SCHEPIJS
Zoutelande,
durpj' an ut strand
Op
'n wermen ochend in ut Zeeuwse land
Kuier,
kuier, op m'n hemak
Niks
te doen en held op zak
Ik
liep hlad van de Sloestraete deur de Koddelaan ni de Bosweg, en kwam terecht op
ut Wulkpad.
Ut
was 'n mooien ochend, ik liep te slaepwandelen, en 't duurden even voorak ze
zag.
Mè
toen ak ze zag was ik klaerwakker.
Ze
was de mooiste vrouwe die ak ooit in m'n leven hezien a, en ze verkocht ijs.
D'r
ôhen waere zô blauw as de zee, d'r tint was fris as de Zeeuwse lucht, d'r aer
was lang en zacht, en d'r lippen zaehe d'r zeker zô smaekeluk uut as de
"thousand island dressing" die ak d'n vorihen dag op m'n salade bie
Mc Donalds hekrehen a.
Ik
stoeng te trillen, en herumen tied kon'k nie bewehe.
Toen
liep ik ni d'r ijscokarre.
Ik
keek in d'r prachtihe blauwe ôhen, ze lachten, en mi al de moed die ak in m'n
lief a zei ik mee 'n diepe, werme, mannelukke stem:
"doe
mien mè 'n schepijsje van êênvuventwintug".
Zoutelande enz enz.