weg is eentonig. Vandaag gaan we over het langste stuk rechte weg in Australië (waarschijnlijk van de wereld). 146.6 km zonder een bocht te maken. Op de Nullarbor hebben we trouwens steeds om de ong. 100 km van stuur gewisseld. Dan blijf je tenminste wakker en schiet het best wel op. Heel de weg kwamen we telkens een stel op de motor tegen. Vanmorgen bij de koffie raakten we aan de praat en voor vanavond hebben we in het Balladonia roadhouse afgesproken om met zijn vieren te gaan eten.
De nullabor planes zijn erg droog en als je hier in de roadhouses drinkwater wil kopen is dat duurder dan bier. De douches zijn hier van zout grond water.
Zondag 11 november Balladonia - Kalgoorlie (411 km)
Na 191 km zat de weg over de Nullabor planes erop. We hadden bijna nog een Emu aangereden, maar gelukkig kon ik op tijd remmen.. In Kalgoorlie hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna zijn we daar de superpit gaan bekijken. Dat is een goudmijn en zo ongelooflijk groot dat het niet te bevatten is. Ze hebben hier echt een berg helemaal afgegraven.
Maandag 12 november Kalgoorlie - Meriden (342 km)
Een echte rijdag door outback landschap.
Dinsdag 13 november Meriden - Narrogin (395 km)
Wave rock stond altijd al hoog op mijn verlanglijstje, en de reden dat we deze weg hebben genomen en na de Nullarbor niet naar de kust zijn afgeslagen. Het lijkt net een echte golf en het is groter en hoger dan ik verwacht had. We waren van plan om hier te overnachten, maar behalve de rock vonden we aan de rest niet zo veel aan en het was ook nog een bloed heet en het stikte van de bushflies, dus besloten we om toch nog maar een stukje door te rijden. Overnacht in Narrogin, maar daar was ook helemaal niets te beleven.
Woendag 14 november Narrogin - Albany (285 km)
Rogier heeft het helemaal gehad met het rijden. Zodra hij achter het stuur zit vallen zijn ogen dicht. Ik heb dus het meeste van het rijden vandaag voor mijn rekening genomen. In Albany hebben we een camping gevonden direct aan het strand. We gaan hier voor een paar dagen staan en van hier uit de omgeving verkennen, even geen kilometers vreten. We zijn toe aan een paar dagen op een plek.
Nog een eind langs het strand gelopen en s avonds lekker uit eten geweest.
Donderdag 15 november Albany - Albany (77 km)
Alles lekker op het gemakje vandaag. Eerst lekker uitgebreid koffie gedronken en daarna naar een Nationaal park gereden dat net onder Albany ligt. Het is geen groot park, maar het is er mooi. Er zijn een paar aparte rotsformaties, zoals een natural bridge. ‘s Middags een duik in de zee genomen. Er waren veel surfers en veel golven en het was al sinds onze kindertijd geleden dat we zo fijn in de golven gezwommen hadden.
Vrijdag 16 november Albany - Albany (231 km)
Vandaag 2 nationale parken bezocht die boven Albany liggen. Na Tongirerep NP ligt ook nog een nederlandse molen met een nederlands echtpaar erin, maar wij zijn er niet naar toe gegaan dat vonden we net te ver. In Tongirerup NP hebben we een mooie, maar redelijk zware wandeling gemaakt. Je kan naar de top van een berg, maar zover zijn wij niet gekomen. Het laatste stuk wordt erg stijl en dat moet je ook weer terug en daar kreeg ik een beetje de bibbers van, en zijn we maar teruggedraaid. In het andere park wilden we s middags nog een wandeling maken, maar het was ondertussen gaan stortregenen en hebben er daarom maar vanaf gezien.
Zaterdag 17 november Albany - Pemberton (267 km)
Onderweg naar Pemberton hebben we in de valley of Giants de tree-top walk gedaan. Je gaat dan via bruggetjes en trappen naar de toppen van de bomen. Hier groeien de Kuari bomen. Enorme bomen die alleen hier voorkomen. Op de grond is ook nog een route tussen deze giganten uitgezet, met daarbij bordjes met uitleg over de bomen en de andere flora en fauna in dit gebied.
Zondag 18 november Pemberton - Augusta (215 km)
Vanmorgen naar de Gloucester tree gereden. Dat is een Kuari die dienst doet als brand uitkijkpunt. Via ijzeren pinnen die ze rondom in de boom geslagen hebben, kun je naar een platform klimmen. Op eigen risico. Rogier is een eind naar boven gegaan, maar het is een hele klim maar helemaal naar boven is hij niet gegaan. Wat nog leuker is’, is dat er hier in de bossen weer allemaal papegaaitjes zitten die uit je handen komen eten. We hadden gisteren al vogelzaad van iemand gekregen die hoorde dat we hier naar toe gingen.
Maandag 19 november Augusta - Busselton (175 km)
Via Margret river gereden en deze streeks staat bekend om zijn wineries. We zijn er langs heel veel gereden en hebben nog 2 brouwerijen bezocht.
Dinsdag 20 november Busselton - Busselton (0 km)
Vandaag hebben we de camper ingeruild voor een paar fietsen. We zitten nu aan de kust en langs de kust ligt een fietspad. Eerst zijn we dit pad een eind gevolgd en daarna zijn we naar Busselton gereden waar een steiger ligt die 2 kilometer de zee ingaat. Je kunt zelfs een treintje nemen naar het uiteinde ervan. Wij zijn gaan lopen en zo konden we ondertussen bij de vissers in hun emmertjes kijken wat ze allemaal gevangen hadden.
Woensdag 21 november Busselton - Perth (310 km)
Er is een probleem met onze retourtickets. Van London naar Brussel zouden we met Sabena vliegen, maar dat is intussen failliet gegaan. We hadden een mail van Agnes (ticket service in Breda) dat ze ons om had kunnen boeken via Amsterdam naar Brussel. De nieuwe tickets zouden klaar liggen bij Malaysian Airlines in Perth. Dit willen we alvast maar allemaal geregeld hebben en daarom willen we morgen naar Perth. We hebben een camping gevonden buiten Perth en gaan morgen met het openbaar vervoer naar de stad.
Donderdag 22 november Perth (guilford) - Perth (9 km)
De camping zit in een suburb die Guilford heet, misschien is het zelfs wel een apart dorpje. Gisteravond uitgezocht hoe we in Perth konden komen met het openbaar vervoer. De bus is niet zo’n goede optie want de laatste naar hier vertrekt om 1700 uur uit de stad en we willen daar wel blijven eten. In Guildford vertrekt wel de trein naar Perth en de laatste die weer terug gaat is 12 uur s nachts dus dat is wel laat genoeg. Het blijkt een ideale verbinding te zijn. Vanaf de camping is het ongeveer 5 km naar het station en de trein vertrekt om de 20 minuten. Je koopt een enkeltje naar Perth, wat bijna niets kost, ik geloof dat het omgerekend iets van Euro 1,50 was en voor de terugweg koop je op het station in Perth gewoon weer een kaartje. Zorg wel voor klein geld, want er staan alleen automaten.
We zijn vroeg vertrokken en staan daardoor al om half 9 in het centrum van Perth. Eerst maar eens koffie gaan drinken en proberen de dag een beetje in te delen. We willen in ieder geval eerst naar Malaysian airlines. Nu we in de stad zitten kunnen we ons aan de hand van de plattegrond wat beter orienteren. M.A. zit heel dicht bij en we vinden het dan ook direct. Het omwisselen van de tickets is geen probleem. Daarna zijn we maar wat door de stad gaan slenteren. s Middags hebben we de city explorer tram genomen. In Kings park zijn we uitgestapt. Vandaar heb je een prachtig uitzicht over de stad. In de wijk Northbridge hebben we gegeten, volgens de L.P. zitten daar veel restaurantjes en het ligt maar net aan de andere kant van het station en dat klopte. Perth is ons erg goed bevallen. Voor we terug gaan willen we hier nog wel een keer een dag naar toe.
Vrijdag 23 november Perth - Gervantes (pinacles) (311 km)
Onderweg het Yalup NP park bezocht en een mooie wandeling rond een meertje gemaakt. Er is ook een wildpark in dit park. Als je zou willen kan je hier met een Koala op de foto.
Zaterdag 24 november Gervantes - Geralton (310 km)
Het motregent!!!! En volgens de boeken zijn de schaduwlijnen bij de Pinacles de grootste attractie. Die zullen wij dus niet zien, maar we gaan toch en vinden het ook zonder de schaduwen erg mooi. Heel apart en we zijn er bijna alleen. Het is gelukkig droog als we er aan komen maar nog wel bewolkt.
Zondag 25 november Geralton - Kalbarri (165 km)
Kalbarri via de nieuwe weg bereikt. We wisten niet dat er een nieuwe weg was en dat we die aan het volgen waren, want deze stond nog niet op mijn kaart. We waren dus ook een beetje in de war, maar hadden zoiets van als het op de borden staat zullen we er wel komen. Kalbarri is heel leuk. Het ligt prachtig aan een baai. Het is heerlijk weer.
Maandag 26 november Kalbarri - Kalbarri (80 km)
Vroeg op want we willen in Munchison NP een wandeling gaan maken voor het te warm wordt om te lopen. Het laatste stuk is onverharde weg, maar volgens iedereen is het goed te rijden. Nou dat hebben we geweten, voor ons was campertje was het eigenlijk helemaal niet te rijden. Het was heel de weg wasbord en het campertje trilde bijna uit elkaar, allerlei zaken vielen van zijn plaats en we moesten de magnetron met touwen vastmaken. Over de 20 km naar de parkeerplaats deden we bijna 2 uur. We zijn naar het natural window gelopen en nog een stuk verder. Het was 10 uur maar al veel en veel te warm. We hebben niet de loop gemaakt, maar zijn na ong. 3 kwartier alweer teruggedraaid. Er was ook nergens schaduw. Toen de hele weg weer teruggetrild. Onverwacht waren we weer vroeg terug in Kalbarri en die kans heb ik genomen om weer eens te wassen. Toen ik hem s avonds binnen wilde hadden ze onze beddegoed van de lijn gestolen. We hadden maar een stel en bij de camping voor s’nachts maar een stel te leen gevraagd. Ze vond het maar vreemd dat dit op haar camping gebeurd was.
Dinsdag 27 november kalbarri - Monkey Mia (404 km)
Eerst maar nieuwe beddegoed gaan kopen. Gelukkig kon dit in dit dorp, er zijn maar 2 winkeltjes, maar het bezinestation/supermarktje verkocht gelukkig lakens. Op weg naar Monkey Mia en hier is het echt geweldig. Het is een natuurpark en je mag in het resort bivakkeren. Er is een hotel, een camping, een winkeltje, restaurant en een zwembad. We stonden met het campertje bijna op het strand, achter ons een groepje palmbomen waaronder we ’s middags, als het te warm werd, heerlijk konden zitten. De belangrijkste attractie zijn de dolfijnen, maar die komen alleen ’s morgens naar het strand.
Woensdag 28 november Monkey Mia
Op kwart voor 8 lopen we al naar het strand om naar de dolfijnen te kijken. Ze zijn er al! Wel een stuk of 10. De dolfijnen worden 3 keer per dag gevoerd, maar alleen als ze zelf komen en maar tot 12 uur. Ze krijgen dan maar een klein deel van hun dag rantsoen, zodat ze niet afhankelijk worden. Je mag ze niet aanraken en de rangers helpen de dolfijnen niet, ook niet als ze gewond zijn. Ze moeten zo wild als mogelijk is blijven. Iedere keer worden er een paar uit het publiek gehaald die de dolfijnen hun visje mogen geven en Rogier werd ook uitgekozen.
Het bevalt ons hier zo goed dat we nog een dag bijgeboekt hebben en voor ’s avonds hebben we een tafeltje in het restaurant gereserveerd. Verder lekker niets anders gedaan, dan gezond, gezwommen en gelezen.
Donderdag 29 november Monkey Mia
Nog een dag in Monkey Mia. Rogier mocht weer de dolfijnen voeren! De pelikanen zijn trouwens ook ontzettend leuk. In de zee voor het resort zitten tijger haaien, we zwemmen nu toch iets voorzichtiger nu we dit weten. Die zijn nog hartstikke groot ook, het resort draait voorlichting films over de baai en daar hebben we ze gezien. In de baai zitten ook zeekoeien, die kan je per catamaran gaan bekijken.
Vrijdag 20 november Monkey Mia - Coral Bay (600 km)
Op weg naar Coral Bay passeren we de kreeftskeerkring, hier de capricorn genoemd. Na de capricorn zien we voor het eerst weer termietenheuvels. Om half 5 zijn in Coral Bay.
Zaterdag 21 november Coral Bay.
De camping voor nog een nacht geboekt, want ook hier bevalt het ons prima. Het strand is iets verder weg, maar hier ligt een koraalrif (Ningaloo reef) waar je vanaf het strand zo naar toe zwemt.
We hebben direct maar snorkels gehuurd en zijn het rif gaan bekijken.
Zondag 22 november Coral Bay - Exmouth - Coral bay (311 km)
Een uitstapje gemaakt naar Exmouth. Het stadje is verwoest geweest door een orkaan. Het schijnt voor duikers een erg mooie lokatie te zijn. Wij besloten er niet te blijven, maar om terug te rijden naar Coral Bay. Rogier heeft nog een snorkel en duikbril gekocht en gaat die uit proberen. Ik probeer ondertussen nog een beetje bruin te worden. Ook hebben we de rest van onze tijd hier ingedeeld, want het gaat al opschieten.
Maandag 23 november Coral Bay
Nog een dagje hier. Gezwommen, gezond, gesnorkeld.
Dinsdag 24 november Coral Bay - Monkey Mia 612 km
Vandaag willen we in een keer terug rijden naar Monkey Mia. Gisteren heb ik er al naar toe gebeld om te reserveren en om te vragen of we op het zelfde plekje kunnen staan. We gaan al vroeg op weg en net als op de Nullarbor wisselen we om de 100 km van stuur. We stoppen in Carnarvor om boodschappen te doen. We gaan bij Hamalin naar de stromalieten kijken. We stoppen bij Shell beach en komen tenslotte bij monkey mia aan, waar we weer op hetzelfde plekje kunnen staan.
Wo 5 december, do 6 december en vrij7 december Monkey Mia
Drie hele heerlijke relaxte dagen. We zwemmen, zonnen, wandelen, gaan naar de dolfijnen en de pelikanen. We boeken een cruise met de catamaran en zien zeekoeien, mogen ook nog mee met de sundowner cruise.
Zaterdag 8 december Monkey Mia - Dongara.504 km
We gaan weer richting Perth want over een paar dagen vertrekken we weer naar huis. We rijden tot Dongara. Het waait zo ontzettend hard, dat we bang zijn dat het opbouwtje van de camper er af waait. We zetten de camper meer beschut. Over het strand hoeven we ook niet te lopen want dan wordt je direct gestraald.
Zondag 9 december Dongara - Perth (guilford) 440 km
Bij New Norcia gestopt. Dit is het enige klooster in Australië. We kijken hier rond en kopen nog een likeur die daar gemaakt wordt.
We kijken nog wat rond in Guildford zelf en gaan dan weer richting camping. We vragen wel een betere plaats dan de vorige keer en krijgen dat ook. We staan nu op een mooi groot grasveld. En niet meer op een betonplaatje net naast de ingang.
Maandag 10 december Fremantle
Weer naar Guildford om vandaar uit met de trein naar Fremantle te gaan. Fremantle vinden we allebei een leuke stad. We beginnen met een bezoek aan de voormalige gevangenis. We struinen verder nog we door het stadje om tenslotte in de brouwerij Little Creatures te belanden. Dit is net een soort Grand cafe en erg gezellig. De rest van de middag blijven we daar hangen. ’s Avonds eten weer nog een hapje voor we weer terug treinen naar Guildford.
Dinsdag 11 december
We gaan kijken waar we morgen de camper in moeten leveren. Als we dat gevonden hebben vertrekken we weer vanuit Guilford naar Perth. We gaan de laatste inkopen doen. We kopen zelfs een Digeridoo.
Woensdag 12 december
De 10 weken zijn op. We gaan weer huiswaarts en hebben daar helemaal geen zin in hebben. We zouden zo bijtekenen voor nog eens 10 weken. Maar ja we moeten allebei weer aan het werk verwacht. Het campertje moet leeg, alles moet weer in 2 tassen worden gepropt. De spulletjes die nog bruikbaar zijn, maar die we niet meer nodig hebben leggen we in de wassette voor de liefhebbers. Als we alles ingepakt hebben gaan we douchen en naar het verhuur bedrijf.
Daar hebben ze geen snipper papier van ons, maar het wordt allemaal geregeld. We krijgen het geld voor de gekochte olie en de gestolen lakens terug en dan nemen we met pijn in ons hart afscheid van ons campertje. Het heeft zich toch ontzettend goed gehouden, we hebben niet een keer pech gehad of een lekke band of wat dan ook.
We worden naar het vliegveld gebracht en krijgen het voor elkaar dat onze tassen er in Amsterdam uitgaan. Nu kunnen we vandaar de trein naar huis nemen en hoeven mijn vader en moeder ons niet op te komen halen. De terugvlucht is weer lang en het is leuk om iedereen weer te zien. Het duurt nog wel een poosje voor we ons ritme thuis weer te pakken hebben. En het lange weggaan smaakt alleen maar naar meer. Dit gaan we zeker nog een keer doen.
Om 6 uur zaten we al aan het ontbijt. Daarna een strandwandeling en we konden niet geloven dat het al zo druk was op het strand. Er werd al volop gesurfd, gejogged, gezwommen, gewandeld, het leek al wel midden op de dag.Het campertje weer opgezocht en op weg naar Springbrook NP. De wegen ernaar toe zijn prachtig, maar schieten niet erg op. We wilden in Springbrook NP gaan wandelen, maar alle wandelpaden waren dicht vanwege brandgevaar. Weer terug naar de kust gereden en in Byron Bay een camping opgezocht.
Voor het eerst zelf gekookt, Gebakken aardappeltjes, sla en karbonaatjes.
Met de bus van 7.08 naar Manly. De bushalte is voor de camping. Vanaf Manly met de ferry naar Sidney, waar we in Circular Quay uitstappen en dat is gelijk in het centrum. Vanaf de boot een prachtig uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. We troffen het ook nog, het was heerlijk weer. Eerst zijn we naar het Opera House gelopen en erin gekeken. Toen was het koffietijd in "The Rocks". Na de koffie was het tijd voor de Harbour Bridge. We zijn hem helemaal overgelopen en hebben het museum bezocht. Je kan hem ook beklimmen, maar dat hebben wij niet gedaan. Rogier klimt tijdens zijn werk al zoveel, dat hij er niet speciaal iets voor voelde en ik heb ontzettend hoogtevrees en was al nooit van plan om die brug op te gaan, het was zo al hoog genoeg. De rest van de dag de stad en andere toeristen plekken van Sidney bezocht. Met de ferry weer terug naar Manly, waar een Pizza gegeten hebben. Leuke stad, leuke dag.
Na Angelsea wordt de weg erg mooi. Bij Lorne zijn we een stukje het land ingereden om een waterval te bezichtigen. Dezelfde weg weer terug genomen, omdat we wel langs de kust verder willen. De waterval is mooi en je kunt tot bij rivier komen door middel van een trap. Je kunt ook nog een stuk langs de rivier lopen, zelfs weer helemaal terug naar Lorne. Wij hebben een stuk gelopen en zijn weer teruggedraaid om ons campertje weer op te zoeken. De trappen naar boven vallen niet mee. Terug in Lorne een paar boodschappen gedaan en voor s nachts een plaatsje gezocht in Apollo Bay.
Menindee lake is een stuwmeer en vormt de watervoorziening voor Broken Hill. Van onze buurtjes gehoord dat het daar mooi was. En dat is het inderdaad. Je moet wel even zoeken voor je de mooie plekjes vindt. Het doet surrealistisch aan en staan allemaal dode bomen in het water en dat maakt het erg mooi.
Half de middag waren we weer terug in Broken Hill. We hebben een wandeling gemaakt door Living desert. Dat is een berg bij Broken Hill. Ze hebben daar wandelpaden, met daaraan borden waarop ze uitleg geven over de dieren en planten in de woestijn en over de geschiedenis van het gebied. Je loopt dan uiteindelijk naar de top van een berg waarop allemaal sculpturen staan gemaakt door kunstenaars uit heel de wereld en je kijkt over Broken hill heen. Voor de niet wandelaars, je kunt ook met de auto tot de kunstwerken rijden. De wandelaars lopen de berg weer af (zelfde pad) naar hun auto. Naar boven loop je ong. 25 minuten.
Vandaag gaan we beginnen aan de oversteek van de Nullarbor. Een weg van 1237 km zonder afslagen, dorpjes of wat dan ook. Alleen om de paar honderd km een roadhouse. In Ceduna nog wat boodschappen gehaald en toen doorgereden naar het Nundroo roadhouse.
Bij de grens moesten we al ons fruit, groente en aardappelen inleveren. Dat was wel balen, vanaf nu zijn we dus aangewezen op de roadhouses om te eten. Dit doen ze om de fruitvliegjes te weren.
De weg is eentonig. Vandaag gaan we over het langste stuk rechte weg in Australië (waarschijnlijk van de wereld). 146.6 km zonder een bocht te maken. Op de Nullarbor hebben we trouwens steeds om de ong. 100 km van stuur gewisseld. Dan blijf je tenminste wakker en schiet het best wel op. Heel de weg kwamen we telkens een stel op de motor tegen. Vanmorgen bij de koffie raakten we aan de praat en voor vanavond hebben we in het Balladonia roadhouse afgesproken om met zijn vieren te gaan eten.
De nullabor planes zijn erg droog en als je hier in de roadhouses drinkwater wil kopen is dat duurder dan bier. De douches zijn hier van zout grond water.
Na 191 km zat de weg over de Nullabor planes erop. We hadden bijna nog een Emu aangereden, maar gelukkig kon ik op tijd remmen.. In Kalgoorlie hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna zijn we daar de superpit gaan bekijken. Dat is een goudmijn en zo ongelooflijk groot dat het niet te bevatten is. Ze hebben hier echt een berg helemaal afgegraven.
Wave rock stond altijd al hoog op mijn verlanglijstje, en de reden dat we deze weg hebben genomen en na de Nullarbor niet naar de kust zijn afgeslagen. Het lijkt net een echte golf en het is groter en hoger dan ik verwacht had. We waren van plan om hier te overnachten, maar behalve de rock vonden we aan de rest niet zo veel aan en het was ook nog een bloed heet en het stikte van de bushflies, dus besloten we om toch nog maar een stukje door te rijden. Overnacht in Narrogin, maar daar was ook helemaal niets te beleven.
De camping zit in een suburb die Guilford heet, misschien is het zelfs wel een apart dorpje. Gisteravond uitgezocht hoe we in Perth konden komen met het openbaar vervoer. De bus is niet zo’n goede optie want de laatste naar hier vertrekt om 1700 uur uit de stad en we willen daar wel blijven eten. In Guildford vertrekt wel de trein naar Perth en de laatste die weer terug gaat is 12 uur s nachts dus dat is wel laat genoeg. Het blijkt een ideale verbinding te zijn. Vanaf de camping is het ongeveer 5 km naar het station en de trein vertrekt om de 20 minuten. Je koopt een enkeltje naar Perth, wat bijna niets kost, ik geloof dat het omgerekend iets van Euro 1,50 was en voor de terugweg koop je op het station in Perth gewoon weer een kaartje. Zorg wel voor klein geld, want er staan alleen automaten.
We zijn vroeg vertrokken en staan daardoor al om half 9 in het centrum van Perth. Eerst maar eens koffie gaan drinken en proberen de dag een beetje in te delen. We willen in ieder geval eerst naar Malaysian airlines. Nu we in de stad zitten kunnen we ons aan de hand van de plattegrond wat beter orienteren. M.A. zit heel dicht bij en we vinden het dan ook direct. Het omwisselen van de tickets is geen probleem. Daarna zijn we maar wat door de stad gaan slenteren. s Middags hebben we de city explorer tram genomen. In Kings park zijn we uitgestapt. Vandaar heb je een prachtig uitzicht over de stad. In de wijk Northbridge hebben we gegeten, volgens de L.P. zitten daar veel restaurantjes en het ligt maar net aan de andere kant van het station en dat klopte. Perth is ons erg goed bevallen. Voor we terug gaan willen we hier nog wel een keer een dag naar toe.
Onderweg het Yalup NP park bezocht en een mooie wandeling rond een meertje gemaakt. Er is ook een wildpark in dit park. Als je zou willen kan je hier met een Koala op de foto.
Vroeg op want we willen in Munchison NP een wandeling gaan maken voor het te warm wordt om te lopen. Het laatste stuk is onverharde weg, maar volgens iedereen is het goed te rijden. Nou dat hebben we geweten, voor ons was campertje was het eigenlijk helemaal niet te rijden. Het was heel de weg wasbord en het campertje trilde bijna uit elkaar, allerlei zaken vielen van zijn plaats en we moesten de magnetron met touwen vastmaken. Over de 20 km naar de parkeerplaats deden we bijna 2 uur. We zijn naar het natural window gelopen en nog een stuk verder. Het was 10 uur maar al veel en veel te warm. We hebben niet de loop gemaakt, maar zijn na ong. 3 kwartier alweer teruggedraaid. Er was ook nergens schaduw. Toen de hele weg weer teruggetrild. Onverwacht waren we weer vroeg terug in Kalbarri en die kans heb ik genomen om weer eens te wassen. Toen ik hem s avonds binnen wilde hadden ze onze beddegoed van de lijn gestolen. We hadden maar een stel en bij de camping voor s’nachts maar een stel te leen gevraagd. Ze vond het maar vreemd dat dit op haar camping gebeurd was.
Op kwart voor 8 lopen we al naar het strand om naar de dolfijnen te kijken. Ze zijn er al! Wel een stuk of 10. De dolfijnen worden 3 keer per dag gevoerd, maar alleen als ze zelf komen en maar tot 12 uur. Ze krijgen dan maar een klein deel van hun dag rantsoen, zodat ze niet afhankelijk worden. Je mag ze niet aanraken en de rangers helpen de dolfijnen niet, ook niet als ze gewond zijn. Ze moeten zo wild als mogelijk is blijven. Iedere keer worden er een paar uit het publiek gehaald die de dolfijnen hun visje mogen geven en Rogier werd ook uitgekozen.
Het bevalt ons hier zo goed dat we nog een dag bijgeboekt hebben en voor ’s avonds hebben we een tafeltje in het restaurant gereserveerd. Verder lekker niets anders gedaan, dan gezond, gezwommen en gelezen.
Nog een dag in Monkey Mia. Rogier mocht weer de dolfijnen voeren! De pelikanen zijn trouwens ook ontzettend leuk. In de zee voor het resort zitten tijger haaien, we zwemmen nu toch iets voorzichtiger nu we dit weten. Die zijn nog hartstikke groot ook, het resort draait voorlichting films over de baai en daar hebben we ze gezien. In de baai zitten ook zeekoeien, die kan je per catamaran gaan bekijken.
Drie hele heerlijke relaxte dagen. We zwemmen, zonnen, wandelen, gaan naar de dolfijnen en de pelikanen. We boeken een cruise met de catamaran en zien zeekoeien, mogen ook nog mee met de sundowner cruise.