Uut `t nulnummer, december 1997
Vriedag den
negentienden december '97 wier in 't Statencomplex van de Abdiee in Middelburg
't aollereerste (nul-)nummer van Noe gepresenteerd. Noe is 'n tiedschrift dat a
van voren toet achter in 't Zeêuws is geschreve.
In 't
nulnummer, dat a in 10.000 gratis exemplaren bie aollerande Zeêuws
boekwienkels, biebelotheken en gae mae deu is verspreid, stae biedragen van
Cees Maas (die van de Zeêlandsite en De Stem), Pier Verdurmen (da vintje van 't
Zeeuws-Vlaams Advertentieblad, De Recreatiekrant en gae mae deu), Lou
Vleugelhof (Zeêuws literair kopstuk) en Jan Zwemer (wie kent n Noe eigenlijk
nie?).
Abonnementen
& losse nummers
Vo 25
gulden per jaer krieg je vier nummers van 40 bladzies. Een los nummer kost f
7,50 (aolles incl. 6% BTW). Bestelle kan via ons formuliertje.
Jan Zwemer
Naeriee
't graen is af,
de katte schuumt op 't land
een veldmuus
stoppelvers, wat gaet dì boven ?
straks nae z'n
duuk vouwt n z'n pôten, want
een waere katte
weet den boer te loven
(augustus 1995)
Zuudwest zevene
't mensdom
stiefelt achter dassen,
in kunststof,
bont of regenjassen
en mien wolle
musse dekt m'n vazze
as
landbouwplastic een stroôstaepel
- de
kleuren kloppe nog ook
Cees Maas
De goeie kant van de dunen
Zitte mee je kont in de zeê. In augustus, op ‘t Volksbad van
Domburg. Je bênen een klein bitje wied. Zò dat de opkommende golfjes net je vel
kietele, en a je dan tussen je bênen kiekt is 't net of je op een 'eêl dun
flientertje zilver zit. Het waeter is koel, je vel werm. As dat mekaore raekt,
tintel je. Dan krieg je 'oendervleis. En dat is lekker.
De wuven van Domburg zitten te breien en te lullen over een ander
bie de strandkotjes, vuuftig meter achter je. En de vinters spele vloekend
voetbal, mae dae geef je nie om. Je bin tiene en je voelt j'n eige goed. Waerom
je 'ier noe zit weet je nie, mae toch ook wè. Guus bin naebie aoltied bie de zeê.
Lekker in die lauwe zeê je tênen in rimpels laete trekke. Mee elk
golfje zienk je iets dieper weg in 't zand en je moeder schreêuwt mee noen dà
je om een beuteram moe komme. Mae je ei glad gin 'oenger. Wan je weet dat er
paeliengwost op zit. En dat smaekt nie op 't strange. Moeders bin aoltied stom.
Dus bluuf je zitte. Mee je rik nae de wèreld, mee je buuk nae de droom. Lekker
mee je kont in 't waeter en de zunne op je rik. Aoltied de zeê.
Mee dulven ao 'k niks. Toen ik tiene was nie en noe nog nie. Dulven
laege achter de dunen, in de polder en dat was zoetig waeter. Dat bewoog nie,
dae zaete gin grôte vissen in, dae zat gin leven in. Tenminste nie zoas in de
zeê. En mee je kont lekker in een dulve zitte? Je zou wè glad gek weze. Wie zit
er noe in een dulve?
Me gienge wè 's stekelbaarsjes vange in de dulven, mae dat was ’k zò beu. 'k
Wou aoltied wì bos nae zeê. Fuken van m'n vaoder lichte. Dan ao je toengen van
een erm lang, of paelieng of een giftige pieterman. Dat was avontuur. Dan was
je wì an zeê, dan zat je wì an de goeie kant van de dunen.
De goeie kant van de dunen. Eigenlijk zou 'k dae begraeve wille
ore as mien tied gekommen is. Dan neemt den eeste naejaerssturm me mee nae
IJsland, dan is 't gin stof toet stof mae waeter toet waeter. Dan zou 'k weze
waer of ik uuteindelijk 'ore. Waer of ik vandaen gekomme bin. Vromme nae de
bron. Zeêwaeter eit dezelfde minerale saemenstellienge as menselijk bloed
tenslotte. Aoltied de zeê. Vraeg
't maer an de guus.
Mae mee je kont lekker in de zeê zitte, dat doe je nie zòvee mì a
je à over de veertig bin. En: om echt gelukkig te wezen moe je dae een 'uus è.
Moe je dae weune. Mee je rik nae Nederland en mee je buuk nae de zeê. Mee je
kont in 't waeter, mae dan op een volwassen manier. Een 'uus an zeê is ideaal.
Zoas ze in Amerika ulder beach houses 'ebbe. Of in Dissoek de kleinere
variant, die 'outen strandkotjes, mee veranda’s wì a je ook mag bluve slaope
soms. Zò zou je in Domburg een 'uus moete 'ebbe aan de goeie kant van de dunen.
Een paer fuken, een weunkaemer mee een grôte glaezen pui om 'eêl de zeê te
zien, en aolles goed sturmvast voor as 't echt gieng waoie. En dan mae weune.
Mee je kont lekker in de zeê.
Dan zoue 'k misschien ook wè guus wille. Die zou
je dan zie zitte in de zeê en mee d'r rik nae 't 'uus. In augustus, op t
Volksbad, mee ulder bênen een bitje wied. Op een plaetje van zilver. En dan zou
'k mee noen 'ard roepe dat ze om d'r beuterammen moeste komme. Mae ze zoue
gebaere van niks. Ze zoue wè dienke: dae komt dien ouwen wì mee z’n paeliengwost.
Ze zoue mee elk golfje ietsje dieper wegzienke in 't zand. Mee ermpjes vol
'oendervleis. Ze zoue eindeloôs wolken zien overgae. En ze zoue eventjes voele
wat echt belangriek is. Dat zoue ze meeneme. De zeê is aoltied bie de guus.