Inwoners: 12.920.092

Ecuador is een van de heel weinige landen ter wereld die zijn vernoemd naar een geografische eenheid, de evenaar. Het zal geen verwondering wekken dat die evenaar dwars door het land loopt.

Hoewel een van de kleinste landen van Zuid-Amerika, heeft het de bezoeker bijzonder veel te bieden. Dit komt doordat het land aan de oceaan ligt, de oostgrens in de Andes heeft en omdat het de trotse eigenaar is van de beroemde

Galápagos-eilanden.

Wat lang niet iedereen weet is dat 'Las Islas Galápagos' tot Ecuador behoren. De beroemde Galapagos-eilanden liggen duizend kilometer ten westen van Zuid-Amerika, in de Stille Oceaan en liggen verspreid over een gebied van 200 bij 200 kilometer.

Charles Darwin bezocht al in 1835 de archipel, waar hij een unieke dieren- en plantenwereld ontdekte die later een inspiratiebron bleek voor zijn evolutietheorie, uitgewerkt in

'The Origine of Species'.

Veel natuurfilms en documentaires hebben de Galapagos-eilanden als onderwerp.

Jaarlijks komen maximaal zestigduizend toeristen naar dit afgelegen natuurgebied, dat door de geïsoleerde ligging een heel eigen flora en fauna heeft.

Er komen leguanen, reuzenschildpadden, zeeleeuwen, darwinvinken en zeevogels voor.

Roofdieren zijn er niet, wel zijn ingevoerde dieren, zoals katten en ratten, verantwoordelijk voor schade aan het natuurlijke evenwicht. De katten eten klein leguanen en schildpadden op, de ratten hebben het op eieren gemunt.

Het land heeft, in tegenstelling tot de meeste andere landen op het Zuid-Amerikaanse continent, nog een levendige, oorspronkelijke cultuur. Er zijn vele dorpjes en steden te vinden met koloniale architectuur, oude kerken en kleurrijke straatjes. Verder heeft bijna elk dorp wel zijn lokale indiaanse markt. Tegelijkertijd heeft het land veel in petto voor de natuurvorser. Er zijn hoge vulkanen en er is regenwoud, wat de Galápagos tot een heel divers land maakt.

Op de Galápagos-eilanden ligt de grondslag voor het boek 'Origin of Species' van Darwin, die er maanden heeft vertoefd. Toen waren de eilanden nog vergeven van lokale flora en fauna, maar sinds de komst van de mens (en in zijn kielzog uitheemse dieren als de kat en de rat) is het aantal drastisch afgenomen. Niettemin doet men er alles aan om de eilanden te bewaren zoals ze nu zijn. Onderdeel daarvan is de strikte regulatie van bezoekers. Je kunt er ook niet zonder gecertificeerde gids rondreizen. Direkt uit het vliegtuig (met de boot naar de eilanden is een vrijwel zinloze onderneming) tot vertrek verblijf je de meeste tijd op je boot. Je kunt wel, altijd onder begeleiding, eilanden bezoeken.

Geen mensenangst ondanks het feit dat het eiland is gebruikt als gevangenis, en ondanks de aanwezigheid van mensen sinds enkele eeuwen, is het eerste dat de bezoeker opvalt dat dieren hier geen mensenangst kennen. Als je onder begeleiding van de gids over gebaande paden loopt op een van de eilanden, ben jij vaak degene die moet uitwijken als er een dier op je pad zit.

Zij zullen in ieder geval niet voor je opzij gaan.

Als je op een strand loopt, zal een zeeleeuw uit nieuwsgierigheid naar jou toekomen, in plaats van bang weg te waggelen en vogels zullen niet voor je wegvliegen.

Het is een vreemde gewaarwording en je realiseert je hoezeer onze maatschappij en onze natuur zijn gebrandmerkt door eeuwenlange patronen en overdracht van generatie op generatie.

Al die patronen staan op de Galápagos op zijn kop.