Bruine kale inktzwam

Een sombere novemberdag in 2003.

Een ommetje naar de postbus.

Een bijna schop onder een tros paddestoelen.

Plaats: Hulst, Rossinistraat tegen een gemeentelijke bloembak van ‘kopse’ bielzen.

"Verhip, deze lijkt op een Kale inktzwam maar dan met een bruin en geschubd uiterlijk".

De Kale inktzwammen die ik ken zijn grijs en soms een tikkeltje bruinig bij oudere exemplaren. Deze is toch duidelijk anders. Perzik kleurig met roodbruine korte schubben en net als alle inktzwammen snel vergankelijk.

Maar snel een foto genomen van deze groep voordat er een hoopje snot op de stoep overblijft van deze groep inktzwammen.De biels waar deze figuur van eet is van binnenuit reeds ver opgegeten en ze komen van tussen de bestrating. De andere bielzen zien er kennelijk nog goed uit.

Alle ‘sporen’ wijzen richting C. romagnesianus, de Bruine kale inktzwam die mogelijk al in het hout of compost aanwezig was tijdens het plaatsen van deze bloembak zo’n 10 jaar geleden. Ik ben benieuwd of er komende jaren bij de andere bielzen ook fructificatie optreedt. Een verplicht rondje langs de gemeentelijke houten bloembakken staat de komende jaren op het programma van schrijver dezes.

Het verplichte rondje levert met Pasen 2004 (11-04-04) een nieuwe partij vruchtlichamen op.

Toch een vreemde Nederlandse benaming voor deze paddestoel.

Blijkbaar hebben de naamgevers hier met een dilemma gezeten. De Duitse naamgeving is Braunschuppiger tintling en ook hier is de wetenschappelijke naam veranderd (= squamosus (Bres.) Romagn.). Maar een bruinschubbige is hier toch eigenlijk wel op zijn plaats. Echter de achternaam squamosus was blijkbaar al gebruikt bij Polyporus squamosus en mag dan niet meer voor andere soorten dienen. Ook squarrosa was al gebruikt, dus kon ook niet en twee achternamen heeft men liever niet.

Net zoals de Kale inktzwam, Coprinus atramentarius is deze ook fors en komt voor in bundels welke vrij snel tot een inktachtige substantie vervloeien zoals de foto’s laten zien. Binnen een week is het voor deze soort einde verhaal.

Op 23 april 2004 tref ik te Axel in het gemeentelijk bos met de sportvelden deze soort aan op het nog aanwezige wortelstelsel van een enkele jaren geleden gekapte populier. Deze hebben meer de grijze hoed van de Kale inktzwam. Mogelijk is het materiaal waar deze van leeft ook van invloed op de hoofdkleur en ze staan ook op een veel vochtiger plaats dan de voorgaande.