Guestblogs & Unblogged

Natuurlijk heb ik in de tussentijd (mei/juli en stukje augustus) nog wel eens een enkele keer achter de pc gezeten. Hieronder een chronologische mix van gastblogs en ongeposte momenten uit de afgelopen maanden. Soort van pauze-mini-retroblog zeg maar...





Zomergast

Ik ben mijn eigen verrassing. Zelf tijdelijk gestopt met Q-Blog vanwege verregaand blasé gevoel en dan zit ik op verzoek Ultra-X daar opeens te gastbloggen.

De vraag is nu natuurlijk: wat te posten als je weinig bewust meer rondsurft en afhankelijk bent van wat je toevallig zo tegenkomt? Anders gesteld: wat zijn de dingen die ik zeker gelogd zou hebben als ik nog blogde?

Nou, deze bijvoorbeeld: Secret Ancient Meditative Mantras Against Negative Thougths (brought to you by good ole Joe Cartoon).





Waar voor je geld

Da's lache voor maar $25: Front and back, An Incomplete list of Impolite Words: 2000 filthy words and phrases Including the seven you can't use on television: shit, piss, fuck, cunt, cocksucker, motherfucker and tits (in onze categorie Betaalbare Zomermode).





Fillumpie!

Ga hier maar eens even voor zitten: Jihad vs. MacWorld, the Redux Remix.





Pinkpop-tvmomenten

Tussen de bakken teringherrie: de set van Counting Crows (wanneer komt er een DVD?) en supervitale soul-opa Solomon Burke met Junkie XL. O ja, en de danceset van Moloko met die hupse mevrouw :-)


Bummer: uitzendverbod Manu Chao. Meevaller: gelukkig kreeg ik voor Papsdag de DVD 'Radio Bemba Sound System'. En die uitgebreide pretregistratie maakte alles weer goed.








Do you know your Dada from your Moma?

Art or crap? Soms allebei tegelijk wat mij betreft.
Mijn score: 11 van de 16 goed.





JPEG Baby

A Love Song for the 21st Century.





Paradise Now!

Five excellent reasons to blow yourself up.





Biertje?

Situatieschets: je wandelt met dit dorstige weer over de boulevard van Vlissingen en koopt daar in één van de friettenten een blikje bier. Tot zover nix aan de hand. Maar haal het niet in je hoofd om het lopend over diezelfde boulevard te nuttigen. Dan riskeer je namelijk een boete van € 40! Het overkwam twee stomverbaasde Vlissingers die zich van geen kwaad bewust waren.
        Drink je het aangeschafte biertje een paar meter lager op het strand op, dan is er opeens geen vuiltje aan de lucht. Dit ridicule zero tolerance beleid geldt blijkbaar voor de gehele Walcherse kust en was ook mij tot voor kort onbekend.

Vraag: geldt dit ook voor Amstel Light? En waar staan de viertalige waarschuwingsborden?






Stoeltje!

Ik wil 'm, ik wil 'm: die Relax One. Ook verkrijgbaar als tafelmodel SoundSpace, maar da's toch een beetje behelpen.






Zeeland eindelijk op de kaart?

Tot voor kort was het aantal zeeuwse collega's in Blog Land beperkt tot een mager tiental. Door een initiatief van provider ZeelandNet (ha Jeroen!) komt daar nu verandering in. Maar of dat ook echt een verbetering is...
        Zo noteert de moeder van Sterre trots & nauwgezet het gebrabbel van haar peuter. En jawel, ook de Dorpsraad Zuiddorpe is inmiddels online, inclusief welkomswoord (sic).





E.L.O. 2?

Kan een cd ook tè mooi zijn? En tegelijk tè poppy? Ik vroeg 't me af toen ik 'Sumday' hoorde, Grandaddy's langverwachte opvolger van 'The Sophtware Slump'. Don't get me wrong: prima cd hoor; je zingt & neuriet de nummers al halverwege de eerste beluistering mee. Maar dat is tegelijk ook de makke van 'Sumday': blijft dit wel net zo tijdloos beluisterbaar als die illustere voorganger?
         Is frontman Jason Lytle langzaam aan het transformeren tot Jeff Lynne? Q-Blog ging op onderzoek naar De Melkweg.

Daar troffen wij een ietwat grittier Grandaddy met charmant-lullige achtergrondfilmpjes, dito zanger en prima geluid. Toch leken bij het Amsterdamse publiek vooral de oudere, steviger nummers ('The Crystal Lake', 'A.M. 180') echt aan te slaan en veroorzaakte een serie verstild-melancholieke Sumday-songs merkbare publieksonrust. Ook bij Q Zelve. Zodra de nummers werden bekroond met vette stoner-riffs was het duidelijk weer oké.

Mooiste nummer waarin alles samenkwam: afsluiter 'Lost on your merry way', van poppy melancholica naar grungy slotmantra met een eindeloos herhaald 'Always keep your head on'. Toen Lytle daarbij op zijn knieën de gitaar bebeukte, was je helemaal vergeten hoe hij een dik uur eerder nog besmuikt stond te schutteren bij een aantal op hol geslagen tape loops. Leuk bandje met hart op de juiste plaats.

(maar de volgende cd toch weer iets vetter graag…)





Use your fingers

In onze serie Handige Tips: How to communicate with a deaf hooker?





Zomerpoëzie

Waarom cirkelt een vlieg
een uur lang door mijn kamer
als hij buiten de hoogte in kan
de oneindigheid tegemoet

(uit: 'Metafysische Vragen Bij Alledaagse Ongemakken')





My Little Pony

Festivalmoment. In benevelde staat & hoge nood een toiletwagen zonder tussenschotten bezoeken. Om daar tussen twee massieve negers van de weersomstuit niet meer dan een benepen prostaatplasje te produceren. En je dan tussen die klaterende hengsten een klein, blank lulletje voelen…





The Big Red Button

Do not click the button to see what it does. It deletes the site, we told you that.
Als ze 't zo vriendelijk vragen, ga je natuurlijk niet op die knop drukken :-) Toch?








Straatfestival Vlissingen (The Highlights)

Aah, de charme van een lekker rammelend gitaarbandje… Bettie Serveert bouwde in de festivaltent een feestje met een fikse scheut sixties psychedelica. Want zeg nou zelf: waar hoor je tegenwoordig nog een wah-wah gitaar of prettige feedbackmuurtjes? Peter Visser excelleerde in orgiastische & prettig spacende gitaarsolo's. Hulde!

Ook ouwe rot Arno had er zin an en bracht een mooie mix van recent werk, semi-chansons en TC-Matic klassiekers. Hoogtepunten: prachtcover van 'Mother's Little Helper' en 'Les filles du bord de mer'. Ook hier on-Vlissings publieksenthousiasme, misschien mede veroorzaakt door bovengemiddeld aantal aanwezige Belgen. Ambiance.
        Bonus funmoment: een van de twee bekkens die als een UFO uit Arno's handen schoot en rakelings het schedeldak van de drummer passeerde.

Combineer meligheid en een aanstekelijke podiumact met een gevarieerde (soms ronduit debiele) platenkeuze, mix het met publieksparticiperende spelletjes, en je hebt de ideale festivalafsluiter.
        Daags na de Loco Loco Discoshow hoestte ik nog steeds confetti op, waren mijn stembanden rauw van het meebrullen en bleef de loco herkenningstune hardnekkig in mijn kop rondzeuren.
        Iedere act die het voor elkaar krijgt om in Vlissingen een overvolle tent (inclusief de oude Q) met sambaballen en roltoetertjes uit zijn dak te laten gaan op muziek van Luv verdient ronduit respect. Volgend jaar beslist herprogrammeren!!





Plaatselijke bui

Tijdens eerste echte solo-pc-avondje na De Grote Hitte medio juli door herfstmelancholie bevangen bij het samenstellen van Nederdingen-tracklistje.


Leermoment: nooit Spinvis ('Bagagedrager'), André Manuel ('Kraaien') en Bløf ('Harder dan ik hebben kan') achter elkaar draaien.





Boredom at the mental institute

Ben waarschijnlijk de laatste Nederlander die nog zonder mobieltje rondloopt. Ook dit reclamefilmpje zal me niet over de streep trekken, maar verdient wel een prijs voor originele invalshoek.





Kotstips

Wie in deze Moeder Aller Zomers een gestroomlijnd strandfiguur ambieert en Slimfast toch te traag vindt gaan, kan altijd nog op het Net terecht voor drastische adviezen.

Calexico Tropicana

Na de zoveelste ploertig-warme werkdag togen wij op 7 augustus voor een optreden van Calexico naar Rotterdam. Daar was het in een bomvol Nighttown zo mogelijk nog tropischer dan de kantoortuin die ik een paar uur eerder ontvlucht was.

Hoe verrassend de koppeling met het Spaanse trio Amaparanoia als voorprogramma ook was, veel hebben we er niet van meegemaakt. Wij bivakkeerden met Heineken longnecks voor een windmachine en in de chill-out basement om onze energie te sparen voor de hoofdact.

Calexico was die avond zeven man sterk en bracht de verwachte zonnige en melancholieke mix van americana en zwierige mexicana. Aah, die trompetten in combinatie met de stem en de twang gitaar van Joey Burns deden mijn hart nog sneller kloppen dan het door de hitte toch al deed. Het enige dat ontbrak was tequila, extra zuurstof en genoeg ruimte om te dansen.
        Uiteraard brachten Burns & Co. veel nummers van hun laatste cd, maar er was ook opvallend veel nieuw werk dat nu al reikhalzend naar hun volgende doet uitzien. Als toegiften waren er o.a. de prachtversie van 'Alone again or...' (nieuwe single en cover van de gelijknamige Arthur Lee-klassieker) en een combi-optreden met Amparanoia. Toen in het slotnummer 'Guero Canelo' ook nog een refreintje Manu Chao werd ingelast, kon mijn avond helemaal niet meer stuk.

Wat ik bij het beluisteren van hun vier cd's al vermoedde, kregen we in Rotterdam nog eens bevestigd: dit is een gruppo muy sympatico!





Ouwe Lullen roelen!

Het is een goede zaak dat drumsolo's na de 70-er jaren tot het verboden erfgoed van het hippiedom zijn gaan behoren. Maar meesterdrummer Pierre van der Linden geniet een terechte ontheffing. Goed om hem weer eens aan het werk te zien & te horen in de reüniebezetting van Brainbox, inclusief gitaristen John Schuursma en local hero Rudy de Queljoe.
        Op het Vlissings Muziekfestival (in de volksmond: De Vlissingse Bierfeesten) heerste een hoog ouwe-lullen-gehalte, zowel op als vóór het podium. En daar was nix mis mee. Zeker niet wanneer je net als ik tot de doelgroep behoort. Ouwe rotten Barrelhouse en Flavium deden hun bluesding en plaatselijke covergroep The Cave fungeerde als prettige, levende sixties-jukebox met ideale repertoirekeuze (Who, Kinks, Beatles).

In Huize Q-Blog weerklonken de volgende dag weer eens 'The Kids Are Alright' en 'I'm a boy'. En God (zelf ook geen jonkie meer) zag dat het goed was…