Enkele oorlogsherinneringen van een 4 jarige

Het waren hectische dagen voor Zoutelande eind oktober begin november 1944. De beschietingen en bombardementen waren losgebarsten. Iedereen zocht een veilig heenkomen. Ik kan mij nog wel enkele dingen herinneren en ook wat mij is verteld over de gebeurtenissen in die tijd. Het huis waar ik woonde (Langstraat 41) staat er allang niet meer want het is afgebroken i.v.m. de aanleg van de Zuidstraat. Naast ons huis was de inrit om het bedrijf te bereiken,de schuur stond schuin achter het huis daar waar nu de tuin is van A.Melis.

Op zondag 29 okt. moesten wij vluchten voor het bombardement naar de Duinweg daar waar het oude voetbalveld is geweest achter Koba Leynse, want in het dorp was het niet meer uit te houden. Op het weiland (vroon) aangekomen gingen wij plat op de grond liggen om en nabij de bosjes. Tot overmaat van ramp viel er een bom vlakbij, en bezorgde een enorme krater zoveel zand dat er enkele mensen bedolven werden waaronder mijn opoe Willemien Boogaard, zij is 66 jr. geworden.

Ook (1 nov.) gingen de beschietingen door vanuit zee en uit de lucht. Buiten was het te gevaarlijk geworden zodat wij noodgedwongen binnen bleven. In de achterkamer van ons huis waren wij verzameld met de buren Job Wisse en Leuntje Boogaard en Neeltje.
Op zeker moment werd de schuur getroffen door enkele granaten en de scherven vlogen in het rond en de hele schuur ging tegen de vlakte met al het vee wat zich daarin bevond. Een bloederige massa bleef over. Niet alleen de schuur werd getroffen, ook ons huis kreeg een scherf binnen die dwars door het raam naar binnen vloog. Job Wisse was op slag dood door de scherf die zijn hoofd trof; Job Wisse was 35 jaar. 
Ik zat op nog geen 2 meter afstand op schoot bij mijn moeder!

Tegen de avond werd het granaatvuur steeds heviger zodat het thuis niet meer uit te houden was. Eerst vluchten wij naar de kelder van Ko Koppejan (Ko van Liza) waar wij in eerste instantie tamelijk veilig zaten. Doch op aanraden van enkele anderen toch maar weer een veiliger schuilplaats gezocht. Wij hadden te horen gekregen dat er in de bunker achter Ko Koppejan ( in het bosje) gewone burgers mochten schuilen. In de bunker was het mutje vol maar ik als klein kind kreeg een plekje in een krib (slaapplaats) daar wachtten wij de gebeurtenissen af en gelukkig konden wij daar de Tommy’s verwelkomen. De (oude) Duitse soldaten waren ook de oorlog zat en pleegden geen verzet meer. De geweren hadden zij in een z.g. "stuuke" gezet, dat is allemaal tegen elkaar voor de bunker en gaven zich over.

De commando"s hadden niet veel tijd en moesten snel verder richting Valkenisse alwaar nog zwaar gevochten is

Enige impressies opgetekend door:

Jan Koppejan

Nieuwstraat 7

4374 BC Zoutelande.

Zoutelande 60 jaar bevrijd

Home