5 april 2003, BRM 200 Euraudax, start Ossendrecht

Je gaat er misschien aan wennen, maar op de zaterdag om 4:30 opstaan is toch wel vroeg.  Deze keer een ritje met de auto van 68 kilometer.

Om 6:15 arriveerde ik in Ossendrecht op het pleintje bij het Café/ Hotel Boulevard. Op het pleintje waren al verschillende randonneurs aan het uitpakken en gereedmaken.  Ik ben eerst maar voor de koffie gegaan, in het warme café was de tafel van de organisatie al helemaal geïnstalleerd en de eerste rijders hadden al hun stempelkaart en routebeschrijving. Mijn kaart lag in verband met mijn voorinschrijving klaar, dus geen geschrijf meer.

Dit is mijn tweede brevet, dus alles blijft wennen en je moet ook verschillende zaken testen. Afgelopen week had ik de nodige hydraulische voorrem problemen, maar die problemen heb ik zelf kunnen oplossen. Waarschijnlijk lucht in het systeem, met doorspuiten van de leiding met Magura Blood was het euvel verholpen. Tijdens mijn eerste brevet had ik moeite met de routebeschrijving te lezen, steeds stoppen om de beschrijving te pakken, opzoeken waar je bent om vervolgens weer naar het volgende punt te rijden. Dit heb ik opgelost door een routerol op mijn kleine volle stuur te monteren.

Om 7.00 uur begonnen de meeste randonneurs zich voor het café te verzamelen, de ligfietsers die mee zouden rijden waren er nog niet allemaal. Joeri met zijn vriend Francis (3^e keer op een ligfiets) stonden wel klaar, Rob was inmiddels gearriveerd. Net over 7.00 uur gingen de randonneurs op pad. Henk en Erik kwamen toen eindelijk aanrijden, Job (met zijn gloednieuwe ligfiets) en Wim kwamen daarna het pleintje op. Gert dacht dat er om 8.00 gestart zou worden, maar hij was nog op tijd.  Haast om 7.30 reden we weg met de groep bestaande uit: Henk (20-26); Erik, Rene en Rob (SP); Marc (Flevobike);Job (Condor); Wim (Zephyr); Gert (Fierro); Joeri en Francis (Baron) en ik op mijn Hurricane.

Na een korte tijd zijn we Gert, Joeri en Francis kwijtgeraakt. Bij de oversteek van een weg, viel de groep uit elkaar en de drie mannen hadden er zo goed de vaart in dat we niet meer bij elkaar kwamen. De overgebleven Zilters zijn als een groep verder gegaan. ZILT is de afkorting van Zeeuwse Informele Ligfiets Toerclub. Voor velen een zeer informeel, dus ook op een dag als vandaag geen flitsende kleding maar gewoon een spijkerbroek, spijkerjack, comfortabele schoenen etc.

De beschrijving was, na mij eerdere ervaring in België, opvallend goed. Tevens was de route grotendeels voorzien van oranje pijlen op weg of fietspad. In Minderhout gingen we twijfelen over de route, maar reden goed. Later hebben we in Weelde een fietser ontmoet die de verkeerde pijl in Minderhout heeft gevolgd en daardoor zo’n 50km heeft omgereden.

Het weer was prima, het zonnetje kwam geregeld door, de wind werd naar mate de dag vorderde wat straffer. In Meerle werden we letterlijk verrast door een geheime controle. We hadden echt niets in de gaten en hoop geroep deed mij in de remmen knijpen, maar niet iedereen had dat door. Ik moest nog wat uitwijken en ik ging naar de kasseien. Geen probleem, op krabbelen en stempelen.

De volgende controle was in Gilze, daar hebben de meeste een kopje koffie genomen. Wij dachten dat wij de laatste rijders van het brevet waren, tot dat er twee Limburgse rijders binnen kwamen. Die waren blijkbaar ook in Minderhout rechtdoor gereden. Na de koffie hebben we weer afscheid genomen van de “controle”dames. Onderweg kwamen we Robert Leduc, als vliegende brigade tegen. Voor nood- en pechgevallen reed hij op route. Gelukkig hebben we geen gebruik hoeven te maken van zijn gratis diensten.

De route was een echte grensroute, ik ben de tel kwijtgeraakt hoeveel keer we de NL/B grens zijn gepasseerd, maar het was veel. Ook kom je weer de verschillende voorrangsregels op rotondes tegen. De fietspaden links of rechts van de weg, rotondes linksom ronden, we hebben van alles meegemaakt. Net voor Weelde reed ik even alleen en was naar de omgeving aan het kijken. In eens lag ik languit op de weg, ketting er af. Ik was nogal verbaasd hoe dat kwam, tot dat ik zag dat ik op een flexibel bordje van 20 tot 30 cm hoog was gereden. Deze bordjes zijn er neergezet om de rijbaan en het deel voor de fietsers te markeren.  Dat “fietspad” is maximaal 1 meter breed, ik reed daar al niet op in verband met het vele grind en vuil. Achteraf gezien ben ik toch wel erg blij dat er geen achteropkomend verkeer was. Ik droeg wel een helm, maar een vrachtwagen is wel erg groot en zwaar.

In Café Den Dijk te Weelde hebben na het verkrijgen van de nodige stempels ons middageten genuttigd. 2/3 van de route zat er toen op. De wind werd voelbaar harder, of waren het de beenspieren? Richting Wouwse Plantage kwamen we de eerste rijder (Atze?) die huiswaarts ging tegen. Wij moesten nog zo’n 10 kilometer, ten minste volgens de beschrijving. De techniek liet mij helemaal in de steek, mijn Sigma BC 1400 kilometerteller ging “uit” (geen display) en de batterijen van mijn GPS waren op. De laatste 10 kilometer zijn in tegenstelling tot de rest van de route wel mooi. Brede paden glooien door de Brabantse wal richting ons eindpunt.

Om 17.35 arriveerden we weer Ossendrecht. We konden de dag afsluiten met 201 km, M-Avg 24.1 km/h, Avg 19,8 km/h.

Voor de ZILTers was het een trainingstocht voor de Sluis-Boulogne-Sluis, een ligfietstocht van 350km op de langste dag van het jaar, georganiseerd door LFC Tijl. Na het vocht weer wat aangevuld te hebben met Belgisch bier, ben ik huiswaarts gegaan. Op naar de 300 km!