Geschiedenis van Vlissingen

De naam Vlissingen was al in het jaar 620 bekend. Het was toen een vissersgehucht. Pas in 917 was er sprake van de bouw van een dorp. De strategische ligging van Vlissingen wekte vooral de belangstelling van de 'landsheren'. Floris de Vijfde kocht Vlissingen in 1294 en het was zijn opvolger Willem III die in 1315 stadsrechten verleende. Vlissingen genoot toen en in de eeuwen erna bekendheid als centrum van de (haring)visserij, handel en scheepvaart, kaapvaart en slavenhandel (!).
In de 18e eeuw volgde een inzinking. Vooral de Napoleontische oorlogen hadden een rampzalige uitwerking. Na 1870 begon een periode van opleving, vooral als gevolg van de aanleg van nieuwe havens, het Kanaal door Walcheren en de spoorlijn en de vestiging van de scheepswerf 'De Schelde'.

De tweede wereldoorlog onderbrak de groei. Opnieuw ondervond Vlissingen de nadelen van haar strategische ligging. De stad werd zwaar beschadigd door bombardementen, beschietingen en inundatie (onder water zetten door bombarderen van de zeedijk). Met grote energie werd na de oorlog de wederopbouw van de stad aangepakt.

In de jaren '60 werd het zeehaven- en industriegebied Vlissingen-Oost ontwikkeld. Dit gebied is thans de economische motor van midden-Zeeland met vele duizenden arbeidsplaatsen.

Sinds 1 juli 1966 maken de vroegere gemeenten Oost- en West-Souburg en Ritthem deel uit van Vlissingen. In de jaren '60, '70 en '80 breidde Vlissingen verder uit in noordelijke richting.

In de jaren '90 werden het centrum en de boulevards van Vlissingen geheel vernieuwd. Er kwamen toeristische attracties, vele nieuwe woningen, een overdekt winkelcentrum en overkapte winkelstraten.

Vlissingen is nu een stad met 45.000 inwoners waar het goed wonen, werken en recreëren is.

Wapen en vlag van Vlissingen

Wapen
In het staatsblad van 8 januari 1815 verscheen een oproep aan alle gemeenten om een tekening van het bestaande of gewenste wapen aan de Hoge Raad van Adel te sturen, om daarop de Koninklijke goedkeuring en de nodige registratie te verkrijgen. Ook Vlissingen voldeed aan die oproep.

De Hoge Raad van Adel bevestigde bij besluit van 31 juli 1817 het wapen van Vlissingen "zijnde van keel (=rood), beladen met een Jacoba's kruikje van zilver, gekroond, geketend en gesierd van goud. Het schild gedekt met een kroon, mede van goud".


Vlag
De vlag is pas formeel door de gemeenteraad van Vlissingen bevestigd en vastgesteld bij besluit van 31 augustus 1973.
De beschrijving luidt: 'Rood met op het midden een wit jacobakannetje, geel geketend en gesierd en erboven een gele kroon van drie bladeren en twee parels, een en ander ter hoogte van vier vijfde van de vlaghoogte'.
Ook hierbij is het niet duidelijk wanneer men gekozen heeft voor deze vlag. Op schilderijen uit de 17e eeuw is een dergelijke vlag al regelmatig te zien.

Piraten voerden een zwarte vlag, de gelegaliseerde kaapvaart een rode vlag. Op de vlag was een herkenningsteken aangebracht, om duidelijk te maken met wie je van doen had. Vlissingse kapers gebruikten hiervoor de Jacobakruik.