Van Rogier en Jeanine
Start in Christchurch eindigend in Auckland
ZUIDEREILAND
Vrijdag / zaterdag 13 / 14 oktober
We vlogen met Singapore Airlines vanaf Brussel. Wij wonen in Zeeland, dus is
Brussel voor ons dichterbij. Het enige nadeel is dat er geen trein naar toe
gaat, maar mijn vader en moeder wilden ons wel brengen en halen dus was dat
probleem opgelost. Omdat we 4 weken eigenlijk maar net voldoende vonden hadden
we besloten om direct door te vliegen en nergens een stopover te maken. De
vliegreis is dan best wel zwaar, maar als je er bent dan ben je er ook. De
eerste tussenlanding was in Zurich. Tot Zurich was het vliegtuig maar voor 1
kwart gevuld, maar na Zurich was iedere stoel bezet. Eigenlijk al helemaal
verreist kwamen we in Singapore aan. Daar hadden we anderhalf uur voor we weer
doorvlogen. Naar Christchurch is het dan nog 8 uur vliegen en ditmaal was het
vliegtuig niet vol. Na de start zijn we gaan verzitten, zodat we allebei wat
konden slapen. Let op dat je in Singapore een immigratieformulier meepakt of
vraag ernaar in het vliegtuig. Wij hadden het meegenomen en ingevuld, maar dit
werd bij ons in het vliegtuig niet meer gezegd. Een heleboel mensen hadden dit
formulier niet en zonder kom je NZ niet in. Je kunt ook op het vliegveld in NZ
nog invullen, maar in het vliegtuig heb je in ieder geval alle tijd. Stop ook je
wandelschoenen maar boven in je rugzak, want gegarandeerd dat je die moet laten
zien. Die van ons zaten helemaal onderin. Heel ons hebben en houden dus eruit
voor we ze konden pakken en ze werden nog te vies bevonden ook. Ze werden
helemaal geboend en met schone schoenen konden we dan toch NZ in. Wij hadden de
luxe dat we werden opgehaald. Het eerste weekend in Nieuw Zeeland hebben wij
doorgebracht bij Nils en Rebecca. Nils is de zoon van mijn baas, die voor jaar
naar NZ zou gaan, maar daar zijn huidige vrouw heeft ontmoet en er nu permanent
woont.
Al was het al middernacht geweest toch nog een paar uur met Nils en Rebecca
zitten kletsen.
Zondag 15 oktober
Nils en Rebecca hebben ons natuurlijk Christchurch en omgeving laten zien. Er
was net een hele grote storm geweest, overal lagen takken en waren wegen
afgesloten. Het schijnt echt heel erg te zijn geweest. Ook nog naar het
Cathedral square geweest en de Cathedral beklommen. En dat is een hele klim,
zeker als je nog last van jetlag hebt. De wizzard hebben we niet gezien. Volgens
Rebecca raakt hij nu toch wel op leeftijd en treedt hij niet meer zoveel op. S
Avonds lekker met zijn vieren uit eten geweest en redelijk op tijd naar bed,
want 12 uur tijdsverschil en de lange vliegreis gaan toch niet in je koude
kleren zitten.
Maandag 16 oktober
Om 3 uur s nachts waren we allebei klaarwakker. Nog tot half 9 gerekt, maar
toen toch echt opgestaan, ontbeten en alle spullen ingepakt. Afscheid genomen
van Rebecca en door Nils weggebracht naar Maui, waar onze camper klaar zou
staan. We hebben de camper in Nederland al geboekt. Ik heb het internet
afgespeurd, maar tenslotte heb ik hem via een aanbieding op teletekst geboekt.
Als je van Christchurch naar Auckland reist wordt alles al een stuk goedkoper.
En wij kregen ook nog eens de overtocht van het zuider naar het noordereiland
gratis. We hadden wel voor de simpelste camper gekozen, zonder douche en WC. Bij
Maui was alles bekend, het enige wat je nog moet doen is een verzekering
afsluiten en betalen want dat kan niet vooraf in Nederland gedaan worden. Wij
hebben de middelste optie gekozen met een eigen risico van NZD 2000,00. De
eerste optie alleen WA vonden we te riskant en de derde optie met een eigen
risico van NZD 750,00 vonden we veel te duur. Als je die zou nemen dan ben je
aan premie bijna net zo veel kwijt als het eigen risico bij de tweede optie.
Alles geregeld, alleen nog even wachten tot de camper voor de deur werd
geparkeerd. We waren heel benieuwd wat ons huis voor de komende vier weken zou
gaan worden. Onze camper was boven verwachting, hij zag er aan de buitenkant
niet erg snel en gestroomlijnd uit, maar alles zat er op en in. We hadden zelfs
een douche en wc aan boord. De werking van alles werd uitgelegd en toen konden
we dan gaan toeren. De tassen maar even op de banken gezet dat zoeken we
vanavond allemaal wel uit. Rijden maar, wel bij een supermarkt stoppen want we
moeten wel proviand inslaan.
Het is wel even onwennig. Links rijden en in een camper. De weg uit Christchurch
is best te doen, maar de supermarkt hebben we ergens gemist (volgens Maui was
die direct na de eerste rotonde aan de linkerkant). Bij het eerste
benzinestation wel gestopt om een road-atlas te kopen, want die hadden we nog
niet. Na Christchurch werd het wat rustiger en in een dorpje dan toch de eerste
boodschappen gedaan. Onze eerste bestemming werd Geraldine. In 1989 is mijn zus
daar getrouwd toen ze met haar (toen nog) vriend op wereldreis was. Dat kerkje
wilden we wel graag bekijken en ze hadden gevraagd dat als we er toevallig langs
zouden komen, we dan wat fotos konden maken. Tot de afslag Geraldine (Highway 1
naar hgw 79) vonden we het landschap niet echt mooi. Als je eenmaal op de 79
komt dan komen de bergen in zicht en wordt de weg wel mooi. Het kerkje hebben we
gevonden en het was toch wel leuk om dat in het echt te zien en te bedenken dat
je zus daar 11 jaar terug gestaan heeft. Midden in Geraldine is een campinkje.
De tassen uitgepakt, gegeten in de plaatselijke pub en om 8 uur lagen we in bed.
Helemaal total loss van de eerste dag on the road.
Dinsdag 17 oktober
We lagen vroeg onder de wol, maar we waren ook weer al vroeg op. Om half 7 waren
we op pad. Op weg naar lake Tekapo en Mount Cook NP. Deze weg is prachtig. Lake
Tekapo is schitterend. Wat is dat water blauw. Het weer is ook goed, het is
alleen heel erg koud, maar wel zonnig, dus ons hoor je niet klagen. Verder naar
Mount Cook NP. Onderweg hier naar toe werd het weer toch slechter en later begon
het zelfs te sneeuwen. We zijn nog het park ingereden, want we hadden het plan
om hier een paar dagen te gaan wandelen. Maar in het dorpje aangekomen werd het
slechter en slechter. Van wandelen zou helemaal niets komen. Omgedraaid voor we
vast kwamen te zitten en doorgereden naar Twizel waar we hebben overnacht.
We hebben ondertussen wel een klein probleem met de camper. Er bleef water van
onder douche vandaan stromen, zodat steeds heel de vloer nat was. We hebben toen
de watertank leeg laten lopen, maar hadden toen geen water meer in de camper.
Dichtbij Twizel is een maui service station, maar omdat we niet wisten of je
daar zomaar naar toe kon, hebben we vanuit Twizel naar een steunpunt van Maui
gebeld. We kunnen morgen naar het service station gaan en die zullen dan kijken
of ze het kunnen repareren. Vanuit Twizel hebben we ook voor het eerst email
naar het thuisfront gestuurd.
Woensdag 18 oktober
Vannacht heeft het gevroren. Na ons ontbijtje, direct doorgereden naar Omarama,
waar het service station van Maui is om naar het lek te laten kijken. Het is een
gewone garage, maar we werden hartstikke goed geholpen. Ze gingen direct kijken
wat er aan de hand was en omdat we de man niet op zijn vingers wilden kijken,
zijn we het dorpje ingegaan. Echt veel mensen wonen er niet, het is meer een
stopplaats voor bussen en campers. Er is een souvenirwinkel, een motel, een
camping en een koffieshop en natuurlijk een garage met benzinestation. In de
koffieshop koffie gedronken. Ze hebben hier heerlijke koffie, maar je moet wel
even weten wat je moet bestellen. Als je een espresso neemt is die altijd zwart,
je krijgt er wel suiker bij. Wil je gewone koffie met melk dan neem je een
flat white. Ze hebben ook cappuccino (zoals bij ons). Wil je koffie verkeerd dan
neem je cafe latte. Die nam ik altijd. Latte wordt meestal in een soort van
soepkom geserveerd. Ze hebben nog meer soorten, maar die weet ik niet meer omdat
wij altijd voor de flat white en de latte gingen.
Na de koffie weer eens bij de monteur gaan kijken en er bleek een lek in de
doucheslang (het stuk wat achter een paneel verborgen zat) te zitten. Hij was
het al aan het repareren en na in totaal anderhalf uur wachten waren we weer al
op pad. We zijn vandaag doorgereden naar Queenstown. Daar waren om ong. half 2
(we waren weer wel al om 7 uur op pad, dat tijdsverschil blijf je toch wel even
merken). In Queenstown heb je ook een camping en vandaar is het redelijk goed te
lopen naar het stadje. Dat zijn we s middags gaan verkennen. Op het eind van de
middag terug naar de camping voor de was. Als je van pizza houdt is het echt een
aanrader om in Queenstown in 'the Cow restaurant' te gaan eten. De pizzas zijn
heerlijk en het is heel sfeervol. Ga wel vroeg, anders sta je echt in de rij
voor een plaatsje.
Donderdag 19 oktober.
In Queenstown met de gondola naar boven en het uitzicht is werkelijk grandioos.
(We hadden ook mooi weer, dat scheelt). Na de gondola zijn we doorgereden naar
Te Anau. Daar aangekomen eerst wat gegeten en daarna een stuk langs het meer
gelopen. Je komt dan langs het visitors centrum en natuurcentrum en als je dan
nog verder langs het meer loopt kom je bij een soort vogelopvang. Daar kun je
allerlei Nieuw Zeelandse vogels zien (alleen geen kiwis). Voor ons was Te Anau
de gateway naar de Milford sound. Op de camping vroegen onze buren of we voor
morgen al een boot hadden gereserveerd. Dat hadden we dus niet, dat gingen we
ook niet doen. We hadden er eigenlijk alle vertrouwen in dat we wel mee konden.
We wilden wel daar op tijd zijn zodat we nog een hele dag speling hadden.
Vrijdag 20 oktober
Vroeg opgestaan en om kwart over 7 al op weg naar de Milford sound. Dit is denk
ik tot nu toe wel de mooiste weg die we ooit gereden hebben. Een landschap zoals
daar hebben we nog nooit gezien. Ook de bossen, helemaal begroeid met mos, zijn
prachtig. En om het compleet te maken ligt er hogerop gewoon nog sneeuw. Het
enige niet zo leuke is dat je op het hoogste punt door een hele nauwe, enge,
donkere tunnel moet.
Om kwart voor 10 kwamen we aan op het parkeerterrein bij de Milford Sound. Mitre
Peak is van hier duidelijk te zien. Je mag op dit parkeerterrein met je camper
overnachten (dat wisten wij niet, je hebt dan verder geen voorzieningen,maar wel
een heleboel zandvliegen). We konden nog makkelijk de cruise en obversatory van
half 11 boeken. We hadden samen met 10 anderen een hele boot voor onszelf.
Boeken was voor ons niet nodig geweest. Ook nu hadden we trouwens weer geluk met
het weer. Het was zonnig, maar weer heel erg koud en heel veel wind. Met 2
truien en een jas kon je het op het dek net uithouden. De tocht is de moeite
echt wel waard. Wij hadden ook nog geboekt voor het observatory, zodat je ook
onder het water in de Milford sound kan kijken, dit was best wel leuk, maar niet
echt spectaculair. Teruggekomen bij het visitors centrum wisten we bijna niet
wat we zagen. Zo rustig als het vanmorgen was, zo druk was het nu. Overal
stonden rijen en rijen met mensen, dus als je van plan bent om na 12 uur te gaan
cruisen kun je inderdaad maar beter reserveren.
Op de terugweg zagen we een KEA (Nieuw Zeelandse bergpapegaai) langs de weg
lopen. We hadden al wel gehoord dat die hier op parkeerplaatsen zaten, maar
eerlijk gezegd hadden we niet verwacht dat we ze ook zouden zien, maar ze zitten
er echt. Wij zijn deze dag nog helemaal teruggereden naar Queenstown. Wij
dachten namelijk dat we in tijdnood zouden komen, achteraf bleek dat niet zo te
zijn en hadden we zelfs nog enkele dagen over.
Zaterdag 21 oktober
Via de weg 89 naar Wanaka gereden. We namen deze weg omdat we anders dezelfde
weg als heen zouden moeten nemen. De 89 is een binnenweg. Hij is op sommige
stukken heel erg steil. Ze waren er aan bezig en daarom was hij voor ongeveer 20
kilometer onverhard, maar hij is goed te rijden en erg mooi. Als je denkt dat je
nu toch wel heel ver van de bewoonde wereld bent komt er plotseling een
gehuchtje met allerlei houten gebouwtjes vanuit de goudzoekerstijd. Daarna is
het nog een stukje naar Wanaka. Wanaka is een leuk plaatsje. Het ligt aan een
meer. We hebben een picknick gekocht en die lekker aan het meer opgegeten. Ook
is hier een hele grote supermarkt, een New World. (New World vonden wij de beste
supermarkten in NZ.). Daarna de hgw 6 naar de West coast. Onderweg hele mooie
uitzichten. Bij lake lapinga op een DOC camping gestaan en nog een hele leuke
wandeling door het bos gemaakt. (DOC campings zijn campings met alleen een wc en
een kraan. Je betaald op vertrouwensbasis. Je neemt een envelop, stopt daar het
gevraagde geld in en deponeert die in de daarvoor bestemde bus.) Docs liggen
meestal op hele mooie plekjes, midden in de natuur.
Zondag 22 oktober
Eerst naar Fox glacier. Je kunt er vrij dicht bij komen. Vanaf de parkeerplaats
is het nog ong. 40 minuten lopen. Op het laatst is het wel klauteren en klimmen,
maar dan kan je hem ook bijna aanraken. Na Fox glacier naar de Frans Joseph
glacier. Bij de FJ. Glacier is een dorpje, daar hebben we eerst gegeten. Daarna
naar het uitkijk punt van de Gletsjer gelopen. Naar de gletsjer toe was wel 2
uur en daar hadden we geen zin in, we hadden Fox al van dichtbij gezien. Bij het
dorpje van Frans Joseph ligt ook een meer. Vandaar heb je een mooi uitzicht op
mount cook en mount Tasman. Je kunt ook om het meer heen lopen. Wij zijn een
eind gelopen en toen weer terug, maar het is wel de moeite waard. s Middags
kaarten gekocht, de was gedaan, de kaarten geschreven en gepost. Het was
heerlijk weer, dus dit alles buiten in het zonnetje.
Maandag 23 oktober
Tegen koffietijd kwamen we aan bij het plaatsje Ross. In het plaatselijk
cafeetje (ze waren de rommel van de vorige avond nog aan het opruimen) koffie
gedronken. Ross was vroeger een mijnwerkersstadje. In Ross is een toerist
information (je mag daar s nachts met je camper staan). Er zijn 2 wandelingen
uitgezet langs historische mijnwerkers punten. Je komt langs de gevangenis, een
oud huisje, de uitkijktoren, het kerkhof, en de transportbanden en het loopt
dwars door het bos. Bij het visitors centrum kun je in plastic bakken ook goud
pannen. Dit hebben wij niet gedaan, maar er stopten best veel bussen waarvan de
mensen wel gingen pannen. Overal in NZ vind je trouwens schone openbare
toiletten. Vaak is het zo dat ze in de restaurantjes geen toiletten hebben en
dat je dan naar deze openbare wc's moet gaan. Ook vind je langs de weg (of op de
campings) "dumpstation" daar kun je het chemisch toiletje uit de camper legen en
schoonspoelen. In Greymouth wilden we een bierbrouwerij bezoeken, maar die was
vandaag dicht (pech). Wel hebben we nog bij het station gekeken waar de trein
uit Christchurch aankomt. Omdat we hier verder niet wisten wat te doen en de
stad eigenlijk iets te groot vonden zijn we doorgereden naar de Pancake rocks.
Dinsdag 24 oktober.
De zeehondenkolonie dicht bij Westport bezocht en nog een heel stuk langs de
kust gelopen. In Westport boodschappen gedaan. In Muchinson naar het plaatselijk
museumpje geweest. Dit is echt heel leuk. Alles, maar dan ook alles wat je maar
kunt bedenken dat vroeger gebruikt is ligt hier. Ook de mensen die het runnen
zijn eigenlijk museum stukken. Overnacht aan lake Roturoa in Nelson lake NP. ?s
Avonds nog een stuk gelopen. Er zitten hier wel veel muggen.
Op deze dag naast de zeehondenkolonie niet echt iets speciaals bezocht. Onderweg
worden er steeds wel interessante stopplaatsen aangegeven. Meestal stopten we
hier ook. Je zag dan dat het bijv. 5 minuten lopen naar een waterval was of 20
minuten naar uitkijkpunt of een meertje of iets anders. Dit hebben we meestal
wel gedaan en eigenlijk is het nooit echt tegen gevallen. Soms was het niet echt
speciaal, maar had je toch weer een lekker wandelingetje gemaakt.
Woensdag 25 oktober.
Naar Abel Tasman NP. Het landschap blijft erg mooi, maar het spectaculairste
hebben we denk ik wel bij de Milford Sound gezien. We zijn nu boven aan het
Zuidereiland en je kunt goed merken dat hier meer mensen wonen. Onderin bij
Queenstown gaat het ook wel, maar de West coast is echt dunbevolkt, af en toe
was het daar ook best moeilijk om een camping te vinden. Aan de westkust hebben
ze op een stuk wel hele speciale bomen. Die waren zo bizar dat je het gevoel had
dat ze beter in de efteling thuis zouden horen. Het enige wat wij misten waren
de grote dieren in de bossen. Er loopt echt werkelijk niets of in ieder geval
wij hebben niets gezien. Wat je wel heel veel ziet zijn dode possums langs de
weg. Deze zijn ingevoerd uit Australie. Ze hebben in NZ geen natuurlijke
vijanden en brengen veel schade toe aan de natuur. Er zijn al 3 possums op elke
inwoner van NZ (wijsheid uit het Te Papa museum in Wellington). In Motueka
boodschappen gedaan.
s Middags nog een stuk van de Abel Tasman track gelopen.
We hadden verwacht dat je echt langs de kust over het strand zou lopen. Maar je
loopt als het ware boven de stranden door het bos. Als je naar het strand wilt,
moet je een zijpaadje nemen, maar als je verder wilt moet je weer terug naar
boven naar het bos. De stranden zijn trouwens wel de moeite waard. We sliepen in
het plaatsje Marahau en dat is nog geheel in de hippie stijl. Er is maar 1
restaurantje en daar hebben we ?s avonds gegeten en vandaar kon je ook emaillen.
In de toeristinformation in Motueka hing een leuk gedichtje over het weer in NZ.
Whether the weather is hot
or whether the weather is not
It is the weather that you got
whether you like it or not
donderdag 26 oktober
Als we nog genoeg tijd op het zuidereiland zouden hebben, zouden we nog naar
Kaikoura naar de walvissen gaan. Nou we hadden nog plenty of time.Onderweg naar
Kaikoura blijkt dat het elektrisch in de camper het niet meer doet. Dat is wel
een probleem want zonder elektrisch, hebben we geen waterpomp en geen licht. In
Kaikoura is ook een service station (die zijn echt op veel plaatsen) dus daar
maar direct naar toe gereden. Van Abel Tasman naar Kaikoura kom je door de
wijngebieden van Nieuw zeeland. s Middags nog ingeschreven voor de boottocht
naar de walvissen morgen om 10.30 uur. Hopelijk is het mooi weer. Kaikoura zelf
stelt niet heel veel voor, maar is best aardig.
vrijdag 27 oktober
Het is prachtig weer. Zonnig en (aan de wal) weinig wind, dat gaat dus helemaal
goed komen met die walvissen. Om 9 uur al naar het strand en de parkeerplaats
voor de boottocht naar de walvissen. Een uur heerlijk voor de camper over de zee
zitten turen. Om 10 uur zijn we ons gaan melden. Eerst kregen we een
veiligheidsinstructiefilm. Na de film werd de hele groep naar buiten gedirigeerd
en op de foto gezet. Deze kon je (uiteraard) na de tocht kopen. Toen allemaal in
de bus om naar de haven te gaan waar de boot lag (ong. 10 minuten rijden). De
mensen die snel zeeziek werden, werd geadviseerd om achter in de boot te gaan
zitten. Wij kwamen in het midden terecht (iedereen wilde vanachter zitten). Na
ong. 10 minuten op zee werd de eerste walvis al gespot. Als hij aan het drijven
is zie je er niet veel van, maar zodra hij gaat duiken komt zijn staart
prachtig boven water. Ik was toch wel erg onder de indruk hiervan. Na zijn duik
blijft hij minstens 40 minuten onder en wordt verder gezocht naar een andere
walvis. Het was naar mijn idee behoorlijk ruw aan het worden op zee. Na de
eerste walvis voelde ik me niet echt helemaal jofel meer. De tweede walvis kwam
in zicht, en inplaats van mijn fototoestel moest ik een kotszakje pakken en de
rest van de 3 en een half uur heb ik niets anders gezien dan de binnenkant van
deze zakjes. De rest van de groep heeft nog 2 walvissen gezien en albatrossen en
dolfijnen. Die konden wat mij betreft gestolen worden. Het enige wat ik wilde
was naar de kant. Eindelijk, eindelijk had iedereen dan toch genoeg gezien en
gingen we weer terug. Weer de bus in en terug naar het begin punt. De groepsfoto
hoefde ik niet eens te zien. Eenmaal aan land begon ik me gelukkig snel weer wat
beter te voelen. In het dorpje nog iets gegeten en daarna zijn we afgereisd naar
Picton. Onderweg nog een zeehondenkolonie bezocht. Het elektrisch in de camper
had het weer begeven. In Picton eerst weer naar een servicestation . Het was
ondertussen al 6 uur geweest, maar het werd toch nog gerepareerd (de monteur
werd uit de pub gehaald en we weten nu wat het euvel steeds is, dus gaat het ook
wel snel).
NOORDEREILAND
Zaterdag 28 oktober
We hadden de ferry pas over 2 dagen geboekt staan. We hadden het op dit
zuidereiland veel rustiger aan kunnen doen. Zo hadden we bijvoorbeeld best
Duniden en de pinguinkolonie kunnen bezoeken, maar dat is achteraf. We zijn naar
de ferryterminal gereden en gevraagd of we meekonden. We konden stand-by gaan
staan en mochten mee. De overtocht is erg mooi en duurt ong. 3 uur. Aan boord is
van alles te eten en te koop. Je kunt zelfs naar de bioscoop. Op het
noordereiland aangekomen zijn we direct naar Wellington gegaan om het Te Papa
museum bezoeken. We zijn niet echt stadbezoekers, dus hebben we de rest van
Wellington gelaten voor wat het was. Vanuit de camper hebben we een glimp
opgevangen van de Beechive (parlementsgebouw). Het Te Papa museum is echt de
moeite waard. Het is ook erg makkelijk te vinden. Volg vanaf de boot eerst City
Center en daarna staan er borden Te Papa Museum. Naast het museum is een groot
parkeerterrein. Tot 7 uur betaald parkeren. Ben je later dan 7 uur, dan gaan de
hekken gewoon open en heb je gratis gestaan. Het Te Papa museum is groot maar
ook erg mooi en leerzaam over alles wat in Nieuw zeeland gebeurt, gebeurd is,
woont, werkt en leeft. En alles op een interessante wijze afgebeeld en
neergezet. Toen wij er waren was er een wisselende expositie over de
verschillende immigranten in NZ en toevallig was het nu net Nederland.
Na het museum weer uit Wellington vertrokken. We wilden net na Wellington een
camping zoeken, maar dat viel een beetje tegen. De weg was ook heel erg steil en
bochtig. Greymouth het eerste stadje was op de kaart maar een stukje weg, maar
het duurde denk ik wel twee uur voor we er waren.
Zondag 29 oktober
Gereden van Greymouth tot Hastings. Dit stuk NZ kon ons niet erg boeien. We
kwamen best door wat dorpjes/stadjes maar deze leken wel uitgestorven. Misschien
kwam het omdat het zondag was.
Maandag 30 oktober
De vorige dag hadden we een tour naar de Gannet kolonie (Jan van Genten)
geboekt. Deze vogels kun je alleen over het strand bereiken en dan ook nog
alleen als het laag water is. Je kunt het ook lopen, maar wij vonden "gereden
worden" wel erg comfortabel. We moesten ons om 12 uur melden. Eerst een paar
boodschappen gedaan, en toen alvast maar gereden naar waar we moesten zijn. We
moesten ons melden op een parkeerplaats en om iets voor 12 uur zou daar ook
iemand van de toer naar toe komen. Er was daar inderdaad niet veel 2 campings en
een cafeetje. En er staat een bord over de Gannets en Ganneth Beach Adventure
(de firma waarbij wij de tour geboekt hadden). Eerst lekker koffie gedronken in
het cafeetje. Toen nog op zonnebrand jacht, want het was schitterend weer en we
zouden op een open wagen achter een tractor zitten. Om half 12 weer terug op de
plaats en het werd al drukker. Kort daarna kwam de caravan van de touroperator
eraan en konden we ons melden en betalen. Wij vonden deze tour helemaal niet
duur. Ik weet het niet meer precies, maar ik geloof dat het op ong. fl. 25,00
per persoon kwam. De wagen kwam helemaal vol. Wij zaten heen met ons gezicht
naar de zee (de anderen naar de rotsen). Er werd onderweg vanalles uitgelegd.
Het laatste stuk naar de vogels moet je lopen en dat is een hele stevige klim
van ong. een half uur. Je kunt heel dicht bij de vogels komen. Op de terugweg
stoppen ze nog bij een kolonie, daar rij je dan met de tractor tussendoor. Wij
hebben deze tocht erg leuk gevonden. Zeker een aanrader om te doen. Om 4 uur
waren we weer terug op het parkeerterrein.
dinsdag 31 oktober
s Morgens door Napier gestruind. Ook geprobeerd een Nederlands krant te pakken
te krijgen. Dat is niet gelukt. Wat ze wel hebben is de "Dutch Weekly". (komt om
de 2 weken uit). Dit is best een leuke krant, bedoeld voor de Nederlandse
immigranten in NZ en Australie. Daarna via de weg nr. 5 naar Taupo gereden (weg
is erg mooi). In Taupo aangekomen boodschappen gedaan en gegeten en daar na naar
de "craters of the moon" gereden. Het is een hele leuke wandeling hierdoor. Ook
nog de Huka falls bezocht. s Nacht stroomt deze waterval niet, want dan
gebruiken ze het stromende water voor het opwekken van stroom. Zelf gekookt en
na het eten een poos in de "thermal hot pool" van de camping liggen weken.
Woensdag 1 november
Van Taupo op weg naar Tongariro NP via de "vulcanic loop". Je kunt dit in 1 dag
rijden en dan weer in Taupo overnachten. Wij zijn naar Whakapapa Village gereden
om te overnachten. Daar kun je een paar mooie wandelingen maken. Er staat ook
een heel groot hotel. Volgens mij staat er nergens anders in heel NZ zo'n
gebouw. Het heet "le chatteaux" en eigenlijk zouden we wel binnen willen kijken,
maar we durfden niet zo goed. We hadden ook net gewandeld, dus een rugzak op en
bergschoenen aan. We liepen er dus een beetje voorzichtig er buiten rond en
keken af en toe door de ramen. Ineens kwam er iemand naar buiten die ons binnen
riep. Van hem hebben we een hele rondleiding door het hotel gekregen. We hadden
een beetje gehoopt dat het nog in oude stijl was, maar helaas.
In het dorpje is ook een camping daar hebben we geslapen. Er zijn bijna geen
mogelijkheden om uit eten te gaan.(het skiseizoen was afgelopen en bijna alles
was nu gesloten. Er is wel een groot visitors centrum.
Donderdag 2 november
Vannacht allebei niet helemaal lekker geweest (maagkrampen, diarree). Allebei
een beetje gammel opgestaan. Na het ontbijt zijn we nog een stuk naar boven
gereden, naar het echte skidorp. Hier was het bijna uitgestorven. Alleen
monteurs die de skiliften uit elkaar aan het halen waren liepen er rond. Daarna
op weg naar Roturua. Bij Roturua is het voor het eerst (na Wellington dan) weer
ontzettend druk met verkeer. We konden eerst zelfs geen parkeerplaats voor de
camper vinden. Omdat we toch nog steeds niet helemaal fit waren direct door naar
een camping. De rest van de dag weinig gedaan. Op de camping hadden ze ook weer
"thermal hot pools". We denken dat we nu ook weten waar we ziek van zijn
geweest. Bij deze baden stond nl. dat het aan te raden is om niet met je hoofd
onder water te gaan, omdat dit water niet gezuiverd is. Bij dat andere bad zijn
we vaak onder water geweest, dus we steken het daar maar op.
Vrijdag 3 november
Weer helemaal beter. Volgens de Lonely Planet zijn de mooiste thermal fields
buiten Roturua. De geiser daar spuit om precies 10.15 uur. Wij daar naar toe,
maar we hebben niets gezien. Het was ong. 10 voor 10 toen we daar aankwamen. We
moesten nog kaartjes voor het park kopen, maar het was daar zo'n hysterische
toestand van alle mensen die bang waren dat ze de spuitende geiser niet meer
zouden halen, dat we maar gewoon terug zijn gedraaid en het thermal field
(entree NZD 18 pp) in Roturua zelf zijn gaan bekijken. Ik weet niet of we veel
gemist hebben, maar wij vonden deze in elk geval ook erg mooi. Er is ook Maori
dorpje en onverwacht konden we kijken naar maori dans en zangshow. De Maori
cultuur is heel actueel en populair in NZ, ook onder de Nieuw zeelanders zelf.
Eerlijk gezegd waren wij er niet erg in deze cultuur geinteresseerd, we hadden
verder ook nog niets ondernomen om er wat van te zien. Dat we dit toch gezien
hebben vonden we wel leuk. Daarna zijn we naar de burried village gegaan
(entree NZD 12 pp). Het museum wat er bij is vonden wij zeer interessant. Het
begraven dorpje zelf viel wat tegen. s Avonds nog een stuk richting Coromandel
gereden.
Zaterdag 4 november
Na 3 weken is het dan zover (helaas), het regent. En het is heel de dag ook niet
meer droog geworden. Dit dus een echte rijdag geworden. Het regent echt
pijpenstelen. Het was niet te doen om te lopen of iets buiten te gaan zien. We
hebben wel heel Coromandel rondgereden. De wegen hier zijn niet zo heel
makkelijk en zelfs met het slechte weer was het toch mooi. In Thames zijn we
gestopt, toen hadden we genoeg van het rijden.
Zondag 5 november
Heel de nacht heeft het geregend en gestormd. Vandaag zijn we Auckland
gepasseerd. We hadden gehoord dat dit heel druk was, maar bij ons viel het
allemaal nogal mee. Het scheelde waarschijnlijk dat het zondag morgen was. Bij
Puhio hebben we een oude pub bezocht. Een eindje daarvandaan is een
kaasboerderij waar je heerlijk kunt eten. In de buurt van Warkworth komen we in
kauriland, dit zijn enorm grote bomen (ik denk dat ze alleen hier voorkomen).
Er was hier al een plaats waar ze stonden, (verder naar het noorden staan er
meer) maar we zijn ze alvast gaan bekijken. Je kon hier ook een paar wandelingen
door het bos maken. Wat heel leuk was dat bij een aantal planten en bomen
vermeld stond wat de naam was.
Maandag 6 november
Onze bestemming vandaag wordt Russel. Onderweg (nr. 1) stond een bordje glowworm
cave, omdat we niet van plan waren om naar die hele bekende (die in de buurt van
Waimoto) te gaan, maar toch wel glowworms wilden zien, zijn we hier gestopt.
Het is echt heel apart om die wormen te zien gloeien, voor zover ik weet komen
deze ook alleen in NZ voor. De grotten waar wij geweest zijn heten de ?Wapiki
glowwormcaves. We waren met een groepje van 6. Je moet wel alles lopen, en
vanaf de uitgang van de grot moet je nog een pad door het bos volgen terug naar
de parkeerplaats. De gids was erg grappig. Hij vertelde dat ze een ?huis-aal? in
het riviertje hadden zwemmen. De aal kwam op commando en vrijwilligers konden
hem over de kop aaien. Met het pontje naar Russel. Het pontje doet er maar een
paar minuten over. In Russel gelunched en wat rondgekeken. s Middag zijn we
naar Long beach gelopen en daar nog een poosje in de zon gelegen. Ook zijn we
nog naar Flaghill gelopen, vandaar heb je mooi uitzicht over Russel en de zee.
Je kunt hier trouwens ook met de auto komen. Omdat het seizoen nog niet begonnen
was, waren nog niet alle restaurants in Russel open. Wij waren ,s avonds vrij
laat om te gaan eten en de restaurants die open waren, zaten toen al flink vol.
Wij hebben best een poosje moeten zoeken voor een plaatsje. Maar uiteindelijk
toch heerlijk gegeten.
Dinsdag 7 november
Nu met de camper naar Flaghill. Gisteren hadden we geen fototoestel meegenomen
en we wilden toch een paar plaatjes schieten. We gaan nu langzaam op weg naar
het noordelijkste puntje. Vandaag een paar scenic drives gereden, waarvan
sommige onverhard (wisten we niet). Ik had het daar niet zo op, vooral omdat het
ging regenen. Ik had het idee dat de weg, die dan erg modderig wordt, wel eens
gevaarlijk kon worden (je rijdt best langs afgronden enzo). Maar alles is goed
gegaan en de routes waren ook erg scenic. In Kerikeri een poos rondgekeken en
gegeten. Het weer is ondertussen erg slecht geworden. We zijn nog doorgereden
tot een camping aan het ninty mile beach. s Avonds werd het droog en hebben een
stuk over het strand gelopen.
Woensdag 8 november
We staan op met een hele blauwe lucht. En dat komt ons goed uit want vandaag
willen we naar Cape Reinga. Onderweg bij het Wagener museum koffie gedronken.
Daar ook nog een poos over het strand geslenterd. De kust is daar erg mooi.
De laatste 20 km naar Cape Reinga is onverharde weg. Toen wij er waren lag hij
er redelijk goed bij. Het is wel erg stoffig. Cape Reinga is mooi. Ook al zeggen
sommige dat je daar alleen naar toe gaat omdat het het laatste stukje NZ is. Nou
het is het ook echt wel waard. Er is daar niets te koop. Wij dachten daar wel te
kunnen lunchen, maar dat werd gewoon iets te eten maken in de camper. Het was
heel helder, maar er stond enorm veel wind. Je staat daar op afgronden boven de
zee, dus dat was soms best oppassen met die windvlagen.
We zijn weer terug gereden naar het Wagener museum, want ze hebben daar een
Golfbaan. We hebben altijd al eens willen golfen, maar in Nederland is dat toch
wat moeilijker. We hebben de rest van de middag gegolfd (in iedergeval
geprobeerd). We hadden heel de baan voor onszelf. Rogier vond het heel leuk om
te doen. Ik had er na een aantal banen wel een beetje genoeg van.
Donderdag 9 november
Wisselvallig weer. Op weg naar de kauricast. In Kaitohe nog wat boodschappen
gehaald en daarna op weg. Op de kaart staan tussen Kaitaie en Kaithohe een
aantal plaatsjes op de kaart, maar deze stellen helemaal niets voor. Je kunt
nergens iets eten of kopen. We zijn vandaag doorgereden naar Omapere. Daar staan
we op een camping met uitzicht over zee. We hebben s middags een heel eind langs
het water gelopen. Daarna nog gebiljart (kon op deze camping) en om 7 uur zijn
we gaan eten.
Vrijdag 10 november
Vandaag gaan we de kauriwouden verkennen. Dit zijn echt gigantische bomen. Om
sommige te kunnen zien, moet je soms wel een eindje lopen. Ook het information
centrum vonden we de moeite waard. Daarin is een fototentoonstelling van de
pioniers en de kaurihandel in het begin van de eeuw. Doorgereden naar
Dangaville, maar dit stadje beviel ons niet zo erg. We zijn teruggereden naar de
kust (Bayles beach) om een slaapplaats te zoeken. Ook hier kan gegolfd worden en
Rogier heeft de smaak te pakkens, dus dat is hij de rest van de middag/avond
gaan doen. Ik heb lekker meegewandeld op de golfbaan.
Zaterdag 11 november
Laatste dag in NZ. We kunnen bijna niet geloven dat de 4 weken al bijna om zijn.
We willen naar Auckland en dan in de buurt bij het vliegveld een camping zoeken.
We kunnen dan ?s avonds alvast de camper eens uitzoeken. Want we hebben in die 4
weken heel wat rommel bij elkaar verzameld. De camping waar we op stonden is
echt een aankomst en/of vertrek camping. In de camping keuken stond een bak waar
vertrekkende gasten hun overtollig etenswaren en andere spullen kwijt konden,
die door de aankomers meegenomen konden worden. Wij hadden ook wel het een en
ander. Afwasmiddel, waspoeder, nesquik, ketcup etc etc en alles was zo weg.
Zondag 12 november.
Vertrekdag. Alle tassen weer ingepakt. Camper helemaal leeg. Volgens het
contract hoefden we de camper niet schoon te maken (heerlijk), alleen de wc
moest leeg en schoon zijn (logisch). We hadden eerst wat problemen om Maui te
vinden, maar dat was meer omdat ik de plattegrond niet goed begreep. Van Maui
met de pendelbus naar het vliegveld. Voor het inchecken kun je aan een bepaalde
balie je luchthavenbelasting betalen. Je krijgt dan een sticker. Dit is het
makkelijkst om te doen, anders moet je voor de paspoortcontrole uit de rij. Bij
ons (Singapore Airlines) werd best streng gekeken naar het aantal kilo,s bagage.
Let er ook op dat je een uitreiskaart invult. Wij kwamen hier ook pas achter
toen we al onze paspoorten moesten laten zien en dan is het toch vrij vervelend
om dit nog in te moeten vullen.
Verder een goede terugvlucht gehad. Het is erg lang, maar ja dat wisten we van
tevoren.
Praktisch
Voor onze reis heb ik op internet gezocht wat er nu eigenlijk allemaal in een
gehuurde camper zit (of wat je ongeveer kan verwachten). Ik heb dat niet echt
goed kunnen vinden, dus daarom hier een lijst van wat in onze camper aanwezig
was. Wij hadden de 2-berth van Maui (mitsubisie L200).
2 kussens / 2 slaapzakken / 2 lakens / 1 dekbed (erg kort) / 4 handdoeken (vrij
grote) / 2 theedoeken / 1 koffieapp. (ik weet niet hoe je die hier noemt, het is
een pot waarin je koffie en heet water doet, je laat het even staan en dan kun
je de koffieprut naar beneden duwen) - 2 plastic slaschalen / 2 grote borden / 2
kleine borden / 2 muesli schaaltjes / 1 theepot / 1 fluitketel / 1 koekenpan / 1
gewone pan / 1 steelpannetje / 1 vaatdoekje / 2 schuursponsjes / 1 snijplankje /
1 blikopener (waardeloos ding, we hebben zelf later een andere gekocht) / 1
puntenmesje / 1 aardappelschiller / 1 aardappelstamper / 1 vleesmes / 1 broodmes
/ 1 spatel om eieren mee om te draaien / 1 soeplepel / 1 opscheplepel / 1
vleesvork / 2 messen ? / vorken / 2 lepels / 2 theelepels / 1 doosje lucifers /
2 mokken / 2 glazen / 1 emmer / 1 blik en handveger / 1 bezem / zakje knijpers.
Onze camper had een 2 pits gasstel met daaronder een soort grilletje (heel
handig hebben wij veel gebruikt). Een koelkast met een klein vriezertje,
magnetron, douche en wc. Het water werd tijdens het rijden opgewarmd. Er was ook
een kacheltje, dit werkte op elektrisch. Wij stonden altijd op campings, omdat
we dat zelf prettiger vonden. Je mag op bepaalde plaatsen vrij kamperen. Maar
ook op een heleboel plaatsen niet (meer). We hebben bij Nieuw Zeelanders
nagevraagd, waarom niet meer. Dit komt volgens hun, omdat er de laatste jaren
zoveel campers bij zijn gekomen en deze plaatsen daardoor helemaal vervuild
werden. Het chemisch toilet kan meestal op de campings worden leeggemaakt. Ook
heb je onderweg in de dorpjes vaak dumpplaatsen, deze staan duidelijk met
bordjes aangegeven.
Nog benieuwd naar het aantal kilometers dat we hebben gereden? In totaal 5620.
Dit is de km stand van dag tot dag:
Dag Van / naar Aantal km
16 okt Christchurch - Geraldine 153km
17 okt Geraldine - Twizel 268 km
18 okt Twizel - Queenstown 208 km
19 okt Queenstown - Te Anau 179 km
20 okt Te Anau - Queenstown 427 km
21 okt Queentown - lake lopinga 291
22 okt Lk lopinga - FJ glacier 128 km
23 okt FJ glacier - Punakaiki 232 km
24 okt Punakaiki - lake Rotaroa 223 km
25 okt Lk Rotaroa - Abel Tasman np 141 km
26 okt Abel. T. - Kaikoura 325 km
27 okt Kaikoura - Picton 275 km
28 okt Picton - Greytown 91 km
29 okt Greytown - Hastings 262 km
30 okt Hastings - Napier 63 km
31 okt Napier - Lake Taupo 178 km
1 nov Lk Taupo - Whakapapa 234 km
2 nov Whakapapa - Rotorua 235 km
3 nov Rotorua - Tauranga 199 km
4 nov Tauranga - Thames 279 km
5 nov Thames - Wharkworth 205 km
6 nov Wharworth - Russel 182 km
7 nov Russel - 90 mile beach 187 km
8 nov 90 mile beach - Wagener 193 km
9 nov Wagener - Omapere 198 km
10 nov Omapere - Baylys Beach 112 km
11 nov Baylys beach - Auckland 244 km
Het aantal km per dag is meestal niet gigantisch, maar vaak waren we dan toch
heel de dag onderweg. De wegen zijn erg bochtig en heuvel op en af.
Om 3 uur s nachts waren we allebei klaarwakker. Nog tot half 9 gerekt, maar
toen toch echt opgestaan, ontbeten en alle spullen ingepakt. Afscheid genomen
van Rebecca en door Nils weggebracht naar Maui, waar onze camper klaar zou
staan. We hebben de camper in Nederland al geboekt. Ik heb het internet
afgespeurd, maar tenslotte heb ik hem via een aanbieding op teletekst geboekt.
Als je van Christchurch naar Auckland reist wordt alles al een stuk goedkoper.
En wij kregen ook nog eens de overtocht van het zuider naar het noordereiland
gratis. We hadden wel voor de simpelste camper gekozen, zonder douche en WC. Bij
Maui was alles bekend, het enige wat je nog moet doen is een verzekering
afsluiten en betalen want dat kan niet vooraf in Nederland gedaan worden. Wij
hebben de middelste optie gekozen met een eigen risico van NZD 2000,00. De
eerste optie alleen WA vonden we te riskant en de derde optie met een eigen
risico van NZD 750,00 vonden we veel te duur. Als je die zou nemen dan ben je
aan premie bijna net zo veel kwijt als het eigen risico bij de tweede optie.
Alles geregeld, alleen nog even wachten tot de camper voor de deur werd
geparkeerd. We waren heel benieuwd wat ons huis voor de komende vier weken zou
gaan worden. Onze camper was boven verwachting, hij zag er aan de buitenkant
niet erg snel en gestroomlijnd uit, maar alles zat er op en in. We hadden zelfs
een douche en wc aan boord. De werking van alles werd uitgelegd en toen konden
we dan gaan toeren. De tassen maar even op de banken gezet dat zoeken we
vanavond allemaal wel uit. Rijden maar, wel bij een supermarkt stoppen want we
moeten wel proviand inslaan. 
We lagen vroeg onder de wol, maar we waren ook weer al vroeg op. Om half 7 waren
we op pad. Op weg naar lake Tekapo en Mount Cook NP. Deze weg is prachtig. Lake
Tekapo is schitterend. Wat is dat water blauw. Het weer is ook goed, het is
alleen heel erg koud, maar wel zonnig, dus ons hoor je niet klagen. Verder naar
Mount Cook NP. Onderweg hier naar toe werd het weer toch slechter en later begon
het zelfs te sneeuwen. We zijn nog het park ingereden, want we hadden het plan
om hier een paar dagen te gaan wandelen. Maar in het dorpje aangekomen werd het
slechter en slechter. Van wandelen zou helemaal niets komen. Omgedraaid voor we
vast kwamen te zitten en doorgereden naar Twizel waar we hebben overnacht.
We hebben ondertussen wel een klein probleem met de camper. Er bleef water van
onder douche vandaan stromen, zodat steeds heel de vloer nat was. We hebben toen
de watertank leeg laten lopen, maar hadden toen geen water meer in de camper.
Dichtbij Twizel is een maui service station, maar omdat we niet wisten of je
daar zomaar naar toe kon, hebben we vanuit Twizel naar een steunpunt van Maui
gebeld. We kunnen morgen naar het service station gaan en die zullen dan kijken
of ze het kunnen repareren. Vanuit Twizel hebben we ook voor het eerst email
naar het thuisfront gestuurd.
Vannacht heeft het gevroren. Na ons ontbijtje, direct doorgereden naar Omarama,
waar het service station van Maui is om naar het lek te laten kijken. Het is een
gewone garage, maar we werden hartstikke goed geholpen. Ze gingen direct kijken
wat er aan de hand was en omdat we de man niet op zijn vingers wilden kijken,
zijn we het dorpje ingegaan. Echt veel mensen wonen er niet, het is meer een
stopplaats voor bussen en campers. Er is een souvenirwinkel, een motel, een
camping en een koffieshop en natuurlijk een garage met benzinestation. In de
koffieshop koffie gedronken. Ze hebben hier heerlijke koffie, maar je moet wel
even weten wat je moet bestellen. Als je een espresso neemt is die altijd zwart,
je krijgt er wel suiker bij. Wil je gewone koffie met melk dan neem je een
flat white. Ze hebben ook cappuccino (zoals bij ons). Wil je koffie verkeerd dan
neem je cafe latte. Die nam ik altijd. Latte wordt meestal in een soort van
soepkom geserveerd. Ze hebben nog meer soorten, maar die weet ik niet meer omdat
wij altijd voor de flat white en de latte gingen.
In Queenstown met de gondola naar boven en het uitzicht is werkelijk grandioos.
(We hadden ook mooi weer, dat scheelt). Na de gondola zijn we doorgereden naar
Te Anau. Daar aangekomen eerst wat gegeten en daarna een stuk langs het meer
gelopen. Je komt dan langs het visitors centrum en natuurcentrum en als je dan
nog verder langs het meer loopt kom je bij een soort vogelopvang. Daar kun je
allerlei Nieuw Zeelandse vogels zien (alleen geen kiwis). Voor ons was Te Anau
de gateway naar de Milford sound. Op de camping vroegen onze buren of we voor
morgen al een boot hadden gereserveerd. Dat hadden we dus niet, dat gingen we
ook niet doen. We hadden er eigenlijk alle vertrouwen in dat we wel mee konden.
We wilden wel daar op tijd zijn zodat we nog een hele dag speling hadden.
Vroeg opgestaan en om kwart over 7 al op weg naar de Milford sound. Dit is denk
ik tot nu toe wel de mooiste weg die we ooit gereden hebben. Een landschap zoals
daar hebben we nog nooit gezien. Ook de bossen, helemaal begroeid met mos, zijn
prachtig. En om het compleet te maken ligt er hogerop gewoon nog sneeuw. Het
enige niet zo leuke is dat je op het hoogste punt door een hele nauwe, enge,
donkere tunnel moet.
Eerst naar Fox glacier. Je kunt er vrij dicht bij komen. Vanaf de parkeerplaats
is het nog ong. 40 minuten lopen. Op het laatst is het wel klauteren en klimmen,
maar dan kan je hem ook bijna aanraken. Na Fox glacier naar de Frans Joseph
glacier. Bij de FJ. Glacier is een dorpje, daar hebben we eerst gegeten. Daarna
naar het uitkijk punt van de Gletsjer gelopen. Naar de gletsjer toe was wel 2
uur en daar hadden we geen zin in, we hadden Fox al van dichtbij gezien. Bij het
dorpje van Frans Joseph ligt ook een meer. Vandaar heb je een mooi uitzicht op
mount cook en mount Tasman. Je kunt ook om het meer heen lopen. Wij zijn een
eind gelopen en toen weer terug, maar het is wel de moeite waard. s Middags
kaarten gekocht, de was gedaan, de kaarten geschreven en gepost. Het was
heerlijk weer, dus dit alles buiten in het zonnetje.
Naar Abel Tasman NP. Het landschap blijft erg mooi, maar het spectaculairste
hebben we denk ik wel bij de Milford Sound gezien. We zijn nu boven aan het
Zuidereiland en je kunt goed merken dat hier meer mensen wonen. Onderin bij
Queenstown gaat het ook wel, maar de West coast is echt dunbevolkt, af en toe
was het daar ook best moeilijk om een camping te vinden. Aan de westkust hebben
ze op een stuk wel hele speciale bomen. Die waren zo bizar dat je het gevoel had
dat ze beter in de efteling thuis zouden horen. Het enige wat wij misten waren
de grote dieren in de bossen. Er loopt echt werkelijk niets of in ieder geval
wij hebben niets gezien. Wat je wel heel veel ziet zijn dode possums langs de
weg. Deze zijn ingevoerd uit Australie. Ze hebben in NZ geen natuurlijke
vijanden en brengen veel schade toe aan de natuur. Er zijn al 3 possums op elke
inwoner van NZ (wijsheid uit het Te Papa museum in Wellington). In Motueka
boodschappen gedaan. 
De vorige dag hadden we een tour naar de Gannet kolonie (Jan van Genten)
geboekt. Deze vogels kun je alleen over het strand bereiken en dan ook nog
alleen als het laag water is. Je kunt het ook lopen, maar wij vonden "gereden
worden" wel erg comfortabel. We moesten ons om 12 uur melden. Eerst een paar
boodschappen gedaan, en toen alvast maar gereden naar waar we moesten zijn. We
moesten ons melden op een parkeerplaats en om iets voor 12 uur zou daar ook
iemand van de toer naar toe komen. Er was daar inderdaad niet veel 2 campings en
een cafeetje. En er staat een bord over de Gannets en Ganneth Beach Adventure
(de firma waarbij wij de tour geboekt hadden). Eerst lekker koffie gedronken in
het cafeetje. Toen nog op zonnebrand jacht, want het was schitterend weer en we
zouden op een open wagen achter een tractor zitten. Om half 12 weer terug op de
plaats en het werd al drukker. Kort daarna kwam de caravan van de touroperator
eraan en konden we ons melden en betalen. Wij vonden deze tour helemaal niet
duur. Ik weet het niet meer precies, maar ik geloof dat het op ong. fl. 25,00
per persoon kwam. De wagen kwam helemaal vol. Wij zaten heen met ons gezicht
naar de zee (de anderen naar de rotsen). Er werd onderweg vanalles uitgelegd.
Het laatste stuk naar de vogels moet je lopen en dat is een hele stevige klim
van ong. een half uur. Je kunt heel dicht bij de vogels komen. Op de terugweg
stoppen ze nog bij een kolonie, daar rij je dan met de tractor tussendoor. Wij
hebben deze tocht erg leuk gevonden. Zeker een aanrader om te doen. Om 4 uur
waren we weer terug op het parkeerterrein.
Onze bestemming vandaag wordt Russel. Onderweg (nr. 1) stond een bordje glowworm
cave, omdat we niet van plan waren om naar die hele bekende (die in de buurt van
Waimoto) te gaan, maar toch wel glowworms wilden zien, zijn we hier gestopt.
Het is echt heel apart om die wormen te zien gloeien, voor zover ik weet komen
deze ook alleen in NZ voor. De grotten waar wij geweest zijn heten de ?Wapiki
glowwormcaves. We waren met een groepje van 6. Je moet wel alles lopen, en
vanaf de uitgang van de grot moet je nog een pad door het bos volgen terug naar
de parkeerplaats. De gids was erg grappig. Hij vertelde dat ze een ?huis-aal? in
het riviertje hadden zwemmen. De aal kwam op commando en vrijwilligers konden
hem over de kop aaien. Met het pontje naar Russel. Het pontje doet er maar een
paar minuten over. In Russel gelunched en wat rondgekeken. s Middag zijn we
naar Long beach gelopen en daar nog een poosje in de zon gelegen. Ook zijn we
nog naar Flaghill gelopen, vandaar heb je mooi uitzicht over Russel en de zee.
Je kunt hier trouwens ook met de auto komen. Omdat het seizoen nog niet begonnen
was, waren nog niet alle restaurants in Russel open. Wij waren ,s avonds vrij
laat om te gaan eten en de restaurants die open waren, zaten toen al flink vol.
Wij hebben best een poosje moeten zoeken voor een plaatsje. Maar uiteindelijk
toch heerlijk gegeten.
We staan op met een hele blauwe lucht. En dat komt ons goed uit want vandaag
willen we naar Cape Reinga. Onderweg bij het Wagener museum koffie gedronken.
Daar ook nog een poos over het strand geslenterd. De kust is daar erg mooi.
De laatste 20 km naar Cape Reinga is onverharde weg. Toen wij er waren lag hij
er redelijk goed bij. Het is wel erg stoffig. Cape Reinga is mooi. Ook al zeggen
sommige dat je daar alleen naar toe gaat omdat het het laatste stukje NZ is. Nou
het is het ook echt wel waard. Er is daar niets te koop. Wij dachten daar wel te
kunnen lunchen, maar dat werd gewoon iets te eten maken in de camper. Het was
heel helder, maar er stond enorm veel wind. Je staat daar op afgronden boven de
zee, dus dat was soms best oppassen met die windvlagen.