Vakantie 2006 naar Portugal.
Er zijn altijd een paar grote zeeschepen te zien. Het Kanaal is de drukst bevaren zeeroute. Altijd zijn er "vogelaars" op deze plek te vinden, want de meeste trekvogels die Engeland aandoen steken hier het Kanaal over. Het was rustig op de camperovernachtingsplaats. Het toeristenseizoen was deze 19-de augustus duidelijk al voorbij. Ze zijn waarschijnlijk alleen maar gewend aan die franse "fifi"-hondjes, die ook heel veel op miniatuur-schapen lijken. Ook later in Spanje en Portugal zag ik deze insecten nog regelmatig terug. Mo heeft geen moeilijkheden gehad met het vele reizen door Europa. Hij eet wel een stuk minder dan thuis en is deze 3 weken dan ook wel wat afgevallen. Ook heeft hij er een hekel aan om alléén in de camper te blijven. Dan blaft 'ie net zolang tot we terug komen. Speciaal voor haar de hangmat opgehangen en ja, wat doe je dan na zo'n lange autorit ? Prima camperplaats trouwens. Tegenwoordig zijn er drinkwaterkranen wat als nadeeltje heeft, dat er parkeergeld gevraagd wordt. De kleine leuke en informele campers gaan dan ook al snel bij elkaar in de buurt staan, zoals je op de foto kunt zien. Het strand ligt in een soort baai; je kan er snorkelen, maar ook voor beginnend surfers zijn er bij opkomend water goede golven. Vanaf de rotsen wordt er veel gevist. Op de achtergrond zie je een brug van de E70. Het beestje moet zich letterlijk in een bocht wringen om zijn licht te laten zien. Overdag waren deze beestjes niet terug te vinden. Dan waren ze goed verscholen tussen de stenen. Hier groeit de laurier zo goed dat het wel een boom lijkt ! Dat uitzicht hadden we ook omdat alle begroeiing op de kaap volledig was verbrand. We konden mooi over de wolken heen kijken die over zee aan kwamen drijven. Een sfeerfoto bij ondergaande zon en een maan die er ook niet lang meer is. Het winkeltje wordt beheerd door een oude Portugese vrouw, waar Marjan meteen een zwak voor had. Daar stond deze vrouw de ruwe bladen van een koolplant met een ouderwetse snijder te snijden. We stonden versteld van de prijzen. Voedsel kost (naar Nederlandse begrippen) nog geen drol op dit soort markten Na een terrasje en een rondje over het plein zijn we weer weggegaan naar de kust, want er was voor toeristen eigenlijk niets te beleven. 's Ochtends vroeg hangt er een stevige mist op het strand van Praya de Mira. Ook deze vrouw geniet simpel van een lekkere zomerse dag. Ik zag in ieder geval veel simpele driewielers in het badplaatsje. Deze is zelfs gemaakt van betonijzer; maar het ziet er degelijk uit ! Voor mij persoonlijk zijn dit de aangename kanten van Portugal als vakantieland. In de centrale toegangspoort loop je langs deze betegelde en beschilderde nis. Duidelijk is dat je met een auto niet ver komt binnen de stadsmuren. Alleen te voet is alles te bezichtigen. Hoe symbolisch is het dat de vlaggen in een tegenovergestelde richting waaien ? De geuren die al die restaurant-keukens naar buiten blazen en die zich mengt met die van het rottende zeewier in de haven, deed me onmiddelijk denken aan Volendam. Blauw is een favoriete kleur bij de hobby-vissers. Marjan zag deze jongens in een Lada Niva langskomen en ook zij waren ongetwijfeld onderweg naar het festival. De golven zijn er sterk en kort, dus niet geschikt om te surfen maar ideaal om even af te koelen. Campers kunnen vlak achter de duinen staan, zodat je eenvoudig met een kop hete koffie naar de vloedlijn kan gaan. Omdat wij op deze route een overnachting hadden gepland bij Cabo Busto, waren de lifters dus ook genoodzaakt om hier te overnachten.
We zijn (zoals traditie geworden is) pas laat op de dag vertrokken zodat we eerst naar Cape Gris Nez zijn gegaan om daar te overnachten. Op de foto kan je de "white cliffs of Dover" zien.
Ik besefte me dat we door zo laat nog op vakantie te gaan; we bij de oude-van-dagen zijn gaan behoren.
Tijdens het uitlaten van de hond schrok ik van een kudde schapen die weer van de hond schrokken. Ze renden met z'n allen naar de hoogstgelegen plek in het weiland en gingen vandaaruit eens rustig bekijken waar ze eigenlijk voor gevlucht waren. 
Deze kevers (of torren ?) zag ik in Zuid-Frankrijk op een boom zitten. Een van die jongens had de tekening van een soort afrikaans dodenmasker op z'n schilden, waardoor ik deze foto maakte. 
Mo is tijdens een rijpauze even lekker z'n tanden aan het poetsen. Met deze harde stokken gaat de tandsteen er wel af ! 
Omdat Jes en Rea al op kampeer-vakantie waren in Moliets-Plage en Jes de 22-ste jarig was, zijn we natuurlijk ook daar naartoe gereden om haar verjaardag te vieren.
Je gaat er eerst zelf in hangen !
Maar op hete dagen kun je er lekker in de schaduw van de bomen staan en dat is op zulke momenten ontzettend belangrijk. 
Marjan was thuis al druk in de weer geweest om een paar taarten te bakken voor deze dag.
Jes werd al weer 22 jaar jong !
Natuurlijk heb ik m'n ligfiets meegenomen !
Helaas heb ik hem maar één dag ook werkelijk gebruikt. Meestal waren we in een te bergachtig landschap, waar mijn fiets niet geschikt voor is. En in Portugal vond ik de wegen te slecht voor het kleine 20-duims voorwiel. 
Wij zijn niet de enigen die gek doen met hun camper.
Deze man was helemaal gek van de "flower-power"tijd en dan nog speciaal van Janis Joplin.
Hij had zijn jongste dochtertje dan ook Janis genoemd.
Terwijl Jes en Rea druk in de weer waren met hun surfplanken in de sterke branding, stonden hun surf-leraren een beetje te kletsen op het strand.
Waarschijnlijk over al die toeristenmeisjes in de kroegen of over de ski-lessen die ze over enkele maanden weer gaan geven.
Marjan en Jes (en in hun midden een vriendin die erg op Rea lijkt). 
Na de surflessen moeten de boards weer het halve strand teruggezeuld worden, naar de verzamelplaats van het vakantiekamp. 
De camperplaats bij Ondres-Plage is totaal anders dan die van Moliets-Plage.
Geen beschermde bomen en "zoek-het-zelf-maar-uit" ; maar open, winderig en asfalt.
Ook de campers die er overnachten zijn van een ander soort; netjes, duur, groot en kleinzielig.
Het strand onder bij "Cabo Busto" in Noord-Spanje.
De stranden hebben in verschillende atlassen ook verschillende namen, maar vanaf Cabo Busto zie je deze vanzelf liggen. Mooi om een paar dagen te overnachten.
In het donker zagen we een paar lichtjes tussen de stenen.
Als kaaskop denk je dan eerst aan LED-verlichting, maar het zijn dus insecten. De foto hiernaast is door de lange sluitertijd en gebrek aan statief ietwat onscherp.
Maar zo ziet het eruit met gebruik van een flitser. 
Stenen zijn er genoeg op dit strand. Mooi rond afgesleten in de branding en uiteindelijk op een grote hoop gespoeld langs de hele baai. 
Thuis doen we ons best om een klein laurier-struikje te laten overleven in een pot. 
de Spaanse noordkust. 
We hebben overnacht op Cabo de San Adrián in Noord-west Spanje en vandaaraf heb je een goed uitzicht op het stadje Malpica dat tegen de rotshellingen is gebouwd. 
Malpica 's nachts met alle verlichting aan. 
Voorbeeld van een oud model opslagruimte voor mais en graan.
Dit soort opslagruimtes zie je in heel NW-Spanje en Noord-Portugal.
We hebben ook Cabo Fisterra bezocht.
Een ideale pauzeplek !
Vers brood met hollandse kaas en een hete bak koffie op een mooi uitzichtspunt. Wat willen we nog meer ?
Mo was snel gewend aan de rotsen op grote hoogte. Hij ging behendig en snel van de ene steen naar de andere.
Hij moest wel even wennen aan de ruige stekelige begroeiing die in deze biotoop aanwezig is. Z'n zachte voetzolen hadden heel wat te verduren.
Ook de begroeiing op het schiereiland van Cabo Fisterra is nagenoeg helemaal verbrand. 
say; "cheese". 
's Avonds laat kwamen we aan in Afife (vlak bij Viana do Castelo), in Noord-Portugal. 
Oud hekwerk bij het strand.
Ik denk dat het maken van zo'n hekwerk erg arbeidsintensief is en veel materiaal vraagt. Ziet er toch mooi uit, vind ik.
Een toeristisch winkeltje op het strand van Afife. De ruimtes zijn ontzettend volgepakt met allerlei waar.
Het ziet ernaar uit dat alles in eigendom is; niets wordt weggegooit; mode's worden niet gevolgd, koopwaar gaat pas weg als een klant het de winkel uitdraagt.
Daardoor liggen de plastic strandslippertjes van 10 jaar geleden er nu nog steeds in oude kartonnen dozen.
Toen Marjan ergens bij wilde om te kijken , maakte ze meteen haar in een stoel slapende kleinkind wakker om ruimte te maken. 
Blauw bootje in de haven van Viana do Castelo. 
We hebben de marktplaats in Braga bezocht.
Eerst haalde ze de dikke harde nerven uit de bladen, dan rolde ze enkele bladen op tot een soort sigaar en deze perstte ze dan door de snijmachine.
Het resultaat was een ware kluwen van ragdunne koolblad-draadjes.
Marjan begreep dat het in de Portugese keuken gebruikt wordt om in de soep mee te koken.
Op deze markt zijn het veel vrouwen die groente en vis verkopen; het vlees wordt veelal verkocht door mannen. 
We hebben het stadje Villa Real bezocht, want dat zou leuk zijn....had Marjan in een of ander boekje gelezen. 
Op dat plein stond deze Magnolia (grande floria). Marjan wil er ook wel zo één in haar tuin. 
We hebben een paar dagen doorgebracht in Praia de Mira. Daar wordt dagelijks gevist.
Er liggen altijd een paar vissersboten klaar op het strand. 
Een visser is al vroeg bezig om het net klaar te maken voor een volgende vangst. 
Op de foto wordt een net op het strand getrokken, dat even daarvoor met een bootje door de zee is gesleept.
Marjan heeft vorig jaar dezelfde scene toevallig meegemaakt in Oman.
Er staan altijd veel toeristen te kijken, maar de vissers laten zich daardoor totaal niet storen.
Toch viel het me op dat er geen show van gemaakt wordt. In Nederland zou meteen het strand afgezet worden en toegang en toeristenbelasting geheven worden om iets van deze folklore te kunnen zien. 
De vissermannen en -vrouwen zitten anderhalf uur op hun knieën om de vis en ander gevangen spul te sorteren in kratjes.
Daarna gaat het gezamenlijk naar de vismijn (op de boulevard) waar het meteen wordt doorverkocht aan de wachtende handelaren.
Praia de Mira is geen badplaats voor de rijken. Geen overbodig uiterlijk vertoon, wel veel eerlijke en harde werkers. 
De bejaarden moeten voor zichzelf zorgen. Ik denk niet dat er een eventuele ouderdomsuitkering is.
Door de openstaande voordeur hoorden we een erbarmelijk gekreun van een oude vrouw, op het moment dat de jongere buurvrouw naar binnen ging. 
Het toeristenbureau / museum in Praia de Mira. Geheel gebouwd volgens de traditionele methode. Met alleen hout op een palen-constructie. Op de voorgrond een oude vissersboot zoals die ook nu nog gebruikt worden. 
Ongelooflijk dat dit anno 2006 nog bestaat. Zo'n krot op de boulevard van een toeristen-badplaats. Blijkbaar werken de ambtenaren van ruimtelijke ordening in Portugal anders dan die in Nederland. Kent Portugal het begrip "ruimtelijke ordening" eigenlijk wel ?
Het zal wel een gebrek aan financiële middelen zijn.
Gewoonten, traditie en moderniteiten. 
Ouderenzorg in Portugal is zorgen voor stevige driewielers. 
De plaatselijke bevolking geniet van het mooie weer. 
Mooie vergezichten en rustige overnachtingsplekken. 
De "niet afgebouwde Kathedraal" in het stadje Batalha.
Tijdens ons bezoek was het buiten erg heet (40 graden) en dus aangenaam vertoeven in de koele ruimtes van deze enorme Kathedraal.
Ik had de neiging om honderden foto's te maken van het vele "priegelwerk". 
Iedere "spuwer" is anders.
Vaak zie je bij dit soort bouwwerken dat alle spuwers er hetzelfde uitzien, maar bij deze Kathedraal is het duidelijk geen "lopende-band-werk" geweest.
Bootjes in de "Lagoa de Obidos", ten noorden van Peniche. Er schijnt veel paling gevangen te worden in deze lagune. 
Omdat we er toevallig langsreden, hebben we het toeristische stadje Obidos bezocht.
Er is een eeuwenoude muur rondom dit stadje en alles binnen die muur is nog nagenoeg nog in orginele staat.
De vestingmuur is vrij toegankelijk (op eigen risico) en daar hebben we natuurlijk ook gebruik van gemaakt. 
In alle winkeltjes zijn ansichtkaarten van dit huisje te koop. 
Het stadje is ontstaan onder invloed van verschillende culturen.
De moren, katholieken, Christenen, Kelten, enz, hebben allemaal hun sporen nagelaten.
Deze rots naast de vuurtoren bij Peniche is een geliefd onderwerp op foto's.
Het is in werkelijkheid ook een erg indrukwekkend ding.
Je kan leuk over al die stenen en gaten klimmen en klauteren, terwijl je af en toe zo'n 30 meter recht naar beneden kan kijken. In Nederland zou het gebied volledig ontoegankelijk gemaakt worden, maar in Portugal kunnen kinderen er zonder problemen "spelen". 
Het bureau van "Partido Comunista Portugués" in Peniche.
En dat de rode verf op het naambord bijna verdwenen is ? 
Peniche is een soort "Volendam" van Portugal.
Tijdens ons bezoek kwamen er veel toeringcar-bussen , die erg veel mensen naar de restaurants rond de haven brachten. Het enige wat deze mensen deden, was direct de restaurants binnenlopen, om daar enorm veel visspecialiteiten te gaan eten.
Het strand ten zuiden van Peniche is ideaal voor surfers ! 
De mooie baai bij Ericeira. 
Op veel plaatsen langs de kust kun je vanaf zo'n 30 meter hoog recht naar beneden kijken, op het smalle strand. 
Windmolens in de buurt van Sintra. 
Op het strand van Lissabon (Belém). 
Er was een groots 3-daags festival georganiseerd door de Socialistische Partij. Dit festival wordt jaarlijks gehouden in Lissabon en wordt bezocht door ongelooflijk veel progressieve mensen. 
Ik vond deze stlillevens in de duinen.
Ongetwijfeld overblijfselen van een bijeenkomst ter ere van socialisten, gezien de cubaanse sigaren, whisky en rode anjers. 
Deze stillevens werden achtergelaten door andere -isten. Waarschijnlijk Toeristen. 
Het bosgebied ten zuiden van Lissabon. 
Eén van de ontelbare balkon-gevels in Lissabon. 
Mijn Vader was vroeger pas tevreden, als hij het postkantoor had gezien: vandaar deze foto van het postkantoor in Lissabon. 
In Lissabon kun je zonder balkon blijkbaar niet wonen en leven. 
Tekst in de traditionele jodenwijk van Lissabon. 
De "poet's fountain" in de oude wijk Alfama van Lissabon. 
Het is leuk om door de smalle straatjes van Alfama te slenteren. 
Tafereeltje met kinderen die "schooltje" spelen op de trappen in Alfama. De scholen waren vlak na de zomervakantie weer open en deze kinderen waren hun nieuwe indrukken spelenderwijs aan het verwerken. 
Vanuit de hele stad kun je "Rio Tejo" (Taag) zien, zoals hier vanaf de steile trappen ergens in Alfama. 
Mensen in Portugal houden van praten en kletsen.Vooral in Lissabon zie je overal groepjes oudere mensen keuvelen en kletsen.
Zou dat te maken hebben met analfabetisme dat vooral bij de oudere generatie veel voorkomt ?
Deze man zat naast ons op het terras en was een gedrukte tekst aan het corrigeren.
Een speech, een boek, een college of zoiets als een vakbondsblad? 
Portugees loodgieterswerk. 
Terrasjes in de binnenstad van Lissabon. 
De bouwvergunningen zijn blijkbaar niet moeilijk te krijgen. Er wordt gewoon met wat simpel timmerwerk kamers gebouwd op panden die in Nederland op de monumentenlijst zouden staan. 
Marjan verveeld zich tijdens het reizen. Een bewijs dat ze uit de sleur van alledag is...... en dus vakantie heeft. 
We zijn speciaal naar de geboorteplaats van Vasco da Gama gegaan. Maar in Sines bleek alleen maar een lelijk modern standbeeld van deze man te staan en ook de rest van het stadje was door architekten ontzettend verneukt. 
sfeerfoto bij zonsondergang. 
Marjan heeft deze vakantie weer een aantal boeken van "Baantjer" uitgelezen. 
Even ten noorden van Sines zijn prachtige stranden.
We zijn een aantal dagen op het strand bij Costa de Santo André gebleven.
Het was er zo rustig dat je je op een onbewoont eiland waant. 
Het was er zo rustig dat je je op een onbewoont eiland waant.
Wat wil je nog meer? Alle gemakken bij de hand ! 
Op de terugweg kwamen we deze lifters tegen. Ze kwamen uit Tjechië en hadden de pelgrimsroute vanaf Santander naar Santiago de Compostela gelopen.
We hebben ze opgepikt nabij Santiago de Compostela en nabij Biarritz weer afgezet.
Omdat we dit jaar voor het eerst in September op het strand van Ondres-Plage waren, bleek dat dit strand buiten het hoogseizoen een onofficieel nudistenstrand is. 
zonsondergang vanaf Moliets-Plage. 
De laatste overnachting naast het strand in de buurt van Quiberon. 
