Methode

Alle oude duiven worden gespeeld volgens het traditionele weduwschap. Soms wordt er met een enkele jaarling-duivin tussen de jonge duiven op nest gespeeld, zo was in 2002 was de eerste duif op nationaal Dax een jaarling-duivin op een jong van een week. Met duivinnen wordt tot dusverre niet gespeeld i.v.m. tijdgebrek; ook bij het jonge duivenspel wordt hiermee al rekening gehouden doordat jonge duivinnen óf helemaal niet worden opgeleerd en gespeeld óf voor de vluchten al grotendeels zijn weggegeven, zodat er zoveel mogelijk ruimte is voor de jonge doffers.
Alle jaarling-doffers brengen in principe, na eind december te zijn gekoppeld, een jong groot. Veelal betreft het hier verlegde eieren van de “kweekduiven”  Hetzelfde geldt voor de duiven voor de kortere afstanden, welke rond 5 April nogmaals worden herkoppeld voor een broed van vijf dagen. De oude doffers voor de overnacht broeden meestal slechts éénmaal voor een periode van circa vijf dagen. Vaak vindt deze koppeling, waarbij ook alle overnacht-jaarlingen weer meebroeden, plaats rond 20 April. Veel van de oudere weduwnaars hebben dus al jaren geen jongen geaasd omdat er doorgaans ook nauwelijks late jongen worden gekweekt.

De vroege jonge duiven worden meestal tot de eerste vlucht met twee nachten mand ongescheiden gespeeld (zonder nesten) , waarna de geslachten worden gescheiden en “op de deur” wordt gespeeld. Van een echte verbetering van de resultaten is dan nauwelijks sprake (waarschijnlijk door het geringe aantal duivinnen dat in het hok aanwezig is) maar het levert tijdwinst op doordat de jonge en oude doffers samen kunnen worden uitgelaten. 

Doorgaans wordt er ook nog een aantal Mei-jongen gekweekt. Deze worden op de navluchten opgeleerd en indien mogelijk ook nog op de laatste midfondvlucht van het jonge duiven programma.
De vroege jongen worden 8 weken verduisterd, de Mei-jongen circa 6 weken. Door de benadering van het spel met oude en jonge duivinnen zal het duidelijk zijn dat de navluchten hier moeten worden afgewerkt door de Mei-jongen en een enkel vroeg jong welke later is teruggekomen of gekwetst is geweest. Sporadisch wordt er nog een enkele oude doffer gespeeld.

Qua verzorging wordt er naar gestreefd de zaken zo eenvoudig mogelijk te houden, zo wordt er slechts éénmaal per dag gevoerd (’s avonds voor de ouden, ’s morgens voor de jongen). In het verleden werden wel verzorgingsschema’s van fabrikanten gevolgd maar tegenwoordig wordt er een sport van gemaakt alles zo simpel mogelijk te houden. Voor de oude duiven  betekent dit dat de Plus-mengelingen worden gevoerd van een bekende voederleverancier, aangevuld met grit en biergist.

Er wordt geënt tegen paratyfus en paramixo en gekuurd tegen ’t geel. Voor de vluchten wordt er een week gekuurd t.b.v. de luchtwegen.
De jonge duiven krijgen sinds kort de “A.S. – juniormengeling” gevoerd, het water wordt verzuurd met gewone tafelazijn. Indien mogelijk worden deze niet gekuurd.

Zowel jonge als oude duiven vliegen slechts éénmaal per dag uit, weduwduivinnen en kweekduiven nooit.

Oude overnachtduiven krijgen ca. duizend invliegkilometers alvorens aan de eerste overnachtvlucht te beginnen. Er wordt niet zoals veel fondspelers doen pas vanaf begin mei begonnen met ’t invliegen, als ’t weer in april goed is worden ze gespeeld, kwestie van ze niet in mei te moéten gaan invliegen als ’t weer misschien wel minder goed is.
Jaarling-fondduiven vliegen in principe de kortste overnachtvlucht en een enkeling Bordeaux-ZLU. Als voorbereiding hierop vliegen deze meestal tenminste één en vaak tweemaal dagfond. Op de kortste overnachtvlucht, meestal Bergerac, worden nooit oude duiven gespeeld (ook al lijkt ’t door ’t hergebruik van oude ringen vaak erop dat er toch oude duiven meegegeven zijn…..). De overige weduwnaars en de jonge duiven worden veelal wekelijks gespeeld, na een zestal weken vindt hier een eerste zifting plaats en blijft een deel voorgoed thuis.
Direct na de laatste navlucht vindt de eindselectie en de scheiding der geslachten plaats en keert de rust tijdelijk terug op de hokken.