SCHEPIJS

Zoutelande, durpj' an ut strand

Op 'n wermen ochend in ut Zeeuwse land

Kuier, kuier, op m'n hemak

Niks te doen en held op zak

Ik liep hlad van de Sloestraete deur de Koddelaan ni de Bosweg, en kwam terecht op ut Wulkpad.

Ut was 'n mooien ochend, ik liep te slaepwandelen, en 't duurden even voorak ze zag.

Mè toen ak ze zag was ik klaerwakker.

Ze was de mooiste vrouwe die ak ooit in m'n leven hezien a, en ze verkocht ijs.

D'r ôhen waere zô blauw as de zee, d'r tint was fris as de Zeeuwse lucht, d'r aer was lang en zacht, en d'r lippen zaehe d'r zeker zô smaekeluk uut as de "thousand island dressing" die ak d'n vorihen dag op m'n salade bie Mc Donalds hekrehen a.

Ik stoeng te trillen, en herumen tied kon'k nie bewehe.

Toen liep ik ni d'r ijscokarre.

Ik keek in d'r prachtihe blauwe ôhen, ze lachten, en mi al de moed die ak in m'n lief a zei ik mee 'n diepe, werme, mannelukke stem:

"doe mien mè 'n schepijsje van êênvuventwintug".

Zoutelande enz enz.