 | We begonnen met een bakfiets, lekker makkelijk (we hadden toendertijd geen auto) en we konden alles meenemen. Het duurde even voordat ik gewend was aan al die lachende en spottende mensen, maar na een tijdje had ik daar gewoon schijt aan. |
 | We namen soms gewoon de keukenstoelen mee. Op de campings deden we het houten deksel van de bakfiets af zodat we een grote knie-hoge tafel hadden. |
 | In het begin van de jaren negentig gingen we "backpacken", de kinderen en de hond mee, over het Pieterpad. Van camping naar camping. Zo'n 10 tot 15 km. per dag met veel rustpauze's. Als de kinderen begonnen te zeuren over het wandelen, vonden ze opeens centen, stuivers en dubbeltjes op het wandelpad. Dan gingen opeens veel sneller wandelen, om als eerste het geld te kunnen vinden en oprapen. En vergaten zodoende helemaal om te zeuren. Pas later kregen ze in de gaten dat wij die munten zelf vooruit gooiden. |
 | Dat hebben we gedaan totdat het onmogelijk werd in verband met het gewicht dat we mee wilden nemen. De laatste keer had ik 30 kg. en Marjan 16kg. op de rug en de kinderen lichte donsslaapzakken. Ook werden we verschrikkelijk jaloers op de gezinnetjes die in leuke campertjes rondreden. |
 | Dus kochten we een tweedehands zelfbouw camper, in onze "prijsklasse". Een gele MB 207 inbouwcamper. Als snel heette dat ding "de gele frietkar". Het duurde een paar vakantie's voordat we alle voordelen van een camper uit durfden te nutten. Tegenwoordig komen we niet meer op campings en zien we onszelf als ervaren camperaars. |
 | Min of meer per ongeluk hebben we een nacht bovenop de Pic du Bigorre (naast de bekende Col du Tourmalet in de pyreneeen) gestaan. Midden in de sneeuw op 9 juli, dus hartje zomer. Op Col du Tourmalet staat een bordje met de belofte dat je voor een paar francskes van een fantastisch uitzicht kunt genieten vanaf de Pic du Bigorre. Dat leek ons leuk, dus we besloten er heen te gaan. Na een kilometer of twee veranderd de asfalt weg in een klein B-weggetje. Na nog een kilometer veranderd het B-weggetje in een weggetje dat gemaakt is van losse steenslag. Daarna een paadje dat eigenlijk alleen geschikt is voor ezeltjes of vierwiel-aangedreven auto's. En dat allemaal langs een berghelling van zo'n 2 kilometer hoog. Af en toe een bordje dat de Pic nog een paar kilometer verderop is. Om de paar honderd meter een "passeerhaventje". Toen we eindelijk met die 3 meter hoge frietkar boven op de Pic waren gearriveerd, hadden we als rechtgeaarde vlakkelanders zeven kleuren stront gescheten. |
 | Een paar jaar heb ik koeienhoorns voorop het dak gehad (moest ik voor de APK er steeds weer even afhalen). Op een gegeven moment zijn ze er ergens in Limburg afgejat. Ze zullen nu wel tijdens carnaval gebruikt worden. Ook de Mercedes-ster is een gewild object, die zijn er ook snel af ! Alleen de roest blijft erop zitten, die wordt door niemand gejat en het wordt steeds maar erger. Omdat we de camper hadden om er mee op vakantie te gaan en niet speciaal om te poetsen en te restaureren hebben we hem na zo'n 6 jaar ingeruild. |
 | Onze tweede camper was een kloon van Frankia. Chinook had een paar bouwpakketten overgekocht en die op een paar overgenomen Mit.subsidie's gezet. De onze was een paar jaar in de verhuur geweest en was dus al een paar keer flink gerepareerd (dakschade). Het campergedeelte was voor ons een hele vooruitgang wat betreft luxe. Het rijden op het smalle en korte chassis van de mitsubsidie was een tegenvaller; het leek soms een schip in zwaar weer ! Zeker op die vele rotonde's in Frankrijk. |
 | De eerste vakantie met deze camper was in Portugal. Op deze foto zit ik met de kinderen uit te rusten in Espinho. Een ideaal land voor mensen zoals wij! |
 | De kinderen konden ruim en lekker slapen in de alkoof. |
 | Met de L300 eronder bleef het echter een slingerend schip. Misschien dat de voorzienigheid ons daarom liet botsen, achterop een Marokkaanse vakantieganger. Hiet staat onze mitsubsidie, geparkeerd achter een schadehertstelbedrijf, naast de zwarte mercedes van de Marokkaan. Beiden total loss. Gelukkig hebben we het ongeluk allemaal overleefd. Ik hoop nooit meer zoiets mee te maken, ook al was het een onvergetelijke ervaring die eigenlijk iedere automobilist met z'n rij-lessen mee zou moeten krijgen. |
 | Het was duidelijk dat de WA-verzekering van de "tegenpartij" niet snel uit zou betalen, dus probeerden we zo goedkoop mogelijk onze camper weer bruikbaar te krijgen. Dat begon met het kopen van een 10 jaar oude MB100. Aanschaf was redelijk goedkoop, maar in het daaropvolgende jaar maakten reparaties (stuurinrichting, radiator, enz)de aanschafprijs toch weer "normaal". "Sonnemans-motohomes" in Waalre heeft het camperdeel van de Mitsubsidie overgezet op de Bens. De vloer is daardoor zo'n 20 centimeter hoger komen te liggen! |
 | Dus ook het dak is wat hoger geworden. Aan de buitenkant hebben we de camper met watervaste viltstiften wat opgefleurd. De bestickering op de cabine heb ik laten zitten, ter herinnering aan z'n vorige leven. De wielbasis is breder en langer dan van de Mitsubishi, dus veel ongevoeliger voor zijwind. Toch blijft het een MB100 uit 1990, dus heel sober en spartaans maar wel met een betrouwbare motor. |
 | mei 2004, vakantie in de Auvergne. Het oude ijzeren bruggetje over de rivier 'Allier' naast de ruine van kasteel 'Joncheres'. Het jaartal 1892 stond er op, dus uit de tijd van de bekende Eiffel. |
 | augustus 2004, vakantie in zuid-west Frankrijk. We stonden nogal vaak in Moliets-Plage. Leuk toeristenstrand, veel uitgaansgelegenheden en goede fietspaden. Aanrader ! |
 | zomer 2005 in Bretagne. Een rondreis door Bretagne zonder onze kinderen, maar met evenveel plezier ! |